Όχι άλλη ντουντούκα...
Καιρός να στιγματίσουμε πλέον την άγνοια για τους μηχανισμούς της σημερινής κρίσης που επικρατεί ουσιαστικά στους Αριστερούς καθοδηγητές του διαλυόμενου Συνασπισμού, Ανανεωτικούς, Μετωπικούς και πόσους άλλους ακόμη …
Σήμερα, μια σύγχρονη εναλλακτική αριστερή πρόταση απέναντι στην δομική κρίση του συστήματος οργάνωσης κοινωνίας/οικονομίας, δεν χρειάζεται καταστατικούς εγκλωβισμούς και λατρεία ιδεολογικής επανατοποθέτησης, ούτε μεταρρυθμιστικά πυροτεχνήματα...Χρειάζεται να μετουσιωθεί η θέληση σε δράση , μέσα από εδραίωση σύγχρονου πρακτικού /εφαρμόσιμου πολιτικού Λόγου, να μεταμορφωθεί η βούληση σε Έργο, όχι διαδηλώσεις…
Υπάρχουν πολλοί σοβαροί άνθρωποι της Αριστεράς, ενταγμένοι μέσα στα γρανάζια του συστήματος, τέως αλλοτριωμένοι και με αγώνες εντός του θηρίου-Κεφαλαίου, οπαδοί της εντός των τειχών μάχης, πεπεισμένοι ότι κομματικά σχήματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν προσβασιμότητα και υψηλού επιπέδου διεισδυτικότητα σε αυτόνομες, ανένταχτες πληθυσμιακές ομάδες, διάσπαρτες επαγγελματικά, διαστρωματικά , γεωγραφικά…
Είναι αλήθεια, ότι φαινόμενα εθισμού στην ομφαλοσκόπηση, στην αυτό -περιφρούρηση δομών και δήθεν μανιφέστων - προτάσεων, δεν χρειάζεται ένα σύγχρονο εναλλακτικό κίνημα Αριστεράς. ΚΚΕ υπάρχει, δεν χρειάζεται άλλο η ελληνική κοινωνία…
Συνέδρια και επιτροπές, απόψεις, πτέρυγες , φωνές, τάσεις, όλα μοιάζουν με σοβιετικής νοοτροπίας αυτό -μαστιγώματα οργανωτικά, χαμένες ώρες από την κοινωνία και την πρόσωπο με πρόσωπο επαφή με τον νέο, τον άνεργο, τον καταρρέοντα μικροεπιχειρηματία, τον επιστήμονα..
Αν η Αριστερά δεν βγει από το καβούκι της αυτό-οργάνωσης, από την νεοφοβία της αποδοχής της Πραγματικότητας, τότε δεν θα πετύχει ποτέ τίποτα χρήσιμο για τις μάζες… Δεν ταιριάζει σε τέτοιες εποχές ο ανταγωνισμός για ιεραρχίες, ρόλους. Η σκηνή , το κοινό, οι θεατές -πολίτες, θέλουν πλέον ηθοποιούς ανάμεσα τους, δίπλα τους, μαζί τους, δια -δραστικούς αντιπροσώπους και μπροστάρηδες. Ουσιαστικά, δεν υπήρχε ποτέ το…. Κόμμα, το Κίνημα, ο Συνασπισμός…. Ήταν μια εκδοχή Φαντασιακής θέσπισης της Συλλογικότητας, για να παραφράσω Καστοριάδη..
Εάν στον ΣΥΡΙΖΑ - με σεβασμό και περισσότερη αδογμάτιστη προσέγγιση- ξαναδιαβάζανε Πουλαντζά, Αλτουσέρ και άλλους νεομαρξιστές, θα καταλάβαιναν ότι διαχωρίζουν εμφανώς στην ανάλυση τους το κρατικοδίαιτο μονοπωλιακό κομμάτι της οικονομίας, από την κρατικο-καπιταλιστική λογική της διαπλοκής και της διαφθοράς, που έφερε την χώρα στο περιθώριο..
Δεν είναι κακό πράγμα η αγορά όταν έχει κανόνες, ούτε δαίμονας το κράτος όταν εποπτεύει την αναδιανομή του πλούτου... Επιτέλους, ας κατεβούν κάποιοι από το άλογο του δήθεν αντί καπιταλιστικού αγώνα, διότι έτσι ενισχύουν τον αρνητικό, τον μανιακό καπιταλισμό! Σύγχρονοι ….Αναρχικοί αναλυτές, αποδέχονται ότι σχεδόν τα 2/3 της κοινωνίας έχουν χρηματιστηριακοποιήσει τον ιδρώτα τους, έχουν αποκτήσει την έξη της συναλλαγής, του εμπορεύεσθαι με κέρδος, υπεραξία, του ''καταναλώνειν ηδονικά''...
Η δημοκρατική συμμετοχή, περνάει καλώς ή κακώς και από την αγοραστική δύναμη και τις συναλλακτικές ισορροπίες των καθημερινών ισοζυγίων και λογαριασμών του ατόμου-καταναλωτή-παραγωγού-κεφαλαιούχου.
Εκεί , έμεινε πίσω η νέα γενιά της Ελληνικής Αριστεράς , στην ανάλυση των οικονομικών διαστρωματώσεων, στην ανικανότητα να εξηγήσει την εξισωτική λογική της καταναλωτικής συνήθειας του χαμηλόμισθου και του υψηλού εισοδηματία και την εξομοιωτική κουλτούρα συναλλαγών του εργαζόμενου και του μεγαλοεπιχειρηματία.
Εκεί χάνεται το παιχνίδι της μη αφύπνισης των μαζών: στην ανικανότητα να αντιληφθούν οι Αριστεροί – πάσης φύσεως - ότι οι μάζες... δεν υπάρχουν ! Χάνονται κάτω από τις καλυμμένες κοινωνικές ανισότητες, τις μασκαρεμένες ταξικές διαφορές που διευρύνονται αθόρυβα και μεταστατικά στην κοινωνική διαστρωμάτωση.
Δεν μπορούμε να προτάξουμε την ελπίδα μέσω εναλλακτικής πολιτικής, αφαιρώντας μεγάλο μέρος των επιθυμιών και τεχνητών αναγκών που το σύστημα εγκαθιστά στον ψυχισμό των ανθρώπων, είτε κερδίζουν χρήματα, είτε χρωστάνε.
Ακόμα και αν εγχειρήματα όπως ο ΣΥΝ παρέμεναν στην κοινωνία δυνατά και με φωνή, είναι τέτοια η από-πολιτικοποίηση του κόσμου, όπου είναι αναπόφευκτη μια μεγάλη σε βάθος και χρόνο αδράνεια των μαζών, μια ενίσχυση των υφιστάμενων δομών στην Οικονομία, μέσω έντασης ανισοτήτων , όξυνσης των αφανών ανισορροπιών πλούτου/παραγωγής…
Η κρίση της Αριστεράς, δεν οφείλεται στην κρίση της Οικονομίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση: Μη βάζετε σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο.
Τ α σχόλιά σας ας είναι κόσμια