οι χορηγοί των επαναστάσεων

οι χορηγοί των επαναστάσεων

“Παρδαλές (πορτοκαλί) επαναστάσεις”, όπως αυτές που γίνονται σήμερα στην Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική, συμβαδίζουν με τις πολιτικές του παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτικού συστήματος, που θέλει να εξοντώσει εν τη γενέσει του την ανάπτυξη του Islamic Banking (δάνεια με χαμηλά επιτόκια)


Οι ισλαμικές τράπεζες (με το Islamic Banking) έχουν ήδη “φάει” ένα μέρος από τα κέρδη των συμβατικών τραπεζών στη Μέση Ανατολή: Επειδή δεν χρεώνουν τόκους (σύμφωνα με τον νόμο της Σαρίας), αυξάνονται και πληθύνονται πολύ γρήγορα, και (στους δύσκολους καιρούς της σημερινής οικονομικής συγκυρίας) είναι πιο σταθερές από τις δυτικές τράπεζες.



Οι New York Times αναφέρουν σ’ ένα άρθρο με τον τίτλο «οι ισλαμικές τράπεζες, που αυξάνονται μέσα στον πλούτο του πετρελαίου, πλησιάζουν και τους μη-μουσουλμάνους» (22 Νοέμβρη 2007): «Η αύξηση των πετρελαϊκών πλουτοπαραγωγικών πηγών ανυψώνει το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα – το οποίο τηρεί τους νόμους του Κορανίου και απαγορεύει την επιβολή τόκων – μέσα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. . . . Εκτός από ισλαμικά δάνεια, υπάρχουν και ισλαμικά ομόλογα, ισλαμικές πιστωτικές κάρτες … Στο ισλαμικό τραπεζικό σύστημα οι χρηματοδότες αναλαμβάνουν υψηλά ρίσκα, ενώ οι δανειολήπτες θεωρούνται σαν καταθέτες και αντιμετωπίζονται περισσότερο σαν μέτοχοι, που πρέπει να κερδίσουν ένα μέρος των κερδών… Κι ενώ οι μεγαλύτερες ισλαμικές τράπεζες βρίσκονται στις πλούσιες χώρες του Κόλπου, οι πιο ελκυστικές αγορές είναι στην Τουρκία και τη Βόρεια Αφρική και οι ευρωπαίοι μουσουλμάνοι ….


Φωτο κάτω: Οι διαδηλωτές με το Bahrain Financial Harbor, ένα κέντρο ισλαμικής τραπεζικής (φωτογραφία Ulf Mar)



Ο περισσότερος κόσμος προτιμά το συμβατικό τραπεζικό πρότυπο. Δεν τον πειράζει, ότι πληρώνει μέχρι και 20% τόκους για τα δάνεια και τις μικρές πιστώσεις (πιστωτικές κάρτες). Δεν θέλει να μοιραστεί με την τράπεζα τα κέρδη των τραπεζών: θέλει να βλέπει τις τράπεζές του να μεγαλώνουν και να μεγαλώνουν και να γίνονται όλο και ισχυρότερες για να μπορούν να ανταγωνιστούν στις διεθνείς αγορές.

Δεν τον πειράζει η καταβολή φόρου εισοδήματος για τη διάσωση τραπεζών-τεράτων (που είναι too big to fail) για τα επισφαλή παιχνίδια τους (το TARP στις ΗΠΑ) [και επειδή αυτό το bail out προστίθεται στο χρέος της κυβέρνησης, δεν τον πειράζει να πληρώνει τόκους για την διάσωση της FED, της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (οι πολιτικές της οποίας δημιούργησαν την κρίση)]. Δεν τον πειράζει, να βλέπει να πεθαίνουν παιδιά στην Αφρική, λόγω της τοκογλυφίας που επικρατεί στον Τρίτο Κόσμο (χώρες που δεν μπορούν να πληρώσουν, βουτάν ακόμη περισσότερο στα χρέη αντί να κηρύξουν πτώχευση).

Με την υποστήριξη των κυβερνήσεών του, το ισλαμικό χρηματοδοτικό σύστημα, το Islamic Banking, είναι ο πιο ανεπτυγμένος τομέας στην περιοχή της ΜΕΝΑ (Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική), με τεράστιες επιχειρηματικές ευκαιρίες στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς πολλών χωρών. Τα καθεστώτα στις χώρες της Μέσης Ανατολής απειλούν να εκτροχιάσουν τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και να ανατρέψουν το παραδοσιακό τραπεζικό σύστημα, επειδή το Ισλάμ δημιουργεί ένα ελκυστικότερο εναλλακτικό μοντέλο από τον συμβατικό τραπεζικό τομέα. Μπροστά στον κίνδυνο ενός πισωγυρίσματος μετά την “Battle in Seattle” («Μάχη του Σιάτλ»), οι ιθύνοντες της παγκοσμιοποίησης, κουκουλωμένοι με τον μανδύα της Δημοκρατίας, έχουν βάλει το θέμα στην ημερήσια διάταξή τους. Οι συμβατικοί τραπεζίτες της Δύσεως βλέπουν την αλλαγή των καθεστώτων στη Μέση Ανατολή ως μια επιτακτική ανάγκη για να συναγωνιστούν με επιτυχία το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα (Henry, Clement Moore, PhD. and Robert Springborg. Globalization and the politics of development in the Middle East, Cambridge University Press, 2001, 2nd edition 2010).

Στο “Islamic Finance Outlook 2010” της, η Standard and Poors λέει, “Ο ανταγωνισμός αυξάνεται, με το ισλαμικό παράθυρο των συμβατικών τραπεζών οι κανονικές τράπεζες αμφισβητούνται πλήρως από τις ενεργοποιημένες Ισλαμικές Τράπεζες: Από πρωτοποριακές ισλαμικές τράπεζες, που έχουν καταφέρει να αποκτήσουν το σχεδόν μονοπώλιο στις εγχώριες εξειδικευμένες αγορές τους, και με τις οποίες βρισκόμαστε σήμερα σε έναν έντονο ανταγωνισμό. Το πλεονέκτημα της πρώτης κίνησης μας συρρικνώνεται στις εγχώριες αγορές τους και καταλαβαίνουμε, ότι τώρα εξετάζουν μια στρατηγική της επιχειρησιακής ή και γεωγραφικής διαφοροποίησης τους. Συμβατικές τράπεζες, που εισέρχονται στο ισλαμικό τραπεζικό σύστημα, αντιμετωπίζουν σήμερα την μεγαλύτερη ανταγωνιστική απειλή από τις εδραιωμένες ισλαμικές τράπεζες. … “

Στα τέλη του 2008 η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών, Κριστίν Λαγκάρντ, ανακοίνωσε την πρόθεσή της Γαλλίας να κάνει το Παρίσι την «πρωτεύουσα του ισλαμικού χρηματοδοτικού συστήματος» και είπε, ότι αρκετές ισλαμικές τράπεζες θα ανοίξουν το 2009 υποκαταστήματα στη γαλλική πρωτεύουσα. Γαλλικές πηγές εκτιμούν τον τομέα αυτό της χρηματοπιστωτικής αγοράς τουλάχιστον στα 500 έως 600 δισεκατομμύρια δολάρια, με δυνατότητα αύξησης κατά περίπου 11 τοις εκατό το χρόνο.

Ο John Sandwick, διευθύνων σύμβουλος της ελβετικής εταιρείας διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων Encore Management, χαρακτηρίζει το άνοιγμα πολλών Ελβετικών Ισλαμικών Τραπεζών σαν «τον αγώνα για τον έλεγχο του πλούσιου βραβείου: το οποίο σήμερα είναι ύψους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, αλλά στο μέλλον θα είναι τρισεκατομμύρια δολάρια ισλαμικού πλούτου”.

Αναφερόμενο σε υλικά από το Wikileaks, ο “The Telegraph” (Islamic Finance Key To Ensuring London As Top Financial Center) (Ισλαμικό Οικονομικό κλειδί για την διαφύλαξη του Λονδίνου ως Top Financial Center), ανέφερε, ότι ο Robert Tuttle, τότε πρέσβης των ΗΠΑ στο Δικαστήριο Court of St. James του Λονδίνου, είχε αναφέρει “Σε περίπτωση που τεθεί το Λονδίνο με επιτυχία ως το ηγετικό ισλαμικό χρηματοδοτικό κέντρο, θα μπορούσε να έχει ένα μεγαλύτερο πλεονέκτημα από την Νέα Υόρκη όταν ανακάμψει η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά. . . . Προοπτικές για ανάπτυξη από την πρόγνωση της Standard & Poor πρόγνωση , αξιολογούν την [Ισλαμική Οικονομική] βιομηχανία σε έως και 4 τρισεκατομμύρια δολάρια περιουσιακά στοιχεία. Άλλες εκτιμήσεις ανεβάζουν τα στοιχεία ανόδου της ακόμη υψηλότερα, δεδομένου ότι οι μουσουλμάνοι αποτελούν το 20 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού. Προς το παρόν μόνο το 1 τοις εκατό των παγκόσμιων χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων υπάγονται στο πλαίσιο χρηματοδότησης απο τον ισλαμικό νόμο”.

Το Ισλαμικό τραπεζικό σύστημα (Islamic Banking) δεν έχει ακόμη εδραιωθεί στη Βόρεια Αφρική (εκτός απο το Σουδάν) και την Αίγυπτο, όπου οι μεγάλοι μουσουλμανικοί πληθυσμοί αποτελούν μια πολύ προσοδοφόρα επιχείρηση για τις ισλαμικές τράπεζες σ’ αυτές τις αναδυόμενες οικονομίες.

“Ωστόσο, παρά την τρέχουσα κατάσταση, το δυναμικό για τις ισλαμικές τράπεζες στην Αίγυπτο είναι τεράστιο”, δηλώνει το Executive Magazine (Feb 8 2011), “.. Είναι σαφές, ότι οι ισλαμικές τράπεζες στις χώρες του Κόλπου προεξοφλούν ήδη την ημέρα, που οι εγχώριες αγορές τους θα είναι κορεσμένες. Και φαίνεται, ότι η Αίγυπτος θα είναι στην επόμενη πρώτη γραμμή στην ανάπτυξη περιφερειακών ισλαμικών τραπεζών και στον χρηματοοικονομικό τομέα”.

«Οι αφρικανικές χώρες όπως η Αλγερία, η Αίγυπτος, η Λιβύη, το Μαρόκο, η Τυνησία και το Σουδάν είναι ώριμες για μελλοντικές ασκήσεις sukuk (για την έκδοση ισλαμικών ομολόγων),« [International Finance Review (Reuters), 2008]

Οι επαναστάσεις των Rothschild / ΗΠΑ στην περιοχή


Οι επαναστάσεις στην ΜΕΝΑ (Middle East North Africa – Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική) είναι από το ίδιο σενάριο όπως και οι ειρηνικές “παρδαλές επαναστάσεις”. Το σενάριο είναι “From Dictatorship To Democracy” – “Από τη δικτατορία στη δημοκρατία” του Gene Sharp από το ινστιτούτο “Albert Einstein Institute” (που χρηματοδοτείται εν μέρει από τον George Soros). Οι επαναστάσεις αυτές έγιναν με επιτυχία στη Σερβία [ιδιαίτερα η Επανάσταση Μπουλντόζα (2000)], η Επανάσταση των Ρόδων στη Γεωργία (2003), η Πορτοκαλί Επανάσταση στην Ουκρανία (2004), η Επανάσταση του Κέδρου στο Λίβανο και η Επανάσταση της Τουλίπας στο Κιργιστάν (2005). Η Πράσινη Επανάσταση στο Ιράν (2009) απέτυχε.

Ο “The Guardian” ανέφερε (26 Νοέμβρη 2004), ότι όσες επακολούθησαν ήσαν οργανωτικά «άμεσα συνδεδεμένες» με τις παρδαλές επαναστάσεις: Με το Open Society Institute του George Soros, το National Endowment for Democracy (NED), το Τhe International Republican Institute και το Freedom House. Ακόμη και η “Washington Post” και οι “New York Times” ανέφεραν, ότι σε ορισμένα από αυτά τα Events υπήρχε μια σημαντική συμμετοχή της Δύσης. Η δικτύωση αυτής της στρατηγικής περιγράφεται στη μελέτη του Carnegie Endowment for International “Fact-Sheet: U.S. Actors Promoting Democracy In The Middle East“. Η φύση των προγραμμάτων περιγράφεται παρακάτω:


Κατά την περίοδο 2007-08, το Freedom House [που χρηματοδοτείται από τον Σόρος και την Middle Eastern Partnership Initiative (MEPI)] ξεκίνησε το ακόλουθο πρόγραμμα: Το “New Generation of Advocates (“Νέα Γενιά Υποστηρικτών”), ένα πρόγραμμα, χρηματοδοτούμενο από την ΜΕΡΙ, που υποστηρίζει νέους ακτιβιστές της κοινωνίας των πολιτών, που εργάζονται για την ειρηνική πολιτική αλλαγή στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, μια εκστρατεία στην Τυνησία, της οποίας ηγούνταν οι “Δικηγόροι κατά της διαφθοράς” (από την ιστοσελίδα του Freedom House). Η ομάδα των “δημοσιογράφων, δικηγόρων, καθώς και άλλων ακτιβιστών που υποστηρίζουν δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις” είχε σε ένα ταξίδι στην Ουάσιγκτον επ’ ευκαιρία της Διεθνούς Ημέρας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 10. Δεκεμβρίου 2008, μια συνάντηση με την τότε υπουργό Εξωτερικών, Condoleezza Rice. Τον Μάιο του 2009, η Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Hillary Clinton, συναντήθηκε με την ομάδα των ακτιβιστών / αντιφρονούντων. Το Freedom House αναφέρει στην ιστοσελίδα του, ότι η ομάδα επισκέφθηκε “κυβερνητικούς αξιωματούχους των ΗΠΑ, μέλη του Κογκρέσου, των Μέσων Ενημέρωσης καθώς και think tanks. . . Μετά την επιστροφή τους στην Αίγυπτο, οι υπότροφοι αυτοί έλαβαν κάποιες μικρές επιχορηγήσεις για την εφαρμογή καινοτόμων πρωτοβουλιών, όπως η στήριξη πολιτικών μεταρρυθμίσεων μέσω του Facebook και μηνυμάτων SMS” (Η υπογράμμιση δική μου).

Το 2010 το “Open Society Institute” του Σόρος χρηματοδότησε μια επιχορήγηση με το όνομα “Can It Tweet its way to Democracy? The promise of Participatory Media in Africa” (“Μπορεί αυτό να τιτιβίσει την πορεία προς τη δημοκρατία; Η υπόσχεση των Συμμετοχικών Μέσων στην Αφρική”, που περιγράφονται στην ιστοσελίδα του OSI, με επίκεντρο την Αιθιοπία και την Αίγυπτο.

Φωτο: Αιγύπτιοι διαδηλωτές με την γροθιά των διαδηλωτών του Otpor που χρηματοδοτήθηκε αρχικά από τον Soros στη Γιουγκοσλαβία



Το Facebook και το Twitter ήσαν τα κύρια μέσα, με τα οποία οργανώθηκε η επανάσταση στην Αίγυπτο: “Ακτιβιστές από το κίνημα Kifaya (αρκετά) στην Αίγυπτο – έναν συνασπισμό αντιπάλων της κυβέρνησης – και του Κινήματος Νεολαίας 6. Απριλίου οργάνωσαν τις διαδηλώσεις μέσω Facebook και Twitter. . . . “(Voice of America).

Στο “Foreign Policy Journal” ο Dr. D.K. Bolton γράφει (19. Ιανουαρίου 2011): “Το NED [National Endowment for Democracy] και ο Soros που λειτουργούν συνδυασμένα, στοχεύουν τα ίδια καθεστώτα και χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους. . . . Τουλάχιστον δέκα από τους είκοσι δύο διευθυντές της NED είναι μέλη του πλουτοκρατικών think tank “Council on Foreign Relations (Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων). . . ” (Το Συμβούλιο των Εξωτερικών Σχέσεων είναι η αμερικανική αδελφή του ινστιτούτου του Rothschild “Royal Institute of International Affairs” (Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων της Βρετανίας: και τα δύο είναι όργανα του πλουτοκρατικού ελέγχου που κρύβεται από το κοινό).

Η NED χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και από ιδιωτικά συμφέροντα (συμπεριλαμβανομένου του George Soros). Τα παρακάτω είναι αποσπάσματα από την ιστοσελίδα της NED για μερικά projects το 2009:

“Al-Jahedh Forum for Free Thought (Φόρουμ για Ελεύθερη Σκέψη) 131.000 δολάρια. Για να ενισχύσει την ικανότητα και την δυνατότητα και να οικοδομήσει μια δημοκρατική κουλτούρα σε νέους ακτιβιστές της Τυνησίας”.

“Mohamed Ali Center for Research, Studies and Training (Κέντρο Μοχάμεντ Άλιγια Έρευνα, Μελέτες και Εκπαίδευση) 33.500 δολάρια. Για την εκπαίδευση μιας βασικής ομάδας νέων ακτιβιστών σε θέματα ηγεσίας και οργανωτικών δεξιοτήτων για την ενθάρρυνση της συμμετοχής τους στο δημόσιο βίο της Τυνησίας. [MACRST] Θα πραγματοποιήσει ένα πρόγραμμα μιας τετραήμερης εντατικής εκπαίδευσης για έναν πυρήνα εκπαιδευτών αποτελούμενο από 10 νέους Τυνησίους επι ατομικών δικαιωμάτων και οργανωτικών δεξιοτήτων. Μια ομάδα 50 αρρένων και θηλέων ακτιβιστών ηλικίας 20 έως 40 ετών για την ηγεσία και την λήψη αποφάσεων. Εξάσκηση εκπαιδευμένων ακτιβιστών με 50 επιτόπιες επισκέψεις στις αντίστοιχες οργανώσεις τους”.

Η “Association for the Promotion of Education” (Ένωση για την προώθηση της εκπαίδευσης) 27.000 δολάρια. Για να ενισχύσει την ικανότητα των καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Τυνησίας να προωθούν δημοκρατικές και πολιτικές αξίες στις τάξεις τους”.

“Al-Jahedh Forum for Free Thought” (Al-Jahedh Φόρουμ για Ελεύθερη Σκέψη) 57.000 δολάρια [το 2008] για την εκπαίδευση Τυνησίων ακτιβιστών”.

Στην Αίγυπτο οι επιχορηγήσεις της NED το 2009 διπλασιάστηκαν με 33 projects Δημοκρατίας συνολικού ύψους 1,4 εκατομμυρίων δολαρίων και με στόχο εναλασόμενο μεταξύ της προώθησης ιδιωτικών δραστηριοτήτων για την κατάρτιση νέων υποστηρικτών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την στράτευση και εκπαίδευση νέων ακτιβιστών:

“Egyptian Union of Liberal Youth (EULY)” (Αιγυπτιακή Ένωση Φιλελεύθερης Νεολαίας (EULY) 33.300 δολάρια. Για να επεκταθεί η χρήση των νέων μέσων επικοινωνίας μεταξύ των ακτιβιστών της νεολαίας για την προώθηση δημοκρατικών ιδεών και αξιών. Η EULY θα εκπαιδεύσει 60 νέους ακτιβιστές στην χρησιμοποίηση του κινηματογράφου για τη διάδοση δημοκρατικών ιδεών και αξιών”.

“Andalus Institute for Tolerance and Anti-Violence Studies (AITAS) (Andalus Ινστιτούτο για σπουδές ανοχής και καταπολέμησης της βίας 48.900 δολάρια. Για την ενίσχυση της νεολαίας στην κατανόηση του αιγυπτιακού κοινοβουλίου και την ενίσχυση περιφερειακών ακτιβιστών στην χρήση των νέων τεχνολογιών ως εργαλείων υπευθυνότητας. Το AITAS θα πραγματοποιήσει μια σειρά εργαστηριακών μαθημάτων για 300 φοιτητές για την ευαισθητοποίηση τους σε θέματα λειτουργίας του Κοινοβουλίου και για την συμμετοχή τους ως παρατηρητές κοινοβουλευτικών επιτροπών. Το AITAS θα φιλοξενήσει επίσης για 8 μήνες νέους ακτιβιστές από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική για να μοιραστούν τις εμπειρίες τους ως παρατηρητές χρησιμοποιώντας νέες τεχνολογίες βασισμένων στον ιστοχώρο”.

“Egyptian Democracy Institute (EDI)” (Αιγυπτιακή Ινστιτούτο Δημοκρατίας) 48.900 δολλάρια. Για την προώθηση της υπευθυνότητας και της διαφάνειας στη Βουλή μέσω συμμετοχής του κοινού και για την οικοδόμηση νομοθετικών ικανοτήτων. Το EDI θα εκδίδει τριμηνιαίες εκθέσεις παρακολούθησης και θα διοργανώνει σεμινάρια στα οποία θα συζητούνται οι επιδόσεις του Κοινοβουλίου και θα προτείνει συστάσεις σχετικές με τη νομοθεσία που προτείνει το Κοινοβούλιο. Το EDI θα παρακολουθεί, θα συλλέγει και θα πιστοποιεί έγγραφα σχετικά με την διαφθορά στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια”.

“Lawyers Union for Democratic and Legal Studies (LUDLS)” (Συνήγοροι της Ένωσης για δημοκρατικές και νόμιμες Σπουδες). 20.000 δολλάρια. Για να υποστηρίξει την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, ενισχύοντας την δυνατότητα νέων ακτιβιστών να εκφρασθούν και να οργανωθούν ειρηνικά μέσα στα όρια του νόμου. Η LUDLS θα εκπαιδεύσει 250 νέους ακτιβιστές σε θέματα ειρηνικών συγκεντρώσεων και επίλυσης διαφορών”.

“Youth Forum” (Φόρουμ Νεολαίας). 19.000 δολάρια. για την επέκταση και διατήρηση του δικτύου νέων ακτιβιστών στις αιγυπτιακές πανεπιστημιουπόλεις και για την ενθάρρυνση της συμμετοχής των φοιτητών στις εκλογές των φοιτητικών συνδικαλιστικών οργάνων και για δραστηριότητες πολιτών στις πανεπιστημιουπόλεις”.

Ο George Soros είναι ένας πλούσιος, ένας δισεκατομμυριούχος globalist. Ο επί πολλά χρόνια εμπορικός του εταίρος ήταν τον τελευταίο καιρό ο James Goldsmith, ένας βρετανός τραπεζίτης και ξάδελφος των Rothschilds. Ο παππούς του James, Adolphe Goldschmidt, ήρθε στο Λονδίνο σαν ένας πολυεκατομμυριούχος το 1895 και άλλαξε το όνομα της οικογένειας από το γερμανικό Goldschmidt στο αγγλικό Goldsmith. Οι Goldschmidts, όπως και οι γείτονες και συγγενείς τους Rothschilds, ήταν από τον 16ο αιώνα πάμπλουτοι εμπορικοί τραπεζίτες στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας (Wikipedia).

Αυτές οι επαναστάσεις γίνονται με το πρόσχημα της ασκήσεως Δημοκρατίας και εκθρονισμού αυταρχικών δεσποτών, αλλά ο πραγματικός τους στόχος είναι αρχικά η δημιουργία χάους και ενός κενού εξουσίας, για το οποίο προσφέρουν αμέσως την λύση: Την εγκατάσταση μιας μαριονέτας, που θα υπακούει στις οικονομικές προσταγές των Rothschilds. Οι πολίτες αποκτούν πολιτικές ελευθερίες, γίνονται όμως οικονομικά δουλοπάροικοι.

Αυτές οι επαναστάσεις συντονίζονται κατά πάσα πιθανότητα στα υψηλότερα επίπεδα από την “International Crisis Group” (Ομάδα Διεθνών Κρίσεων). Ο Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι προωθείται ήδη ως ο νέος ηγέτης για την Αίγυπτο. Ο Ελ Μπαραντέι ανήκει στην Διεθνή Ομάδα Κρίσεως. Ένα άλλο μέλος του διοικητικού συμβουλίου αυτής της ομάδας είναι ο Zbigniew Brzezinski (ένα άλλο επιφανές στέλεχος των Rothschilds). Ο George Soros βρίσκεται επίσης στην εκτελεστική επιτροπή.

Πίνακας I: Ανάλυση ανά (ισλαμική) χώρα των χρηματοδοτήσεων και της εκπαίδευσης ακτιβιστών

MENA COUNTRIES (MENA is Middle East North Africa)	BANKING PROFILE				Population Size 2008 S: < 5M M: < 10M L: <40M XL: >40M	TRAINING ACTIVISTS 2006 -2008 [last year available--does not include MEPI ($110M) and Open Society Institute(est.$90M)]
	Central Bank controlled by the state	Financial Center for Islamic Finance	Number of Islamic Financial Institutions Is LOW ( < 10)	Market Share of Islamic Financial Institutions Is LOW (< 15%)		USAID + State GJD + NED 2006-2008 (million $)	(USAID + State GJD + NED) dollars per 1000 people
Bahrain		Bahrain		X	Small	$ 0.6M	$550 HIGH
Egypt			X	X	XXLarge	$ 156M	$2100 HIGH – EXTRA
Iran	Iran	Iran			Large	$ 38M	$1230 HIGH – VERY
Iraq	Until 2004		X	X	Large	$1638M	$52840 HIGH – EXTRA
Jordan			X	X	Medium	$ 55M*	$9320 HIGH – EXTRA
Kuwait					Medium	$ 0.2M	$60 LOW
Lebanon			X	X	Small	$ 48M	$12000 HIGH – EXTRA
Qatar					Small	$0	$0 LOW
SaudiArabia					Large	$ 2M	$80 LOW
Syria	Syria		X	X	Large	$ 7.5M	$380 MODERATE
Turkey			X	X	XXLarge	$ 5.5M	$70 LOW
UAE					Small	$0	$0 LOW
Yemen			X		Large	$ 8M	$330 MODERATE
TOTAL FOR MIDDLE EAST	2	2	Na	X		$321M (not including Iraq)	$1070 (not including Iraq) HIGH – VERY
North Africa
Algeria			X (2)	X (15%)	Large	$2M	$58 LOW
Libya	Libya		X (0)	X ( 0%)	Medium	$ 0.6M	$82 LOW
Morocco			X (1)	X	Large	$ 22M	$670 HIGH
Sudan	Sudan				Large	$ 171M	$4480 HIGH – EXTRA
Tunisia		Tunisia	X (3)	X	Medium	$ 1.1 M	$110 MODERATE
TOTAL FOR N. AFRICA	2	1	X (36)	X		$197M	$1600 HIGH – EXTRA
GRAND TOTAL FOR MENA REGION	4	3	304	na	Na	$518M	$1230 HIGH – VERY

* Περιλαμβάνει και παρόμοια projects από την Millennium Challenge Corporation

Σε αντίθεση με ότι πιστεύει ο καθένας μας, οι οικονομίες του κόσμου ελέγχονται από ιδιωτικές “κεντρικές τράπεζες”, μεταμφιεσμένες σε ομοσπονδιακές κυβερνητικές τράπεζες σχεδόν σε κάθε χώρα του κόσμου [Το αμερικανικό Court of Appeals, Ninth Circuit έκρινε, ότι η Federal Reserve (η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ) έγινε ιδιωτική, στο 680 F.2d 1239, LEWIS v. UNITED STATES of America, No. 80-5905].


Αν και οι μέτοχοι των κεντρικών τραπεζών είναι σαν επτασφράγιστα μυστικά, το House of Representatives των ΗΠΑ διαπίστωσε το 1976, ότι οι μέτοχοι της Federal Reserve (της Κεντρική Τράπεζα της Αμερικής) ήταν η σούπερ-ελίτ εγχώριων και διεθνών τραπεζιτών Αν και οι μέτοχοι των κεντρικών τραπεζών είναι σαν επτασφράγιστα μυστικά, το House of Representatives των ΗΠΑ διαπίστωσε το 1976, ότι οι μέτοχοι της Federal Reserve (της Κεντρική Τράπεζα της Αμερικής) ήταν η σούπερ-ελίτ εγχώριων και διεθνών τραπεζιτών (Federal Reserve Directors: A Study of Corporate and Banking Influence, Committee on Banking, Currency and Housing, House of Representatives, 1976, Appendix, Charts 1-5). Ένας συγγραφέας, ο Eustice Mullins, εντόπισε την κυριότητα των εν λόγω τραπεζών πίσω από τους Rothschilds – να έχουν τον έλεγχο των συμμετοχών Federal Reserve (Secrets of the Federal Reserve 1983).

Με εξαιρετικά μικρή κυβερνητική παρέμβαση, οι οικονομίες όλων σχεδόν των χωρών του κόσμου ελέγχονται αυστηρά από ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες (και το εργαλείο τους, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), που κι’ αυτό όμως τελικά οδηγείται από το καρτέλ των Rothschilds. Οι κεντρικοί τραπεζίτες της περιοχής MENA διαμαρτύρονται για την ελάχιστη “ανεξαρτησία” που έχουν από τη θέληση αυτών των δικτατόρων και κυβερνήσεων.

Μερικές χώρες χωρίς κεντρικές τράπεζες (που λειτουργούν ιδιωτικά και αυτόνομα από την κυβέρνηση) έχουν ονόματα όπως Κεντρική Τράπεζα του Ιράν ή Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης και περιλαμβάνονται στους καταλόγους των κεντρικών τραπεζών, αλλά είναι εξ ολοκλήρου κρατικές ή υπό κρατικό έλεγχο. Χώρες χωρίς ιδιωτικές ή κρατικά ελεγχόμενες κεντρικές τράπεζες είναι: το Ιράν, η Συρία, η Λιβύη, η Βόρεια Κορέα και η Κούβα. Το Ιράκ μέχρι την εισβολή των ΗΠΑ το 2004 δεν είχε κεντρική τράπεζα , το Αφγανιστάν μέχρι την εισβολή των ΗΠΑ το 2002 δεν είχε κεντρική τράπεζα, ούτε και η Γιουγκοσλαβία είχε μια κεντρική τράπεζα ελεγχόμενη από την κυβέρνηση. Η κεντρική τράπεζα του Σουδάν μπορεί να είναι ιδιωτική, αλλά διαχειρίζεται πλήρως από την κυβέρνηση, η οποία αποδέχθηκε το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα πριν από δεκαετίες (Σύμφωνα με μια μελέτη του ΔΝΤ, η πολιτική αυτονομία της τράπεζας του Σουδάν είναι μηδέν από τα οκτώ).

Χώρες που από τις ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του 1990 αποκαλούνταν ως “κράτη-παρίες» ήταν το Ιράν, η Συρία, η Λιβύη, η Βόρεια Κορέα, η Κούβα, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η Γιουγκοσλαβία και το Σουδάν.

Πίνακας 2: Υπάρχει μια σχέση μεταξύ της έλλειψης ελέγχου της οικονομίας ενός έθνους από διεθνείς ελίτ και της οικονομικής, πολιτικής ή στρατιωτικής επιθετικότητας των ΗΠΑ;

No private Central Bank (1990s)	Iraq	Iran	Afghanistan	Cuba	North Korea	Syria	Yugoslavia	Libya	Sudan
Rogue States (1990s)	Iraq	Iran	Afghanistan	Cuba	North Korea	Syria	Yugoslavia	Libya	Sudan

Στο ήμισυ των χωρών στην πρώτη στήλη [του ανωτέρω πίνακα Ι (όχι ιδιωτικά ελεγχόμενη κεντρική τράπεζα)] έχουν εισβάλει οι δυνάμεις των ΗΠΑ και οι περισσότερες από τις υπόλοιπες έχουν δεχθεί απειλές. Από τις χώρες της ΜΕΝΑ: 1) το Ιράκ υποβλήθηκε σε εξοντωτικές κυρώσεις και στη συνέχεια δέχθηκε μια βάναυση εισβολή. Το 2002 εξαναγκάσθηκε σε οικονομικές μεταρρυθμίσεις (μια ιδιωτική κεντρική τράπεζα). 2) το Ιράν εξακολουθεί να υποφέρει από τις κυρώσεις. Οι πολίτες του δέχονται πολύ υψηλά ποσά απο τους υπέρμαχους της δημοκρατίας ακτιβιστές, που εκπαιδεύονται από την USAID, την NED και τον SOROS και το 2009 έγινε μια απόπειρα επανάστασης μετά τις εκλογές και είχαν διαμαρτυρίες τους τελευταίους μήνες. 3) Εκτός από μια κυβερνητικά διαχειριζόμενη κεντρική τράπεζα, το Σουδάν έχει επίσης πολλές ισλαμικές τράπεζες. Οι ακτιβιστές του έχουν λάβει εξαιρετικά υψηλά επίπεδα εκπαίδευσης και έχει δει διαδηλώσεις το 2011. 4) Η Συρία έλαβε μέτρια επίπεδα κατάρτισης ακτιβιστών και είχε πρόσφατα διαδηλώσεις.

Οι χώρες που είναι οικονομικά κέντρα ισλαμικής χρηματοδότησης (στήλη 2 του Πίνακα Ι) αποτελούν επίσης στόχους:

1) Η Τυνησία, η οποία πρόσφατα άνοιξε στην Τύνιδα ένα οικονομικό λιμάνι και φιλοδοξεί να καταστεί το ναυτιλιακό κέντρο της Βόρειας Αφρικής, έλαβε μέτρια επίπεδα κατάρτισης ακτιβιστών και οι διαδηλώσεις που ακολούθησαν έπιασαν τον δικτάτορα στον ύπνο και ανέτρεψαν το καθεστώς του Μπεν Αλί.

2) Το Μπαχρέιν ίδρυσε δύο mega-centers, το Bahrain Financial Harbor και το Gulf Finance House. Το Μπαχρέιν έλαβε υψηλά επίπεδα κατάρτισης ακτιβιστών και γνώρισε συνεχείς διαμαρτυρίες για πολλές εβδομάδες.

3) Το Ιράν υιοθέτησε νωρίς το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα και δεν επιτρέπει τράπεζες δυτικού τύπου που επιβάλουν τόκους. Επτά από τις δέκα μεγαλύτερες ισλαμικές τράπεζες στον κόσμο βρίσκονται στο Ιράν.

Εάν μια χώρα έχει ένα «Χ» στις στήλες 3 ή 4 (στον πίνακα Ι), η ισλαμική χρηματοδότηση έχει ένα μικρό μερίδιο στην αγορά της, άρα δεν αντιπροσωπεύει μια κερδοφόρα επιχειρηματική ευκαιρία (εφόσον η χώρα δεν έχει ένα μικρό πληθυσμό). Η Αίγυπτος θα είναι το πρώτο παράδειγμα μιας τελείως ανεκμετάλλευτης αγοράς για τις ισλαμικές τραπεζικές εργασίες: με έναν πληθυσμό 80 εκατομμυρίων περίπου, έχει μόνο 3 ισλαμικές τράπεζες με ποσοστό διείσδυσης στην αγορά μόλις το 7%. Άλλες χώρες που αντιπροσωπεύουν μια επιχειρηματική ευκαιρία (χαμηλό μερίδιο αγοράς, με σημαντικό μέγεθος πληθυσμού) είναι η Τυνησία, η Ιορδανία, η Συρία, η Τουρκία, η Υεμένη, η Αλγερία, η Λιβύη, το Μαρόκο, το Ιράκ και η Τυνησία.

Όλες αυτές οι χώρες είναι εν δυνάμει στο παιχνίδι (τα έθνη που αναφέρονται στο κείμενο παραπάνω), με βάση τα στοιχεία αυτά (δεν περιλαμβάνονται το MEPI και το OSI, για τα οποία δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία) της χρηματοδότησης κατάρτισης ακτιβιστών:

1) Χαμηλή χρηματοδότηση ακτιβιστών σημαίνει διαδηλωτές με μικρότερες πιθανότητες επιτυχίας, στη Λιβύη, την Αλγερία και την Τουρκία.

2) Υψηλή χρηματοδότηση ακτιβιστών σημαίνει μεγαλύτερες ευκαιρίες για πετυχημένη επανάσταση, Αίγυπτος, Ιράν και Ιορδανία.

Η USAID, το NED και ο Τζορτζ Σόρος έχουν ρίξει εκατομμύρια δολάρια στην κατάρτιση εκπαιδευτών δημοκρατίας στην ΜΕΝΑ, δικηγόρων, δημοσιογράφων και νεαρών ακτιβιστών. Το 2009 οι προσπάθειες τους υπερδιπλασιάστηκαν. Οι διεθνείς τραπεζίτες βρίσκονται σε ανταγωνισμό με το ισλαμικό χρηματοδοτικό σύστημα στη Μέση Ανατολή έχοντας στρέψει την προσοχή τους στις μεγάλες και ανεκμετάλλευτες αγορές της περιοχής ΜΕΝΑ. Αν απαλλαγούν από τους αυταρχικές ηγέτες της, θα είναι σε θέση να ελέγξουν τις χώρες της ΜΕΝΑ και τις ισλαμικές τράπεζες τους, βάζοντας στη θέση τους τις δικές τους ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες – δυσφημίζοντας την ισλαμική χρηματοδότηση σαν συμπληρωματικό μοντέλο για τοκογλυφία.

Οι banksters της παγκοσμιοποίησης θέλουν τους μουσουλμάνους να δανείζονται από τις τράπεζές τους και να καταβάλουν τα επιτόκια που θα αποφασίζει η κεντρική τράπεζα: δεν θέλουν να δανείζονται από τις ισλαμικές τράπεζες και να μην καταβάλουν τόκους. Το καρτέλ των τραπεζών της παγκοσμιοποίησης θέλουν μουσουλμάνους να αλλάξουν από την σημερινή πολιτική καταπίεση τους στα χέρια βάναυσων δικτατόρων με ένα μέλλον οικονομικής δουλοπαροικίας υπό τον φεουδάρχη λόρδο Rothschild.

Μια τρίτη επιλογή για τις καινούργιες νέες δημοκρατίες της περιοχής ΜΕΝΑ είναι, να μην αφεθούν να κουμαντάρονται από γέρους σε δυτικά κοστούμια Θα πρέπει να αποφασίσουν να εκλέξουν κυβερνήσεις, που δεν προέρχονται από τη δύναμη του παγκοσμιοποιημένου χρήματος. Θα πρέπει να κρατικοποιήσουν τις κεντρικές τους τράπεζες και να υιοθετήσουν μια ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, που θα εξασφαλίζει ίσους όρους ανταγωνισμού ανάμεσα στην ισλαμική Οικονομία και τις δυτικού τύπου τράπεζες.

Αναδημοσίευση απο το PwP Exclusive ©March 9 2011

Τίτλος πρωτοτύπου: “Rothschilds/U.S. Fund Revolutions in Mideast and North Africa To Kill Islamic Banks and State-Run Central Banks”

Μετάφραση απο τα αγγλικά: Εμμανουήλ Σαρίδης

Αναρτήθηκε από ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΟ στις 9:24 π.μ.