Β. Μαρκεζίνης: "Η Ελλάδα των Κρίσεων" 01/06/2011 - 11:03 | Ο ακαδημαϊκός κ. Βασίλειος Μαρκεζίνης και οι Εκδόσεις Λιβάνη παρουσιάζουν την Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011, στις 19.00 στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία...

το βιβλίο "Η Ελλάδα των Κρίσεων, ένα προσωπικό δοκίμιο", που κυκλοφορεί ή δη στα βιβλιοπωλεία. Η εκδήλωση είχε προγραμματιστεί για την Πέμπτη 12 Μαΐου, αλλά είχε αναβληθεί λόγω των τραγικών γεγονότων κκαι επεισοδίων της 10ης, 11ης και 12ης Μαΐου. Είσοδος ελεύθερη. Λίγα λόγια από τον συγγραφέα για το βιβλίο "Kατηγορούμαστε ότι όλοι «μαζί τα φάγαμε» και ότι όλοι είμαστε υπαίτιοι για το σημερινό χάος. Διαφωνώ. Ο απλός λαός είχε και έχει συνείδηση των καθηκόντων του, ήταν και είναι ευαισθητοποιημένος ως προς τη σπουδαιότητα των θεσμών, καταφεύγοντας στη μικροαπάτη μόνο όταν ενθαρρύνεται από ένα αδιάφορο, πολιτικοποιημένο κράτος. «Από τις τάξεις του απλού αυτού κόσμου θα μπορούσε η χώρα μας να αντλήσει το ταλέντο και το πνεύμα αυτοθυσίας που χρειάζεται για να ανακτήσει την ψυχική της γαλήνη, την ανάγκη να ονειρευτεί ξανά, την αυτοπεποίθηση που θα της επιτρέψει να υψώσει το ανάστημά της απέναντι στους ψευτοπαλληκαράδες που θέλουν να τους θεωρούμε φίλους ή που, παρά τους ισχυρισμούς τους περί του αντιθέτου, επιδιώκουν να μας επιβάλουν τις δικές τους φιλοδοξίες». To βιβλίο αυτό εξετάζει τις περισσότερες από τις κρίσεις που κοντεύουν να γονατίσουν την πατρίδα μας: την οικονομική, την εξωτερική, τη μεταναστευτική, την αναίσχυντη υποβάθμιση της εθνικής μας συνείδησης, τα αυξανόμενα προβλήματα στη Θράκη λόγω του τουρκικού επεκτατισμού, και τελειώνει με μια σειρά «νέων» προτάσεων και για τα εξωτερικά μας προβλήματα και για τα οικονομικά. Προπαντός όμως πρεσβεύει ότι σωτηρία δεν θα έλθει μέχρις ότου οι άνθρωποι που μας έφεραν στο χείλος της αβύσσου αποστρατευθούν οριστικά από την πολιτική μας ζωή. Κάτι τέτοιο δεν γίνεται με «αποχή» ή «λευκό», παρά μόνο με στοχευμένο «μαύρισμα» στις επόμενες κάλπες." Σύντομο βιογραφικό Ο Βασίλειος Μαρκεζίνης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Ιουλίου του 1944 σε οικογένεια που, από την πλευρά του πατέρα του, για περισσότερο από δέκα γενεές, αρχικώς στη Βενετία και αργότερα στην Ελλάδα, συνδέθηκε με τον κόσμο των γραμμάτων και της πολιτικής. Έχει ανακηρυχθεί διδάκτωρ της Νομικής από τη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και, από τότε, Ph.D. και LL.D. από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και DCL από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έχει, επίσης, ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων των Παρισίων (Paris I, Sorbonne), Γάνδης, Μονάχου και Αθηνών. Έχει αναλάβει καθηγητικά αξιώματα και έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια του Κέμπριτζ, του Λονδίνου και της Οξφόρδης, όπου διετέλεσε τακτικός καθηγητής του Αλλοδαπού και του Συγκριτικού Δικαίου. Σήμερα κατέχει την έδρα Jamail Regents στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Όστεν, έχων, ακόμη, διδάξει επί πολλά χρόνια στις Νομικές Σχολές των Πανεπιστημίων Κορνέλ και Μίσιγκαν. Είχε, επίσης, διατελέσει καθηγητής στο University College του Λονδίνου και στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν, στην Ολλανδία, όπου επί δεκαπέντε χρόνια κατείχε την έδρα του Αγγλο-Αμερικανικού Δικαίου, καίτοι με μερική απασχόληση. Ακόμη, κατείχε την έδρα Francqui στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης. Έχει διδάξει και οργανώσει σεμινάρια σε είκοσι πέντε πανεπιστήμια σε τρεις ηπείρους. Επιδιώκοντας τη μεγαλύτερη δυνατή συνεργασία και κατανόηση μεταξύ των διαφόρων νομικών συστημάτων Δικαίου, ίδρυσε (κατά χρονολογική σειρά): το Ινστιτούτο Αγγλο-Αμερικανικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν (που εγκαινιάστηκε το 1987 επισήμως υπό της Α.Β.Υ. του Πρίγκιπος της Ουαλίας), το Ινστιτούτο Ευρωπαϊκού και Συγκριτικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (που εγκαινιάστηκε επισήμως το 1995 από τον τότε Γερμανό αντικαγκελάριο Δρ. Κλάους Κίνκελ), το Ινστιτούτο Παγκοσμίου Δικαίου στο University College του Λονδίνου (2000) και το Ινστιτούτο Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Όστεν (2000). Στο τελευταίο φιλοξενείται ο ιστότοπός του, περιέχων μεταφρασμένες (και σε πολλές περιπτώσεις σχολιασμένες) πάνω από χίλιες από τις πιο σημαντικές γερμανικές και γαλλικές αποφάσεις. Συνέβαλε, ακόμη, στη δημιουργία του Κέντρου Έρευνας του Αμερικανικού Δικαίου, που εδράζεται στο Ανώτατο Γαλλικό Δικαστήριο (Cour de Cassation), κατά την περίοδο που υπηρετούσε ως Conseiller Scientifique του προέδρου του Δικαστηρίου, κ. Guy Canivet. Στην καθηγητική του σταδιοδρομία έχει εκδώσει (ή συνεκδώσει) τριάντα επτά βιβλία (αναφερόμενα στο Δίκαιο, στη γεωπολιτική επιστήμη, στη σύγχρονη διπλωματία, στην τέχνη και στην ψυχοβιογραφία), που γράφτηκαν ή μεταφράστηκαν σε έξι γλώσσες –συμπεριλαμβανομένων των κινεζικών–, και περισσότερα από εκατόν σαράντα νομικά άρθρα σε διακεκριμένα νομικά περιοδικά επτά χωρών. Έχει, ακόμη, γράψει πολιτικά άρθρα στις εφημερίδες Financial Times, The Guardian, Austin American Statesman, Το Βήμα τηςΚυριακής, Έθνος της Κυριακής, Η Καθημερινή, Η Αυγή, Η Nαυτεμπορική, Το Παρόν τηςΚυριακής και Ελευθεροτυπία. Από το 1991 είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Αγγλικού Δικηγορικού Συλλόγου Gray’s Inn, δικηγορών στο Δικηγορικό Γραφείο Essex Court Chambers, ενώ, κατόπιν προτάσεως του Βρετανού υπουργού Δικαιοσύνης (και προέδρου της Βουλής των Λόρδων) Λόρδου Έρβινγκ, διορίστηκε, το 1997, από τη Βασίλισσα της Αγγλίας Queen’s Counsel (Q.C.). Ειδικεύεται σε διεθνείς υποθέσεις, κυρίως, που σχετίζονται με το Δίκαιο των Αδικοπραξιών. Το διδακτικό και καθηγητικό του έργο έχει αναγνωρισθεί διεθνώς διά της εκλογής του ως τακτικού μέλους της Βρετανικής Ακαδημίας, ως ξένου εταίρου της Accademia dei Lincei της Ρώμης, της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών του Βελγίου, της Βασιλικής Ολλανδικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών του Άμστερνταμ και ως αντεπιστέλλοντος μέλους του Institute de France (Académie des Sciences Morales et Politiques) και της Ακαδημίας Αθηνών. Είναι, επίσης, μέλος της Ακαδημίας Αμερικανικού Δικαίου (American Law Institute) και επίτιμος εταίρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών. Το 2005 του απενεμήθη ο τίτλος του «Sir» από τη Βασίλισσα της Αγγλίας για «εξαίρετες υπηρεσίες στις διεθνείς νομικές σχέσεις», ενώ το έργο του στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο και η συμβολή του στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχουν αναγνωρισθεί διά της απονομής σ’ αυτόν από τους προέδρους της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας ανωτάτων διακρίσεων, όπως τα Διάσημα του Ανωτέρου Ταξιάρχη του Τάγματος της Αξίας της Γερμανίας και των Μεγαλοσταύρων του Τάγματος της Αξίας της Γαλλίας και του Τάγματος της Αξίας της Ιταλίας. Είναι παντρεμένος από το 1970 με την Ευγενία (γένος Γεωργίου Τρυπάνη) και έχει μία κόρη, την Julietta (παντρεμένη με τον Ανδρέα Βασιλικό), και ένα γιο, τον Σπύρο - Γιώργο. Η οικογένεια ζει στην Αγγλία.

Έχουν δημοσιευτεί (2) σχόλια: Δημήτριος Ὁ κ. Βασίλειος Μαρκεζίνης εἶναι ἐθνικό κεφάλαιο γιά τήν Πατρίδα μας. Ὁ λόγος του προσφέρει ἐλπίδα καί ὅραμα στούς Ἕλληνες. Δημήτριος [ 11/05/2011 - 22:10 ] χρυσάνθη Γιαμαρέλλου Πιστεύω, ότι ο Sir Βασίλειος Μαρκεζίνης, εκφράζει με τον πολιτικό λόγο του, σήμερα, τους σκεπτόμενους έλληνες, οι οποίοι δυστυχώς δεν έχουν βήμα. Τον ευχαριστώ και είμαι υπερήφανη γιατί ο λόγος του, ο λόγος ενός πραγματικού έλληνα ακούγεται παγκόσμια. [ 17/05/2011 - 11:57 ]