“ΝΑ ΛΥΠΑΣΤΕ TO ΕΘΝΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΛΕΠΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟ”

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Αυγούστου 3, 2011

Του Δημήτρη Καραγκούνη

πολιτ. μηχανικού

Ο μεγαλύτερος Λιβανέζος ποιητής Xαλίλ Γκιμπράν (1883-1931) μεταξύ των αριστουργημάτων που έγραψε, είναι και το έργο του “ο Κήπος του Προφήτη”. Κάποια λόγια που αναφέρονται σε αυτό, πρέπει από ενόραση ή κάποιο είδος μαγείας να εμπνεύστηκε , σαν να είχε από τότε (1923 εκδόθηκε)

γνώση της σύγχρονης κατάντιας της πατρίδας μας. Γράφει λοιπόν στο συγκεκριμένο απόσπασμα :

“Το έθνος να λυπάστε αν ένδυμα φορεί που δεν το ύφανε. Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ’ τη σοδειά του. Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας. Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του. Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.

Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.”

Μένει έκθαμβος όποιος διαβάζει αυτά τα προφητικά και γεμάτα σοφία λόγια του μεγάλου Χαλίλ Γκιμπράν.

Πράγματι, στην πατρίδα μας φάγαμε ψωμί , όχι από τη σοδειά μας. Και η αρχή του κακού άρχισε κυρίως από την εποχή Ανδρέα Παπανδρέου, που ενώ τότε είχε η Ελλάδα τις μεγαλύτερες επιδοτήσεις από την ΕΟΚ , έφαγε το ψωμί του μέλλοντος της Ελλάδας, μη κάνοντας παραγωγικές επενδύσεις, αλλά χτίζοντας το κομματικό κράτος με παροχές και διορισμούς.

Πράγματι, είχαμε πολιτικούς αλεπούδες. Και φυσικά στο μυαλό όλων έρχεται ο Μητσοτάκης και μετά ο Σημίτης.

Πράγματι το έθνος μας δεν επαναστάτησε ποτέ ενάντια στα αίσχη των κυβερνώντων, δεν ύψωσε τη φωνή του όταν υπέγραψε το μνημόνιο η κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου. Και τώρα, που ο λαιμός του καθενός είναι ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα, τώρα καθυστερημένα , φωνάζει. Τώρα. Ούτε καν στις δημοτικές εκλογές.

Πράγματι, όλα αυτά τα χρόνια της σήψης και της ντροπής, ο πνευματικός κόσμος σιώπησε, θυμίζοντας την επαίσχυντη σιωπή που έδειξε και κατά την χουντική επταετία. Την τιμή του πνευματικού κόσμου, σώζουν φωνές όπως αυτές των Γ. Κασιμάτη, Κ. Μπέη και των άλλων σοφών κατά την πρόσφατη εκδήλωση-καταγγελία για το μνημόνιο της συμφοράς.

Οι πολίτες άκουσαν εμβρόντητοι τον ψεύτη πρωθυπουργό, του οποίου υπόσχεση δεν τηρήθηκε ως σήμερα, να μιλά στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Να λέει απίστευτα πράγματα, να ομολογεί εμμέσως την πλήρη αποτυχία του, και οι βουλευτές του να χειροκροτούν!

Δεν είχε κανείς το κουράγιο, αντί να μουρμουρίζει κάποιες μικροαντιρρήσεις, όπως έκαναν μερικοί, να τα βροντήξει, είτε παραιτούμενος είτε αποχωρώντας.

Έχω ξαναγράψει για τους <<συγκατανευσιφάγους>>, όπως ο φιλόσοφος Κράτης αποκάλεσε πριν από 2.500 χρόνια, εκείνους που καλούνταν σε συμπόσια από πλούσιους αλλά άξεστους της εποχής, και ενώ άκουγαν τον οικοδεσπότη να τσαμπουνά βλακείες, συγκατένευαν για να τρώνε. Η πιο κραυγαλέα περίπτωση σύγχρονων συγκατανευσιφάγων είναι οι σημερινοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του, που συγκατανεύουν ενώ ακούν ασύστολα ψεύδη και ανοησίες από τον ΓΑΠ. Και η χειρότερη περίπτωση είναι εκείνων, που ενώ κάνουν κριτική, προφανώς για να έχουν άλλοθι στους ψηφοφόρους τους, λέγοντας ότι, εγώ τα είπα, αλλά δεν μπορώ να ρίξω και την κυβέρνηση. Και στη συνέχεια λένε “ναι” σε όλα.

Τα κατά παραγγελία “πειραγμένα” γκάλοπ νταβατζήδων των ΜΜΕ, που παρά την πανελλήνια κατακραυγή, εμφανίζουν τον ΓΑΠ να χαίρει της εμπιστοσύνης του λαού και το ΠΑΣΟΚ να προηγείται, προσβάλλουν τη νοημοσύνη όλων και γελοιοποιούν τις εταιρείες και τους πελάτες τους.

Ας ξεσηκωθεί πλέον ο λαός, όσο είναι καιρός να σωθεί κάτι, για να υπάρξει ελπίδα να βγούμε από το τούνελ. Γιατί αν αυτό γίνει πιο αργά, στην πομπή της κηδείας, όπως λέει ο ποιητής, τότε δεν θα υπάρχει ελπίδα σωτηρίας.