ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ CASUS BELLI - ΚΑΣΟΥΣ ΜΠΕΛΙ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ CASUS BELLI - ΚΑΣΟΥΣ ΜΠΕΛΙ

της Κάκης Μπαλή (από την Αυγή)
Όσοι δεν διδαχτήκαμε λατινικά στο σχολείο μάθαμε την έκφραση casus belli -αιτία πολέμου- από τις εφημερίδες και πάντα σε σχέση με την Τουρκία. Αιτία πολέμου, απειλούσαν οι γείτονες, θα ήταν να επεκτείνει η Ελλάδα τα χωρικά της
ύδατα στα δώδεκα μίλια - μια απειλή που σχεδόν κανείς στη διεθνή κοινότητα δεν θεωρούσε αποδεκτή.

Τι γίνεται, όμως, μετά την κατάρριψη ενός αεροσκάφους; Είναι ή δεν είναι αιτία πολέμου; Τώρα οπρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απειλεί με στρατιωτικά αντίποινα τη Συρία στην περίπτωση που επιχειρήσει άλλο ένα «εχθρικό χτύπημα». Και δηλώνει ότι η χώρα του ναι μεν «δεν θα πέσει στην παγίδα αυτών που επιδιώκουν έναν πόλεμο, αλλά δεν θα μείνει και με σταυρωμένα χέρια, εάν δεχτεί μια δεύτερη επίθεση» -αν και δεν είναι τόσο ξεκάθαρο τι ζητούσε το τουρκικό αεροσκάφος τόσο κοντά στις ακτές της Συρίας.

Επιπλέον ο Ερντογάν βάζει στο παιχνίδι το ΝΑΤΟ. Φοβάται πραγματικά μια επίθεση της Συρίας; Υπάρχει πιθανότητα ο πρώην κολλητός του Ερντογάν, ο Μπασάρ αλ Άσαντ, που κρατιέται με νύχια και με δόντια -και με εκατόμβες αμάχων- στην εξουσία, να κηρύξει τον πόλεμο στην Τουρκία; Μια τέτοια πιθανότητα εγγράφεται στον χώρο του αοράτου. Τι φοβάται, λοιπόν, ο Ερντογάν;

Πιθανώς να φοβάται μήπως η Τουρκία χάσει την εύθραυστη αίγλη της στην ευρύτερη περιοχή -μόλις προχθές ο νέος πρόεδρος της Αιγύπτου, ο εκλεκτός των Αδελφών Μουσουλμάνων, προέβαλε την Τουρκία ως πρότυπο - και κυρίως μήπως η Τουρκία μείνει μόνη της πλάι στα συντρίμμια μιας διαλυμένης Συρίας και τις επιπτώσεις τους. Ήδη στην τουρκική πλευρά των συνόρων έχουν αναζητήσει καταφύγιο 30.000 πρόσφυγες από τη Συρία, ενώ, έστω και με καθυστέρηση, έστω σχετικά σιωπηλά, η Άγκυρα στηρίζει πλέον τη συριακή αντιπολίτευση.

Ο Ερντογάν μιλάει για στρατιωτικά αντίποινα, αλλά πρωτίστως επιδιώκει να διεθνοποιήσει το επεισόδιο με τη Συρία εμπλέκοντας το ΝΑΤΟ, τη Ρωσία, ακόμη και το Ιράν. Μόνο που δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι οι προσπάθειές του θα ευοδωθούν. Τα τελευταία χρόνια η Άγκυρα δεν είναι πια το αγαπημένο παιδί του ΝΑΤΟ, ενώ η Ρωσία, αν και διατηρεί όλο και στενότερες εμπορικές σχέσεις με την Τουρκία, παραμένει φίλη με τη Συρία. Το ίδιο ισχύει και για το Ιράν, που είναι ο τελευταίος σύμμαχος της Συρίας στη Μέση Ανατολή.