(αφιερώνεται προς εκείνους που πρωτοπορούν κρατώντας τις αξίες)
Καταρχάς, πρέπει να ορίσουμε τη διαφορά της μοναχικότητας απο τη μοναξιά. Και οι δυο λέξεις είναι δυνατές, η πρώτη σταμπάρεται από το «χ» που συμβολίζει την απόρριψη, η δεύτερη από το «ξ» που παραπέμπει στο οξύ, στο καυστικό.
Σύμφωνα με το πρώτο συνθετικό και την κατάληξη, η μοναχικότητα παραπέμπει σε μια μοναδική απορριπτική πορεία εvώ η μοναξιά σε μια απραγή καυστική κατάσταση. Η διαφορά έγκειται στο ότι η μοναχικότητα δεν είναι τόσο αισθητά δυσάρεστη καθόσον επενεργεί η ζωτική ανησυχία, ήτοι η ένταση της παραγωγικής διαδικασίας. Η μοναχικότητα, στην ουσία παιδί του μοναδικού με τη μοναξιά, αισθάνεται λόγω της παραγωγικής διαδικασίας ηπιότερα τα κάρβουνα που πατά ή τον πυρσό της ζωής που μεταφέρει, ενώ η μοναξιά, η οποία παραπέμπει σε κάτι στατικό, νοιώθει πιο έντονα το καύσος να την καίει. Η μοναχικότητα της πρωτοπορίας καταλήγει συχνά στο κάψιμο εκ της πρωτοπορίας, δηλαδή στη μάνα μοναξιά, εάν στο δρόμο της, κοιτώντας ζερβά, κοιτώντας δεξά, δεν βλέπει άλλους να παραβρίσκονται στης ζωής το μετερίζι, οπότε, στη σκυταλοδρομία των θερμών πυλών, στέκεται, και σκέφτεται, και φλέγεται. Το θέμα είναι αν δεν πεθάνει, πόσο θα μείνουν οι ουλές και πόσο θα παραμορφώσουν. ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση: Μη βάζετε σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο.
Τ α σχόλιά σας ας είναι κόσμια