Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Άσχημα τα μαντάτα …

ΡΑΟΥΛΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Στο πολιτικό σκηνικό που στήνεται ο μοναδικός χαμένος σε οποιαδήποτε εκλογική μάχη δεν μπορεί παρά να είναι το ΠΑΣΟΚ.

Οικονομικά μέτρα λιτότητας και ασφαλιστικό μαζί με την εικόνα ασυνεννοησίας και αλληλοκαρφωμάτων στο κυβερνητικό σχήμα αλλά και στην κοινοβουλευτική ομάδα, συνιστούν ένα εκρηκτικό μίγμα, που κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα την Κυβερνητική θητεία και να ακυρώσει εν τη γεννέση της, την όποια λαϊκή ανοχή.

Και αν σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο η εικόνα του Γ. Παπανδρέου μπορεί ακόμα να κρατά σε απόσταση ασφαλείας το ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ, ο καθένας μπορεί να κατανοήσει ότι αυτό δεν μπορεί να έχει μόνιμα χαρακτηριστικά.

Αργά αλλά σταθερά ο Πρωθυπουργός οδηγείται στο κάδρο της κρίσης και από τη στιγμή που θα γίνει αυτό, η κατάσταση δύσκολα θα είναι αναστρέψιμη.

Σε επίπεδο κοινωνίας το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι μέχρι στιγμής δεν μπορεί να πείσει για την ειλικρίνεια των επιχειρημάτων του. Και αν τα οικονομικά μέτρα συνάντησαν ίχνη κοινωνικής ανοχής, το ασφαλιστικό και τα εργασιακά, με τον τρόπο που παρουσιάστηκαν και με την επικοινωνιακή διαχείριση που επιλέχτηκε, δημιούργησαν μεγάλα τραύματα στην κυβερνητική πλευρά.

Το πολιτικό σύστημα εμφανίζεται εχθρικό απέναντι στην κοινωνία, η απόσταση προεκλογικών δεσμεύσεων και πράξεων εντείνει την κρίση αναξιοπιστίας στην πολιτική, οι αδυναμίες στην κυβερνητική συνοχή και ο ασταθής βηματισμός της, οδηγούν στον προβληματισμό, την απογοήτευση, την πολιτική αποστρατεία.

Κυριαρχεί η αίσθηση μιας πορείας χωρίς σχεδιασμό, χωρίς όραμα, χωρίς προοπτική.

Ο κομματικός μηχανισμός εμφανίζεται απρόθυμος να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε διαδικασία (από τις λίγες που μπορούν να γίνουν), δεν πείθεται από τα επιχειρήματα της κομματικής ηγεσίας, εκδηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο τη διαφοροποίηση του από τις ασκούμενες πολιτικές. Έτσι εκδηλώνονται ανοιχτές διαφωνίες (συνέντευξη στελεχών του ΠΑΣΟΚ στο Βόλο), κόντρες και προσωπικές αντιπαραθέσεις που οδηγούνε σε ακόμα μεγαλύτερη απογοήτευση και περιχαράκωση.

Το στοίχημα και του κόμματος και της κοινωνίας χάνεται…, χωρίς κανείς να βάλει το χεράκι του και ακόμη χειρότερα χωρίς κανείς να φαίνεται ότι μπορεί να αναστρέψει την κατάσταση.

Το ΠΑΣΟΚ στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές κινδυνεύει να χάσει το στοίχημα του «Καλλικράτη» και να παραδώσει Περιφέρειες και Δήμους στην αντιπολίτευση, όχι γιατί θα τιμωρηθεί για την μεταρρύθμιση στο χώρο της αυτοδιοίκησης αλλά γιατί θα βρεθεί μόνο του στην καρδιά ενός τυφώνα λαϊκής δυσαρέσκειας.

Άσχετα από θέσεις, άσχετα από πρόσωπα, άσχετα από την ικανότητα των υποψηφίων να διαχειριστούν έντιμα και αποτελεσματικά τα θέματα των πολιτών.

Για αυτό αποτελεί τον ορισμό της πολιτικής βλακείας και ελαφρότητας η αντιπαράθεση για τα πρόσωπα των υποψηφίων που εκδηλώνεται το τελευταίο διάστημα σε ολόκληρη τη χώρα, όταν δεν έχει διασφαλιστεί το βασικό:

Η διαχείριση του πολιτικού κλίματος και οι προϋποθέσεις για μια κρίσιμη εκλογική μάχη, στην οποία το ΠΑΣΟΚ οδηγείται μόνο του, χωρίς κοινωνικούς και πολιτικούς συμμάχους και χωρίς κομματική συστράτευση!

Δεν ξέρω αν επιβεβαιώνονται οι πληροφορίες που δημοσιεύει το ΕΘΝΟΣ το Σάββατο:

«Αναβάλλεται το προγραμματισμένο για τις ερχόμενες ημέρες εθνικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές του Νοεμβρίου. Όπως αποφασίστηκε σε σύσκεψη του Γ. Παπανδρέου με τους Χ. Παμπούκη, Θ. Τσούρα, Ρ. Βάρτζελη και Σ. Ξυνίδη την περασμένη Πέμπτη, το κυβερνών κόμμα, πρώτον, δεν είναι έτοιμο να κάνει ανακοινώσεις, δεύτερον, όσοι υποψήφιοί του ανακοινωθούν τώρα θα βρεθούν να απολογούνται για την πολιτική στο Ασφαλιστικό και στα εργασιακά.

Υπάρχει, όμως, και ένας επιπλέον λόγος: σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις το Κίνημα χάνει το Λεκανοπέδιο και την πλειοψηφία των περιφερειών. «Είναι προφανές πως χρειαζόμαστε νέα στρατηγική», παραδέχονται οι επιτελείς του πρωθυπουργού. Για αυτούς τους λόγους, μέχρι τέλη Ιουλίου θα ανακοινωθούν μονάχα ορισμένοι δήμοι και οι περιφερειάρχες θα ακολουθήσουν στα τέλη Αυγούστου…»

Διαβάστε αναλυτικά το ρεπορτάζ εδώ

Προφανώς βιασύνη στην επιλογή των ονομάτων ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ!

Αυτό που άμεσα χρειάζεται είναι πρωτοβουλίες και αλλαγές και σε κομματικό και σε κυβερνητικό επίπεδο.

Και κυρίως η διαμόρφωση ενός πολιτικού κλίματος (άρα συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές) που να αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για την εκλογική μάχη.

Ο Ιούλιος είναι ίσως, ο πιο κρίσιμος μήνας…

Μετά θα είναι αργά