Οριστική η πτώχευση του ΠΑΣΟΚ!
Αυτό που παρακολουθούμε καθημερινά δεν είναι οι αγωνίες μιας κυβέρνησης που αγωνίζεται να περάσει δύσκολα μέτρα «οικονομικής εξυγίανσης»…
Είναι η κατάρρευση ενός καθεστώτος!
Πότε έχουμε καθεστωτική κατάρρευση;
Όταν διαλύονται οι «σταθερές» του συστήματος.
Οι κοινωνικές, οι οικονομικές, οι θεσμικές, οι ιδεολογικές…
Όταν μια μόνο από τις σταθερές αυτές διαλύεται, έχουμε αποσταθεροποίηση…
Όταν ένας συνδυασμός τέτοιων σταθερών ανατρέπεται, έχουμε μείζονα «κλυδωνισμό»…
Όταν όλες μαζί καταρρέουν, τότε έχουμε κατάρρευση καθεστώτος!
Η μόνη τέτοια σημαντική καθεστωτική κατάρρευση που γνωρίσαμε τις τελευταίες δεκαετίες ήταν το 1974. Με «καταλύτη» μιαν εθνική καταστροφή. Στην Κύπρο…
Σήμερα το κυβερνητικό κόμμα, μόλις εννέα μήνες μετά την «πανηγυρική νίκη» του στις εκλογές, κάνει πράγματα πολύ χειρότερα από εκείνα που κατήγγελλε ως Αντιπολίτευση και απολύτως αντίθετα από εκείνα που υποσχέθηκε.
Για την ακρίβεια, κάνει τα αντίστροφα από εκείνα που αποτέλεσαν όχι μόνο την πάγια Πολιτική του, αλλά και την αναλλοίωτη «ταυτότητά» του:
Επί δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ μοίραζε προνόμια σε διάφορες κοινωνικές ομάδες. Όχι δικαιώματα. Προνόμια!
Τα «δικαιώματα» μπορούν να τα απολαύσουν όλοι και να τα ασκήσουν όλοι, μεγιστοποιώντας το όφελος της κοινωνίας.
Τα προνόμια μπορούν να τα απολαύσουν μόνο κάποιοι σε βάρος όλων των άλλων, σε βάρος του συνόλου.
Επί δεκαετίες του ΠΑΣΟΚ μοίραζε προνόμια. Και το έκανε με δανεικά…
Σήμερα αναγκάζεται να αφαιρέσει ουσιώδη δικαιώματα!
Κι αυτό δεν το αντέχει η κοινωνική βάση του, δεν το αντέχει το πολιτικό προσωπικό του, δεν το αντέχει ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του, δεν το αντέχουν ούτε οι πιο φανατικοί οπαδοί του.
Σε αυτούς, κυρίως, φαίνεται ανυπόφορο.
Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι σε ένα κόμμα εξουσίας:
Ο «σκληρός πυρήνας» που πιστεύει στο κόμμα, το Λόγο του και στο διαχρονικό ρόλο του…
Κι ένα στρώμα οπαδών και ψηφοφόρων που δεν πιστεύουν, αλλά ψηφίζουν από ανάγκη (με τη λογική του «μικρότερου κακού») ή από συμφέρον (γιατί προσδοκούν προσωπικά οφέλη) ή για να «εκδικηθούν» το άλλο μεγάλο κόμμα.
Συνήθως από την φθορά του στην εξουσία, ένα κόμμα πρώτα χάνει τους «ευκαιριακούς» οπαδούς του. Τους άλλους, τους πιο «πιστούς», τους χάνει πολύ πιο δύσκολα…
Σήμερα έχει γίνει μια πρωτοφανής αντιστροφή: Εκείνοι που περισσότερο έχουν συγκλονιστεί από την Πολιτική του ΠΑΣΟΚ είναι ο πιο «σκληρός πυρήνας» των οπαδών του. Οι «πιστοί» του…
Αυτοί είναι που καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που έγιναν οι πρόσφατες εκλογές και νίκησε το κόμμα τους!
Αυτοί είναι που λένε – και το λένε μεγαλόφωνα πια – ότι καλύτερα να μην είχαν γίνει οι εκλογές του Οκτωβρίου.
Γιατί είτε η εξέλιξη στην οποία οδηγηθήκαμε – «οιονεί πτώχευση» την ονομάζουν πλέον στο εξωτερικό – ήταν αναπόφευκτη, οπότε καλύτερα να την είχε διαχειριστεί η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ να έμενε «αλώβητο» και να ερχόταν στην εξουσία λίγο αργότερα για να ορθοποδήσει τον τόπο…
Είτε η πτώχευση δεν ήταν «αναπόφευκτη», την προκάλεσαν οι χειρισμοί του ΠΑΣΟΚ, το οποίο πλέον τη χρεώνεται κι όλα!
Σε κάθε περίπτωση, κάθε υπόμνηση του αλησμόνητου εκείνου «λεφτά υπάρχουν» δημιουργεί ρήγματα συνείδηση σε κάθε οπαδό ή ψηφοφόρο, μόνιμο η «ευκαιριακό», του ΠΑΣΟΚ.
Κάθε κόμμα εξουσίας οφείλει τελικά να διαχειριστεί τις προσδοκίες που προηγουμένως δημιούργησε. Κάθε κόμμα μπορεί επικοινωνιακά να διαχειριστεί σε κάποιο βαθμό μιαν «έκπτωση προσδοκιών»: Δηλαδή λιγότερα απ’ όσα υποσχέθηκε…
Αλλά κανένα κόμμα δεν μπορεί να διαχειριστεί την απόλυτη αντιστροφή προσδοκιών: να έχει τάξει τόσα πολλά και μέσα σε λίγους μήνες να έχει αρπάξει τόσο πολλά, αντί να «μοιράσει».
Το ΠΑΣΟΚ δεν μοίρασε λεφτά αυτή τη φορά. Μοίρασε «λυπητερές»! Κι όσο πάει μοιράζει περισσότερες λυπητερές…
Κι αυτό απογοητεύει τους πάντες. Αλλά περισσότερο συγκλονίζει – και διαλύει – το «σκληρό πυρήνα» του.
Κι αν σε ένα κόμμα διαλυθεί η πάγια εκλογική του βάση, δεν αργεί η οριστική διάλυσή του.
Το βλέπουμε καθημερινά στη Βουλή: Όπου κορυφαία στελέχη του ξεκατινιάζονται δημόσια, οι υπουργοί του παλινωδούν, ψεύδονται και διαψεύδονται και ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι μέρος των νομοσχεδίων τους προκύπτει και …αντισυνταγματικό!
Το ξέρουν πια όλοι, αν και δεν το ομολογεί κανείς: Οι αντίπαλοι του ΠΑΣΟΚ εύχονται ενδόμυχα να αντέξει! Να πιεί όλο το «πικρό ποτήρι»…
Γιατί με κάθε νομοσχέδιο που περνάει, χάνει οριστικά ένα μέρος από τη βάση του, από την ιστορική ταυτότητά του κι από την νομιμοποίησή του.
Όταν το καθεστώς της χούντας, μετά από χρόνια εθνοκαπηλείας, ταυτίστηκε με μιαν εθνική καταστροφή, όχι μόνο κατέρρευσε το ίδιο, αλλά καταδίκασε και τη δεξιά παράταξη σε δεκαετίες ενοχικών πλεγμάτων…
Το ΠΑΣΟΚ μετά από δεκαετίες διακηρύξεων υπέρ της «κοινωνικής δικαιοσύνης» και του «κοινωνικού κράτος» διαλύει σήμερα τα πάντα!
Και δεν θα «συνέλθει» ποτέ…
Βέβαια, φρόνιμο στην Πολιτική είναι ποτέ να μη λες ποτέ!
Εκτός, όμως, από τις περιπτώσεις που καταρρέουν τα πάντα.
Κι αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα…
ΝΖ
Από Factorx τη(ν) Κυριακή, 04 Ιουλίου 2010, 00:10 στην/στις κατηγορίες Επισημαίνουμε. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0. You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.
Μακαρι αλλα το θεμα ειναι να μην παρουν κεφαλι οι οπαδοι του νεοφιλελευθερισμου φορωντας καιονωνικο ψευδομανδυα…Και κατι αλλο το Πασοκ 35 χρονια τωρα προσπαθει να διαγραψει οτιδηποτε εμπεριεχει τον ορο Εθνος, εθνικο , προβαλλοντας ενα ψευδοπροοδευτισμο και ουσιαστικα προσπαθοντας να δημιουργηση ενα κρατος φαντασμα…Δεν γινεται να βγουμε απο τη κριση αν πρωτα απο ολα δεν αναδειξουμε την εθνικη μας συνηδηση και το πατριωτισμο μας…Παρτε παραδειγμα τη Γαλλια..Παντα ειναι μπροστα το εθνος και μετα ολα τα αλλα…ας σταματησει επιτελους η ψευδοεξισωση Εθνος=Φασισμος=ακροδεξια=Ρατσισμος…
ΟΧΙ ΑΛΛΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΟΣΦΥΟΚΑΜΠΤΕΣ…ακους Yiorgo?
Ακυρο και αντισυνταγματικο το μνημονιο.
Ακυρη και η κυβ ΠΑΣΟΚ μιας και ξεπλυνε μαυρο χρημα κατα Τσουκρατο..
Τι κανουμε ?? που παμε?? το ΔΝΤ θα παρει πισω ολα τα χαμενα απο τις Τραπεζες στην κριση στην Αμερικη και γενικοτερα. Εμεις ποτε και πως θα απρουμε τα $$ ΜΑΣ απ οσουν τα εφαγαν και τα εχουν εκτος?? Απο τη Μιζενς/ΜΑΝ κλπ κλπ
ΠΠ
Αφού όλα καταρρέουν και αλλάζουν, γιατί το ΠΑΣΟΚ να έμενε όπως ήταν?
Νέα μεταπολίτευση σημαίνει ότι θα ξαναμοιραστεί αλλιώς όλη η κομματική τράπουλα. Και το όλη σημαίνει όλη.
ακριβως! οπως το εγραψε κι ο παπακωνσταντινου στο δρομο ή το πριν δεν θυμαμαι: ” σημερα, η πιο θυμωμενη αντιπολιτευση, βρισκεται μεσα στο πασοκ”
σχιστηκε λοιπον το παραπετασμα του ναου, και ανακαλυφθηκε η αμερικη!! ειδε η “αριστερα του πασοκ” τι ποιει η δεξια της!!και οργιστηκε πολυ!!
ο υπολοιπος κοσμος το ειχε δει χρονια τωρα, υπηρξε ομως τετοια η αβελτηρια του “ανηψιου του εθναρχη” που εξανεμισε το ηθικο πλεονεκτημα που τον ειχε φερει στα πραγματα το 2004.
εν παση περιπτωσει ολο και πιο πολυ η κατασταση θυμιζει βαϊμάρη, δειτε το ποστ για τα εμφυλιοπολεμικα του γεωργιαδη και θυμηθειτε το ρεκορ σχολιων για τα “σπασμενα καγιεν των πλουσιων”
Oταν ένα κόμμα για να κυβερνήσει στηρίζεται …
…σε head hunters για την στελέχωση κυβερνητικών θέσεων..
…σε εξαπτέρυγα για την νομιμοποίηση αποφάσεών του..
…σε διαπλεκόμενα ΜΜΕ για τo image making υπουργών …
Οταν ένα κυβερνών κόμμα εμφανώς αποξενώνεται…
…από τους σταθερούς του ψηφοφόρους..
…από τα ιστορικά αδιάφθορα στελέχη του…
…από τα κοινωνικά στρώματα που τύποις εκπροσωπεί…
….εν πλω, θυμίζει τον Τιτανικό στο τρίγωνο των Βερμούδων!
Κι όπως θα έλεγε κι ο Νίκος Καββαδίας
“ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;”
Ενα πρέπει να είναι το σύνθημα:ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ!!!
Αυτοί δεν είναι κυβέρνηση,είναι απλοί υπάλληλοι,εντολοδόχοι των αφεντικών τους του ΔΝΤ,της ΕΕ και των διεθνών εβραίων τοκογλύφων παγκοσμιοποιητών.
Ας ξανα-αγαπήσουμε την Ελλάδα μας και τους τίμιους έλληνες κι ας προσπαθήσουμε να βγούμε από το βάλτο που μας έχει πετάξει ο εθνοπροδότης GAP και η συμμορία του.
@NZ
Αν και καταλαβαίνω ότι τα όσα γράφετε, είναι απολύτως λογικά. Αισθάνομαι, όμως, ότι οι άνθρωποι (περίπου 3.000.000 ψηφοφόροι) που πίστεψαν στον “ολίγηστο”, τον ψήφισαν και αποδέχτηκαν την προεκλογική εξαπάτηση δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τον εκλεκτό των ΜΜΕδων. Είπαν ότι “αν δεν τον είχαμε θα έπρεπε να τον ευφεύρουμε”. Εμετικές καταστάσεις!!!!
Αν τελικά συμβούν τα όσα προβλέπετε, τότε θα πρέπει όλοι μας να ευγνωμονούμε τον Κ. Καραμανλή, που αυτοκτονώντας οδήγησε στον γκρεμό το “σύστημα ΠΑΣΟΚ”, που δυστυχώς ο ίδιος δεν μπόρεσε να ξεριζώσει.
Αυτό είτε αρέσει είτε όχι είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ!!!!!
Ένα πολύ θετικό στοιχείο της σημερινής κρίσης είναι ότι μπορείς να σχολιάζεις αρνητικά το ΠΑΣΟΚ μεγαλοφώνως σε δημόσιο χώρο (π.χ. στο μετρό), συζητώντας με κάποιο γνωστό, και κανείς να μην υπάρχει για να το υπερασπιστεί. Σε άλλες εποχές αυτό θα ήταν αδύνατο: Ο διπλανός πρασινοφρουρός θα πεταγόταν να σε κατακεραυνώσει.
πάρα μα πάρα πολύ καλή ανάρτηση…επαίνους στον ΝΖ…
Το Πασόκ καταρρέει γιατί: 1) κάνει ακριβώς τα αντίθετα απ’ αυτά που υποσχέθηκε και είναι συνυφασμένα με το εξαγγελτικό πολιτικό του DNA,
2) καταργεί στην πράξη όλες τις ιδεολογικές και άλλες σταθερές που μπόλιαζε την κοινωνική του βάση επί δεκαετίες,
3) δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ακόμη και στον πιο φανατικό οπαδό του, ότι όλα αυτά που ευαγγελιζόταν επί σειρά ετών, ήταν τελικά σκιές που εξαφανίστηκαν μπροστά στην ισχύ υπέρτερων συμφερόντων, ντόπιων και ξένων, 4) προσπαθεί με άκομψο και αγχωτικό τρόπο, να κάνει εξ ανάγκης και δια της βίας, έναν νέο κοινωνικό μετασχηματισμό των δημόσιων και οικονομικών δομών, σε απόλυτα αντίθετη κατεύθυνση από τον (ευρύτερο και κοινωνικό) “μετασχηματισμό” που πραγματοποίησε τις προηγούμενες δεκαετίες. Κανένα κόμμα, υπό την ίδια σημαία, σύμβολα και πρόσωπα, στην παγκόσμια ιστορία της πολιτικής, δεν κατάφερε να κάνει δύο κοινωνικούς μετασχηματισμούς, τον έναν ακριβώς αντίθετο από τον άλλο !!! Πρόκειται για πραγματική φάρσα της πολιτικής ιστορίας, αυτό που βιώνουμε όλοι μας σήμερα! Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, θα συμφωνήσω απόλυτα με το συμπέρασμα του άρθρου: “Εκτός, όμως, από τις περιπτώσεις που καταρρέουν τα πάντα.
Κι αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα…”
Υπάρχουν (…) κάποια σημάδια… Κάποια σημάδια που τουλάχιστον εγώ πρώτη φορά στη ζωή μου τα βλέπω, όπως για παράδειγμα…
Η αγαστή και απροκάλυπτη (πλέον) συνεργασία σοσιαλφιλελεύθερων και εθνικοσοσιαλιστών. Τα αποβράσματα του ΛΑ.Ο.Σ. αποτελούν το καλύτερο δεκανίκι και συμπαραστάτη της κυβέρνησης (…)
Οι καθημερινοί λίβελοι των Μανδραβέληδων (Π. Μανδραβέλης = Δημοσιογράφος που στην σημερινή νέα Κατοχή, την Κατοχή Γ’, αποτελεί την σύγχρονη Σίτσα Καραϊσκάκη).
(…) Οι άρπα κόλα “εσχατολογικές” έρευνες, προβλέψεις, αναλύσεις, εκθέσεις ιδρυμάτων, πανεπιστημίων, που σκοπό έχουν την τρομοκράτηση του κόσμου, οι κατασκευασμένες φήμες και το κλίμα φόβου που συντονισμένα διασπείρεται.
Ο πανικός των κατ’ επάγγελμα αριβιστών και τυχοδιωκτών της πολιτικής να τρέξουν να πάρουν θέση στο νέο πολιτικό σκηνικό με νέα κόμματα, ως λευκές περιστερές εμβαπτισμένες στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ.
… που δείχνουν, πως -ίσως για πρώτη φορά από το 1989- ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ. Για πρώτη φορά από τότε έχουν απωλέσει το υπεροπτικό ύφος του “νικητή” και ανησυχούν έντονα για την κουτάλα και τα ζουμιά. Μπορεί να βγάζουν δόντια, αλλά ταυτόχρονα έχουν και την ουρά στα σκέλια. Κι αυτό σημαίνει κάτι…
(Από το ιστολόγιο ΒΑΡΟΜΕΤΡΟ)