Ο δεσμός που αναπτύσσει το βρέφος με τον γονιό ή παιδαγωγό, και οι επιπτώσεις στη ζωή του.

Τρίτη, 2 Αυγούστου 2011

Ο δεσμός που αναπτύσσει το βρέφος με τον γονιό ή παιδαγωγό, και οι επιπτώσεις στη ζωή του.

Share

Σύμφωνα με τους μελετητές, δεν υπάρχει ένα σωστό είδος δεσμού βρέφους –γονιού, που να εναρμονίζεται με κάθε πλαίσιο πολιτισμού. Πολλοι ερευνητές πιστεύουν ότι μπορούμε να εντοπίσουμε γενικά δείγματα Αποφάσισαν να κατηγοριοποιήσουν τις αντιδράσεις των βρεφών, αφήνοντας τη μητέρα, ή παιδαγωγό, να φύγει από το δωμάτιο. Παρατήρησαν τις αντιδράσεις του βρέφους όταν γύρισε, και τις κατέταξαν σε....
τρείς κατηγορίες.
Δεσμός ανασφαλής παρατηρήθηκε στη περίπτωση που ο γονιός ή παιδαγωγός είναι στο δωμάτιο, και τα βρέφη δεν δίνουν σημασία πού κάθεται. Φεύγει, και όταν ξαναγυρίζει στο δωμάτιο τα παιδιά περισσότερο απομακρύνονται παρά πλησιάζουν το πρόσωπο. Ασφαλής δεσμός παρατηρήθηκε στη περίπτωση που ο γονιός ή παιδαγωγός είναι παρών, και παίζουν ευχάριστα. Όταν φύγει αναστατώνονται, και όταν επιστρέψει ξαναπαίζουν κανονικά. Αυτό το δεσμό εμφανίζει το 65% των παιδιών από μεσοαστικές οικογένειες. Ανασφαλής δεσμός ή αμφιθυμίας παρατηρήθηκε όταν τα παιδιά έχουν στην αρχή προβλήματα με τους ξένους. Μένουν με κάποιο άγχος κοντά στο γονιό ή παιδαγωγό. Όταν φύγει και ξαναγυρίσει είναι θυμωμένα και δεν επανέρχονται Τέτοια παιδιά είναι το 12% των μεσοαστικών αμερικάνικων οικογενειών και είναι αρκετά αγχώδη.
Οι αιτίες των διαφορών στους τύπους του δεσμού, μπορεί να ύπάρχουν λόγω της ιδιοσυγκρασίας μητέρας ή παιδαγωγού, και παιδιού. Παρατηρήθηκε ότι οι διαφορές στην ευαισθησία της μητέρας καθόριζαν το δεσμό. Αν η μητέρα ή παιδαγωγός, ανταποκρινόταν άμεσα στο κλάμα του μωρού, ή στο τάισμα, το βρέφος ανέπτυσσε ασφαλή δεσμό. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με μητέρες χωρίς ευαισθησία, οι έρευνες έδειξαν ότι αναπτύσσουν δεσμό ανασφαλή. Η στενή αλληλεπίδραση μητέρας ή παιδαγωγού,και παιδιού είναι ένα αμοιβαίο επίτευγμα. Όπως το βρέφος, έτσι και η μητέρα θέλει βρέφος που να ανταποκρίνεται στο αίσθημά της. Γίνεται μια όσμωση συναισθημάτων, συνεκτιμώντας πάντα και το πολιτισμικό πλαίσιο.Βέβαια υπάρχει το κοινό σημείο για όλους τους πολιτισμούς. Οταν το βρέφος αποχωριστεί τη μητέρα του, αντιδρά παντού με τον ίδιο τρόπο.
Οι δεσμοί μπορεί να παραμένουν σταθεροί, αλλά και μπορεί να μεταβληθούν με την ανάπτυξη.Αν η οικογένεια περνά μια δύσκολη περίοδο λόγω ανεργίας, πενίας, θανάτου,ή χωρισμού ο δεσμός πιθανόν να μεταβληθεί. Στο είδος του δεσμού όπως αναφέρθηκε, συνεκτιμώνται και οι πολιτισμικές επιδράσεις, π.χ. στα Κιμπούτς του Ισραήλ (συνεταιριστικά αγροκτήματα) όταν παρατηρήθηκαν στα 11 εως 14 μηνών βρέφη τα μισά παιδιά κρίθηκαν με ανασφαλή αμφιθυμικό δεσμό, και μόνο το 37% κατηγοριοποιήθηκαν σε ασφαλή δεσμό.
Χαμηλό ποσοστό παιδιών με ασφαλή δεσμό παρατηρήθηκε στη Γερμανία Μετά όμως από εκτενείς παρατηρήσεις οι ερευνητές απέρριψαν το ό,τι οι Γερμανοί γονείς ήταν αδιάφοροι προς τα παιδιά τους. Μεγάλο επίσης ποσοστό παιδιών με ανασφαλή δεσμό βρέθηκε και σε παραδοσιακές ιαπωνικές οικογένειες, και αυτό οφείλεται στο ότι οι μητέρες προάγουν σχέση έντονης εξάρτησης, μη αφήνοντας τα παιδιά τους σε άλλο πρόσωπο. Συνεπώς για αυτά τα παιδιά είναι ψυχοφθόρο να μένουν μόνα τους με ένα άγνωστο. Παρατηρούμε ότι δεν υπάρχει ενας μόνο παράγοντας που να καθορίζει το τύπο του δεσμού. Η διαφορά των γονιών ή παιδαγωγών, η κληρονομικότητα, το πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ανήκουν τα παιδιά και άλλες συνθήκες, δημιουργούν ποικίλες εξελικτικές οδούς, και ερμηνείες αυτών των οδών.
Εχει παρατηρηθεί στις έρευνες, ότι τα κορίτσια αντιδρούν με μεγαλύτερη ευαισθησία σε ένα βλέμμα της μητέρας από ότι τα αγόρια Καθώς μεγαλώνουν τα βρέφη αρχίζει και ατονεί η μητέρα ή παιδαγωγός ως πηγή πληροφοριών.
Συνήθως τα βρέφη με ασφαλή δεσμό, γίνονται ενήλικες με μεγαλύτερη ασφάλεια μέσα τους, πιο αυτόνομα, λύνουν τα προβλήματα άμεσα, και προσαρμόζονται στις καταστάσεις ευκολότερα. Καθήκον έχουν οι μητέρες, στα πλαίσια του νεωτερισμού, να μην απομακρύνονται από το μητρικό ένστικτο(γιατί απαυτό πηγάζουν πολλά αρνητικά )έστω και αν οι μητέρες δεν το συνειδητοποιούν. Αν το δυνατό μητρικό ένστικτο το οποίο εκλείπει στις μέρες μας λόγω ασχολιών των μητέρων, το συνδιάσουν και με γνώσεις και πληροφορίες που στις μέρες μας είναι απύθμενες, τότε έχουν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Ολοι λένε τα παιδιά θέλουν αγάπη, αλλα ο καθένας εννοεί και κάτι άλλο με αυτή τη λέξη.Πόσα παιδιά τα καταστρέφουν απτη πολλή για αυτους υποτιθέμενη αγάπη; Οι γονείς και με τα 2, (ένστικτο και γνώσεις) ακολουθούν τη σοφή μέση οδό χωρίς ακρότητες και ανασφάλειες .

Ελένη Παπουτσή
Εκπαιδευτικός-πολιτισμολόγος
M. ED. Ελέυθερ. Επαγγελμ.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

προχθές γέννησα. Πολύ χρήσιμο.

2 Αυγούστου 2011 7:44 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

η μητριαρχια καταστρέφει την αμφιγονία και τον πολιτισμό

2 Αυγούστου 2011 8:03 π.μ.

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΒΟΥΝΟ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

ΑΡΧΙΜ. ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΙΛΙΦΗΣ

2 Αυγούστου 2011 10:05 π.μ.

Προβοκάτορας είπε...

Μητέρες και Παιδαγωγοί!

Ποιοι είναι οι "Παιδαγωγοί" ;
Τρίτα άτομα;
Μήπως ο πατέρας;

Οι Πατεράδες για μια φορά ακόμα απαξιώνονται.
Η αρθρογράφος σκόπιμα δεν τους αναφέρει ή ακόμα χειρότερα τους αγνοεί παντελώς.

Αποσιωπά η αρθρογράφος ότι τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα δεσμού μητέρα βρέφους παρατηρούνται και στον πατέρα , και μάλιστα εντονότερα όσο μεγαλώνει το παιδί.

2 Αυγούστου 2011 10:45 π.μ.