Κηφηνείον «Η Ωραία Ελλάς»

Κυριακή, 26 Δεκεμβρίου 2010

Κηφηνείον «Η Ωραία Ελλάς»

Share5

του Σαράντου Καργάκου,
Συγγραφέως - Φιλολόγου - Ιστορικού

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ καί τριάντα χρόνια είναι η ...εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη......
δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές...
Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» πού κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή πού ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής πού έδειχνε αριστερά καί πήγαινε δεξιά καί τούμπαλιν. Γι' αυτό τουμπάραμε... Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, πού δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πώς η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό καί υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη καί στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη καί διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις καί ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής καί χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, πού πιστεύουν ότι τα παιδιά καί μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες πού είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής. Παρ' όλο πού γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής καί δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.
Τούτη η παιδεία, πού όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα καί το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας καί η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσουμε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία καί την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τί να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης καί των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό καί πιο μεγάλο. Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ πού καταπίνει σελίδες σαν χάπια καί πού θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Καί το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό καί ως λόγος καί ως περιεχόμενο. Καί τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» πού πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική καί τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πώς δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία πού προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα πού προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα καί στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί καί μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια καί οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα πού μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου -καί μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές καί δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες πού ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- πού προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά;
Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη καί του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς καί Ουκρανούς. Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών πού την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων πού την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία πού ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.
Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική καί την αγροτική τάξη. Στήν πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» καί υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις καί τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», οπού «μπαγιαντέρες» κάθε λογής καί φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουίσκι βαπτίστηκε ... αγροτικό! Τώρα, όμως, πού έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Καί που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flen-tium (-κοιλάς κλαυθμώνων) καί θα κινείται quasi osculaturium inter flen-tium (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως καί οδύνης). Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας πού θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως καί την παιδεία πού εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, πού τα κουράζει με την παπαγαλία καί το βάρος άχρηστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη καί η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη πού τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά! Είναι θλιβερή η εικόνα πού παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες καί θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, πού, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά πού λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», πού πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα πού οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απ' έξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» καί οι νέοι κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».

Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στίς οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σέ λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων πού κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών πού θυμίζουν... Ελλάδα. Ακόμη καί τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, πού δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν πού προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» καί πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, πού πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κώνειου πού χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα...
Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές καί τα ΜΜΕ σακάτεψαν καί σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της -δικαιώματα στην τεμπελιά- καί ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια Πολλά Δάσκαλε.

http://peloponnesios.blogspot.com

26 Δεκεμβρίου 2010 10:17 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ!!

ΝΤΡΟΠΗ;
ΠΡΟΣΒΟΛΗ;
ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ;
ΜΑΛΛΟΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΩ ΟΠΩΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΝ ΘΕΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ!!

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ!

26 Δεκεμβρίου 2010 10:27 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

XΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ ΑΧ ΝΑ ΗΞΕΡΕΣ ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΧΩ ΠΕΙ ΠΙΟ ΑΠΛΟΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΞΩ ΓΕΛΩΤΕΣ ΑΧ ΝΑ ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ ΚΑΠΟΥ ΣΕ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΟΤΑΝ ΕΦΤΑΣΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΧΡΟΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΚΕΙΝΟΥΜΕΝΑ ΠΕΝΤΟΧΙΛΙΑΡΑ ΑΧ ΝΑ ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ ΑΜΑ ΠΩ ΟΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΕ ΛΕΝΕ ΚΟΡΟΙΔΟ ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΠΩ .ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ ΚΑΜΠΟΣΟΥΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ .ΒΙΚΥ

26 Δεκεμβρίου 2010 10:43 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

White collar δάσκαλε...εργαζόμενοι με λευκό κολλάρο στο πουκάμισο. Γραφειάδες δηλαδή, γιατί οι εργάτες φοράνε σκουρόχρωμα ρούχα (blue collar)για να μη φαίνεται η βρώμα!

Όταν λοιπόν έχει γίνει σχεδόν ταξικό το θέμα, λογική που εισήχθη από τους δυτικούς μας φίλους (Μεγ. Βρετανία,) όσο καλά και να είναι τα λεφτά κανένας Ελληνας δεν θα θελήσει να νοιώθει πολίτης "δεύτερης κατηγορίας".

Δυστυχώς δάσκαλε αυτή η λογική ώθησε τα κόμματα να "ανοίξουν" τις σχολές για φιλοξενήσουν τους άξιους και τους πολύ λιγότερο άξιους...και γέμισε ο τόπος επιστήμονες, όλοι περίπου του ίδιου χαμηλού επιπέδου, αφού οι άξιοι "πνίγονται" από τις καταλήψεις και την υποκουλτούρα των λιγότερο άξιων και περισσότερο κομματικοποιημένων.

ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΙΝΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΖΥΓΟ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΟΥΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ, ΑΠΟΤΙΝΑΣΣΟΝΤΑΣ ΤΟ ΖΥΓΟ ΤΩΝ ΗΜΙΜΑΘΩΝ, ΑΠΑΙΔΕΥΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ ΠΟΥ ΚΑΘΥΣΤΕΡΟΥΝ ΚΑΘΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ.

26 Δεκεμβρίου 2010 10:46 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

10.46
ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΑΝΤΟΥ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ!

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ..... ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ !!!

ΕΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΘΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΦΑΝΤΑΣΙΟΠΛΗΞΙΕΣ ΤΟΥ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ...

26 Δεκεμβρίου 2010 11:06 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

Ο Θάνος κοίταξε ολόγυρα. Βρισκόταν σ’ ένα πυκνό δάσος. Είχε πάει εκδρομή με δύο συμφοιτητές του και τις κοπέλες τους. Τα ζευγάρια μετά από λίγο απομακρύνθηκαν σε διάφορες κατευθύνσεις. Ο Θάνος έμεινε μόνος. Δεν περίμενε τέτοια εξέλιξη σ’ αυτή την πρώτη του έξοδο από την πόλη. Απογοητευμένος τράβηξε προς το δάσος τρέχοντας. Απομακρύνθηκε χωρίς προορισμό και πολύ γρήγορα βρέθηκε εντελώς μόνος, χαμένος μέσα στο δάσος.

Σταμάτησε λαχανιασμένος και κάθισε να απολαύσει τους ήχους του δάσους. Ακούστηκε βέλασμα αρνιών. Δεν φαινόταν να είναι μακριά του. Στράφηκε τρέχοντας προς την κατεύθυνση αυτή και σε λίγο βρισκόταν μπροστά σε ένα μαντρί με μια μεγάλη ξύλινη καλύβα. Πλησιάζοντας αργά διέκρινε το βοσκό που εκείνη τη στιγμή τάιζε τα ζώα του. Μόλις που φαινόταν το κεφάλι του πάνω από την καλαμωτή του μαντριού. Πλησίασε θαρρετά.

Ο βοσκός ζούσε εκεί από πολλά χρόνια με τη γυναίκα του. Εδώ και πέντε χρόνια όμως ήταν χήρος. Δεν κατέβαινε ούτε στο κοντινό χωριό. Ζούσε στο δάσος σαν ερημίτης. Δυο φορές το χρόνο ερχόταν συνεργείο ναυλωμένο από μια εταιρεία και έπαιρνε την παραγωγή του και σαν αντάλλαγμα τον εφοδίαζε με τρόφιμα. Δεν τον ένοιαζαν οι ανέσεις, ζούσε ζωή σκληροτράχηλη, με πολλή δουλειά, εξ άλλου το κλίμα στο δάσος ήταν ήπιο όλο το χρόνο κι έτσι δεν υπήρχαν απαιτήσεις για βαριά ρούχα.

- Καλημέρα παππού. Υπάρχει λίγο νερό; Διψώ αφόρητα.

Ο βοσκός τινάχτηκε από την άγνωστη φωνή που δεν περίμενε και στράφηκε προς το μέρος του νεαρού. Αλληλοκοιτάχτηκαν. Αναμετρήθηκαν με το βλέμμα, όπως γίνεται στη συνάντηση δύο αγνώστων. Ο βοσκός, ήταν ένας πανύψηλος μεσόκοπος, γύρω στα 55, φορούσε ένα φαρδύ κουρελιασμένο παντελόνι της δουλειάς και ήταν γυμνός από τη μέση και πάνω. Το σώμα του, ιδρωμένο και γεροδεμένο, με τεράστια μούσκουλα και πολύ τριχωτό, ερχόταν σε αντίθεση με το υπόλοιπο σουλούπι που έδειχνε φανερά την ηλικία του.

Το πρόσωπο μαυριδερό, ρυτιδιασμένο, αξύριστο, με δύο μάτια σακουλιασμένα, σωστές κουμπότρυπες, βυθισμένα σε πυκνά γκριζωπά φρύδια. Στο πάνω χείλος ένα παχύ απεριποίητο μουστάκι, τσιγκελωτό προς τα κάτω, και μια τεράστια καράφλα στο γυαλιστερό κρανίο συμπλήρωναν την εικόνα του γερο-βοσκού. Από την άλλη μεριά ο Θάνος, βλαστάρι 18 ετών, μικροκαμωμένος, με ντελικάτο σωματάκι, ξεχείλιζε από δροσιά και νιάτα.

Ο βοσκός τον καλοδέχτηκε. Τον έμπασε στην καλύβα, όπου ξεδίψασε πίνοντας δροσερό νερό από τη μοναδική κανάτα που βρισκόταν μέσα. Δεν άργησαν να πιάσουν κουβέντα.

- Είσαι ο πρώτος άνθρωπος που μπαίνει στο σπίτι μου τα τελευταία 5 χρόνια που έμεινα εδώ μόνος. Είπε ο βοσκός με νοσταλγία. Πώς βρέθηκες στα μέρη μου;

- Ήρθα εκδρομή με κάτι φίλους. Περπατώντας ξεμάκρυνα και χάθηκα. Απάντησε πρόθυμα ο Θάνος.

- Σίγουρα θα σε αναζητούν. Σημείωσε ο βοσκός.

- Μπα, είναι νωρίς ακόμα. Τώρα θα είναι απασχολημένοι με τις κοπέλες τους, μόνο την έννοια μου δεν θα έχουν. Πιστεύω μέχρι το απόγεμα να έχω γυρίσει, είπε αθώα ο νεαρός.

26 Δεκεμβρίου 2010 11:18 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

Ο γερο-βοσκός κάρφωσε το βλέμμα του στο ντελικάτο κορμί του μικρού. Φορούσε μια μακό φανέλα και ένα κολλητό σορτσάκι που αναδείκνυε το σφικτό κωλαράκι του. Πονηρές ιδέες τον κυρίευσαν αυθόρμητα. Είχε να γαμήσει πολύ καιρό και μέσα του ένοιωθε πολύ ζωντανός ακόμη. Ο νεαρός παρουσιαζόταν σαν δώρο εξ ουρανού.

Μια βασανιστική ερωτική επιθυμία τον κυρίευσε στην ιδέα. Την ίδια στιγμή αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογή σχέδιο αποπλάνησης του ανυποψίαστου νεαρού. Ο Θάνος αισθάνθηκε την αλλαγή στο βλέμμα του γέρου, έγινε πιο οξύ και πιο εξεταστικό. Τον έκοβε από πάνω μέχρι κάτω. Ένοιωσε αμήχανα, όχι όμως φόβο.

- Εσύ δεν έχεις γκόμενα; Ρώτησε απότομα ο βοσκός.

- Όχι, απάντησε ξαφνιασμένος ο Θάνος. Νομίζω ότι είμαι μικρός ακόμα, δεν με απασχολεί το θέμα.

- Περίεργο. Εγώ στην ηλικία σου είχα πηδήξει τις μισές γυναίκες του χωριού. Με άντρα έχεις πάει ποτέ; Ξαναρώτησε αδιάντροπα το μικρό.

Ο Θάνος συνήλθε γρήγορα από το ξάφνιασμα και αποφάσισε να συνεχίσει το παιχνίδι με τα λόγια. Θα επιχειρούσε να τον ξαφνιάσει κι εκείνος παίζοντας με τους ίδιους όρους. Επιστράτευσε το πιο αθώο ύφος για να δει την αντίδρασή του.

- Μια φορά, αλλά δεν μου άρεσε.

Είπε όσο πιο αδιάφορα μπορούσε. Και μετάνιωσε αμέσως για το ψέμα του. Τα μάτια του γέρου άστραψαν. «Αφού γαμήθηκε μια φορά, εύκολα θα το κάνει και δεύτερη». Σκέφτηκε κι έγινε πιο τολμηρός….

- Δεν σου άρεσε; Επέμεινε προς το νεαρό.

- Καθόλου. Ήταν αγροίκος και με πόνεσε. Με πήδηξε δυο φορές το ίδιο βράδυ. Ήταν κτήνος! Με ξέσκισε με τη χοντρόπουτσα του!

26 Δεκεμβρίου 2010 11:20 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

ΑΡΧΙΣΑΤΕ ΠΑΛΙ;

26 Δεκεμβρίου 2010 11:20 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

Ύμνος εις την Ελευθερίαν

Διονυσίου Σολωμού

1
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βία μετράει τη γη.

2
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

3
Εκεί μέσα εκατοικούσες
πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα ακαρτερούσες,
"έλα πάλι", να σου πεί.

4
Άργειε νάλθει εκείνη η μέρα,
κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

5
Δυστυχής! Παρηγορία
μόνη σού έμενε να λές
περασμένα μεγαλεία
και διηγώντας τα να κλαις.

6
Και ακαρτέρει και ακαρτέρει
φιλελεύθερη λαλιά,
ένα εκτύπαε τ' άλλο χέρι
από την απελπισιά,

7
Κι έλεες: "Πότε, α, πότε βγάνω
το κεφάλι από τσ' ερμιές;".
Και αποκρίνοντο από πάνω
κλάψες, άλυσες, φωνές.

8
Τότε εσήκωνες το βλέμμα
μες στα κλάιματα θολό,
και εις το ρούχο σου έσταζ' αίμα,
πλήθος αίμα ελληνικό.

9
Με τα ρούχα αιματωμένα
ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
να γυρεύεις εις τα ξένα
άλλα χέρια δυνατά.

10
Μοναχή το δρόμο επήρες,
εξανάλθες μοναχή·
δεν είν' εύκολες οι θύρες
εάν η χρεία τες κουρταλεί.

11
Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,
αλλ' ανάσαση καμμιά·
άλλος σου έταξε βοήθεια
και σε γέλασε φρικτά.

12
Άλλοι, οϊμέ, στη συμφορά σου
οπού εχαίροντο πολύ,
"σύρε νά 'βρεις τα παιδιά σου,
σύρε", έλεγαν οι σκληροί.

13
Φεύγει οπίσω το ποδάρι
και ολογλήγορο πατεί
ή την πέτρα ή το χορτάρι
που τη δόξα σού ενθυμεί.

14
Ταπεινότατη σου γέρνει
η τρισάθλια κεφαλή,
σαν πτωχού που θυροδέρνει
κι είναι βάρος του η ζωή.

15
Ναι, αλλά τώρα αντιπαλεύει
κάθε τέκνο σου με ορμή,
πού ακατάπαυστα γυρεύει
ή τη νίκη ή τη θανή.

16
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

26 Δεκεμβρίου 2010 11:22 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

Ύμνος εις την Ελευθερίαν

Διονυσίου Σολωμού

1
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βία μετράει τη γη.

2
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

3
Εκεί μέσα εκατοικούσες
πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα ακαρτερούσες,
"έλα πάλι", να σου πεί.

4
Άργειε νάλθει εκείνη η μέρα,
κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

5
Δυστυχής! Παρηγορία
μόνη σού έμενε να λές
περασμένα μεγαλεία
και διηγώντας τα να κλαις.

6
Και ακαρτέρει και ακαρτέρει
φιλελεύθερη λαλιά,
ένα εκτύπαε τ' άλλο χέρι
από την απελπισιά,

7
Κι έλεες: "Πότε, α, πότε βγάνω
το κεφάλι από τσ' ερμιές;".
Και αποκρίνοντο από πάνω
κλάψες, άλυσες, φωνές.

8
Τότε εσήκωνες το βλέμμα
μες στα κλάιματα θολό,
και εις το ρούχο σου έσταζ' αίμα,
πλήθος αίμα ελληνικό.

9
Με τα ρούχα αιματωμένα
ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
να γυρεύεις εις τα ξένα
άλλα χέρια δυνατά.

10
Μοναχή το δρόμο επήρες,
εξανάλθες μοναχή·
δεν είν' εύκολες οι θύρες
εάν η χρεία τες κουρταλεί.

26 Δεκεμβρίου 2010 11:23 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

βρε ανωνυμε 10.46 ποιον νομιζεις οτι αποκαλεις δον κιχωτη; Εχεις ιδεα ποιος ειναι τουτος που υπογραφει με το ονομα Καργακος;
Δεν καταλαβες οτι περιγραφει εσενα και την παιδεια σου;
Δεν καταλαβες οτι εισαι η εικονα που περιγραφει;
Αν το καταλαβαινες θα ηταν τουτη η χωρα καλυτερη.
Γιατι η χωρα κατοικειται πλεον απο απο ανθρωπους σαν και σενα

26 Δεκεμβρίου 2010 11:29 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

11.29
ΡΕ ΣΕΡΣΕΡΑΚΟ !!!
ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΩΜΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΡΓΑΚΟ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ 10.46 ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΞΕΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΛΙ ΜΑΣ!

26 Δεκεμβρίου 2010 11:36 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

Αν εμείς είμαστε σκάρτοι, γιατί γίναμε σκάρτοι; Μήπως το σύστημα μας έχει κάνει σκάρτους;

Ένας μαθητής είναι από μόνος του τεμπέλης ή μαθαίνει να τεμπελιάζει μετά από 2-3 μήνες καταλήψεων;

26 Δεκεμβρίου 2010 11:38 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

ΟΥΕ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΙΠΟΤΑ!!!!

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ...ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΝ ΕΘΝΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΙ ΟΧΙ ΝΑ ΤΟΥΣ "ΦΡΕΝΑΡΟΥΝ" ΟΙ ΑΔΑΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΕΠΡΟΚΟΠΟΙ!

ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ ΕΜΕΙΣ ΣΑΝ ΕΘΝΟΣ ΦΤΑΙΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΕΙΑ ΜΑΣ!

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΟΝΚΙΧΩΤΙΣΜΟΣ;

26 Δεκεμβρίου 2010 11:43 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

Γειά σου δάσκαλε Καργάκο. Μᾶς λείπει ἡ εὐθυκρισία σου. Νὰ ἐκφράζης λόγο δημοσίως συχνότερα.
Κυναίγειρος

26 Δεκεμβρίου 2010 11:43 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

11.43
ΕΔΩ ΣΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ ΣΤΟ ΤΕΜΠΕΛΙΟ ΣΤΟΝ ΧΑΡΤΟΓΙΑΚΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΟΡΟΛΟΠ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΟΥ ...ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ!!

26 Δεκεμβρίου 2010 11:48 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
http://www.facebook.com/#!/pages/ELLENES-PAME-GIA-TEN-DIKE-MAS-EPANASTASE/166726640029720

26 Δεκεμβρίου 2010 11:58 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

ΞΕΚΟΛΛΑ ΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ! ΕΤΣΙ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ! ΣΤΟ ΑΡΑΛΙΚΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΤΟΙΜΟ!

ΛΕΩ ΟΤΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟ Δ.Ν.Τ. ΚΑΙ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΤΑΙ) ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΧΘΟΥΝ ΟΙ ΠΙΟ ΠΡΟΚΟΜΕΝΟΙ!

ΠΟΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΣ ΣΟΥ; ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΖΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΝΤ;

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΝΤ; ΟΙ ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ;

ΑΥΤΟ ΛΕΩ...ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΡΟΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ...ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΣΕΝΑ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΚΟΨΑΝ ΔΩΡΑ ΚΑΙ ΜΙΣΘΟΥΣ ΟΠΩΣ ΣΕ 1 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΕΛΛΗΝΕΣ!

26 Δεκεμβρίου 2010 12:04 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Κύριε Καργάκο, συμφωνώ με το κείμενο σου σε πολλά, αλλά θα ήθελα να προσθέσω ορισμένες σκέψεις ελπίζοντας να μην αμαυρώσω με την γραφή μου την συνοχή του έργου.

Τα σχολεία δεν φταίνε που παράγουν παπαγαλάκια δίχως σκέψη, φταίμε εμείς οι νεοέλληνες που στον βωμό της ακόρεστης βλακείας μας, απαιτήσαμε να γίνουν οι δάσκαλοι μέρος των επίπλων του σχολείου.

Τα πανεπιστήμια δεν φταίνε που παράγουν αμαθείς και ημιμαθείς ανθρώπους, φταίμε όλοι εμείς που καταντήσαμε τα ιδρύματα κομματικά παραμάγαζα, για να μπορεί ο έλληνας να μαθαίνει την πολιτική βρωμιά και αδιαφάνεια από αρχής, έτσι ώστε όταν θα ασχοληθεί με τα κοινά, να είναι πλήρως προσαρμοσμένος, έτσι ώστε να μην χαλάει το σύστημα.

Όσον αφορά για τα εργατικά χέρια να σας θυμίσω ότι, στην Γερμανία όλες οι χαμαλοδουλειές έχουν περάσει στα χέρια των τότε και τώρα μεταναστών και παρόλα αυτά η εν λόγω χώρα είναι παγκόσμιο βιομηχανικό επίτευγμα, με την μόνη διαφορά ότι, στην Γερμανία οι μετανάστες δεν παίρνουν την υπηκοότητα μέσα σε μία νύκτα, δεν σπάνε βιτρίνες και κεφάλια αστυνομικών, δεν καταλύουν το κράτος με εκβιασμούς και δεν αυτομαστιγώνωνται εν μέσω πλατειών, για επίδειξη δυνάμεων.

Τέλος θα ήθελα να πω ότι, προτιμώ έναν υδραυλικό με πτυχίο, παρά έναν υδραυλικό αγράμματο.

Ποιος μας εμποδίζει να αλλάξουμε όλα τα κακώς κείμενα που ταλανίζουν την χώρα Κύριε Καργάκο, ανάμεσα σε αυτά και της παιδείας, απολύτως κανένας, το γιατί δεν το κάνουμε είναι απλό, διότι δεν βολεύει σε κανέναν να ζει και να υπάρχει με τάξη και νόμους σε αυτήν την έρμη χώρα.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ

26 Δεκεμβρίου 2010 12:07 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

...ίσως γιατί δεν βολεύει τους πολλούς και βολεύει τους λίγους!

Δηλαδή το Υπουργείο Παιδείας κάνει ελαστικούς δασκάλους για να εξυπηρετήσει το κακομαθημένο και τη μαμά του ή για να προσθέσει ένα ακόμη ανερμάτιστο κακομαθημένο που θα περάσει "αέρα" στο Πανεπιστήμιο για να μη μπορεί να τελειώσει ποτέ χωρίς να του "δώσουν τα θέματα" από τα κόμματα και να μειωθεί ο αριθμός των ανένταχτων;

Ποιούς εξυπηρετεί να μην υπάρχουν ανένταχτοι και αντικειμενικοί πολίτες, αν όχι τα κόμματα και του λίγους που εκμεταλλεύονται μια πελατεία ανίκανη για κάτι πιο παραγωγικό από το γλείψιμο πολιτικών οπισθίων;

26 Δεκεμβρίου 2010 12:21 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

ΦΙΛΕ ΚΑΡΓΑΚΟ ΘΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ ΕΓΩ Ο ΕΛΛΗΝΑΡΑΣ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΩ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΕ ΑΧΡΗΣΤΑ ΠΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΑΖΩ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΑΖΩ ΣΠΥΡΙΑ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΡΕΚΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΘΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΛΙΓΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΜΟΥ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΠΛΗΡΩΜΕΝΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΣΑΝ ΔΥ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΩΜΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΧΩ ΑΝΤΑΞΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΡΕΧΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΕ ΠΟΡΕΙΕΣ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΡΑΤΙΚΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΑΣ ΠΙΣΩ , ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟΔΑΠΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΙΣΑΝ ΑΒΟΥΛΟ ΟΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΔΗΘΕΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ.
ΕΔΩ ΠΑΝΤΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΤΟ ΔΝΤ. ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ. ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ.Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ . Ο ΠΑΤΕΡΑΣ Η ΜΑΝΑ ΑΛΛΑ ΟΧΙ <<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>

26 Δεκεμβρίου 2010 1:31 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Καργακο καλά τα λέτε αλλά δεν φτάνει. Έχουμε ξεχάσει το σπουδαιότερο, με λόγια και γραφές δεν αλλάζει τίποτα, μόνο με ενέργεια με δράση γιαυτο ενσαρκωνόμαστε για δράση ,είναι κρίμα να μην μετουσιώνουμε το μυαλό μας σε δράση λόγο δηλειας. Κρίμα να περνά μια ζωή σε εξομοιωτή και όχι στο πιλοτήριο .Τι εμπειρίες να έχεις ;;;;Ποιος τις ακούει. ΔΡΑΣΗ ΔΡΑΣΗ ΔΡΑΣΗ . ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ !!! ΟΧΙ ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΙ Η ΤΙ ΛΕΜΕ!!!! ΔΡΑΣΗ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ........ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

26 Δεκεμβρίου 2010 1:31 μ.μ.