37 χρόνια μετά

Τετάρτη, 17 Νοεμβρίου 2010

37 χρόνια μετά

37 χρόνια μετά αλλά το ερώτημα ακόμα πλανάται... Προσέφερε τίποτα η εξέγερση του Πολυτεχνείου ή απλά έφερε στην επιφάνεια κάποιους ευκαιριακούς τύπους που χρησιμοποίησαν το αίμα των αδικοχαμένων αγωνιστών;
Τι συμβολίζει σήμερα; Μπορεί να εμπνεύσει τους νέους σήμερα και να τους οδηγήσει σε νέους αγώνες απέναντι στην προκλητική παγκόσμια πλουτοκρατία και υποκρισία;

Η ανάλυση που ακολουθεί είναι λίγο άσπρο-μαύρο, δηλαδή θετικά -αρνητικά.

Και ας αρχίσουμε από τα θετικά:

* Ο Έλληνας ξύπνησε, πολιτικοποίηθηκε, πήρε απόφαση για την αλλάγη.
* Οι Μαυρογυαλούροι πήγαν σπίτια τους οι βασιλιάδες μπήκαν βαθειά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας κι αυτό γιατί η γενιά του Πολυτεχνείου αγωνίστηκε και έπεισε.
* Η Δημοκρατία, η Ελευθερία, η Εθνική Υπερηφάνεια από σύνθημα έγιναν απόκτημα.
* Η χώρα μπήκε σε Ευρωπαϊκή τροχιά.
* Η επέτειος της Εξέγερσης έγινε ημέρα διαμαρτυρίας του ΄΄καθημερινά΄΄ δοκιμαζόμενου Έλληνα πολίτη.

Και τα αρνητικά:

* Μέσα από τη μεγάλη μάζα των πραγματικών αγωνιστών βγήκαν τα ΄΄λαμόγια΄΄ που χρησιμοποίησαν την εξέγερση, μπήκαν στην πολιτική όχι με σκοπό να προσφέρουν, αλλά για να πλουτίσουν.
* Η πορεία έχει γίνει κρυσφύγετο κάποιων που εξυπήρετώντας διάφορα συμφέροντα πάνε για να προκάλεσουν έκτροπα, να ''τα σπάσουν''. Με αποκορύφωμα το βράδυ που έκαψαν την έλληνική σημαία.

Συμβολισμοί:

* Οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου έβαψαν με το αίμα τους την έλληνικη σημαία. Μάτωσαν δηλαδή για μια καλύτερη Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα.
* ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Σύνθημα τόσο παλιό αλλά και τόσο επίκαιρο. ΨΩΜΙ για το λαό που ζεί κάτω από τα όρια της φτώχειας, τη γενιά των 500€, τους ανέργούς που παρακαλούν για μια ''δουλίτσα'', την πλειοψηφίατων συνταξιούχων που αγώνίζεται στα στερνά για να αρθρώσει μια λέξη α-ξι-0-πρέ-πει-α! ΠΑΙΔΕΙΑ για τους νέους που δέν τους παρέχεται ΔΩΡΕΑΝ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ από τον ζυγό του καπιταλισμού που έχει φυλακίσει τις οικογένειες μέσα στα χρηματοκιβώτια των τραπεζών, πού παρά τα υπερκέρδη τους ενισχύονται με την ευλογία του κοινοβουλίου.
* Η σιδερένια πόρτα που πέφτει.. είναι για την χούντα που φεύγει, για τη νέα εποχή που έρχεται. Η γενναιότητα των φοιτητών πίσω από την πόρτα είναι η έμπνευση για τον καθένα μας σε κάθε άγωνα που δίνουμε στη ζωή μας.

Το μάθημα της ιστορίας

Το Πολυτεχνείο ενέπνευσε και συνεχίζει να εμπνέει γενιές και γενιές στους σύγχρονους αγώνες, κάθε φορά μας θυμίζει πως η θυσία για τα ιδανικά μας αξίζει τον κόπο. Η έκμετάλευσή του από τα ''λαμόγια'' μας διδάσκει πως πρέπει να διαχειριστούμε στο μέλλον ανάλογες καταστάσεις.


ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Αναρτήθηκε από tromaktiko στις 11:30 μ.μ.