ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΙ ΦΗΜΑΙ

Τετάρτη, 9 Φεβρουαρίου 2011

ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΙ ΦΗΜΑΙ

Share

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ κυκλοφοροῦν διάφορες φῆμες, γιά ἐπικείμενα δεινά. Συνήθως προέρχονται ἀπό εὐφάνταστους χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἀποδέχονται τό «ὁ σκοπός ἁγιάζει τά μέσα». Ἔχουν τήν ἐσφαλμένη ἄποψη ὅτι μέ τήν καλλιέργεια τοῦ φόβου στούς ἀνθρώπους θά τούς ὁδηγήσουν στό δρόμο τοῦ Θεοῦ. Τελικά πετυχαίνουν τό ἀκριβῶς ἀντίθετο.
Οἱ ἐπικίνδυνοι αὐτοί «προφῆτες» λοιπόν παρακολουθοῦν τά.....
διάφορα γεγονότα, πού συμβαίνουν στόν κόσμο καί τά ἐμφανίζουν ὡς προοίμια μεγάλων συμφορῶν, πού πρόκειται νά συμβοῦν. Ἀρέσκονται νά μιλοῦν γιά σκληρούς πολέμους μέ ἑκατόμβες θύματα καί γιά πεῖνα, πού θά ἀποδεκατίσει ὁλόκληρους λαούς. Πρό δύο περίπου ἐτῶν ἔλεγαν οἱ ἀνεύθυνοι αὐτοί μελλοντολόγοι ὅτι ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶχε πεῖ ὅτι σύντομα θά πάρουμε τήν Πόλη με Ἀρχηγό τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων ἕνα συγκεκριμένο πρόσωπο... Ἡ φήμη αὐτή γράφτηκε καί διαδόθηκε πολύ. Πολλοί μάλιστα ἦταν ἕτοιμοι νά πανηγυρίσουν, ἀφοῦ οἱ Τοῦρκοι θά μᾶς παρέδιδαν την Πόλη χωρίς νά χυθεῖ οὔτε μιά σταγόνα ἑλληνικοῦ αἵματος, ἐνῶ οἱ ἴδιοι θά διαλύονταν ὡς κράτος καί θά εἶχαν οἰκτρό τέλος. Πέρασε ἡ ἡμερομηνία, πού εἶχαν θέσει καί φυσικά δέν ἔγινε τίποτε. Προφανῶς ἐπρόκειτο γιά μιά πλάνη, ἡ ὁποία ξεκίνησε ἀπό τήν ἀποδοχή κάποιου λόγου τοῦ ἀειμνήστου Γέροντα, πού δέν εἶχε αὐτό το περιεχόμενο.Ὅπως εἶναι γνωστό ὁ π. Παΐσιος συχνά ἀστειευόταν μέ τούς ἐπισκέπτες του καί ἔλεγε πολλά χαριτωμένα. Ἴσως νά τον εἶχε ἐπισκεφθεῖ ὁ συγκεκριμένος ἀνώτερος ἀξιωματικός καί να τοῦ εἶχε πεῖ ὁ Γέροντας, πειράζοντάς τον, ὅτι μέ αὐτόν Ἀρχηγό θά πάρουμε τήν Πόλη. Τό λόγο αὐτό τόν πῆραν κατά γράμμα και τόν δέχτηκαν ὡς προφητεία οἱ εὐφάνταστοι «εὐσεβεῖς» καί προκάλεσαν μεγάλη ταραχή, ἀλλά καί ἀδικαιολόγητη χαρά.
Στίς μέρες μας κυκλοφόρησε μιά ἄλλη φήμη. Διαδόθηκε ὅτι ἐμφανίστηκε ὁ Γέροντας Παΐσιος σέ τρεῖς μοναχούς τῆς ρωσικῆς ἱ. μονῆς τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος στο Ἅγιον Ὄρος καί τούς εἶπε ὅτι σέ τρεῖς μῆνες θά γίνει πόλεμος καί θά πρέπει νά ποῦν στον ἡγούμενο νά προμηθευτεῖ μεγάλες ποσότητες ἀλεύρου καί ἐλαίου. Ἡ φήμη αὐτή ξεκίνησε ἀπό ἕνα συγκεκριμένο γεγονός. Ἔμαθαν οἱ ἀπόκοσμοι μοναχοί ὅτι στήν Ρωσία τό καλοκαίρι καταστράφηκαν μεγάλες ἐκτάσεις μέ σιτάρι ἀπό τίς πολυήμερες πυρκαγιές καί οἱ κυβερνῆτες τῆς χώρας ἀπαγόρευσαν τήν ἐξαγωγή σιταριοῦ, γι᾽ αὐτό θά πέσει μεγάλη πεῖνα καί θά γίνει πόλεμος. Οἱ ἀμαθεῖς αὐτοί «προφῆτες» ἔβαλαν τό Γέροντα Παΐσιο νά τούς προλέγει τά δεινά καί νά τούς συμβουλεύει νά προμηθευτοῦν μεγάλες ποσότητες ἀλεύρου καί ἐλαίου. Νά γεμίσουν δηλαδή τά ἀμπάρια τοῦ μοναστηριοῦ, γιά νά ἐπιζήσουν αὐτοί, τήν ὥρα πού ὁ λαός θά πεθαίνει κατά χιλιάδες. Οἱ μοναχοί φυσικά θά προσεύχονται χορτάτοι, γιά τό λαό, πού θά πεθαίνει ἀπό τήν πεῖνα! Ἡ φήμη αὐτή διαδόθηκε παντοῦ. Μέσῳ τοῦ διαδικτύου καί τῆς τηλεόρασης προκλήθηκε μεγάλη ἀνησυχία στούς πιστούς,οἱ ὁποῖοι ἐσφαλμένα νομίζουν ὅτι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς ἔχει σχέση μέ αὐτές τίς φῆμες Ἀλίμονο ἄν συνέβαινε κάτι τέτοιο.

Ἐδῶ θά ἤθελα νά ἐπισημάνω δύο πράγματα:

1. Ἀπό τούς Γέροντες καί τούς Ἁγίους πρέπει νά παίρνουμε πνευματικά μαθήματα. Νά μελετοῦμε τίς διδαχές τους καί νά παραδειγματιζόμαστε ἀπό τό βίο τους. Δόξα τῷ Θεῷ ὑπάρχουν πολλά σχετικά βιβλία. Δέν εἶναι ὀρθό νά στρέφουμε τήν προσοχή μας στά θαυμαστά γεγονότα, πού τυχόν λαβαίνουν χώρα, οὔτε καί νά τους τιμοῦμε μέ τρόπο, πού δέν ταιριάζει στήν ἁγιοσύνη τους. Καί προπαντός νά μή τούς ἐμφανίζουμε ὡς προφῆτες κακῶν πραγμάτων, ἀλλά ὡς στοργικούς πνευματικούς πατέρες, πού μᾶς βοηθοῦν στόν κατά Θεόν βίο καί ὡς πρεσβευτές μας στόν Κύριο. Αὐτό ἔκαναν οἱ Γέροντες σέ ὅλη τους τή ζωή. Δεχόνταν τόν πονεμένο κόσμο, τον νουθετοῦσαν, τόν παρηγοροῦσαν καί προσεύχονταν γι᾽ αὐτόν. Ἦταν χαρακτηριστική ἡ περίπτωση τοῦ Γέροντος Παϊσίου, πού εἶχε πάντα ἀνοιχτό τό "Ὑπαίθριο Ἀρχονταρίκι" του καί ἔδινε παρηγοριά στούς ἀνθρώπους, πού τόν ἐπισκέπτονταν.

2. Ὅσοι δημιουργοῦν καί διαδίδουν τέτοιες φῆμες κάνουν λάθος. Φοβίζουν τούς ἀνθρώπους καί διασύρουν τήν Ἐκκλησία. Οἱ «προφῆτες» αὐτοί εἶναι ἐπίμονοι καί νομίζει κανείς ὅτι ἀγάλλονται, ὅταν βλέπουν ὅτι ὁ κόσμος ἀνησυχεῖ και πανικοβάλλεται. Νομίζουν ὅτι ἐπιτελοῦν θεάρεστο ἔργο! Συμβαίνει ὅμως ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Μέ αὐτόν τόν ἔμμεσο ἐκβιασμό νομίζουν ὅτι οἱ ἄνθρωποι θά στραφοῦν στό Θεό, γιατί δέν ὑπάρχει ἄλλη διέξοδος. Ὄχι, οἱ ἄνθρωποι πρέπει να πιστέψουν ἐλεύθερα καί ἀβίαστα, ὅπως ἐλεύθερα καί ἀβίαστα πρέπει νά τηροῦν στή ζωή τους καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Οἱ φῆμες αὐτές διασύρουν τούς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας στά μάτια τῶν κοσμικῶν καί ἀντιχρίστων, γιατί τούς ἐμφανίζουν ὡς ἀφελεῖς, ψοφοδεεῖς καί δειλούς, ἐνῶ στήν πραγματικότητα εἶναι γενναῖοι, ἀποφασιστικοί καί ἀσυμβίβαστοι με τόν ἁμαρτωλό κόσμο. Ἄς προσέχουν λοιπόν οἱ διαδοσίες καί ἄς στρέψουν τά ἐνδιαφέροντά τους στά ὄντως πνευματικά θέματα καί στό καθαρό ἱεραποστολικό ἔργο, γιά νά μή γίνονται ὄργανα τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος χαίρεται ὅταν οἱ χριστιανοί θορυβοῦνται καί ἀσχολοῦνται ἰδιοτελῶς μέ τά ἐπικείμενα δεινά, ἀδιαφορώντας γιά τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν, πού εἶναι ἔργο τοῦ σήμερα καί ὄχι τοῦ αὔριο. Ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς εἶναι ὑπόθεση τοῦ παρόντος καί ὄχι τοῦ μέλλοντος.

Ορθόδοξος Τύπος, 4/2/2011