ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ Σκέψεις... Απόψεις... Προσεγγίσεις... |
| Ο ΙΟΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΘΑ ΕΞΑΠΛΩΘΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Posted: 05 Feb 2011 10:58 PM PST O… IOΣ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ... Το 1/3 των Ελλήνων ζουν πλέον με λιγότερα από 470 ευρώ μηνιαίως. Ένα στα πέντε παιδιά ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Τον Ιούνιο η ΔΕΗ κατέβασε τον διακόπτη σε 1.094.585 καταναλωτές και η κατάσταση θα επιδεινωθεί εφέτος, αφού το ηλεκτρικό ρεύμα θα ακριβύνει τουλάχιστον κατά 13,7% Ομηρικοί καυγάδες στις πολυκατοικίες για το ποιός θα αναλάβει διαχειριστής αφού λιγοστεύουν συνεχώς εκείνοι που πληρώνουν κοινόχρηστα και οι διαχειριστές τρέχουν στα δικαστήρια τους συγκατοίκους τους. Στο κίνημα των τζαμπατζήδων έχει προσχωρήσει πριν απο την ίδρυσή του η τάξη των μεροκαματιάρηδων που σπανίως πληρώνει εισιτήριο Τα μικρομεσαία νοικοκυριά στύβουν και την πέτρα για να βγάλουν τον μήνα Στον Αγιο Παντελεήμονα η οργανωμένη μαφία σκοτώνει αδιακρίτως Πριν από λίγο καιρό είχαμε δύο κρούσματα συμπολιτών μας που επιτέθηκαν σε πεζούς για να τους αρπάξουν την τυρόπιτα. Προμηνύματα και κραυγές«ανθρώπων-λύκων», για όσους αντιλαμβάνονται. Στην πλατεία Καλογήρων, στη Δάφνη, όταν σουρουπώνει, εξαθλιωμένοι αλλοδαποί σκύβουν και τρώνε από τα σκουπίδια, βλαστημώντας περαστικούς που τους βλέπουν να ξοδεύουν «πενηντάρικα» στα διπλανά ταχυφαγεία. Μουσουλμάνοι φονταμενταλιστές πυκνώνουν τις συζητήσεις για «τζαμιά» και «ιμάμηδες». Το «καζάνι» έχει γίνει πια ηφαίστειο μέσα σε μια ετερόκλητη κοινωνική διαστρωμάτωση που οι συνδετικοί της αρμοί έχουν «τσιτώσει» επικίνδυνα αδυνατώντας να την κρατήσουν σταθερή. Άλλοι σφάζουν γουρούνια μπροστά σε τζαμιά. Ναρκωτικά, πορνεία, φανάρια, επαιτεία, παρεμπόριο, λαθρεμπόριο τσιγάρων και όπλων. Στην πλατεία Αττικής, στην πλατεία Βικτωρίας, στην πλατεία Αγίου Νικολάου, στην Ομόνοια, στους σκοτεινούς δρόμους γύρω από αυτήν, στον Κολωνό, στις Τρεις Γέφυρες, στον Ασπρόπυργο.  Οι «τζαμπατζήδες», κατά Ρέππα, έχουν ήδη οργανωθεί. Εχουν πια φωνή, δικηγόρους, κανάλια που τους προβάλλουν, δημοσιογράφους που καλύπτουν τη δράση τους και ιδεολογικό υπόστρωμα. Η δράση τους περιορίζεται -προς το παρόν- στην έμπρακτη διαμαρτυρία απέναντι στις εργοληπτικές συμβάσεις δουλείας που σύναψε το κράτος με τους μεγαλοεργολάβους Στους οργανωμένους αντιρρησίες απέναντι στις διαταγές του κράτους συμπεριλαμβάνονται οι κάτοικοι της Κερατέας που εδώ και 55 μέρες συμπλέκονται σώμα με σώμα με τα ΜΑΤ σε έναν αγώνα δίχως αύριο για «δίκια» που υπερασπίζονται απέναντι στο «κράτος καταστολής του Παπουτσή, που φυλάει με τους πραιτωριανούς του τα μηχανήματα των μεγαλοεργολάβων». Κάποιοι που ρισκάρουν υπολογίζουν τις αντιεξουσιαστικές ένοπλες φράξιες σε 1.000 ως 1.500 άτομα σε όλη την επικράτεια. Αριθμός πολύ μεγάλος σε σχέση με το παρελθόν. Το ανησυχητικό στοιχείο για το πολιτικό σύστημα είναι ότι το ένοπλο κίνημα βίας διαρκώς αναβαθμίζεται επιχειρησιακά, γεγονός που κάνει την υπάρχουσα κατάσταση απρόβλεπτη. Το κίνημα των φυλακισμένων αποκτά όλο και πιο ισχυρή φωνή. Μπλογκάρει, επικοινωνεί, διαδίδει και οργανώνεται. Εάν προστεθούν σε όλα τα παραπάνω και οι βάσιμες πληροφορίες ότι ισχυρό κύκλωμα σκληρών ποινικών υποβοηθά μερίδα αντιεξουσιαστών να αγοράζουν όπλα και να χρησιμοποιούν «στηρίγματα» και «άκρες» τους, η επόμενη μέρα φαντάζει εφιαλτική. Εκτός εάν τα περιγραφόμενα στο σύνολό τους είναι σενάριο για ερασιτεχνική ταινία. Πάντως στην Αίγυπτο μέσα σε πέντε λεπτά, 700 κρατούμενοι σκότωσαν τον διευθυντή της φυλακής στη Φαγιούμ, μια περιοχή της ερήμου δυτικά του Καΐρου και βγήκαν αφιονισμένοι στην κοινωνία. Η διαφορά της Αιγύπτου με την Αττική είναι ότι ο Κορυδαλλός απέχει δέκα μέτρα από τον πρώτο δρόμο ταχείας κυκλοφορίας… (Αποσπάσματα απο ένα πολύ καλό ρεπορτάζ στην εφημερίδα «Δημοκρατία» της Πέμπτης) Αντίλογος Η «μύγα της Μεσογείου» και η ρήξη  Έκδηλη η ανησυχία του «συστήματος» για τη μετάδοση των ταραχών και στην Ελλάδα. Όπως η «μύγα της Μεσογείου» το πολυφάγο , «κοσμοπολίτικο», δίπτερο έντομο που κατατρώει τους καρπούς σε πάνω από 250 είδη φυτών, υπάρχουν πλέον φόβοι για την εξάπλωση των ταραχών και στη χώρα μας. Όχι στην κλίμακα και στη μαζικότητα της Αιγύπτου, αλλά σε παρόμοια με τα «νέα Δεκεμβριανά». Ειρήσθω εν παρόδω, είναι αστεία η σύγκριση με τα Δεκεμβριανά του 1944. Όποιος χρησιμοποιεί τον όρο μάλλον δεν έχει καμία αίσθηση του τι συνέβη στην Αθήνα 67 χρόνια πριν. Όπως και η σύγκριση της αιγυπτιακής με την ελληνική πραγματικότητα είναι εκ προοιμίου ατυχής. Όμως, όπως γράφαμε στο κομμάτι «Η ανήμπορη κοινωνική εξέγερση» (http://www.antinews.gr/2011/01/24/81609/) «το ενδεχόμενο οι πολίτες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, είναι πάντοτε ανοικτό. Και ότι σε καταστάσεις κοινωνικής έντασης αρκεί μια σπίθα για να ανατιναχθεί το σύμπαν». Σε μια χώρα με το ΔΝΤ στο κεφάλι της, όλα μπορούν να συμβούν. Παρά την τρυφηλότητα και την ανεκτικότητα των πρώην «βολεμένων» πολιτών, την «ιδιωτικοποίηση» της κρίσης και την ελπίδα στο «Τζόκερ», η αντοχή του κοινωνικού συστήματος είναι πεπερασμένη. Όσο οι νεόπτωχοι θα αυξάνουν τις τάξεις τους, όσο η «χαμηλή» εγκληματικότητα θα ανθεί, όσο οι κυβερνώντες θα κωφεύουν στα πραγματικά προβλήματα ευρύτερων κοινωνικών ομάδων, η κοινωνική εξέγερση θα βρίσκεται προ των πυλών. Ίσως, λοιπόν, κάποιες περιορισμένες ταραχές που βλέπουμε να ξεσπούν σποραδικά, να ευνοούν το «σύστημα», υπό την έννοια ότι τα ανακλαστικά της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών είναι υπέρ του νόμου και της τάξης. Το κίνημα του «δεν πληρώνω», ή κινήσεις πολιτών τοπικού χαρακτήρα (Κερατέα), δεν αποτελούν εν δυνάμει εστίες κοινωνικής εξέγερσης, αλλά εν πολλοίς εκτόνωση ενός αισθήματος κοινωνικής αδικίας και τίποτα περισσότερο. Αν δεν υπάρξει κίνημα ανθρώπων που «δεν πληρώνονται», η λαϊκή εξέγερση θα φοβίζει τους πολλούς, θα εξάπτει την φαντασία των ανατρεπτικών και όλοι μαζί θα διαβιούν με τις ιδεοληψίες και τις αναστολές τους.  Οι φόβοι που εκφράζονται σχετικά με τους μετανάστες δεν φαίνεται να έχουν λογική βάση. Είναι αδύνατον να πρωτοστατήσουν ή να συμμετάσχουν σε μια εξέγερση άνθρωποι που στην πλειοψηφία τους είχαν αρχικό προορισμό κάποια άλλη χώρα. Πόσο μάλλον όταν κύρια αιτία που εγκατέλειψαν τις εστίες τους είναι οι ταραχές. Είναι βέβαιο ότι το κοινό αίσθημα θα προκληθεί από ένα νέο πλιάτσικο, ιδίως αν σε αυτό συμμετέχουν και κατοικοεδρεύοντες στα γκέτο. Το επιχείρημα «του τρόμου» ολοκληρώνεται με τη δράση ακραίων ισλαμικών θυλάκων. Η όλη ιστορία θυμίζει το Κόσοβο, που μια ανάφλεξη του θα σήμαινε πυρκαγιά σε όλη τη Χερσόνησο του Αίμου. Και το Κόσοβο μια χαρά κάηκε και οι υπόλοιποι Βαλκάνιοι συνεχίσαμε την ειρηνική μας συμβίωση. Το μελάνι που χύνεται για τις εξεγέρσεις που έρχονται, εξυπηρετεί έστω κι άθελα του την πιο ακραία κομφορμιστική προπαγάνδα. Προκειμένου να γίνει η Αθήνα Καμπούλ, ας χάσουμε κι ότι εργασιακό δικαίωμα έχει απομείνει, ας υποστούμε κι άλλη μια μείωση μισθών, ας θυσιάσουμε και την τελευταία ατομική «πολυτέλεια», προς χάριν της «κοινωνικής συνοχής». Ένας όρος του συρμού, πολυφορεμένος, με αναφορά στην ευρύτατη «μεσαία τάξη» η οποία ταυτόχρονα συρρικνώνεται και αποδυναμώνεται. Ο εκσυγχρονισμός (άλλη ταλαιπωρημένη έννοια) μιας κοινωνίας δεν συντελείται επειδή έτσι αποφάσισαν κάποιες πολιτικές ελίτ. Γίνεται ουσιαστικά από τα δυναμικά στρώματα της κοινωνίας, όταν αυτά εκφρασθούν και πολιτικά. Οποιαδήποτε άλλη συνταγή, είτε της «ρήξης» είτε της «συναίνεσης» θα αναπαραγάγει το ισχύον σύστημα εξουσίας, με τα καλά του και τα στραβά του. ANTINEWS   |
| ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ Posted: 05 Feb 2011 10:52 PM PST Η Ρωσία έχει γίνει στόχος ισλαμιστών εξτρεμιστών αρκετές φορές κατά το πρόσφατο παρελθόν. Οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονται από τον Βόρειο Καύκασο, και από δημοκρατίες όπως είναι η Τσετσενία και το Νταγκεστάν. Η τελευταία αιματηρή επίθεση πριν τη χθεσινή, έγινε τον περασμένο Μάρτιο, όταν δυο γυναίκες αυτοκτόνησαν προκαλώντας έκρηξη στο μετρό της Μόσχας, σε ώρα αιχμής, που αυτό ήταν γεμάτο από κόσμο. Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν περισσότερα από 40 άτομα. Την ευθύνη της επίθεσης ανέλαβε ο αυτόκλητος «εμίρης» του «Εμιράτου του Καυκάσου» Doku Umarov. Σε βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα λίγο μετά την επίθεση, ο «εμίρης» υποσχέθηκε «να φέρει τον πόλεμο στους δρόμους της Μόσχας, για να νιώσουν οι Ρώσοι τον αληθινό τρόμο». Το ιστορικό ανάλογων επιθέσεων έχει ως εξής: -Το πρωί της 8ης Σεπτεμβρίου του 1999, μια έκρηξη συντάραξε ένα 9όροφο κτίριο διαμερισμάτων στη νότια πλευρά της Μόσχας, με αποτέλεσμα τον θάνατο 94 κατοίκων την ώρα που κοιμόντουσαν. Τέσσερις ημέρες μετά, μια παρόμοια έκρηξη σε πολυκατοικία, είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 130 ανθρώπων.Ανάλογες επιθέσεις σημειώθηκαν και στις πόλεις Buinaksk και Volgodonsk, με το συνολικό αριθμό των νεκρών να αγγίζει τους 300. Οι επιθέσεις αυτές συγκλόνισαν τη Ρωσία σπέρνοντας αισθήματα ανασφάλειας, και είχαν ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, την ανάληψη της προεδρίας της χώρας, από κάποιον πρώην χαμηλόβαθμο υπάλληλο της KGB, τον Vladimir Putin, που αντικατέστησε τον τότε ισχυρό άνδρα Boris Yeltsin. Ο Putin κατηγόρησε τους Τσετσένους τρομοκράτες, και ξεκίνησε μια μεγάλη στρατιωτική εκστρατεία στη περιοχή. Λέγεται πως περισσότερες από 50.000 ζωές χάθηκαν στη διάρκεια εκείνης της εκστρατείας, ενώ ακόμη περισσότεροι Τσετσένοι πέθαναν στα χρόνια που ακολούθησαν. Από τη πλευρά τους, οι Τσετσένοι αντάρτες εμμένουν στη χρόνια θέση τους να μην αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις συγκεκριμένες βομβιστικές επιθέσεις, τις οποίες αποδίδουν σε πολεμοχαρή μέλη των μυστικών υπηρεσιών. -Την 23/10/2002, 50 περίπου Τσετσένοι αυτονομιστές, εκ των οποίων και πολλές γυναίκες, ζωσμένοι με εκρηκτικά, κατέλαβαν ένα θέατρο στο κέντρο της ρωσικής πρωτεύουσας, και πήραν 700 άτομα ως ομήρους. Η πολιορκία λύθηκε μετά από τρεις ημέρες, όταν οι ρωσικές ειδικές δυνάμεις έριξαν αέριο μέσα στο κτίριο, που αναισθητοποίησε τους πάντες. Μέχρι να αναλάβουν τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης, 129 όμηροι και 41 Τσετσένοι τρομοκράτες είχαν χάσει τη ζωή τους. Οι περισσότεροι όμηροι πέθαναν εξαιτίας του αερίου. Πολλοί από τους τρομοκράτες εκτελέσθηκαν όσο ήταν ακόμη αναίσθητοι. -Τον Ιούλιο του 2003, δυο γυναίκες «βομβιστές αυτοκτονίας», πυροδότησαν τα εκρηκτικά με τα οποία ήταν ζωσμένες την ώρα που περίμεναν μαζί με πολύ κόσμο στην ουρά για ένα ροκ φεστιβάλ. Σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες, ο εκρηκτικός μηχανισμός της πρώτης δεν λειτούργησε σωστά, με αποτέλεσμα να βρει το θάνατο μόνο η ίδια. Λίγα όμως λεπτά αργότερα, ακολούθησε η έκρηξη της δεύτερης γυναίκας, που στοίχισε τη ζωή σε 13 ανθρώπους. -Τον Δεκέμβριο του 2003, λίγες μόνον ημέρες πριν τη διεξαγωγή των εθνικών βουλευτικών εκλογών, ένας βομβιστής αυτοκτονίας ανατίναξε ένα τραίνο στη περιοχή της Σταυρούπολης, βορείως της Τσετσενίας. Το τραίνο ήταν γεμάτο από φοιτητές καθ οδόν προς τις σχολές τους. Τουλάχιστον 46 άτομα σκοτώθηκαν, και περισσότερα από 170 τραυματίστηκαν. -Τον Φεβρουάριο του 2004, ένα βομβιστής χτύπησε τραίνο του μετρό της Μόσχας, που μόλις είχε αναχωρήσει από σταθμό, σκοτώνοντας 41 ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 120. Μία μέχρι τότε άγνωστη ομάδα Τσετσένων, με την ονομασία Gazoton Murdash, ανέλαβε την ευθύνη της επίθεσης, που όπως είπε, ήθελε να συμπέσει με την επέτειο της δολοφονίας 82 αμάχων από πλευράς των ρωσικών δυνάμεων ασφαλείας πριν από 4 χρόνια. -Τον Αύγουστο του 2004, δυο ρωσικά επιβατικά αεροσκάφη ανατινάχθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα στον αέρα, με αποτέλεσμα το θάνατο 90 ανθρώπων. Το πρώτο τζετ, ένα Tu-134 με προορισμό το Volgograd, προσέκρουσε νοτίως της Μόσχας. Λίγα λεπτά μετά, ένα δεύτερο τζετ Tu-154 που κατευθύνονταν στο Sochi, έπεσε κοντά στο Rostov. Σύμφωνα με τις ρωσικές αρχές, την βομβιστική επίθεση έκαναν δυο Τσετσένες γυναίκες. Τον Σεπτέμβριο του 2004, περισσότεροι από 1.100 άνθρωποι, 777 εκ των οποίων παιδιά, κρατήθηκαν ως όμηροι σε σχολείο της πόλης Beslan στη Βόρεια Οσσετία, από 30 Τσετσένους αντάρτες. Μετά από 3ημερη πολιορκία, οι ρωσικές δυνάμεις εισέβαλαν στο σχολικό συγκρότημα. Περισσότεροι από 300 άνθρωποι έχασαν τα ζωή τους, οι μισοί παιδιά. Πολλοί σκοτώθηκαν, όταν οι αντάρτες πυροδότησαν εκρηκτικούς μηχανισμούς που ήταν διάσπαρτοι μέσα στους χώρους του κτιρίου. Τον Νοέμβριο του 2009, μια βόμβα εκτροχίασε το τραίνο Nevsky Express μεταξύ Μόσχας και Αγίας Πετρούπολης, σκοτώνοντας 26 και τραυματίζοντας 100 επιβάτες. Επρόκειτο για τη δεύτερη επίθεση εναντίον του συγκεκριμένου σιδηροδρομικού δικτύου μέσα σε διάστημα δυο ετών. Η προηγούμενη παρόμοια επίθεση είχε σημειωθεί τον Αύγουστο του 2007, και είχε προκαλέσει τον τραυματισμό 60 αθώων επιβατών. STRATEGY-REPORT   |
| Posted: 05 Feb 2011 10:47 PM PST Με ανάγλυφες τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και με διακηρυγμένη την ομοφωνία των «27» να ενεργοποιήσουν καινούργιους μηχανισμούς και εργαλεία για την αφαίμαξη των εργαζομένων, ταυτόχρονα με την κατάπνιξη κάθε λαϊκής αντίδρασης, ολοκληρώθηκαν το βράδυ της Παρασκευής οι εργασίες της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Την υιοθέτηση του λεγόμενου «Συμφώνου ανταγωνιστικότητας» από τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης (και της ΕΕ σε ένα επόμενο στάδιο). Την ισχυροποίηση του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, σαν του βασικού μηχανισμού για την ελεγχόμενη χρεοκοπία κρατών - μελών με διογκωμένα τα δημοσιονομικά ελλείμματα και... Την ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ, όπως ονομάζεται η απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας και η ισχυροποίηση των ευρωενωσιακών μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο στρατηγικό τομέα. 1. Οι «27» διακήρυξαν ωμά ότι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων εξαρτάται απόλυτα από το παραπέρα φτήνεμα της εργατικής δύναμης. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, κατέληξαν σ' ένα πρώτο χρονοδιάγραμμα για την υιοθέτηση και εφαρμογή του λεγόμενου «Σύμφωνου ανταγωνιστικότητας», το οποίο αναμένεται να οριστικοποιηθεί στην Εαρινή Σύνοδο Κορυφής (24 - 25 Μάρτη), αφού πρώτα οι 17 αρχηγοί κρατών της Ευρωζώνης συνεδριάσουν έκτακτα για το θέμα στις αρχές του Μάρτη. Το «Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» αποτελεί συστατικό στοιχείο της «οικονομικής διακυβέρνησης» που προωθεί η ΕΕ, για την ισχυροποίηση της ιμπεριαλιστικής της στρατηγικής και συμπληρώνει το βαθιά αντιλαϊκό «Σύμφωνο σταθερότητας», που αφορά στους δημοσιονομικούς δείκτες στα κράτη - μέλη.Στο σχετικό «κείμενο εργασίας» που παρουσίασαν στη Σύνοδο, για λογαριασμό του κεφαλαίου, η Α. Μέρκελ και ο Ν. Σαρκοζί, το «Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» περιλαμβάνει ποσοτικούς δείκτες, ενιαίους για όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, που μετρούν την πορεία υλοποίησης συγκεκριμένων ανατροπών σε τομείς όπως το Ασφαλιστικό, η φορολογία των επιχειρήσεων, τα εργασιακά, οι μισθοί κ.ά. Φιλοδοξεί να συνδέσει άμεσα τους μισθούς με την παραγωγικότητα και μαζί με τους μισθούς να συρρικνώσει και τα άλλα δικαιώματα (συνταξιοδοτικά, ασφαλιστικά) που σχετίζονται με το λεγόμενο «εργασιακό κόστος». Ειδικά για το Ασφαλιστικό, προβλέπεται η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μέσα από τη σύνδεσή τους με το προσδόκιμο ζωής! Θα περιλαμβάνει ακόμα συγκεκριμένα όρια σε ό,τι αφορά τους δημοσιονομικούς δείκτες και «ποινές» σε όποιον τους υπερβαίνει, με στόχο να νομοθετηθεί η ισόβια λιτότητα σε βάρος των λαών και υπέρ του κεφαλαίου. Το «Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» θα προβλέπει ακόμα συγκεκριμένο ποσοστό του ΑΕΠ το οποίο θα πρέπει αναγκαστικά να κατευθύνεται σε τομείς κρίσιμους για την κερδοφορία του κεφαλαίου, όπως είναι η εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού που κάθε φορά έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις, σε υποδομές αναγκαίες στην πλουτοκρατία και πάει λέγοντας. Εξειδικεύοντας τα όσα συζητήθηκαν την Παρασκευή, ο Γ. Παπανδρέου είπε στη συνέντευξή του από τις Βρυξέλλες ότι «θα πρέπει να υπάρξει μια σύγκλιση σε σειρά ζητημάτων για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας» και αποκάλυψε ότι στη διάρκεια της Συνόδου τέθηκαν οι προτάσεις για τη «σύγκλιση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων», για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, καθώς και η πρόταση για μείωση των μισθών, μέσω «της σύνδεσης των αμοιβών με την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα». Εντελώς προκλητικά, πρόσθεσε ότι «εμείς έχουμε κάνει τόσες πολλές αλλαγές, που δεν μας αγγίζουν αυτές οι προτάσεις»! Σύμφωνα με εκτιμήσεις στο διεθνή Τύπο, προκειμένου να ξεπεραστούν οι επιμέρους διαφωνίες, η διαδικασία εφαρμογής του γαλλογερμανικού σχεδίου θα είναι αντίστοιχη με εκείνη που είχε ακολουθηθεί για τη Συνθήκη Σένγκεν. Δηλαδή, προοδευτικά τα κράτη - μέλη θα προσχωρούν στο Σύμφωνο μετά την ψήφισή του. 2. Η Σύνοδος Κορυφής αποφάσισε την πλήρη απελευθέρωση του τομέα της Ενέργειας και την ολοκλήρωση της ανάλογης εσωτερικής αγοράς της ΕΕ, προς όφελος των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, μέχρι το 2014, με την ταυτόχρονη δημιουργία νέων δικτύων και αγωγών για τη μεταφορά φυσικού αερίου και πετρελαίου προς την Ευρωένωση. Με διακηρυγμένο στόχο να «απεξαρτηθεί ενεργειακά» η ΕΕ από τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή, αλλά και στο φόντο των έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για την εξασφάλιση νέων πηγών ενέργειας, ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών κατέληξαν στις στρατηγικές τους επιδιώξεις, με ορίζοντα το 2020.Στις προτεραιότητες της ΕΕ, όπως αποκάλυψε και ο Ελληνας πρωθυπουργός, που τέθηκαν ήταν και η «αξιοποίηση» του κοιτάσματος φυσικού αερίου «Λεβιάθαν» του Ισραήλ (χωρίς ωστόσο να κατονομαστεί στα επίσημα κείμενα) και των άλλων κοιτασμάτων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Στο προσχέδιο των Συμπερασμάτων τονίζεται σχετικά: «Η Ευρώπη πρέπει να διαφοροποιήσει τις διαδρομές και τις πηγές ανεφοδιασμού της, με ανάπτυξη των στρατηγικών διαδρόμων για τη μεταφορά των μεγάλων όγκων του αερίου, όπως ο νότιος διάδρομος». Στο πλαίσιο της «Στρατηγικής Ενέργειας 2020», οι στρατηγικοί στόχοι που τίθενται είναι:
3. Οι «27» της ΕΕ αποφάσισαν να προχωρήσουν στη Σύνοδο του Μάρτη στην υιοθέτηση ενός «συνολικού πακέτου» για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης στην Ευρωζώνη και την ελεγχόμενη χρεοκοπία των κρατών - μελών που έχουν υψηλά ελλείμματα και χρέη. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, αποφασίστηκε η διεύρυνση και ενίσχυση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Προβλέπεται ακόμα η εφαρμογή μέτρων που έχουν ως στόχο την ενίσχυση της δημοσιονομικής σταθερότητας και τη δημιουργία προοπτικών ανάπτυξης, η ολοκλήρωση των λειτουργικών χαρακτηριστικών του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας και η συνέχιση της εφαρμογής των υπαρχόντων προγραμμάτων σε Ελλάδα και Ιρλανδία.Με άλλα λόγια, το Ταμείο προετοιμάζεται να παίξει κεντρικό ρόλο στην ελεγχόμενη χρεοκοπία των κρατών - μελών με υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα και χρέη, μέσα από τη χρηματοδότηση της όποιας λύσης προκριθεί τελικά για να οδηγηθεί ένα κράτος - μέλος σε πτώχευση (ευρωομόλογα, επαναγορά ομολόγων, αναδιάρθρωση του χρέους κ.ά.). ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ   |
| Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ ΚΑΙ Η "ΖΗΛΕΙΑ" ΤΟΥ ΤΣΩΡΤΣΙΛ Posted: 05 Feb 2011 10:35 PM PST 2 Φεβρουαρίου 1943 είναι η ημερομηνία που σηματοδότησε το τέλος μίας από τις πιο αιματηρές μάχες στην παγκόσμια ιστορία. Τη μάχη του Στάλινγκραντ . Είναι η μάχη που έχει ξεπεράσει όλες τις μάχες στην παγκόσμια ιστορία τόσο από την άποψη της διάρκειας και της αγριότητας των συγκρούσεων, όσο και από τον αριθμό των ατόμων και των στρατιωτικών που συμμετείχαν . Ενώ ο Βρετανός Πρωθυπουργός Ουίλιαμ Τσόρτσιλ στην επιστολή του προς τον Στάλιν με ημερομηνία 1 Φεβρουαρίου, 1943 χαρακτηρίζει τη νίκη του σοβιετικού στρατού στο Στάλινγκραντ "καταπληκτική", ο ίδιος δεν παρέλειψε να τη εξισώσει με την επική μάχη στο Ελ Αλαμέιν, στα απομνημονεύματά του: "Ο Στάλιν εκείνη την εποχή μου έστειλε μια ταινία για τη νίκη στο Στάλινγκραντ, που δείχνει όλα τα αξιόλογα γεγονότα της απελπισμένης μάχης και την τελική παράδοση του Γερμανού στρατηγού Von Paulus ,μέχρι και την εμφάνισή του πριν από ένα σοβιετικό στρατιωτικό δικαστήριο",έγραφε ο Τσώρτσιλ. "Η ρωσική κυβέρνηση αντιμετώπισε το στρατηγό με μεγάλο σεβασμό, αντιθέτως λιγότερο ευχάριστη μοίρα περίμενε τις αμέτρητες σειρές των Γερμανών αιχμαλώτων πολέμου, οι οποίες στην ταινία περιφέρονται κουρασμένοι στην απέραντη έκταση του χιονιού. Η ταινία ήταν θαυμάσια προβλήθηκε και χρησιμεύει ως ένα άριστο μνημείο για αυτό το λαμπρό επεισόδιο στον αγώνα για το Ανατολικό Μέτωπο... Θα μπορούσαμε να στείλουμε στον Στάλιν, δική μας ταινία για τη μάχη του Ελ Αλαμέιν, τη "Desert Victory" που μόλις γυρίστηκε. Αυτή η ταινία, όπως και η ρωσική, κινηματογραφήθηκε από εικονολήπτες υπό σφοδρή πυρκαγιά, και κόστισε μερικές ζωές. Η θυσία δεν ήταν μάταιη, για τους καρπούς της εργασίας των ανθρώπων αυτών που προκάλεσε το μεγαλύτερο θαυμασμό και τον ενθουσιασμό σε όλο τον συμμαχικό κόσμο”, έγραφε ο Τσώρτσιλ. Ο Βρετανός πρωθυπουργός είχε το δικαίωμα να έχει την άποψή του, αλλά ορισμένοι δυτικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι η μάχη του Ελ Αλαμέιν όσον αφορά τη σημασία και το μέγεθος της στρατιωτικής δράσης είναι σαφώς μικρότερου μεγέθους από τη Μάχη του Στάλινγκραντ. Τον Οκτώβριο του 1942, οι υπερασπιστές του Στάλινγκραντ είχαν απέναντί τους πάνω από 50 γερμανικές μεραρχίες, ενώ στο Ελ Αλαμέιν, υπήρχαν μόνο 12. Στο Στάλινγκραντ υπήρξε μια φονική μάχη της ισοδύναμων δυνάμεων, κάτι που δεν μπορεί να ειπωθεί για το Ελ-Αλαμέιν , όπου οι Βρετανοί είχαν ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Ο βασιλιάς της Μεγάλης Βρετανίας είχε πολύ πιο θετική γνώμη για τη μάχη του Στάλινγκραντ από τον πρωθυπουργό του. Έστειλε μάλιστα στο Στάλινγκραντ, ένα σπαθί με μια επιγραφή στη λάμα στα ρωσικά και στα αγγλικά που έγραφε: «Για τη καρδιά από χάλυβα των πολιτών του Στάλινγκραντ - το δώρο της από το King George VI - σε μια ένδειξη ευγνομωσύνης του βρετανικού λαού». Γερμανοί ιστορικοί δεν αμφισβητούν πλέον κατά πόσον η μάχη του Στάλινγκραντ ήταν η κρίσιμη καμπή του πολέμου, και η αρχή του τέλους του Ράιχ του Χίτλερ. Αν και ξεκινώντας από την Μάχη της Μόσχας η Βέρμαχτ είχε υποστεί πολλές απώλειες στο ανατολικό μέτωπο, κανένας από αυτούς δεν εντυπωσίασε το γερμανικό κοινό όσο το Στάλινγκραντ. Αυτή ήταν η πρώτη φορά, που μια ολόκληρη στρατιωτική ελίτ αναγκάστηκε να υποκύψει. Αυτή ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της Γερμανίας που ένας στρατιωτικός διοικητής στο βαθμό του στρατάρχη παραδόθηκε. Οι αρχές του Βερολίνου προσπάθησαν να κρατήσουν τους Γερμανούς στο σκοτάδι σχετικά με την επικείμενη καταστροφή όσο το δυνατόν περισσότερο. Όταν δεν ήταν πλέον δυνατόν να κρύψει την τραγωδία , ο υπουργός προπαγάνδας Γιόζεφ Γκέμπελς διέταξε τα μέσα ενημέρωσης να “μυθοποιήσουν” τους ήρωες του Στάλινγκραντ». Η μάχη του Στάλινγκραντ έγινε ένα πρελούδιο όχι μόνο για τη διάλυση του Τρίτου Ράιχ, αλλά και την προσωπικότητα του Fuhrer. Ο Χάιντς Γκουντέριαν ο οποίος συναντήθηκε με τον Χίτλερ εκείνες τις ημέρες έγραψε για τις αλλαγές που σημειώθηκαν και στον Χίτλερ, λέγοντας “ότι το αριστερό του χέρι έτρεμε, η πλάτη του ήταν κυρτή, τα μάτια του ήταν σταθερά και δεν είχε πλέον τη λάμψη, και τα μάγουλα του ήταν καλυμμένο με κόκκινα στίγματα” . Στη συνεδρίαση της 10 Ιανουαρίου 1943, ο Χίτλερ δήλωσε ότι μετά τη μάχη του Στάλινγκραντ άρχιζε ο αγώνας για την επιβίωση κι όχι για την κατάκτηση εδάφους. Είκοσι ημέρες αργότερα, είπε ότι το ενδεχόμενο ενός πολέμου στα ανατολικά, μέσω μιας επίθεσης είχε υπήρχε πλέον. Επιστροφή στο Νοέμβριο του 1942. Μετά την ανακοίνωση της απόφασης του Fuhrer για το Στάλινγκραντ και φοβούμενοι μια ήττα, κάποιοι στρατηγοί και αξιωματικοί της 6ης Στρατιάς συνωμότησαν εναντίον του Χίτλερ. Η συνωμοσία είχε χαρακτηριστεί ως «πραξικόπημα Στάλινγκραντ». Στους συνωμότες, οι οποίοι περιλαμβάνονταν τόσο στρατιωτικοί όσο και εκπροσώποι της βιομηχανίας. Οι συνωμότες ήταν έτοιμοι για απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ δύο φορές, στις 13 και 21 Μαρτίου του 1943, αλλά και οι δύο απόπειρες απέτυχαν. ON ALERT   |
| ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΙΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ Posted: 05 Feb 2011 10:24 PM PST Η ανησυχία του Ισραήλ που αναζητεί ασφαλή δρόμο προς τη Δύση και οι ευκαιρίες για την Ελλάδα και την Κύπρο. του ΣΤΑΥΡΟΥ ΛΥΓΕΡΟΥ Η αποσταθεροποίηση του καθεστώτος Μουμπάρακ, ως αποτέλεσμα μιας α-δέσποτης λαϊκής εξέγερσης, δεν επηρεάζει μόνο την πορεία της Αιγύπτου και τις ιδεολογικοπολιτικές δυναμικές στον αραβικό κόσμο. Επηρεάζει, επίσης, τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή. Εάν για τους Αμερικανούς η Αίγυπτος είναι ένα κρίσιμο γεωπολιτικό έρεισμα, για το Ισραήλ είναι βασική παράμετρος εθνικής ασφαλείας. Οι Ισραηλινοί είχαν βολευτεί θαυμάσια με το καθεστώς Μουμπάρακ. Είχαν κλείσει το μέτωπο με τον ισχυρότερο γείτονά τους και είχαν διασπάσει τον αραβικό κόσμο. Επίσης, με τη βοήθεια του Καΐρου είχαν σφραγίσει τη Λωρίδα της Γάζας, εγκλωβίζοντας τους Παλαιστινίους. Ακόμα και στην περίπτωση ελεγχόμενης φιλοδυτικής διαδοχής στην Αίγυπτο, το Κάιρο θα δυσκολευθεί να συνεχίσει τον αποκλεισμό των Παλαιστινίων. Το νέο καθεστώς θα υποχρεωθεί να λάβει υπόψη την κοινή γνώμη. Ο ρόλος της ΤουρκίαςΓια το Ισραήλ ο κρίσιμος παράγοντας ασφαλείας είναι ο ομφάλιος λώρος που το συνδέει με τη Δύση. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια δεν υπήρχε πρόβλημα. Η ρήξη, όμως, με τη νεοοθωμανική Τουρκία στέρησε τους Ισραηλινούς από έναν εταίρο που τους εξασφάλιζε πολύτιμο στρατηγικό βάθος. Η σύγκλιση της Αγκυρας με τη Δαμασκό και την Τεχεράνη και οι δυσμενείς για το Τελ Αβίβ εξελίξεις στον Λίβανο επιδείνωσαν περαιτέρω την κατάσταση. Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, ήλθε και η εξέγερση στην Αίγυπτο να υπενθυμίσει στους Ισραηλινούς την εγγενή αστάθεια των διευθετήσεών τους με μουσουλμανικές χώρες. Τους υπενθύμισε ότι σ’ αυτή την περιοχή το γεωπολιτικό παιχνίδι επηρεάζεται καθοριστικά από το θρησκευτικοπολιτισμικό κριτήριο. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τη ρήξη τους με την Τουρκία οι Ισραηλινοί στράφηκαν προς τον ελληνικό παράγοντα. Η εξέγερση στην Αίγυπτο προσδίδει σ’ αυτή τη στροφή ακόμα μεγαλύτερη δυναμική. Τώρα που η γκάμα των επιλογών του έχει συρρικνωθεί, το εβραϊκό κράτος ανακαλύπτει και πάλι την αξία που έχουν η ελεύθερη Κύπρος και η Ελλάδα ως ασφαλής δρόμος προς τη Δύση. Το καθεστώς Μουμπάρακ λειτουργούσε από κοινού με άλλα δυτικόφιλα αραβικά καθεστώτα σαν άτυπος φραγμός στη φιλοδοξία των νεοοθωμανιστών να μετατρέψουν την Τουρκία σε κέντρο και ηγέτη του μεταοθωμανικού χώρου. Μεταξύ Αγκυρας και Καΐρου υπήρχε ένας υφέρπων ανταγωνισμός. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ερντογάν έσπευσε να ταχθεί υπέρ των εξεγερμένων. Εγγράφει πολιτική υποθήκη, η οποία στη χειρότερη περίπτωση θα αυξήσει το κύρος της νεοοθωμανικής Τουρκίας στην αιγυπτιακή κοινή γνώμη και στην καλύτερη θα εντάξει το διάδοχο καθεστώς στο πλαίσιο της τουρκικής στρατηγικής. Το Κάιρο έχει ήδη δεχθεί πιέσεις από την Αγκυρα για να μην οριοθετήσει θαλάσσιες ζώνες με την Ελλάδα, λαμβάνοντας υπόψη το Καστελόριζο. Εάν η επιρροή της Αγκυρας αυξηθεί, το ελληνικό πρόβλημα θα περιπλακεί. Η ΚύπροςΤο πλεονέκτημα της Κύπρου είναι ότι έχει ήδη συνάψει συμφωνία οριοθέτησης με την Αίγυπτο, στην οποία προστέθηκε η συμφωνία με το Ισραήλ. Η τελευταία αντανακλά την προσέγγιση του Ισραήλ με τον ελληνικό παράγοντα και αποτελεί ένα πρόσθετο βήμα στην πορεία αναδιάταξης των γεωπολιτικών και γεωοικονομικών ισορροπιών στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Το Τελ Αβίβ έχει ρίξει την ιδέα κατασκευής υποθαλάσσιου αγωγού για τη μεταφορά του ισραηλινού και κυπριακού φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας. Αμεσα προτείνει την κατασκευή στην Κύπρο σταθμού υγροποίησης και μεταφόρτωσης του ισραηλινού φυσικού αερίου. Η Αγκυρα αντέδρασε έντονα στην υπογραφή της συμφωνίας Κύπρου-Ισραήλ, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το στίγμα της τουρκικής πολιτικής είχε δώσει στις 19 Οκτωβρίου 2008 ο αρχηγός ναυτικού Μετίν Ατάτς: «Εκτιμώ ότι η ανατολική Μεσόγειος θα καταστεί εστία προστριβών και συγκρούσεων λόγω της πετρελαϊκής σπουδαιότητας που θα αποκτήσει προσεχώς. Εξαιτίας των πε τρελαίων που διαθέτει, θα μετατραπεί σ’ έναν δεύτερο Αραβικό Κόλπο. Η Τουρκία πρέπει να επαγρυπνά και να αντιδράσει». Η απειλήΥπενθυμίζουμε ότι εκτός από απειλητικές δηλώσεις, οι Τούρκοι είχαν στείλει πολεμικά πλοία και αεροσκάφη να εμποδίσουν τις έρευνες για λογαριασμό της Λευκωσίας. Υπό την τουρκική στρατιωτική πίεση, μάλιστα, ορισμένες εταιρείες υπαναχώρησαν, αλλά οι έρευνες δεν σταμάτησαν. Η Λευκωσία κατήγγειλε αυτή την πρακτική και μπλόκαρε το κεφάλαιο για την ενέργεια στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις Τουρκίας-Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ανατροπή δεδομένων και στο ενεργειακόΗ έμμεση ισραηλινή παρέμβαση ακυρώνει τα τουρκικά σχέδια. Ας σημειωθεί ότι τα δικαιώματα εκμετάλλευσης στο κυπριακό θαλάσσιο «οικόπεδο 12» έχουν παραχωρηθεί στην εβραϊκών συμφερόντων αμερικανική εταιρεία Noble Energy, η οποία έχει αναλάβει τις γεωτρήσεις και στην ισραηλινή ΑΟΖ, και η οποία δεν πτοείται από τις τουρκικές απειλές. Ο πολλαπλασιασμός των ενδείξεων ότι στην ανατολική Μεσόγειο υπάρχουν μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων αλλάζει τον τρόπο που Αμερικανοί και Ευρωπαίοι βλέπουν την περιοχή. Η Ουάσιγκτον εδώ και χρόνια μιλάει για ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία και επιχειρεί να δημιουργήσει εναλλακτικούς τρόπους τροφοδοσίας, κυρίως από το Αζερμπαϊτζάν. Εάν επιβεβαιωθούν οι ενδείξεις, η Ευρώπη θα έχει ενεργειακές πηγές στην αυλή της. Αυτός είναι ο λόγος που η Μέρκελ επισκέφθηκε τη Λευκωσία και μίλησε με διαφορετικό τρόπο για το Κυπριακό. Για τον ίδιο λόγο θα την επισκεφθεί και ο Σαρκοζί. Το τοπίο δεν αλλάζει μόνο για την Κύπρο. Αλλάζει και για την Ελλάδα. Αρκεί να ασκήσει με προσοχή, αλλά και αποφασιστικότητα, τα νόμιμα δικαιώματά της για αναζήτηση και εκμετάλλευση πιθανών κοιτασμάτων. Τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ για πρώτη ίσως φορά συγκλίνουν με τα ελληνικά και ως εκ τούτου υπάρχει ευνοϊκό έδαφος για την ελληνική διπλωματία. Στη χειρότερη περίπτωση, η Ελλάδα θα αναδειχθεί σε διαμετακομιστικό κόμβο, γεγονός που από μόνο του αναβαθμίζει προοπτικά τη στρατηγική σημασία της για τη Δύση. Μένει να αποδειχθεί κάτι τέτοιο στην πράξη. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ   |
| ΔΕΝ ΠΑΕΙ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ "ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ" ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΔΙΟΤΙ ΚΑΤΑΡΡΕΙ Ο ΜΟΥΜΠΑΡΑΚ Posted: 05 Feb 2011 12:07 PM PST Συγκεχυμένες είναι οι πληροφορίες για το αν έχει παραιτηθεί ο αιγύπτιος πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ από την αρχηγία του κυβερνώντος Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος της Αιγύπτου. Τα περί παραίτησης μετέδωσε η κρατική τηλεόραση της χώρας. Ωστόσο άλλες πληροφορίες επιμένουν ότι ο Μουμπάρακ παραμένει αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος αν και νωρίτερα, πάλι όπως μετέδωσε η κρατική τηλεόραση, είχε παραιτηθεί η ηγεσία του κυβερνώντος Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος στην Αίγυπτο. Μεταξύ των μελών του εκτελεστικού γραφείου του κυβερνώντος κόμματος που παραιτήθηκε βρίσκεται και ο Γκαμάλ Μουμπάρακ, γιος του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ. Νέος γενικός γραμματέας του κόμματος είναι ο Χόσαμ Μπαντράουι, ο οποίος θεωρείται ότι ανήκει στη φιλελεύθερη πτέρυγα του κόμματος. Το θολό τοπίο και οι τελευταίες εξελίξεις οδήγησαν σε αναβολή του ταξιδιού του Γ.Παπανδρέου που ήταν προγραμματισμένο για αύριο. Ωστόσο, συνεχίζονται για δωδέκατη ημέρα οι διαδηλώσεις στην Αίγυπτο απαιτώντας την παραίτηση του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ.Στην πλατεία Ταχρίρ οι διαδηλωτές παραμένουν και δεν δείχνουν έτοιμοι να υποχωρήσουν. "Ο Μουμπάρακ πρέπει να φύγει" φώναζαν στα μεγάφωνα λίγο μετά τα μεσάνυχτα και αφού είχαν ακουστεί ήχοι βαρέων όπλων. Σύμφωνα με τους διαδηλωτές ήταν οι στρατιώτες που πυροβόλησαν για να κρατήσουν μακριά από την πλατεία τους υποστηρικτές του αιγύπτιου προέδρου. Διοικητής του στρατού της Αιγύπτου απευθύνθηκε σήμερα στους χιλιάδες Αιγύπτιους που βρίσκονται στην Πλατεία Ταχρίρ σε μια προσπάθεια να τους πείσει να σταματήσουν τις διαδηλώσεις, οι οποίες έχουν παραλύσει την οικονομική ζωή στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα. "Έχετε κάθε δικαίωμα να εκφράσετε τα πιστεύω σας, αλλά σας παρακαλώ σώστε ό,τι έχει απομείνει από την Αίγυπτο. Κοιτάξτε γύρω σας", δήλωσε ο Χάσαν αλ Ροουένι από ένα βήμα στην πλατεία, χρησιμοποιώντας μεγάφωνο. Το πλήθος αντέδρασε με φωνές ότι ο πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ πρέπει να παραιτηθεί και ο Ροουένι κατέβηκε από το βήμα λέγοντας: "Δεν θα συνεχίσω να μιλάω εν μέσω τέτοιων ιαχών". Νωρίτερα σήμερα ο στρατός μετακίνησε ορισμένους από τους διαδηλωτές για να εξασφαλίσει ότι θα μπορέσει να ξαναρχίσει η κυκλοφορία στους δρόμους της πλατείας. "Χρειαζόμαστε να ανοίξουμε το δρόμο στην πλατεία, χρειαζόμαστε να αρχίσει ξανά η κυκλοφορία μέσω της Ταχρίρ. Οι άνθρωποι μπορούν να παραμείνουν στην Ταχρίρ, αλλά όχι στο δρόμο", προσέθεσε ο Ροουένι σε μια βόλτα που έκανε στην πλατεία για να μιλήσει στους διαδηλωτές. Νωρίτερα σήμερα, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Γαλλικού Πρακτορείου, οι διαδηλωτές κατά του προέδρου Μουμπάρακ στην Πλατεία Ταχρίρ προσπαθούσαν να εμποδίσουν τα άρματα μάχης του στρατού να αποχωρήσουν φοβούμενοι νέες φονικές επιθέσεις από υποστηρικτές του προέδρου. Νωρίς το πρωί, όταν άκουσαν τους κινητήρες των αρμάτων μάχης να μπαίνουν μπροστά, δεκάδες διαδηλωτές έτρεξαν για να καθίσουν γύρω από αυτά ώστε να υποχρεώσουν τους στρατιωτικούς να παραμείνουν στις θέσεις τους, σύμφωνα με δημοσιογράφο του Γαλλικού Πρακτορείου. Ο αιγύπτιος αντιπρόεδρος Ομάρ Σουλεϊμάν θα έχει σήμερα συνάντηση με εξέχουσες προσωπικότητες της χώρας για να εξετάσουν μια από τις προτεινόμενες λύσεις, σύμφωνα με την οποία ο ίδιος ο Σουλεϊμάν θα αναλάβει προσωρινά την προεδρία. Όμως με τους διαδηλωτές να ζητούν την άμεση απομάκρυνση του Μουμπάρακ, αλλά και των συμμάχων του, είναι ασαφές αν αυτή η πρόταση αρκεί για να τερματιστεί η κρίση. Ο Μουμπάρακ τόνισε την Πέμπτη πως αν παραιτηθεί τώρα, η Αίγυπτος θα βυθιστεί στο χάος και επανέλαβε πως θα αποχωρήσει τον Σεπτέμβριο. Την Παρασκευή υπήρξε διαρροή από τους New York Times αμερικανικού σχεδίου να πείσουν τον αντιπρόεδρο Σουλεϊμάν να εγκαταλείψει τον Μουμπάρακ και να αναλάβει επικεφαλής μεταβατικής κυβέρνησης που θα προωθήσει μεταρρυθμίσεις. Από την πλευρά του ο Λευκός Οίκος, δεν επιβεβαίωσε το σχέδιο, με εκπρόσωπό του να δηλώνει ότι «υπάρχουν πολλές προτάσεις στο τραπέζι», αλλά ότι η επιλογή θα είναι του αιγυπτιακού λαού. Όπως έγινε γνωστό σήμερα, κρυφή κρατήθηκε και απόπειρα δολοφονίας του Σουλεϊμάν, η οποία έγινε λίγες ώρες αφότου διορίστηκε από τον Μουμπάρακ στη θέση του αντιπροέδρου. Κατά την απόπειρα σκοτώθηκαν οι δύο σωματοφύλακές του. Ανώτερη πηγή της αιγυπτιακής ασφάλειας διέψευσε την είδηση αυτή . «Η πληροφορία αυτή των μέσων ενημέρωσης ενισχύει αιφνίδια τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε αυτήν την περίοδο», δήλωσε σχετικά η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον στη διάσκεψη για την ασφάλεια που διεξάγεται στο Μόναχο. Το τηλεοπτικό δίκτυο Αλ-Τζαζίρα ανακοίνωσε σήμερα πως ο διευθυντής του γραφείου του στο Κάιρο και ένας από τους δημοσιογράφους του συνελήφθησαν. «Οι αιγυπτιακές υπηρεσίες ασφαλείας συνέλαβαν τον διευθυντή του γραφείου στο Κάιρο Αμπντελ Φατάχ Φάγιεντ και τον δημοσιογράφο Αχμαντ Γιούσεφ», ανακοίνωσε το Αλ-Τζαζίρα στην ιστοσελίδα του. Επίσης χθες το τηλεοπτικό δίκτυο ανακοίνωσε πως άγνωστοι εισέβαλαν στα γραφεία του στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα και κατέστρεψαν τον εξοπλισμό. Η επίθεση αυτή «φαίνεται να είναι μια νέα προσπάθεια του καθεστώτος ή των υποστηρικτών του να εμπόδισουν το Αλ-Τζαζίρα να καλύπτει τα γεγονότα» στην Αίγυπτο, επισημαίνεται στην ανακοίνωση. Εν τω μεταξύ, υπέκυψε στα τραύματα του ένας Αιγύπτιος δημοσιογράφος που είχε πυροβοληθεί στο κεφάλι, σε επεισόδια κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας . Ο Αχμέτ Μοχάμεντ Μαχμούντ, ο οποίος εργαζόταν για την, κρατικής ιδιοκτησίας, ημερήσια εφημερίδα αλ-Αχράμ του Καίρου, πέθανε στις 29 Ιανουαρίου, κατά τη διάρκεια που βρίσκονταν σε εξέλιξη διαδηλώσεις, που είχαν ξεκινήσει 4 ημέρες νωρίτερα, ενάντια στη φτώχεια, τη διαφθορά και την πολιτική καταπίεση. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, την Παρασκευή είχε διαμηνύσει ακόμα μία φορά, πως τα δικαιώματα των δημοσιογράφων που καλύπτουν τα γεγονότα στην Αίγυπτο θα πρέπει να είναι σεβαστά και να προστατευθούν. Ο Αιγύπτιος υπουργός Υγείας, ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι 11 άτομα έχουν χάσει την ζωή τους από την Τετάρτη, που οι υποστηρικτές του προέδρου Μουμπάρακ ξεκίνησαν τις επιθέσεις εναντίον των αντί-κυβερνητικών διαδηλωτών, στην πλατεία Ταχρίρ του Καίρου. Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι 300 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, που έπιασαν απροετοίμαστη τη διεθνή κοινότητα , αλλά και τον Αραβικό κόσμο, που επί μακρόν στήριζε τον Μουμπάρακ για να τους προασπίζεται απέναντι στις ακραίες Ισλαμικές οργανώσεις. Ο υπουργός Οικονομικών της Αιγύπτου Σαμίρ Ραντουάν δήλωσε σήμερα πως η χώρα έχει υποστεί σοβαρές οικονομικές απώλειες κατά τη διάρκεια της ακάθεκτα συνεχιζόμενης επί 10 ημέρες πολιτικής αναταραχής. Ο ίδιος τόνισε πως η Αίγυπτος προτίθεται να τηρήσει όλες τις οικονομικές υποχρεώσεις της, μόλις επαναλειτουργήσουν οι τράπεζες την Κυριακή. Οι τράπεζες και το Χρηματιστήριο της Αιγύπτου έχουν παραμείνει κλειστά επί μία εβδομάδα μετά την ανάφλεξη της εξέγερσης. NEWSBOMB   |
| ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΡΠΑΓΗΣ Posted: 05 Feb 2011 11:51 AM PST Οι πιστωτές δεν αποβλέπουν πλέον στη διατήρηση εμπορικών πλεονασμάτων ή την πλήρη αποπληρωμή των δανείων, αλλά στην εξαγορά των εμπράγματων εγγυήσεων των δανείων, αντί πινακίου φακής «σε συνθήκες εθνικής καταστροφής». του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Χρήμα “τύπωσε” η Ιρλανδική Κεντρική Τράπεζα, σε ύψος 40% του ιρλανδικού ΑΕΠ, και το διοχέτευσε στις τράπεζές της για να τις σώσει, προκαλώντας, όπως ήταν αναμενόμενο, πανευρωπαϊκή κατάπληξη και ανησυχία. Το χρήμα δημιουργήθηκε ηλεκτρονικά, με χρήση μιας ειδικής διαδικασίας που προβλέπεται από τις ευρωπαϊκές συνθήκες και αφού ειδοποιήθηκε, όπως έπρεπε, η ΕΚΤ. Η έγκρισή της δεν απαιτείται τυπικά, αλλά θεωρείται απίθανο να προχώρησε το Δουβλίνο σε μια τέτοια κίνηση, χωρίς τη συμφωνία του κ. Τρισέ. Κεϋνσιανισμός θα πουν μερικοί, αλλά πρόκειται μάλλον περί «ψευτοκεϋνσιανισμού», στο μέτρο που τα κεφάλαια δεν κατευθύνονται σε επενδύσεις, κατανάλωση, αύξηση ζήτησης, αλλά στη σωτηρία χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, που μάλλον δεν θα μπορέσουν ποτέ να ξεπληρώσουν τα δάνεια, ανακυκλώνοντας έτσι την κρίση χρέους που ταλανίζει την ευρωζώνη. ‘Όπως όλα σχεδόν τα μέτρα που πάρθηκαν μετά την έναρξη της κρίσης και αυτό αναγνωρίζει τουλάχιστο ότι η αντιμετώπιση της είναι αδύνατη στα πλαίσια αυστηρής τήρησης του πνεύματος και του γράμματος του Μάαστριχτ (όπως της αρχής μη σωτηρίας – no bailout - των κρατών μελών, που καταστρατηγήθηκε ήδη με την αγορά κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ, τα προγράμματα «σωτηρίας» Ελλάδας και Ιρλανδίας και τον υπό διαπραγμάτευση ανάλογο μηχανισμό). Το πρόβλημα όμως, που ήδη επισημαίνουν δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού τύπου, είναι ότι και αυτό το μέτρο δεν κατευθύνεται στην συστηματική αντιμετώπιση των προβλημάτων δομής του Μάαστριχτ και του ίδιου του μοντέλου «υπερφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης», του οποίου συνιστά περιφερειακή ενσάρκωση, προβλημάτων στη ρίζα της κρίσης χρέους. Αποσκοπεί, και αυτό, σύμφωνα με τους επικριτές του, όχι στο να διορθώσει ριζικά τα δομικά προβλήματα του Μάαστριχτ, αλλά να διευκολύνει την εφαρμογή του, κάνοντας κάπως πιο ελαστικούς τους κανόνες. Ρίχνει νέους πόρους στη «σωτηρία» του χρηματοπιστωτικού συστήματος από μια κρίση που προκάλεσε το ίδιο, αφαιρώντας τους τελικά από την πραγματική οικονομία, στην υστέρηση της οποίας έγκειται το θεμελιώδες πρόβλημα. Και η οποία υστέρηση, ειρήσθω εν παρόδω, επιδεινώνεται. Η Βρετανία αίφνης ανακοίνωσε πτώση ΑΕΠ το τελευταίο τρίμηνο του 2010, οδεύοντας στο σπάνιο φαινόμενο «διπλής ύφεσης», επανάληψης σε μικρό διάστημα μετά την πρώτη ανάκαμψη από την κρίση νέας ύφεσης. Προτού καν η οικονομία της αισθανθεί το αποτέλεσμα των δραστικών περικοπών δημοσίων δαπανών. Το αποτέλεσμα όλων των μέτρων που λαμβάνονται για να αντιμετωπίσουν συμπτωματικά την κρίση χρέους, είναι διπλά αρνητικό: ιδιωτικό χρέος μετατρέπεται σε δημόσιο και δημόσιο προς ιδιώτες σε δημόσιο προς κράτη/ΕΕ, γεγονός που ανακουφίζει τους ιδιώτες πιστωτές, φέρνει όμως σε πολύ δυσκολότερη διαπραγματευτική θέση τα ευρωπαϊκά κράτη. Οι όροι ασφυκτικής λιτότητας που συνοδεύουν τα μέτρα συρρικνώνουν τις ευρωπαϊκές περιφερειακές οικονομίες, μειώνοντας την παραγωγή πραγματικού πλούτου και καθιστώντας δυσχερέστερη την αποπληρωμή του χρέους! Τα φάρμακα απαλύνουν τα συμπτώματα της ασθένειας, επιδεινώνοντας την αιτία της. Δεν βγαίνει η ιστορία, δήλωσε προχτές ο Σόρος, ζητώντας πανευρωπαϊκές επενδύσεις στην περιφέρεια. Τα μέτρα «σωτηρίας» που παίρνονται είναι αυθαίρετα, άδικα, χαοτικά, ad hoc λύσεις, όχι συστηματική μεταρρύθμιση του μοντέλου. Το κλίμα στην ΕΕ δηλητηριάζεται από τους ανταγωνισμούς πλουσίων/φτωχών, Βορείων/Νοτίων, οι καυγάδες πολλαπλασιάζονται, η δυναμική των ενδοευρωπαϊκών συγκρούσεων μπορεί κάποια στιγμή να γίνει ανεξέλεγκτη, πόσο μάλλον αν προστεθεί στο μέλλον σημαντική δυναμική κοινωνικής αναταραχής. Η επανάσταση στην Τυνησία, βρήκε πολύ σύντομα μιμητές στην Αίγυπτο και αλλού, ακόμα και στην Αλβανία, αφορά βεβαίως κυρίως τη Μέση Ανατολή, αλλά συνιστά και προειδοποίηση για όλο τον κόσμο. ΑΡΧΙΖΕΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ‘Ένα από τα καλά της κρίσης είναι ότι ανοίγουν σιγά-σιγά τα στόματα στην Ευρώπη, η ήπειρος μοιάζει σταδιακά να συνειδητοποιεί, αν μη τι άλλο, και τα προβλήματα του ενοποιητικού εγχειρήματος και, λιγότερο, αυτά της παγκοσμιοποίησης. ‘Αρχισε μια συζήτηση, και μέσα στο κατεστημένο, ενώ μέχρι το 2008, ένα είδος «πολιτικής ορθοδοξίας» κυριαρχούσε στον δημόσιο διάλογο σε πολιτικό/τεχνοκρατικό επίπεδο, που απέκλειε προκαταβολικά οιαδήποτε κριτική προσέγγιση (με την μερική εξαίρεση ιδίως της Γαλλίας, αλλά και Ολλανδίας και Ιρλανδίας, όπου οι κοινωνίες, όχι το κατεστημενο, έχουν από ετών τοποθετηθεί κριτικά έναντι της συγκεκριμένης ευρωπαϊκής ενοποίησης). Η συζήτηση είναι η πιο στοιχειώδης προϋπόθεση αντιμετώπισης της κρίσης, παρόλο που η επεξεργασία νέων ιδεών καθυστερεί πάρα πολύ εν σχέσει με τις προκλήσεις. Δυστυχώς, ελάχιστα έως καθόλου η ευρωπαϊκή συζήτηση έχει γίνει αντικείμενο διαλόγου στην Ελλάδα, παρόλο που η χώρα μας κινδυνεύει περισσότερο από την μη ικανοποιητική αντιμετώπιση της κρίσης. Τα προβλήματά μας επηρεάζονται περισσότερο από ποτέ άλλοτε από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, ο ορίζοντας των συζητήσεών μας παραμένει όμως απελπιστικά εθνοκεντρικός. Είναι χαρακτηριστικό ότι την τελευταία δεκαετία, εξ όσων γνωρίζουμε, μόνο τρεις (3) σχολιαστές στην Ελλάδα, δύο δημοσιογράφοι και ένας οικονομολόγος, έθιξαν έστω την ιδέα ευρωπαϊκού προστατευτισμού. Υπάρχουν σήμερα μειοψηφικές μεν, υπαρκτές δε και στο κατεστημένο φωνές στην Ευρώπη που επισημαίνουν τα συστημικά χαρακτηριστικά της κρίσης και προτείνουν, έστω και δειλά, κάποια μέτρα. Ο «Κόσμος του Επενδυτή» παρουσίασε, την περασμένη εβδομάδα, την εισήγηση δύο Γάλλων βουλευτών προς τον Πρόεδρο Σαρκοζί, που παρήγγειλε ο ίδιος, με προτάσεις μεταρρύθμισης της ευρωζώνης, που απηχεί χοντρικά τις απόψεις του γαλλικού κατεστημένου. Πρόκειται για ιστορικό κείμενο στο μέτρο που είναι η πρώτη φορά, εξ όσων γνωρίζουμε, που εκφράζονται στο κέντρο του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος και όχι από εναλλακτικούς οικονομολόγους, έστω και δειλά, κάποιες ιδέες στον αντίποδα της φιλοσοφίας του Μάαστριχτ και των κρατούντων νεοφιλελεύθερων δογμάτων. ‘Όπως η ανάγκη επανεισαγωγής μορφών φορολογίας του χρηματιστικού κεφαλαίου, αναζήτησης οικονομικής διεξόδου στην ανάπτυξη και τις δημόσιες επενδύσεις, αντιμετώπισης των διαφορών ανταγωνιστικότητας στο εσωτερικό της ΕΕ, της συνοχής μιας ‘Ενωσης που τείνει να διαρραγεί σε Βορρά/Νότο, υπό την επίδραση του εθνικισμού και της στενοκέφαλης ιδιοτέλειας των Γερμανών αφενός, της αδυναμίας των Νοτίων να υπερασπισθούν τον εαυτό τους αφετέρου. ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΣΜΟΣ Η πιο «επαναστατική» ιδέα που περιέχεται στην εισήγηση είναι ο τονισμός της ανάγκης προστασίας στρατηγικών τομέων της ευρωπαϊκής οικονομίας. «Επαναστατική», όχι γιατί ο προστατευτισμός είναι κάτι καινούριο ή ρηξικέλευθο, αλλά γιατί αναγορεύθηκε στον υπ’ αρ. 1 «εχθρό» της «ελεύθερης οικονομίας» από την επίσημη ρητορεία όλων των μελών του G-20. Η αποβιομηχάνιση όμως της Ευρώπης και η τωρινή κρίση επιβεβαιώνουν ότι δεν γίνεται, χωρίς κολοσσιαίες συνέπειες, να εξισωθούν ζώνες που τις χωρίζουν αβυσαλλέες διαφορές αμοιβών εργασίας. Το μοντέλο αυτό οδηγεί σε κατακόρυφη πτώση και απαξίωση την αμοιβή της εργασίας και τη ζήτηση, εγκαθιστώντας μη ρυθμίσιμο χάος. Αλλού βρίσκεται η παραγωγή, αλλού η κατανάλωση, αλλού το κεφάλαιο! Δεν είναι τυχαίο που οι πρώτες ιδέες επαναπροσανατολισμού της ‘Ενωσης εμφανίζονται στη χώρα του Κολμπέρ, του ισχυρού κράτους, χώρα που θυμάται πάντα με περηφάνεια ότι αποκεφάλισε τον βασιληά της και δυσφορεί στην προοπτική αμαχητί παράδοσης στη δικτατορία των «αγορών» και της ιδεολογίας της, του νεοφιλελευθερισμού. Αλλά η Γαλλία δεν είναι μόνο η χώρα του Ναπολέοντα και του Ντε Γκωλ, είναι επίσης η χώρα του Βατερλώ και του Πεταίν. Στην ίδια έκθεση που παρουσιάσαμε, αποτυπώνονται τα όρια του μεταρρυθμιστικού της οίστρου με μια σαφέστατη διατύπωση: «το υπέρτατο συμφέρον της Γαλλίας είναι η μη απόκλιση της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής τροχιάς Γαλλίας και Γερμανίας». Η πεποίθηση ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, χωρίς το Βερολίνο, κι ότι δεν πρέπει να το αφήσουν να χαράξει μόνο του πορεία, εξηγεί γιατί ο Μιτεράν συμφώνησε με τη γιουγκοσλαβική πολιτική του Κολ και αποδέχθηκε, γράφοντας το Μάαστριχτ, τον αντιπληθωριστικό δογματισμό του. ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ, ΕΥΡΩΠΗ Η κριτική των νεοφιλελεύθερων δογμάτων δεν είναι γαλλικό προνόμιο, επηρρεάζει πια και τη συζήτηση στο γερμανικό κατεστημένο. Σε βαρυσήμαντο άρθρο του στο Σπήγκελ (18/1/2011) ο Christoph Schwennicke καλεί την ΕΕ να αντισταθεί στην τάση μικρότερου κράτους, επισημαίνοντας ότι η καλή κατάσταση της γερμανικής οικονομίας, αν οφείλεται κάπου, είναι στο ότι αντιστάθηκε στη «μόδα του νεοφιλελευθερισμού». Η Ευρώπη, σημειώνει, πρέπει να αντισταθεί, κατά τον ίδιο τρόπο, στις ιδιοτελείς προβλέψεις καταστροφής του ευρώ. Αν κάτι κατέδειξε η οικονομική και η χρηματοπιστωτική κρίση είναι η ανάγκη ισχυρών κρατών και περισσότερης, όχι λιγότερης Ευρώπης. Ο Schwennicke υπογραμμίζει ότι η Κίνα είναι μάλλον «μετασοσιαλιστικός κρατισμός» παρά νεοφιλελευθερισμός. Κάνει δριμεία κριτική των αποτελεσμάτων όσων νεοφιλελεύθερων μέτρων εφήρμοσε ο Σρέντερ και επιφυλάσσει ένα «βιτριολικό» βέλος στους οπαδούς του «αγγλοσαξωνικού μοντέλου», που παρουσιάζουν επί χρόνια ή δεκαετίες ως παρωχημένο αναχρονισμό τον γαλλογερμανικό «καπιταλισμό του Ρήνου»: Εμείς παράγουμε προϊόντα, τους λέει, δεν ασχολούμαστε με το να κρύβουμε τι είναι τα χρηματιστικά προϊόντα που πουλάμε! Προς το παρόν αυτές οι ιδέες παραμένουν μειοψηφικές. Η Γερμανία, «υγιής» παραγωγική και τεχνολογική δύναμη, διαθέτει τον απαραίτητο ορθολογισμό για να καταλάβει το πρόβλημα, γνωρίζει στο βάθος ότι χρειάζεται την Ευρώπη όσο και η Ευρώπη αυτήν, θα μπορούσε ίσως να γίνει ο Μωϋσής που θα τη βγάλει εκτός κρίσης. Μια σειρά υποκειμενικών και ιστορικών λόγων, μαζί και μια ισχυρή δόση ιδιοτελούς εθνικισμού την αποτρέπουν μέχρι στιγμής. Φοβάται προφανώς, όπως και οι Γάλλοι, την αναταραχή που θα συνόδευε μια σοβαρή προσπάθεια μεταρρύθμισης του Μάαστριχτ και της «φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης». ‘Εχει βολευτεί στα κέρδη του εξωγωγικού της μοντέλου. Και στα οποία προστίθενται τα κέρδη στις τράπεζές της από τα διάφορα σχέδια σωτηρίας. Σε άρθρο του στα «Επίκαιρα» (27.1.10) , ο Καθηγητής Βεργόπουλος επισημαίνει, όπως και άλλοι (Στίγκλιτζ, Γκαλμπρέιθ, Κρούγκμαν, Ζοσπέν κλπ.) την έκδηλη αντίφαση μεταξύ επιδίωξης πληρωμής του χρέους και γενικευμένης λιτότητας που τη δυσκολεύει. Διατυπώνει την υπόθεση ότι μια τέτοια πολιτική δεν είναι απλώς ανορθολογική, αλλά εγγράφεται σε μια νέα «οικονομία της αρπαγής». Οι πιστωτές δηλαδή δεν αποβλέπουν πλέον στη διατήρηση εμπορικών πλεονασμάτων ή την πλήρη αποπληρωμή των δανείων, αλλά στη εξαγορά των εμπράγματων εγγυήσεων των δανείων αντί πινακίου φακής «σε συνθήκες εθνικής καταστροφής». «Αυτό δεν ονομάζεται “πολιτική οικονομία” αλλά “οικονομία της λεηλασίας και της αρπαγής”. Δεν γνωρίζουμε αν αυτή είναι η στόχευση ή αν κινδυνεύει να προκύψει ως αποτέλεσμα αντιφάσεων. Ο χειρισμός πέρυσι της ελληνικής κρίσης από την Κυρία Μέρκελ αποκάλυψε μια δεινή παίκτρια πόκερ. Τώρα επαναλαμβάνονται περίπου τα ίδια, προχτές μόλις καυγάδισε άγρια με τον Μπαρόζο, αρνείται να αυξήσει τα κεφάλαια του μηχανισμού σωτηρίας, ο Σόιμπλε ξανά αρνήθηκε πάλι αυτή την εβδομάδα την έκδοση ευρωομολόγων. Προφανώς, το Βερολίνο οδηγεί την κρίση στο «πάρα πέντε», μεγιστοποιώντας τα οφέλη του στο μεταξύ και ελαχιστοποιώντας τα κόστη του και επιβάλλοντας τελικά τρομερούς όρους. Αυτή η τακτική, διαιωνιζόμενη, διευρύνει το κόστος αντιμετώπισης της κρίσης, υπονομεύει την πολιτικο-ιδεολογική εμβέλεια της ‘Ενωσης, κινδυνεύει να συγκροτήσει μακροχρόνια αντιγερμανικό μέτωπο, καθιστά περίπου ακυβέρνητη την ΕΕ. Ουδείς γνωρίζει σε ποιο σημείο μπορούν να σπάσουν οι αντοχές κοινωνιών και κρατών, οδηγώντας μιαν απροετοίμαστη ΕΕ προ κρίσης πολύ σοβαρότερων διαστάσεων από αυτήν που είδαμε μέχρι τώρα. konstantakopoulos.blogspot.com   |
| ΒΡΕΤΑΝΙΑ: ΤΟ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΑΠΕΤΥΧΕ ΚΑΙ ΟΔΗΓΕΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΞΤΡΕΜΙΣΜΟΥΣ Posted: 05 Feb 2011 11:47 AM PST Ομολογία αποτυχίας της πιο ανεκτικής κοινωνίας στην Ευρώπη στο πολυπολιτισμικό μοντέλο, δια χειλέων πρωθυπουργού της Βρετανίας, ότι το μοντέλο αυτό έχει αποτύχει (αυτά, ελπίζουμε να φτάσουν μέχρι τα αυτιά των δικών μας "προοδευτικών" ταγών) και εφ'εξής πρέπει να αναθεωρηθεί: Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, όπως έκανε και η Άνγκελα Μέρκελ το 2010, δήλωσε σήμερα ότι η πολυπολιτισμική πολιτική της χώρας του απέτυχε, ενώ κάλεσε στην καλύτερη κοινωνική αφομοίωση των νέων μουσουλμάνων ως αντίδοτο στα εξτρεμιστικά κινήματα.Οι δηλώσεις του Ντ. Κάμερον στη Σύνοδο του Μονάχου για την ασφάλεια, σηματοδοτούν αλλαγή πλεύσης για τη βρετανική πολιτική όσον αφορά στις εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες.Ο Βρετανός πρωθυπουργός εκτίμησε ότι η «ανεκτικότητα» απέναντι σ’ εκείνους που απορρίπτουν τις αξίες της Δύσης, απέτυχε. Κάλεσε δε, σε «έναν φιλελευθερισμό πιο ενεργητικό, πιο μαχητικό» προκειμένου να προστατευτεί η ισότητα των δικαιωμάτων, ο σεβασμός στους νόμους, η ελευθερία έκφρασης, η δημοκρατία και προκειμένου να ενισχυθεί η εθνική ταυτότητα στη Μεγάλη Βρετανία.«Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την απειλή, πιστεύω πως είναι καιρός να γυρίσουμε σελίδα στις αποτυχημένες πολιτικές του παρελθόντος», δήλωσε ο Κάμερον, αναφερόμενος στον ισλαμικό εξτρεμισμό στη χώρα του.Οι δηλώσεις αυτές συμπλέουν μ’ εκείνες της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, η οποία σε δηλώσεις της το Νοέμβριο του 2010, είχε εκτιμήσει ότι ο πολυπολιτισμός ήταν μια αποτυχία και ότι η Γερμανία δεν είχε πράξει όσα θα όφειλε για να αφομοιώσει τους μετανάστες της. «Εδώ και χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, η προσέγγιση ότι η ένταξη δεν ήταν κάτι που έπρεπε να προωθήσουμε, ότι οι άνθρωποι θα ζούσαν απλώς ο ένας πλάι στον άλλο, αυτό αποδείχτηκε λάθος», είχε δηλώσει η Μέρκελ. «Με το πολυπολιτισμικό μοντέλο που υιοθέτησε το κράτος, ενθαρρύναμε διαφορετικές κουλτούρες να ζουν χωριστά η μία από την άλλη», είπε ο Κάμερον, κάτι που οδήγησε, σύμφωνα με τον ίδιο, σε μια απώλεια ταυτότητας στη Βρετανία, η οποία με τη σειρά της ώθησε νεαρούς μουσουλμάνους να στραφούν σε μια εξτρεμιστική ιδεολογία.Ο Βρετανός πρωθυπουργός έκανε τη διάκριση μεταξύ του Ισλάμ σαν θρησκεία και της πολιτικής ιδεολογίας των εξτρεμιστών ισλαμιστών: «Δεν είναι το ίδιο πράγμα», τόνισε. Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση: Μη βάζετε σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο.
Τ α σχόλιά σας ας είναι κόσμια