Τα πέντε στάδια του θανάτου
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Αυγούστου 3, 2011
Γράφει ο Πόρτα – Πόρτα
Η Elisabeth Kübler-Ross περιέγραψε πέντε φάσεις, από τις οποίες περνάει ο άνθρωπος για να αποδεχτεί τελικά τον θάνατο. Ένας ασθενής με μια θανατηφόρα ή μη ιάσιμη ασθένεια λέγεται ότι περνάει από αυτές τις φάσεις, γνωστές ως “Τα πέντε στάδια του θανάτου“.
- Άρνηση: “Αποκλείεται, δεν μπορεί να συμβαίνει σε εμένα!“
- Θυμός: “Είναι άδικο, γιατί σε εμένα; Δεν έχω ζήσει τίποτα” ή “Είμαι πολύ μικρός/μικρή γιατί μου το κάνεις αυτό;” (Εδώ είτε αναφέρεται στον Θεό, στον εαυτό του, είτε σε οποιονδήποτε θεωρεί υπεύθυνο για την κατάστασή του/της)
- Διαπραγμάτευση: “Τουλάχιστον άσε με να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν” ή “Θα είμαι καλύτερος, θα αλλάξω, απλώς άσε με να ζήσω λίγο παραπάνω.“
- Κατάθλιψη: “Είμαι τόσο λυπημένος, γιατί να προσπαθήσω να κάνω οτιδήποτε;” ή “Δεν έχω ελπίδες, απλώς θα περιμένω να πεθάνω“
- Αποδοχή: “Εντάξει όλα θα πάνε καλά“
Διαπραγμάτευση ή παζάρεμα είναι ένας τύπος διαπραγμάτευσης στο οποίο ο αγοραστής και ο πωλητής ενός αγαθού ή μιας υπηρεσίας αμφισβητούν την τιμή που θα καταβληθεί και η ακριβής φύση της συναλλαγής που θα πραγματοποιηθεί, και να έρθει τελικά σε μια συμφωνία. Υπάρχει και η διαπραγμάτευση στην Αξία-value του αγαθού ή της υπηρεσίας.
- ΠΟΙΟΣ ΑΠο ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ ΕΧΕΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΙ ΓΙΑ ΧΡΗΜΑΤΑ, ΜΙΑ ΤΙΜΗ, ΕΝΑ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΚΟΣΤΟΣ, ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ;
- ΠΟΙΟΣ ΑΠ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΕΝΑ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟ/ΚΑΚΟ ΠΡΟΙΟΝ ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ;
ΚΑΝΕΙΣ !!! ΠΟΤΕ !!!
Πως περιμένουμε να σώσουν την Πατρίδα, όντα τα οποία ΔΕΝ ΕΜΑΘΑΝ ΠΟΤΕ το παζάρι για τα Χρήματά τους.. Πόσο μάλλον για Χρήματα άλλων !!!
Σήμερα ΖΟΥΜΕ τα Πέντε Στάδια του Θανάτου πιό πάνω. Ο καθένας στο μετερίζι του και όλοι μαζί ως Εθνος ώς Πατρίδα.
Επιμένω στην Διαπραγμάτευση, διότι είναι μια αρετή και θέλει μεγάλη εμπειρία και πίστη στα πιστεύω σου, αλλά και απόλυτη γνώση του
Διαπραγματευτή από την άλλη μεριά του τραπεζιού.
Γνωρίζω πολύ καλά το πως λειτουργεί το Χρήμα, πως σκέφτονται όσοι το κατέχουν και πως πρέπει να τους αντιμετωπίζεις ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ !
Διότι οι κάτοχοι Χρήματος είναι άρρωστοι και ψυχωτικοί, χωρίς συνείδηση, χωρίς φίλους!! Η μέρα τους τελειώνει, ΟΧΙ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ περισσότερα Χρήματα, αλλά ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΩΣΗ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΣΤΟ POWER GAME. Να επαληθευθεί το ΕΓΩ τους, στους κύκλους τους και στον ΚΑΘΡΕΦΤΗ. Δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ΗΘΙΚΗ και ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΡΑΓΜΟΣ. Οπως τα μικρά παιδιά έως δυο ετών δεν έχουν κανένα φραγμό και δρουν ανεξέλεγκτα και απρόβλεπτα.
Έτσι πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε και να τους σχολιάζουμε αντίστοιχα. Ένας γαλαζοαίματος Τραπεζίτης ( πάππου προς πάππου ) μου έχει δώσει τρεις συμβουλές, τις οποίες έχω προσπαθήσει να σας περάσω εδώ στο Antinews μιας και στη ζωή μου τις έχω δει να επαληθεύονται μια προς μια…
α. Το Χρήμα είναι σαν μία κόμπρα. Όμορφη, λικνίζεται… σε ζαλίζει, σκέφτεσαι τα δικά σου, και μόλις χάσεις την προσοχή σου σε δαγκώνει. ΠΑΝΤΑ !
β. Να σκέφτεσαι πάντα όπως ένας Τραπεζίτης όχι σαν καθηγητής/βιομήχανος/υπάλληλος κλπ.. Τραπεζίτης και όχι τραπεζικός !!!
γ. Δεν υπάρχει Χρήμα. Υπάρχει credit-debt.
Δύναμη ( power game above ) έχει αυτός που του χρωστάς και όχι ένας εξοφλημένος.
Δύναμη έχει αυτός που γνωρίζει το Σύστημα Της Τραπεζικής Εξουσίας.
Μην ξεχνούμε ποτέ τα ΜΜΕ… έχω πει, έχω βρίσει… αλλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΜΜΕ! ΟΛΑ είναι άμεσα εμπλεκόμενα με το Τραπεζικό Σύστημα Εξουσίας. Τελεία και παύλα.
Καταλήγω και θέλω εδώ να εξηγήσω ΓΙΑΤΙ συχνά κάνω ερωτήσεις.
Οι ερωτήσεις και η εξερεύνηση είναι ο μόνος τρόπος ορθής σκέψης για να αποκτήσεις ΓΝΩΣΗ. Η ΓΝΩΣΗ είναι πολύτιμη… Ρωτάς έστω και εάν μια στις δέκα ερωτήσεις είναι ορθή και έχει βάση. Όπως τα μικρά παιδιά όλη μέρα ρωτούν για τα πάντα γύρω τους τα οποία εμείς οι μεγάλοι και ΓΝΩΣΤΕΣ θεωρούμε δεδομένα, έτσι κι εμείς πρέπει να ρωτάμε. Ο Σωκράτης ήταν από άλλο πλανήτη; Εν οίδα οτι ουδέν οίδα. ΤΕΛΟΣ.
Όποιος σήμερα υποστηρίζει ότι ΓΝΩΡΙΖΕΙ τι σημαίνει Αναδιάρθρωση, είναι ο πιό επικίνδυνος απ όλους όσοι εχουν μία εστω και λανθασμένη εξήγηση.
Όποιος ΠΕΝΘΕΙ μια ενδεχόμενη Χρεοκοπία συναισθηματικά δε θέλει να αποδεχθεί το γεγονός! Νοητικά το γνωρίζει. Σωστά;
Ρωτήστε τον εαυτό σας, πόσο θα πενθήσει ένας Τραπεζίτης εάν χάσει (έστω) κάποια εκατομμύρια. Πόσο θα Πενθήσει ο ίδιος εάν Χάσει σε μία Μάχη Τραπεζιτών ( Power game );
H ΑΓΝΟΙΑ είναι το πιο πολύτιμο εργαλείο, όπως ήταν από γέννησης του Ανθρώπου και θα είναι μέχρι το Τέλος του.
Η ειλικρινής παραδοχή της ΑΓΝΟΙΑΣ να μετατραπεί σε ΑΦΕΤΗΡΙΑ της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΓΝΩΣΗΣ.
Την ΓΝΩΣΗ δεν μπορεί να μας την αφαιρέσει κανείς. Η Μη Προβλεψιμότητα και η Γνώση είναι τα Μόνα όπλα μας απέναντι στο Σύστημα.
Τα τέσσερα άλλα “στάδια του Θανάτου” θα τα αναλύσουμε άλλη μέρα. Οποιος επιθυμεί μπορεί να σχολιάσει και να ρωτήσει το οτιδήποτε.
Είμαστε όλοι Στριμωγμένες Ψυχές.
Καλή “Ανάσταση”.
ΠΠ
Τα πέντε στάδια του θανάτου | StinFora.com είπε
[...] Πηγή… [...]
Πετροβούβαλος είπε
“Διότι οι κάτοχοι Χρήματος είναι άρρωστοι και ψυχωτικοί, χωρίς συνείδηση, χωρίς φίλους!!”
Η δική μου εκτίμηση είναι κάπως διαφορετική: Οι κάτοχοι χρήματος είναι τρόπον τινά “εξαρτημένοι”. Τους είναι αδύνατο να ξεφύγουν από το “παιχνίδι ισχύος”, καθώς στους κύκλους τους αποτελεί τον κυρίαρχο στόχο. Όντας όμως απάνθρωπος από τη φύση του, αυτός ο στόχος τους παγιδεύει σε έναν κύκλο αυτοεπιβεβαίωσης – υπέρμετρου εγωΪσμού, με αποτέλεσμα την αδυναμία υπάρξεως φίλων στο περιβάλλον τους. Υπάρχει αντίδοτο φυσικά: Οι σχέσεις εξάρτησης, οικονομικής αποκλειστικά! Και μάλιστα σε επίπεδο ακόμη και οικογένειας.
Είναι εντυπωσιακό το πόσο εύκολα μπορεί να σας θεωρήσει φίλο του ένας τέτοιος άνθρωπος: Απλώς περιστρέψτε τη συζήτηση γύρω από οποιοδήποτε χάρισμά του, πλην του χρήματος.
Το ίδιο εντυπωσιακό είναι το πόσο εύκολα εγκαταλείπονται: Αυτό που απομένει απ’ αυτούς, είναι ανθρώπινα σκουπίδια, ανάξια συναισθημάτων και ελέους! Κι αυτό το τελευταίο, είναι δική μας αστοχία κι όχι δική τους.
ΠΟΡΤΑ ΠΟΡΤΑ είπε
“αυτοεπιβεβαίωσης – υπέρμετρου εγωΪσμού”
Εδω ειναι η ΑΛΗΘΕΙΑ….
τα ειπες μια χαρα Πετροβουβαλε.
ΠΠ
NIK KARAS είπε
Τον μονο φιλο που εχουν ειναι το χρημα ή αν θελεις θεό τους. Τίποτε άλλο δεν μετράει γι αυτούς. Οσο γαι την γνωση; Χαρά σε αυτό που την έχει.
Δηϊδάμεια είπε
Μπα..γι αυτούς τους τύπους με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας το χρήμα είναι απλά το μέσον για τις βαθύτερες επιδιώξεις τους. Τι δυστυχία κουβαλούν. Και σώνει και καλά πρέπει να την μοιραστούν μαζί μας….
ΑΡΙΑΔΝΗ είπε
Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το χρήμα;
γ.κ. είπε
Μεγάλε ΠΠ,
συνέχεια με εντυπωσιάζεις με τις οικονομικές σου γνώσεις. Σήμερα ομως μπήκες και στην κοινωνιολογική ψυχολογία και έσκισες. Ναι, έτσι είναι. Γι αυτό και έχουν δίπλα τους μόνο κόλακες.
ΠΠ προχώρα στην ενημέρωσή μας και ας ελπίσουμε πως θα υπάρξουν πολλοί που θα καταλάβουν.
γ,κ,
Επαναστάτης ποπολάρος είπε
Αγαπητέ φίλε ΠΠ,
θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Όμως, “η αυτογνωσία είναι το πρώτο βήμα προς την σοφία”, όπως έχει πει και κάποιος σοφός. Και εδώ έρχομαι να εξηγηθώ.
Μήπως εμείς σαν λαός δεν παίζουμε όλα αυτά τα χρόνια το ίδιο παιχνίδι εξουσίας, (power game όπως το ονομάζεις), σε μικρογραφία; Μήπως και για εμάς δεν αποτελούσε ηδονή η αστραφτερή Cayenne που ήταν παρκαρισμένη στο γκαράζ της πανάκριβης μεζονέτας μας, όταν τα παιδάκια του διπλανού μπορεί να μην είχαν να φάνε το μεσημεριανό τους; Μήπως για εμάς δεν ήταν “μαγκιά” να έχουμε κανένα “κουμπάρο” στην κυβέρνηση μπας και πάρουμε καμιά δουλίτσα και βγάλουμε μερικά εκατομμυριάκια εις βάρος όλου του υπόλοιπου λαού αυτής της χώρας; Μήπως απλά ζηλεύουμε τα golden boys που τώρα βρίζουμε;
Διαλύσανε το εκπαιδευτικό μας σύστημα και η απάντησή μας ήταν υπάρχουν και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Το πρόβλημά μας δεν ήταν ο θεσμός αλλά το να βρούμε χρήματα να στείλουμε εκεί τα παιδιά μας. Μας κλέψανε την παραγωγή μας και το πρόβλημά μας δεν ήταν το αδίκημα αλλά το αν θα “αρπάξουμε” αρκετά από αυτό. Μας έδωσαν το καρότο και εμείς τρέχαμε σαν άλογα από πίσω του.
Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Ότι “όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες”. Ότι παίξαμε και παίζουμε ακόμη το δικό τους παιχνίδι, από το οποίο είναι αδύνατον να βγούμε νικητές. Γιατί είμαστε τα πίτουρα και είναι οι κότες. Για να αποκτήσουμε γνώση, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα να αποκτήσουμε αυτογνωσία. Θα πρέπει να απαλλαχτούμε εμείς από τα φαντάσματα και τα καρότα που μας βάζουν. Θα πρέπει να αποφασίσουμε εμείς το μέλλον που θέλουμε για εμάς και τα παιδιά μας. Και θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στην πορεία για αυτό το μέλλον θα αφήσουμε πίσω διάφορα πράγματα που μας αρέσουν, όπως οι Cayenne και τα ακριβά ρούχα. Και δυστυχώς δεν υπάρχουν υβρίδια σε αυτό το μέλλον. Γιατί όπως λένε και οι κινέζοι, “κοίτα εκεί που θες να πας, αλλιώς θα πας εκεί που κοιτάς”.