Ο μεγαλύτερος δορυφόρος της Γης.

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαρτίου 10, 2012

Του Ηλία Καραβόλια, 9/3
Το Χρέος ,ένας δορυφόρος που με διαστημική ταχύτητα γυρίζει πάνω από τα κεφάλια εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη, θα υπάρχει πάντα, θα γυρνάει αυξανο-μειούμενο και ποτέ δεν θα καταλήξει σε μια ‘χωματερή’ , ποτέ δεν θα εξαυλωθεί ολόκληρο. Απλά σπάζει σε κομμάτια και επανασυναρμολογείται ώστε να κυκλοφορεί ‘ζωντανό’ και να τρομοκρατεί. Διότι είναι ταυτόχρονα προιόν κέρδους, γεωπολιτικής και χειραγώγησης των μαζών.
Το κακό είναι ότι πριν την ολοκληρωτική απορρύθμιση στην κινητικότητα κεφαλαίων( κάποιοι την τοποθετoύν στην πρώτη 4ετία Θατσερ και σε αυτή του Ρήγκαν, κάποιοι στην δεύτερη 4ετία Κλιντον) αυτό το Χρέος κυκλοφορούσε στις οθόνες και στα συρτάρια των τραπεζών και των διαχειριστών. Αυτή ακριβώς η εικονική του κυκλοφορία εξασφάλιζε ότι δεν θα προσβάλλει την πραγματική οικονομία, την εμπορική και συναλλακτική μας καθημερινότητα. Ακόμα και αν με υποτιμητική κερδοσκοπία, πιέζονταν κεφαλαιοιποιήσεις
εταιρειών και κρατικά ομόλογα. Αλλά οι αρρύθμιστες δεξαμενές χρήματος των κερδοσκόπων και η νοοτροπία πλήρους απορρύθμισης συνάντησαν τις πολιτικές ‘φιλοσοφίες’ πίσω από την θεωρία των αποτελεσματικών αγορών και των ορθολογικών προσδοκιών. Ουσιαστικά συνάντησαν την ιδεολογικοπολιτική πλατφόρμα στις αγορές περί επιβίωσης του ισχυρότερου και την θεωρία περί κοινωνικού δαρβινισμού στην οικονομία. Αποδεικνύεται ότι υπάρχουν κενά αέρος σε αυτές τις θεωρίες και δυστυχώς σε αυτά είναι που βρέθηκε η οικονομική επιστήμη, με την σύγχρονη εκδοχή της χρημ/κής αρχιτεκτονικής. Αυτές οι θεωρίες-δυστυχώς- κρύβονται πίσω από την πλήρη απορρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών και την πλήρη κυριαρχία του τραπεζικο-χρηματιστηριακού κατεστημένου στον πλανήτη. Με το γνωστά εργαλεία της χρηματοοικονομικής καινοτομίας: παράγωγα και μόχλευση, και τα δύο αποτελούν κομβικά στοιχεία που σύνδεσαν την χρηματιστικοποίηση της οικονομίας με την υπερταχεία των πληροφοριακών λεωφόρων. Οι δρόμοι του κέρδους, έπαψαν να είναι οι δρόμοι του εμπορίου, της παραγωγής, της γής και έγιναν οι τεχνολογικές πλατφόρμες και τα τερματικά , οι αλγοριθμικές μηχανές και τα υψηλής ταχύτητας στις συναλλαγές ψηφιακοποιημένα συστήματα . Το χρήμα αποδίδει ταχύτατα , αν γυρίσει και διαπραγματευεται , αν αποκτά αξία επειδή αλλάζει σε κλάσματα του δευτερολέπτου ”χέρια”, πάντα αόρατα, αριθμημένα και κωδικοποιημένα, πίσω απο ”συμβόλαια”, ”θέσεις”, στοιχήματα δηλαδή( δεν απαιτείται πλέον απόσβεση, προσωπικό να δουλεύει , άγχος, φορολογία)
Το Χρέος προκύπτει και αυτό ως επενδυτικό αποτέλεσμα μιας χρηματοοικονομικής καινοτομίας που επιτρέπει σε νοικοκυριά, εταιρείες, κράτη να γίνονται ”συμβόλαια ” , τιτλοποιημένες απαιτήσεις , πακεταρισμένο όχημα στοιχημάτων. Αν ο μεξικανός μετανάστης Γκονζάλες στο Τέξας, που δανείστηκε με χαμηλή φερεγγυότητα για να πάρει σπίτι δεν πληρώνει τις δόσεις του, κάποιος επενδυτής στο Λονδίνο θα έχει απώλειες στο κεφάλαιο του. Γιατί αυτό είναι το βαθύτερο , το κρυμμένο νόημα των ενυπόθηκων ομολόγων που ΄φούσκωσαν’ τις αγορές. Το ίδιο και με τα κρατικά ομόλογα: αν ο Έλληνας δεν δήλωσε το ακίνητο του και ένας υπουργός διόριζε περιττούς δημοσίους υπαλλήλους, κάποιος θεσμικός στην Γενεύη και στο Παρίσι (αλλά και κάποιος φουκαράς Έλληνας, ενδεχομένως ο ίδιος που φοροδιέφευγε ή αυτός που διορίστηκε στο Δημόσιο) θα χάσουν μέρος απο τα λεφτά τους. Η εκκαθάριση επενδυτικών θέσεων, έχει γίνει αντικείμενο της καθημερινής αποτίμησης στις οθόνες, δεν παύει να κρύβει όμως τόσο ατομικές συμπεριφορές όσο και κοινωνικά σημαινοντα.
Και επειδή οι δαρβινικού τύπου αυτές αγορές απαρτίζονται από ανθρώπινα όντα, όσα απο αυτά ”κυριαρχούν” φαίνεται πώς με τα πάθη και τις νευρώσεις τους, μεταφέρουν κέρδη στους λογαριασμούς τους και ενίοτε πόνο στις κοινωνίες. Οι ιμάντες μεταφοράς της υπεραξίας από το Χρέος και κυρίως από τον δανεισμό κρατών , γυρνάνε πλέον με πολλές στροφές στην αληθινή οικονομία του μεροκάματου. Κάποτε ήμασταν ασφαλείς με την εντροπία των χρηματιστηρίων , επειδή αυτή η ταχύτητα και η υπερκινητικότητα στις οθόνες των αγορών, ήταν τόσο αυτοτροφοδοτούμενη, που άφηνε την ενέργεια του συστήματος εντός αυτού του εικονικού συναλλακτικού σύμπαντος.
Από την στιγμή που εισήλθαν μέσα στο παιχνίδι της οθόνης και στην αρρύθμιστη χοάνη των κρυφών και φανερών συναλλαγών οι μάζες, με την ευκολία της έμμεσης και άμεσης δικτύωσης, η ταχύτητα αυξήθηκε ακόμη περισσότερο και υπερχείλισε τα ταμπλό, βγήκε στην αληθινή καθημερινότητα, στο Πραγματικό της Οικονομίας, στις χέρι με χέρι συναλλαγές χρήματος. Το οποίο, όσο περισσότερο ρέει μέσα στα δίκτυα εντολών αγοράς και πώλησης εικονικών αξιών, τόσο περισσότερο λείπει από το εμπόριο στους δρόμους…