Σάββατο, 7 Ιανουαρίου 2012
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι!
Από την πίσω πόρτα, αφού μόνο αυτήν γνωρίζουν καλά τα ανδρείκελα που κυβερνούν με το έτσι θέλω.
Άλλη μια φορά (για 543η μέσα σε δυο χρόνια) ο ελληνικός λαός καλείται να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι, για να επιτευχθεί ο "σωτήριος στόχος" της παραμονής στην.....
Ευρωζώνη, ακόμη κι αν το τίμημα γι' αυτήν είναι ο θάνατος.
Ο θάνατος μιας χώρας.
Ο θάνατος ενός λαού.
Πολλές φορές αντιμετωπίζουμε όλα αυτά που ζούμε σαν καινά δαιμόνια.
Δεν είναι έτσι όμως.
Πολλές φορές στη νεότερη (κυρίως) ιστορία, εκλήθη ο λαός να πληρώσει με το υστέρημά του τα υπερκέρδη των μεγαλοεπιχειρηαμτιών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών.
Πολλές φορές εκλήθη να βάλει πλάτη για να τον καβαλήσουν.
Αρκετές φορές έσκυψε και το πλήρωσε ακριβά, αν και νόμιζε ότι έτσι θα γλιτώσει τουλάχιστον τα απαραίτητα.
Η δίχως ιδρώτα νίκη του δυνατού, τον κάνει ακόμα πιο άπληστο.
Και, σαν αδηφάγο τέρας, ζητάει κι άλλα κι άλλα κι άλλα ...
Αρκετές άλλες φορές δεν έσκυψε όμως.
Όρθωσε το ανάστημά του μπρος στα κερδοσκοπικά κανόνια και το στέρνο του ήταν πιο σκληρό από τις βόμβες.
Κάποιες φορές κέρδισε τον πόλεμο.
Άλλες πάλι έχασε τον πόλεμο, αλλά κέρδισε μάχες, οι οποίες εξαργυρώθηκαν με διασφάλιση κοινωνικών, εργασιακών, πολιτικών δικαιωμάτων.
Πάντα, όταν μάχεσαι, ακόμη κι αν δε νικήσεις, θα κερδίσεις πολλά.
Χαμένη μάχη, άλλωστε, είναι εκείνη που δε δόθηκε ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση: Μη βάζετε σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο.
Τ α σχόλιά σας ας είναι κόσμια