Εναν Εναν τους βολευει η κυβερνηση και σταματανε τις απεργιες

Εναν Εναν τους βολευει η κυβερνηση και σταματανε τις απεργιες

Το κακό είναι ότι πολύς κόσμος, έχει να αρχίσει να βλέπει την απεργία ως μια ακόμη … Πρωτομαγιά κι ακόμη περισσότερος, με τον φόβο ότι θα χαθεί ένα μεροκάματο. Ίσως γιατί ακόμη δεν έχουμε πάρει χαμπάρι τι έρχεται και τι θα χάσουμε στο άμεσο μέλλον.

Φτάσαμε σ΄ ένα σημείο, που δουλειές χάνονται, το εισόδημα συρρικνώνεται επικίνδυνα, την ώρα που οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι εκτοξεύονται καθημερινά. Η βενζίνη κόστιζε 1 ευρώ το λίτρο τον Ιανουάριο, σήμερα έφτασε το 1,60 και συνεχίζει την κούρσα της. Οι τσέπες αδειάζουν κι από το φθινόπωρο, προβλέπεται μεγάλο κλάμα.

Έρχονται μέρες δύσκολες, ειδικά από τη στιγμή που παραδώσαμε τα κλειδιά της χώρας στους γραβατάκηδες του ΔΝΤ, που θα μας αφαιμάξουν για να εισπράξουν τα δάνεια, πριν μας ξαναδανείσουν για να πληρώσουμε τα προηγούμενα δάνεια. Μπήκαμε σ΄ ένα επώδυνο γαϊτανάκι. Όλοι οι πόλεμοι, έγιναν για το χρήμα. Σήμερα, 70 χρόνια αργότερα, αντί να έρθουν με κανόνια και πάντσερ, μας ήρθαν με γραβάτες και χαρτοφύλακες και τους ανοίξαμε την πόρτα.

Και το πιο τραγικό, είναι πως δεν πλήρωσε κανείς, απ΄ αυτούς, που ρήμαξαν τη χώρα και της συμπεριφέρθηκαν επί χρόνια, λες και ήταν το χωράφι του παππού τους. Και δεν μιλάμε να πάει κανείς φυλακή, για να του πληρώνουμε πάλι το φαγητό και τον ύπνο… Κανείς δεν κλήθηκε να λογοδοτήσει, κανείς δεν διαπομπεύτηκε, κανείς δεν παραιτήθηκε. Μιλάμε, δηλαδή, για πολύ χοντρόπετσους.

Και τον λογαριασμό, που έκαναν, πρέπει να τον πληρώσουμε εμείς. Κοίτα να δεις, που σχεδόν είκοσι χρόνια μετά, δικαιώθηκε κι ο Γιάννης Μηλιώκας, όταν ήταν βέβαιος πως «να δεις, που κάποτε θα μας πούνε και λαλάκες…», έστω κι αν στην πραγματικότητα, κάτι άλλο είχε στο μυαλό του. Το θέμα είναι κάποια στιγμή, να τους δείξουμε κι εμείς, ότι τελικά, δεν είμαστε και τόσο λαλάκες…

Εσείς τι λέτε, είμαστε;