Ρώσικες φήμες για έξοδο από το Ευρώ
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Σεπτεμβρίου 23, 2012
Σεργκέι Μινάεφ, Kommersant Vlast
Αναλυτές και οικονομολόγοι αναμένουν την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ στο άμεσο μέλλον. Τονίζουν δε, ότι τα σπουδαία γεγονότα στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά, που καθορίζουν τις εξελίξεις, συμβαίνουν πάντοτε στο τέλος του καλοκαιριού ή αρχές του φθινοπώρου.
Γελοιογραφία του Νιγιάζ Καρίμοφ
Από το 1990 ο κόσμος έχει βιώσει πολλές παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις. Τα χαρακτηριστικά καθεμιάς κρίσης βέβαια, είναι πολλά και διάφορα. Ομως περισσότερο ενδεικτική θεωρείται η αύξηση του δείκτη αστάθειας της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής αγοράς. Την περίοδο της κρίσης οι εμπλεκόμενοι σε αυτή τη αγορά βρίσκονται σε κατάσταση πανικού και απλά δεν ξέρουν τι να κάνουν.
Αν θεωρήσουμε αυτή την ένδειξη ως τη σοβαρότερη, τότε προκύπτει ότι οι παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις συμβαίνουν κατά μέσο όρο κάθε 2,5 χρόνια και ξεσπούν συνήθως τον Αύγουστο, το Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο.
Το 1990 η κρίση έφτασε στο αποκορύφωμά της τον Αύγουστο, στις 23 του μήνα, και προκλήθηκε από τη στρατιωτική δράση των ΗΠΑ στον Περσικό.
Το 1997 η κρίση έφτασε στο απόγειό της στις 30 Οκτωβρίου. Τότε, την παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά τρόμαξε η νομισματική κρίση στη Ανατολική Ασία, όταν οι εταιρίες και Τράπεζες της Ταϋλάνδης, της Νότιας Κορέας, της Ινδονησίας και της Μαλαισίας δεν κατάφεραν να εξοφλήσουν τα χρέη τους και οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τις συναλλαγματικές ισοτιμίες των εθνικών νομισμάτων.
Τον Αύγουστο του 1998 η ρωσική κυβέρνηση δεν κατόρθωσε να εξοφλήσει τις βραχυπρόθεσμες δημόσιες υποχρεώσεις της, η συναλλαγματική ισοτιμία του ρουβλίου κατέρρευσε, και ο κόσμος βίωσε ένα νέο οικονομικό σοκ, το αποκορύφωμα του οποίου ήλθε στις 10 Αυγούστου.
Το 2001 η κρίση κορυφώθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου. Τα πάντα επηρεάστηκαν από τις τρομοκρατικές ενέργειες της 11ης Σεπτεμβρίου.
Το 2008 ο κόσμος γνώρισε οικονομική κρίση πάλι το Σεπτέμβριο, ύστερα από τη χρεωκοπία της επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers. Στις 15 του μήνα εκείνου τα Χρηματιστήρια καταλήφθηκαν από αληθινό πανικό, τον οποίο δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τις επόμενες 227 ημέρες.
Η νέα παγκόσμια οικονομική κρίση κορυφώθηκε στις 8 Αυγούστου 2011εξαιτίας της κρίσης χρέους των χωρών της Ευρωζώνης.
Ο καυτός Αύγουστος του 2012.
Διαβάστε επίσης http://rbth.gr/articles/2012/08/23/i_ellada_bgainei_syntoma_apo_tin_eyrozoni_16435.html
Οι εκλογές τελείωσαν. Η μάχη για την παραμονή στην Ευρώ συνεχίζεται
Και φτάσαμε στον Αύγουστο του 2012, με όλους να συμφωνούν ότι θα επέλθει οπωσδήποτε ένα νέο σοκ στην παγκόσμια οικονομία.
Η λέξη κλειδί στις συζητήσεις για την επικείμενη κρίση, είναι η «Grexit». Δηλαδή, η έξοδος της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ. Την ιδιαίτερη προσοχή των αναλυτών και των μεγάλων «παικτών» των παγκοσμίων αγορών προκαλεί το γεγονός ότι για την εκπλήρωση του σχεδίου μείωσης των εξόδων του προϋπολογισμού, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να απολύσει 40 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους. Θα είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο, δεδομένου ότι οι απολυθέντες θα είναι πρακτικά αδύνατο να βρουν νέα εργασία. Η ανεργία στην Ελλάδα έχει ήδη φτάσει στο 21,3% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού.
Όπως και να’χει, δεδομένου ότι η ονομαζόμενη τρόϊκα θεωρεί πως η Ελλάδα δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει σε όλους τους τομείς ήδη από το 2010, υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια. Σύμφωνα με αρκετούς αναλυτές, λοιπόν, την Ελλάδα μέχρι τώρα εξακολουθεί να σώζει μόνο το γεγονός ότι οι ηγέτες πολλών χωρών βρίσκονται σε καλοκαιρινές διακοπές.
Χωρίς να περιμένει τις αρχές Σεπτεμβρίου, ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς θα συναντηθεί στις 24 Αυγούστου με τη γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ, στο Βερολίνο, και στις 25 Αυγούστου με το γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Ολάντ, στο Παρίσι. Ο κ.Σαμαράς σκοπεύει να προτείνει στην καγκελάριο, παράταση του διαστήματος υλοποίησης των μέτρων στην Ελάδα, όχι σε δύο αλλά σε τέσσερα έτη. Ωστόσο, ο εκπρόσωπος Τύπου της κ.Μέρκελ, Στέφαν Ζάιμπερτ, δήλωσε ότι «στη γερμανική κυβέρνηση υπάρχει ένα συμφωνημένο υπόμνημα, το οποίο αναφέρει ότι η χορήγηση οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα θα γίνει μόνο υπό τον όρο ότι η Ελλάδα θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Και δεν θα δοθεί βοήθεια έως ότου η τρόικα παρουσιάσει την έκθεσή της σχετικά με την πρόοδο που έχει σημειώσει η Ελλάδα στο θέμα της μείωσης των δαπανών».
Πριν από μία εβδομάδα η ελληνική κυβέρνηση κατέστησε σαφές ότι θα προσπαθήσει να βρει τα χρήματα που είναι αναγκαία για τις τρέχουσες ανάγκες και την εξόφληση των χρεών ακόμη και χωρίς την οικονομική βοήθειας της τρόικας, δια των βραχυπρόθεσμων δανεισμών στη διεθνή χρηματοπιστωτική αγορά. Ωστόσο, η Ελλάδα θα δυσκολευτεί πολύ να βρει ακόμη και βραχυπρόθεσμες πιστώσεις, ειδικά μετά και την πρόσφατη αξιολόγηση του πρακτορείου Standard & Poors, το οποίο προέβη σε χειρότερες εκτιμήσεις αναφορικά με την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας, αλλάζοντας το χαρακτηρισμό της από «σταθερή» σε «αρνητική».
Ποιος θα σωθεί και ποιος θα θυσιαστεί;
Εννοείται ότι στην υπόθεση μπορεί να αναμιχθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), επαναλαμβάνοντας τις διαδικασίες αγοράς των χρεών των προβληματικών χωρών της Ευρωζώνης με το τύπωμα νέων ευρώ. Θα είναι όμως κάπως περίεργο αν ξεκινήσει να το κάνει με την Ελλάδα, η οποία δεν μπόρεσε να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Πόσο μάλλον, όταν από τα τέλη Ιουλίου η απόδοση των ισπανικών κρατικών ομολόγων ξεπέρασε το θεωρούμενο ως όριο έκτακτης ανάγκης του 7,5% στο 12μηνο, ενώ και η απόδοση των ιταλικών ομολόγων βρίσκεται σε παρόμοιο επίπεδο.
Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά δείχνει εμφανώς ότι δεν εμπιστεύεται τις χώρες αυτές. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αναλυτές και άλλοι μετέχοντες στην αγορά άρχισαν να θεωρούν πιθανό ότι κάποια στιγμή η ΕΚΤ και οι ισχυρότερες χώρες της Ευρωζώνης, θα αναγκαστούν να αποφασίσουν ποιόν θα σώσουν και ποιόν θα θυσιάσουν. Συν το γεγονός ότι ΕΚΤ πρέπει τώρα να σώσει την οικονομία της Ευρωζώνης στο σύνολό της, καθώς αυτή έχει περιέλθει σε κατάσταση ύφεσης.
Όπως και να έχει, οι διαθέσεις στις παγκόσμιες οικονομικές αγορές είναι τέτοιες, που η αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ τη στιγμή αυτή δεν θα προκαλέσει έκπληξη σε κανέναν. Όλοι θα πουν ότι την περίμεναν από καιρό, εφόσον καμία κρίση δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον, ενώ η ελληνική κρίση διαρκεί ήδη πάρα πολύ καιρό. Βέβαια, η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα συνοδευτεί από μια παγκόσμια οικονομική κρίση.
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα Kommersant.ru.
Αναλυτές και οικονομολόγοι αναμένουν την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ στο άμεσο μέλλον. Τονίζουν δε, ότι τα σπουδαία γεγονότα στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά, που καθορίζουν τις εξελίξεις, συμβαίνουν πάντοτε στο τέλος του καλοκαιριού ή αρχές του φθινοπώρου.
Γελοιογραφία του Νιγιάζ ΚαρίμοφΑπό το 1990 ο κόσμος έχει βιώσει πολλές παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις. Τα χαρακτηριστικά καθεμιάς κρίσης βέβαια, είναι πολλά και διάφορα. Ομως περισσότερο ενδεικτική θεωρείται η αύξηση του δείκτη αστάθειας της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής αγοράς. Την περίοδο της κρίσης οι εμπλεκόμενοι σε αυτή τη αγορά βρίσκονται σε κατάσταση πανικού και απλά δεν ξέρουν τι να κάνουν.
Αν θεωρήσουμε αυτή την ένδειξη ως τη σοβαρότερη, τότε προκύπτει ότι οι παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις συμβαίνουν κατά μέσο όρο κάθε 2,5 χρόνια και ξεσπούν συνήθως τον Αύγουστο, το Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο.
Το 1990 η κρίση έφτασε στο αποκορύφωμά της τον Αύγουστο, στις 23 του μήνα, και προκλήθηκε από τη στρατιωτική δράση των ΗΠΑ στον Περσικό.
Το 1997 η κρίση έφτασε στο απόγειό της στις 30 Οκτωβρίου. Τότε, την παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά τρόμαξε η νομισματική κρίση στη Ανατολική Ασία, όταν οι εταιρίες και Τράπεζες της Ταϋλάνδης, της Νότιας Κορέας, της Ινδονησίας και της Μαλαισίας δεν κατάφεραν να εξοφλήσουν τα χρέη τους και οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τις συναλλαγματικές ισοτιμίες των εθνικών νομισμάτων.
Τον Αύγουστο του 1998 η ρωσική κυβέρνηση δεν κατόρθωσε να εξοφλήσει τις βραχυπρόθεσμες δημόσιες υποχρεώσεις της, η συναλλαγματική ισοτιμία του ρουβλίου κατέρρευσε, και ο κόσμος βίωσε ένα νέο οικονομικό σοκ, το αποκορύφωμα του οποίου ήλθε στις 10 Αυγούστου.
Το 2001 η κρίση κορυφώθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου. Τα πάντα επηρεάστηκαν από τις τρομοκρατικές ενέργειες της 11ης Σεπτεμβρίου.
Το 2008 ο κόσμος γνώρισε οικονομική κρίση πάλι το Σεπτέμβριο, ύστερα από τη χρεωκοπία της επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers. Στις 15 του μήνα εκείνου τα Χρηματιστήρια καταλήφθηκαν από αληθινό πανικό, τον οποίο δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τις επόμενες 227 ημέρες.
Η νέα παγκόσμια οικονομική κρίση κορυφώθηκε στις 8 Αυγούστου 2011εξαιτίας της κρίσης χρέους των χωρών της Ευρωζώνης.
Ο καυτός Αύγουστος του 2012.
Διαβάστε επίσης http://rbth.gr/articles/2012/08/23/i_ellada_bgainei_syntoma_apo_tin_eyrozoni_16435.html
Οι εκλογές τελείωσαν. Η μάχη για την παραμονή στην Ευρώ συνεχίζεταιΚαι φτάσαμε στον Αύγουστο του 2012, με όλους να συμφωνούν ότι θα επέλθει οπωσδήποτε ένα νέο σοκ στην παγκόσμια οικονομία.
Η λέξη κλειδί στις συζητήσεις για την επικείμενη κρίση, είναι η «Grexit». Δηλαδή, η έξοδος της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ. Την ιδιαίτερη προσοχή των αναλυτών και των μεγάλων «παικτών» των παγκοσμίων αγορών προκαλεί το γεγονός ότι για την εκπλήρωση του σχεδίου μείωσης των εξόδων του προϋπολογισμού, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να απολύσει 40 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους. Θα είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο, δεδομένου ότι οι απολυθέντες θα είναι πρακτικά αδύνατο να βρουν νέα εργασία. Η ανεργία στην Ελλάδα έχει ήδη φτάσει στο 21,3% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού.
Όπως και να’χει, δεδομένου ότι η ονομαζόμενη τρόϊκα θεωρεί πως η Ελλάδα δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει σε όλους τους τομείς ήδη από το 2010, υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια. Σύμφωνα με αρκετούς αναλυτές, λοιπόν, την Ελλάδα μέχρι τώρα εξακολουθεί να σώζει μόνο το γεγονός ότι οι ηγέτες πολλών χωρών βρίσκονται σε καλοκαιρινές διακοπές.
Χωρίς να περιμένει τις αρχές Σεπτεμβρίου, ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς θα συναντηθεί στις 24 Αυγούστου με τη γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ, στο Βερολίνο, και στις 25 Αυγούστου με το γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Ολάντ, στο Παρίσι. Ο κ.Σαμαράς σκοπεύει να προτείνει στην καγκελάριο, παράταση του διαστήματος υλοποίησης των μέτρων στην Ελάδα, όχι σε δύο αλλά σε τέσσερα έτη. Ωστόσο, ο εκπρόσωπος Τύπου της κ.Μέρκελ, Στέφαν Ζάιμπερτ, δήλωσε ότι «στη γερμανική κυβέρνηση υπάρχει ένα συμφωνημένο υπόμνημα, το οποίο αναφέρει ότι η χορήγηση οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα θα γίνει μόνο υπό τον όρο ότι η Ελλάδα θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Και δεν θα δοθεί βοήθεια έως ότου η τρόικα παρουσιάσει την έκθεσή της σχετικά με την πρόοδο που έχει σημειώσει η Ελλάδα στο θέμα της μείωσης των δαπανών».
Πριν από μία εβδομάδα η ελληνική κυβέρνηση κατέστησε σαφές ότι θα προσπαθήσει να βρει τα χρήματα που είναι αναγκαία για τις τρέχουσες ανάγκες και την εξόφληση των χρεών ακόμη και χωρίς την οικονομική βοήθειας της τρόικας, δια των βραχυπρόθεσμων δανεισμών στη διεθνή χρηματοπιστωτική αγορά. Ωστόσο, η Ελλάδα θα δυσκολευτεί πολύ να βρει ακόμη και βραχυπρόθεσμες πιστώσεις, ειδικά μετά και την πρόσφατη αξιολόγηση του πρακτορείου Standard & Poors, το οποίο προέβη σε χειρότερες εκτιμήσεις αναφορικά με την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας, αλλάζοντας το χαρακτηρισμό της από «σταθερή» σε «αρνητική».
Ποιος θα σωθεί και ποιος θα θυσιαστεί;
Εννοείται ότι στην υπόθεση μπορεί να αναμιχθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), επαναλαμβάνοντας τις διαδικασίες αγοράς των χρεών των προβληματικών χωρών της Ευρωζώνης με το τύπωμα νέων ευρώ. Θα είναι όμως κάπως περίεργο αν ξεκινήσει να το κάνει με την Ελλάδα, η οποία δεν μπόρεσε να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Πόσο μάλλον, όταν από τα τέλη Ιουλίου η απόδοση των ισπανικών κρατικών ομολόγων ξεπέρασε το θεωρούμενο ως όριο έκτακτης ανάγκης του 7,5% στο 12μηνο, ενώ και η απόδοση των ιταλικών ομολόγων βρίσκεται σε παρόμοιο επίπεδο.
Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά δείχνει εμφανώς ότι δεν εμπιστεύεται τις χώρες αυτές. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αναλυτές και άλλοι μετέχοντες στην αγορά άρχισαν να θεωρούν πιθανό ότι κάποια στιγμή η ΕΚΤ και οι ισχυρότερες χώρες της Ευρωζώνης, θα αναγκαστούν να αποφασίσουν ποιόν θα σώσουν και ποιόν θα θυσιάσουν. Συν το γεγονός ότι ΕΚΤ πρέπει τώρα να σώσει την οικονομία της Ευρωζώνης στο σύνολό της, καθώς αυτή έχει περιέλθει σε κατάσταση ύφεσης.
Όπως και να έχει, οι διαθέσεις στις παγκόσμιες οικονομικές αγορές είναι τέτοιες, που η αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ τη στιγμή αυτή δεν θα προκαλέσει έκπληξη σε κανέναν. Όλοι θα πουν ότι την περίμεναν από καιρό, εφόσον καμία κρίση δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον, ενώ η ελληνική κρίση διαρκεί ήδη πάρα πολύ καιρό. Βέβαια, η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα συνοδευτεί από μια παγκόσμια οικονομική κρίση.
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα Kommersant.ru.
megarian είπε
Θανάσης είπε
Λ είπε
Βόμβα …
@«Βόμβα» Α.Κυπριανού: Εξετάζουμε ακόμη και έξοδο από το ευρώ.
@Ανοιχτό αφήνει το ενδεχόμενο η Λευκωσία να εγκαταλείψει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα εάν ζητηθούν σκληρά μέτρα λιτότητας από την τρόικα ο γ.γ. του ΑΚΕΛ.
…………………………………………………………………………………………………………
Κάποιοι χλεύασαν. Τώρα το σκάφτονται σοβαρά, επιστροφή στα εθνικά νομίσματα , όχι ότι η ίδια η Γερμανία δεν το επιδιώκει αλλά διαφαίνεται η Τραγικότητα… δεν ξέρω αν όλο το ζήτημα οδηγείτε σε παγκόσμια οικονομική κατάρρευση με ότι αυτό συνεπάγετε ένας Γ’ΠΠ (δηλώσεις του ίδιου του Πρόεδρου των ΗΠΑ μετά τις εκλογές έρχεται Αρμαγεδδών). Το ζητούμενο είναι πως το πολιτικό σύστημα της χώρας, υπερασπίζετε τα συμφέροντα της ίδιας του της χώρας ή υποκινείτε από ιδιοτελεί συμφέροντα … δεν κάνουμε εικασίες διατυπώνουμε γεγονότα.
Δεν μπορεί να δηλώνει, επιβάλλοντας μια χωρά σε μια άλλη ΕΟΖώνες, μα δεν θέλουμε ΕΟΖ για να παραμείνουμε σε μια τέτοια ΕΕ, τι να κάνεις μια Ένωση ΕΟΖωνών;
Δεν ξέρω, αλλά ελπίζω το λόμπυ της Δραχμής να μην αποδειχτεί Προφητικό …δικαιώνοντας πλήρως τους τρελούς, τους γραφικούς … διότι , διότι έχεις να αντιμετωπίσεις ιδίως σε μια τέτοια περιοχή, τις συνεχόμενες γεωπολιτικές συγκρούσεις ,χρειάζεσαι να έχεις μια υψηλή στρατηγική (ναι η γεωγραφία το επιτρέπει) το να έχεις αυτήν την ευελιξία της υψηλής στρατηγικής θα έχεις καταρχήν ένα όραμα και όταν έχεις ένα όραμα έχεις στρατηγική και όταν έχεις στρατηγική δημιουργείς τα μέσα για να επιτύχεις την στρατηγική και για να έχεις τα μέσα δημιουργείς τις υποδομές σε μια χωρά, αν έχεις τις υποδομές έχεις και την ανάπτυξη όχι αφηρημένα αλλά ανάπτυξη σε συγκεκριμένους τομείς .
Κλίνοντας, ο Αντώνης Σαμαρας είναι ο τελευταίος των Μοικανων, αν αποτύχει αυτόματα θα σημαίνει και κατάρρευση του παρόντος πολιτικού συστήματος, αυτό μπορεί να είναι από μόνο του καλό, αλλά μπορεί η κατάρρευση του παρόντος πολιτικού συστήματος να σημάνει και μια νέα εθνική τραγωδία, για να έρθουν να ξανασώσουν τον ταλαίπωρο ελληνικό λαό, όμως με το κλείσιμο του παρόντος πολιτικού συστήματος υπάρχει και το ενδεχόμενο να επέλθει κάτι καινούριο και ποιο άμεσο. Ιστορικά είχαμε θετικά 1912-13 αλλά και άσχημα 1897 – 1929 κ.α διότι ένας Γ ‘ΠΠ μπορεί να επέλθει ως τελική λύση σε πολλά αδιέξοδα όχι μόνο στην μικρόσφαιρα που λέγετε Ελλάδα αλλά και στην Παγκόσμια Σφαίρα… μια τελική λύση ίσως, να είναι ένας Γ’ΠΠ… λύση που μπορεί να επιφέρει πολλαπλές λύσεις σε διάφορους τομείς οικονομικούς, ανοικοδόμησης, γεωπολιτικούς, νέες σφαίρες επιρροής…