Καθένας το… χαβά του

Κυριακή, 26 Δεκεμβρίου 2010

Καθένας το… χαβά του

Share

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ μας έχουν μόνο χρεοκοπημένους. Πασκίζουν να μας κρατούν υπό το μηδέν (και) πολιτισμικά οι αφέντες των ψυχών μας. Εδώ όπου γεννήθηκαν τέχνες και γράμματα, δεν κρατάει τη συνέχεια ο (νεο)έλληνας. Άρπαξαν το γούστο του, πελέκησαν το μουσικό του αισθητήριο και τα πέταξαν στα σκουπίδια. Οι πολλοί για να......
βγάλουν παράδες και οι λίγοι (και αθέατοι ολετήρες του πολιτισμού μας) για κάτι βαθύτερο και σκοπούμενο. «Μην ανέβει το επίπεδο του λαού και τον… χάσουμε».

ΓΙΟΡΤΙΑΤΙΚΑ, και οι αιθέρες γέμισαν φάλτσα κάλαντα και οι πίστες τσιφτετέλι. Δεν του’ μαθαν, στο σχολείο του, να τραγουδάει το παιδάκι συμμετέχοντας σε χορωδίες. Ακούει, λοιπόν, μουσική πατώντας κουμπιά και ήρθε στο κονάκι σου να «ψάλλει» τα κάλαντα. Του φύτεψαν στην ψυχή την «τέχνη» που αρχίζει απ’ το ρεμπέτικο, αγγίζει τα ψυχεδελικά κάποιων «περίεργων» που δεν βλέπουν τη μύτη τους, για να συνεχίσει με το τσιφτετέλι, πριν αράξει στο ζεϊμπέκικο. Πέρα τούτου, ουδέν.

ΚΑΝΑΜΕ τη γύρα μας στα γιορταστικά κανάλια, ξεκινώντας απ’ τα κρατικά. Δεν μιλάμε για το Κανάλι της Βουλής που όντως υπηρετεί την τέχνη κι ας μην πιάνει «νούμερα». Ούτε για την ΕΤ1 και το (καλό) επίπεδό της. Πάμε στον… δαπανηρό (μας) καλαμπουρτζή του «στην υγειά μας…» και των καλεσμένων του. Δεν τους ενόχλησαν φάλτσες φωνές, η μαγκιά που γυρόφερνε στην πίστα, οι τσιφτετελούδες του… οντά και, βέβαια, η επιμονή του άξιου Πλέσσα να «εργάζεται».

ΑΠΟ ’κει, ολοταχώς για την ΕΤ3. Με τον κ. καθηγητή και τη… διατριβή του στους ρεμπέτες και τις «δημιουργίες» τους. Κι ύστερα; Μπολιασμένοι απ’ τη ρεμπετομανία του και με το κανάλι να αυτοαναιρείται, προχωρήσαμε στο βασίλειο των ιδιωτικών. Δικά τους(;) τα λεφτά και γουστάρουν να τα κάνουν λουλουδικό και πίστα με θρύψαλα. Κι άρχισε να σπάει το πιατικό η πανηλίθια με το μάτι στο φακό, ξεχύθηκαν και τα «μωρά» για τσιφτετέλι κουνώντας και λυγιόντας το κορμί. Με την κα Άντζελα, στην άλλη… ιεροτελεστία, να «τραγουδάει» με ακκισμούς, πασκίζοντας να (επι)δείξει απελπισμένα τον μηρό της. Και, βέβαια, μην την αδικούμε, γιατί άλλα… κορίτσια βγήκαν στην πίστα με τη μπλούζα και με τη φούστα «ξεχασμένη» στο σπίτι, λες κι έχουν απέναντι κοινό «ματάκηδων».

ΤΗΝ ίδια ώρα που η κα Πετρούλα (με τα βυζιά της ασφυκτιώντα σε μικροσκοπικό στηθόδεσμο, αλλά όχι απελπισμένα), μας «μόρφωνε» με «στάσεις», σε… ψυχοπαιδαγωγική εκπομπή του κ. Θέμου.

ΟΤΑΝ μια φιλαρμονική (Θεσσαλονίκη, Πλ. Αριστοτέλους) πάσκιζε να μας θυμίσει πως υπάρχει και κλασικό ρεπερτόριο με ύμνους και χριστουγεννιάτικα τραγούδια, μουσική παιδεία, κουλτούρα και πολιτισμός (συνεχίζεται).

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

είμαι ο Βαγκος για τους φίλους. γενικά γαμάω γυναίκες αλλά είμαι ανοιχτός σε κάθε τι καινούριο. έτσι όταν αυτό το Πάσχα μου δόθηκε η ευκαιρία την άρπαξα απ' τα μαλλιά. κάνω γαλλικά εδώ και κάποια χρόνια αν και είμαι αρκετά αδύναμος έως φέτος οπότε άλλαξα καθηγητή. ο κύριος JACQUES είναι περίπου 37 μαύρος και πολύ αθλητικός η γυναίκα του δε είναι το ονειρο κάθε γαμιά μαύρη ψηλή με γεμάτο σώμα και τσιτωμένα βυζιά. όταν την βλέπεις μπορείς απλά να τραβάς μαλακία.

όταν το Πάσχα μου ανακοιvωσε ο κ JACQUES ότι θα έπρεπε να συνεχίσουμε μέχρι την μεγ. πέμπτη εγώ χάρηκα μόνο που θα έβλεπα την Μαρι - την γυναίκα του-. απ ότι είχα πιάσει από ψιλοσυζητησεισ το ζευγάρι ή ήταν απελευθερωμένο η έκανε χοντρές πλάκες. έτσι την μεγ. Τετάρτη πήγα για μάθημα λίγο πιο νωρίς από το κανονισμένο. λίγο πριν χτυπήσω το κουδούνι ακούω από μέσα κάτι σαν μουγκρητό το γλεντάνε σκέφτηκα και έστησα αυτί ενώ το χέρι μου άγγιζε το τζιν μου όπου το εξόγκωμα μεγάλωνε επικίνδυνα χωρίς να το καλοκαταλάβω έβγαλα την πούτσα μου απέξω και άρχισα γέρα να την παίζω ήμουνα έτοιμος να χύσω και το εργαλείο βρισκόταν εν πλήρη λειτουργία όταν από τις καύλες έχασα την ισορροπία μου και προσπαθώντας να κρατήσω χτύπησα το κουδούνι.

26 Δεκεμβρίου 2010 12:06 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

ω ρε ξεφτίλα μέχρι να σηκωθώ η πόρτα είχε ανοίξει και ο κ JACQUES μαζί με την Μαρί ξαναμμένοι ατένιζαν την ψωλή μου να έχει πέσει ελαφρά. κόκκινος από την ντροπή δεν ήξερα τι να πω πήγα να φύγω και φυσικά να βάλω το πούτσο μου μέσα αλλά ο καθηγητής μου με πρόλαβε και με σπαστά τα ελληνικά όπως συνήθως είπε ' ποτέ μην αφήνεις κάτι στην μέση ' και αρπάζοντας την πούτσα μου με έσυρε μέσα έκλεισε την πόρτα και κλείδωσε. 'και τώρα τι?' του λέω . 'τώρα θα δεις ότι το λιvε είναι καλύτερο' απάντησε και έφερε την Μαρί κοντά στον πούτσο μου 'πάρε μωρό μου και δείξε τη ξέρεις καλά' είπε 'ουι cherie ' απάντησε αυτή και σκύβοντας όπως μόνο μια σκλάβα θα έκανε άρχισε την πίπα. ω ρε πούστη μου τι τσιμπούκι ήταν αυτό όσες κι αν είχα γαμήσει κατά καιρούς από τα 16 και μετά δεν το χα ξανά δει.

κι ενώ νόμιζα ότι τα χα δει όλα ο κ. JACQUES βγάζει την πούτσα του έξω και τότε άνοιξα 4 μέτρα το στόμα απ την έκπληξη ήξερα πικάντικα ανέκδοτα για μαύρους και μαύρες ψωλές αλλά αυτό ήταν γάμησε τα μακριά -ίσα με 26 cμ- λεπτή με τρίχες αλλά γυαλιστερή με κόκκινο σα μανιτάρι πουτσοκεφαλο και δυο αρχίδια μεσ στην τρίχα και μέγεθος σαν του ταύρου. τα έπαιξα! αρχίζει να την παίζει και τότε του λέω JACQUES έλα δω θέλω να δω καλύτερα' πλησιάζει και ενώ η Μαρί με έφτανε στο ζενίθ της καύλας εκείνος μου έφερε την πούτσα του μεσ στη μύτη η κοντινή επαφή μέκανε να πω 'πω πω ρε γαμιά τι παπόρι ειν' αυτό' εκείνος γέλασε και πλησιάζοντας είπε 'πάρτο μωρό μου να δούμε την τέχνη σου' έτσι κι έγινε αδέξια προσπάθησα να την πάρω στο στόμα μου αλλά δεν μπήκε ούτε μισή έτσι άρχισα να γλύφω και να τρομπάρω με το ένα χέρι ενώ με το άλλο πασπάτευα το κεφάλι της Μαρί ήθελα να την νιώσω σκλάβα μου για να σηκώσω την ψωλα του γαμιά της.

έτσι κι ενώ βρισκόμουν στον έβδομο ουρανό έχυσα τα πήρε όλα η Μαρί συνέχισε το πιπωμα μέχρι να ρουφήξει και τα τελευταία μετά ήρθε να βοηθήσει εμένα με την αλογίσια πούτσα του JACQUES δεν ήξερα τι έκανα σκεφτόμουν αλλά όταν η Μαρί τα πέταξε όλα και άρχισε να πιπιλάει τι ρίζα του παπαριού του JACQUES τα δα όλα καύλωσα ξανά και άρχισα να τρίβω την πουτσαρά μου στα μουνοχειλα της Μαρί εκείνη ανταπέδωσε το τρίψιμο ενώ ο JACQUES έπαιρνε αυτό το ύφος του αρσενικού που γαμάει και δέρνει λίγο πριν χύσει και ξαφνικά η ρίζα αρχίζει να συσπάτε και το χύση πετάχτηκε με τέτοια πίεση που κόντεψα να πνίγω. την στραγκιξα την αγγουρα του και μετά του είπα 'αρχιδαρα ήρθε η ώρα να δω εγώ την τέχνη σου' 'οκ μάγκα' μου πετάει και σπρώχνοντας βιαία την Μαρί έκανε παιχνίδι. άρχισε να παίζει με τα μπαλάκια μου και να γλείφει με τα σαρκώδη του χείλια την ψωλαρα μου παράλληλα εγώ χάιδευα το χνούδι στο κεφάλι του και την έβρισκα 'είσαι ο σκλάβος μου θα σε κάνω να πεις ήμαρτον' είπα 'μμμμμμμμμμμμμμμμμ' απάντησε και με καύλωσε περισσότερο συνέχισε να με πιπωνει μέχρι που έφτασα σε τριπλό χύσιμο..............

26 Δεκεμβρίου 2010 12:07 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

αγαπητε θαναση βλεπεις το τι φρουτο ειναι ο ελληνας η ηλιθιοπτητα στο επακρο.γι αυτο καταντησε ετσι.

26 Δεκεμβρίου 2010 12:24 μ.μ.

Αναστασία Α. είπε...

Απάντησε η νεοελληνική "κουλτούρα". Είμαστε άξιοι συμπατριώτες της κάθε Πετρούλας, Τζούλιας και όποιου άλλου θυληκού, αρσενικού και σερνικοθύληκου Αυστραλοπήθυκου, που επειδή μπήκε στο χειρουργείο για να μεταλλαχθεί και συχνάζει στην Ψαρού, πρώτη ξαπλώστρα πίστα, νομίζει ότι ανήκει στο ανθρώπινο είδος. Ότι παθαίνουμε μας αξίζει, και λίγο είναι. θα πρέπει να έχουμε, όμως, υπ' όψη μας ότι η Φύση, και μόνο αυτή, κατέχει την αληθινή Σοφία και την αληθινή Δικαιοσύνη (που είναι πάντα σκληρή και αδυσώπητη χωρίς καμία εξαίρεση). Η Φύση, λοιπόν, θα κάνει τις επιλογές της και θα μας ξεράσει. Κοντά στα ξερά θα καούν και τα χρωρά. Δεν μπορούμε να κάνουμε, δυστυχώς, τίποτα μπροστά στην αδυσώπητη νομοτέλεια. Σίγουρα στην Πομπηία θα υπήρχαν και διαφορετικοί άνθρωποι, αλλά εξαφανίσθηκαν και αυτοί μαζί με το σωρό των ανθρωποειδών, που πλειοψηφούσαν. Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια, είτε την δεχόμαστε είτε όχι. Τα ανδράποδα μας καταδίκασαν να αφανιστούμε μαζί τους.

26 Δεκεμβρίου 2010 1:01 μ.μ.