Η πυραμίδα της ελληνικής διαφθοράς

Τρίτη, 23 Οκτωβρίου 2012

Η πυραμίδα της ελληνικής διαφθοράς

Ας μιλήσουμε για διαφθορά, ναι, καλά ακούσατε, για διαφθορά.

Όλοι μας χαζεύουμε τη λαμπρή φεγγοβολούσα κορυφή της πλατινένιας Πυραμίδας της Ελληνικής διαφθοράς, αλλά ουδείς τολμά να κοιτάξει τη βάση της.

Και θέλω να τονίσω την λέξη «τολμά» γιατί εκεί βρίσκεται η ουσία.

Ποιος άλλωστε θα είναι αυτός ο οποίος θα κινήσει να γκρεμίσει το θεόρατο τούτο οικοδόμημα, που η κτίση του χάνεται βαθιά στην απαρχή της νεοελληνικής μας ιστορίας, εκτός από αυτόν που κατοικοεδρεύει στην πλατιά βάση του όλου νοσηρού συμπλέγματος;

Τίθεται λοιπόν εδώ το απλό ερώτημα:

Μπορεί σήμερα η ελληνική και η ευρύτερη ευρωπαϊκή κοινωνία να αυτό-απαλλαχθεί από τους υπεύθυνους δαίμονες τις παρακμής της;

 Μερικοί θεωρούν ό,τι με μια αλλαγή της κυβερνητικής ηγεσίας με αριστερούς προσανατολισμούς θα μας δώσει κάποια ορμή προς αυτή την κατεύθυνση. Εγώ πάλι δεν ανήκω στους υπεραισιόδοξους της εν λόγω κατηγορίας. Ο λόγος; Απλά γιατί θεωρώ πως η ουσία κρίνεται στη διάρκεια και όχι στις πρόσκαιρες αναλαμπές.

Λύση θα μπορούσε να δοθεί εάν η εν λόγω πυραμίδα της ελληνικής κοινωνίας είχε σε κάποιο επίπεδο της ενεργά κοινωνικά στοιχεία τα οποία να ήταν τέτοιου ικανού αριθμού που όλα μαζί, εάν μπορούσαν κάπως να ενοποιηθούν, να αποτελέσουν μια συμπαγή νέα κοινωνική δομή η οποία με κύριο χαρακτηριστικό της το αίσθημα δικαίου, αλληλεγγύης και πάνω απ’ όλα εντιμότητας, θα θέσουν τα θεμέλια μιας νέας ηθικής κοινωνικής επανάστασης. Πιστεύω πως οι παρούσες τεχνητές οικονομικές κρίσεις είναι για τους ιστορικούς αναλυτές και μόνο. Οι διαρκείς ηθικές κρίσεις είναι αυτές που.. στρέφουν τρελά την φυσική μας ρουλέτα και μας επαναφέρουν ξανά και ξανά στο ίδιο μαύρο σκοτεινό κουτί.

Σήμερα η ελληνική κοινωνία αναζητεί απ’ άκρη σ’ άκρη την απάντηση στην διάδοχη κατάσταση του καταρρέοντος πολιτικού της σκηνικού. Κινήματα και κάθε λογής πολιτικοί και κομματικοί σχηματισμοί επιδιώκουν να αποτελέσουν τους αντικαταστάτες των λυκανθρώπων της δοτής κυβερνητικής ηγεσία μας, αναμασώντας ιδεολογίες και μεγαλοστομίες μιας άλλης εποχής που είτε χάνεται στα βάθη της αρχαίας μας ιστορίας, η της μεσαιωνικής, η ακόμη και στις απαρχές της νεώτερης.

Ο άνθρωπος αποτελεί μια απλή αμελητέα οντότητα και ένα απειροελάχιστο μέλος μέσα σε ένα ζωντανό κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται και σε κανένα χρονικό σημείο του δεν κλωνοποιεί πρότερες πετυχημένες ή αποτυχημένες καταστάσεις του. Δανείζεται απλά κάποια στοιχεία και πάει παρακάτω, θέτοντας συνεχώς τις βάσεις για κάτι νέο. Έτσι λοιπόν και εμείς εδώ απλά κάνουμε λάθος εάν προσπαθούμε να αναστήσουμε κάτι νεκρό, έστω και εάν αυτό είναι η ομολογουμένως πετυχημένη αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία. Το κλειδί της επιτυχίας μας βρίσκεται στην έμπνευση και στην επινόηση κάτι εντελώς νέου που θα δανείζεται εμπειρικά στοιχεία από το παρελθόν θα χρησιμοποιεί πλήρως τα επιτεύγματα του παρόντος και θα προσπαθεί να προβλέψει τις όποιες δυσκολίες του μέλλοντος σε ικανοποιητικό βαθμό.

Τούτο όμως για να οικοδομηθεί χρειάζεται ανθρώπινο πνευματικό δυναμικό αδιάφθορο, ομαδικό, απαλλαγμένο από το μικρόβιο του προσωπικού οφέλους και συμφέροντος. Έργο πραγματικά δύσκολο, αλλά η αποστολή της πρώτης γενεάς των ιδρυτών του θα είναι απλά η γερή θεμελίωση των βάσεων ενός πάγιου οικοδομήματος που οφείλει να αφήσει εποχή όταν και όποτε εξελιχθεί.

Επί του παρόντος η ανάπηρη πλατιά ελληνική κοινωνική βάση δεν μπορεί να αντιδράσει στα τρικυμιώδης φαινόμενα διαφθοράς γιατί απλά και εκείνη μετέχει. Βέβαια τούτο φαντάζει βαρύ στους περισσότερους, όμως είναι η στυγνή αλήθεια. Ποιοι είναι αυτοί που προσδοκούν να αντικαταστήσουν τους διεφθαρμένους πολικούς μας στις ηλεκτρικές πλέον κυβερνητικές καρέκλες τους; Μήπως είναι κάποιοι από αυτούς που βλέπουμε γύρω μας τόσα και τόσα χρόνια να είναι οι παρατρεχάμενοι κάποιων πολιτικάντηδων, οι λάγνοι της κομματικής ανέλιξης μέσω τοπικών οργανώσεων που δεκαετίες ολόκληρες ξεσάλωσαν ρουσφετολογώντας παράνομα και ασύστολα στο όνομα της εκλογικής πελατείας των πολιτικών προϊσταμένων τους (υποψήφιοι βουλευτάδες κλπ κλπ);

Μήπως είναι κάποιοι αιωνόβια εκλεγμένοι πρόεδροι και υψηλόβαθμα στελέχη τοπικών συλλόγων, σωματείων, ιδρυμάτων κάθε λογής, μη κυβερνητικών οργανώσεων, που χαζεύουμε χρόνια τώρα να πηγαινοέρχονται στα γραφεία κομματικών, δημοτικών, νομαρχιακών και περιφερειακών φορέων κάνοντας ένα παράλογο οικονομικό αλισβερίσι ανταλλάσσοντας εκλογική στήριξη με την σιωπή η την ανοχή των εν λόγω φορέων στις παράνομες επιχειρηματικές δραστηριότητές τους; Μήπως σε αυτή την τεράστια κατηγορία θα πρέπει να προσθέσουμε και τα εκλεγμένα κομματόσκυλα σε θέσεις κλειδιά της τοπικής αυτοδιοίκησης που περιμένουν σιωπηρά, πλην όχι τίμια, την σειρά τους για να προστεθούν στην λίστα των υποψηφίων κοινοβουλευτικών εκπροσώπων; Δείτε και μόνοι σας τριγύρω και θα καταλάβετε για ποιους μιλάω. Τούτοι λοιπόν θα μας σώσουν; Δεν νομίζω!

Δεν μου αρέσει να μιλάω για ελπίδες και όνειρα. Όμως τα οράματα πλάθονται με αυτά. Εγώ λοιπόν τώρα κάνω ένα, και μόνο ένα. Να ξυπνήσει η ελληνική κοινωνία και να επιλέξει από την ευμεγέθη κοινωνική της πυραμίδα όλους εκείνους που υπάρχουν, ναι υπάρχουν, ανεξαρτήτου ταξικού επιπέδου, τους καλούμενους κάποτε «Αρίστους» που σήμερα αρκεί ένα «Τιμίους» για να τους χαρακτηρίσει, και με αυτούς ως πρώτη ύλη να αρχίζει να κτίζει τις επόμενες γενεές οι οποίες πια θα έχουν ως πρότυπό τους πλέον χαρακτήρες που χρήζουν να τους μιμηθείς και να τους αντιγράψεις. Τότε πάλι θα θέση εκ νέου η ίδια εκείνη κοινωνία νέα σύνορα, νέα οράματα, νέους βατούς στόχους, σε νέες πλέον βάσεις, σε νέα σταθερά και γερά θεμέλια. Άλλωστε τι πιο σοφό από το: «Όταν έχεις ως πρότυπο σου έναν Αχιλλέα, είναι επόμενο να εξελιχθείς σε έναν Μέγα Αλέξανδρο!».

ΗΩΑΝΗΣ ΑΡΚΟΥΛΗΣ
[ΑΡΚΟΛΕΩΝ]
ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ

Πηγή

1 σχόλιο:

Ishkandar Raskolnick23 Οκτωβρίου 2012 9:54 μ.μ.

Όλοι διαπιστώνουμε ότι πέρα από τα μαγειρέματα των δημο(σ)κόπων, είναι εκκωφαντική η απουσία του “Κανένα”, αυτού που θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στον Ράιχ-εν-Μπαχ και να μας γλιτώσει με τρόπο μυστικιστικό, από τα νύχια των αρπακτικών.

Αλλά μας λείπει ο “Κανένας”! Κάποιος σαν τον πολυμήχανο Οδυσσέα απέναντι στον τρομαχτικό Πολύφημο. Κάποιος που αντί να μας σπάει τα νεύρα από τα μικρόφωνα των “εξεταστικών” επιτροπών της Βουλής ή να σπάει τα μάρμαρα στην Πλατεία Συντάγματος, να κάτσει και να συνομιλήσει με τον Ράιχ, να συνομιλήσει και με τον Μπαχ. Επειδή δυο-τρία είναι τα πραγματάκια που έχει να κάνει ο επίτροπος με το κομοδινί μαλί, τα έχω ξαναπεί αυτά και –ξέρω- γίνομαι βαρετός:

Χρειάζεται, λοιπόν, να δημιουργηθεί μια μικρή πλατφόρμα συνεννόησης στο τετράπτυχο (α) της κήρυξης της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης (state of necessity) (β) της θεσμοθέτησης της επιτροπής λογιστικού ελέγχου, (γ) της ενεργητικής άρσης του τραπεζικού απορρήτου και της οριστικής απόλυσης των λαμογιότατων συμπολιτών σε δημόσια αξιώματα (δ) του σχεδιασμού της συντακτικής συνέλευσης που θα καταργήσει τα προνόμια και τις προστατευτικές διατάξεις υπέρ των τριακοσίων τσαρλατάνων και θα ενισχύσει την αποσαθρωμένη περιβαλλοντική προστασία.

http://my-pillow-book.blogspot.gr/2012/03/none.html