Πέμπτη, 16 Δεκεμβρίου 2010
Υπό τις εντολές των «πληρεξουσίων»...
«Ομοιογένεια στην ασημαντότητα» επέδειξε την εβδομάδα που διέρρευσε η ελληνική πολιτική ηγεσία και πρωτίστως η κυβέρνηση, με εξαίρεση την Αριστερά -κομμουνιστική και μη-, εκτός του αποφωλίου κ. Φώτη Κουβέλη!
Η χώρα και η Βουλή των Ελλήνων υποκλίθηκαν διαδοχικώς στον «πληρεξούσιο» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Ελλάδα, Ντομινίκ Στρος Καν, καθώς και .....
στον «ανθύπατο» των Βρυξελλών, Όλι Ρεν!
Οι σκηνές οπισθοδρομούν τη μνήμη εβδομήντα χρόνια και παραπέμπουν στους «Πληρεξουσίους του Γʼ Ράιχ, Γκύντερ Άλτενμπουργκ και Νωϋμπάχερ», οι οποίοι διαφέντευαν και διαγούμιζαν την υποδουλωμένη Ελλάδα στη ναζιστική «Νέα Τάξη Πραγμάτων».
Κυβέρνηση και πολιτική ηγεσία διέγραψαν από τη σκέψη και τον λόγο τους τη βασική αρχή που διέπει την πορεία των λαών: «Μόνο όταν διαφυλάσσεις την υπερηφάνεια του λαού συντείνεις καθοριστικώς στην υπερπήδηση των δυσκολιών με τη λαϊκή διέγερση και συμπόρευση…».
Οι δύο αυτοί «Πληρεξούσιοι», με την ιστορική φόρτιση του όρου, απηύθυναν από του Βήματος του Ελληνικού Κοινοβουλίου «συστάσεις και εντολές» προς… άτακτους μαθητές!
Κάθε ίχνος υπερηφάνειας και εθνικής αξιοπρέπειας εξαϋλώθηκε στην αίθουσα της Γερουσίας του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Είναι δύσκολο να καταλογισθεί στους κυρίους Ντομινίκ Στρος Καν και Όλι Ρεν επιπολαιότητα στη συμπεριφορά τους προς ένα λαό -και κάθε λαό- ανάλογη εκείνης των «Πληρεξουσίων του Γʼ Ράιχ».
Έτι περισσότερο δεν μπορεί να καταλογισθεί μόνο αβελτηρία στην κυβέρνηση, η οποία επέτρεψε και ικανοποίησε την επιθυμία των δύο «Πληρεξουσίων» να εκφράσουν με λόγο και πράξη, εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ανοίκεια συμπεριφορά προς ένα λαό, τον Ελληνικό…
Και οι μεν και η δε, γνωρίζουν ότι η ηθική ταπείνωση ενός λαού είναι ο χειρότερος σύμβουλος να κινητοποιήσεις τον λαϊκό παράγοντα να αντέξει επώδυνα μέτρα, που αλλάζουν ριζικώς τον τρόπο ζωής και σκέψης του.
Οι «εντολές» άλλωστε των «Επικυρίαρχων», ουδέ κατά μόριο, σ' αυτό συντείνουν. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι στοχεύουν στην εκμηδένιση κάθε αντίστασης του λαού και στην περιαγωγή του σε ένα μοιρολατρικό υποκείμενο, ανταποκρινόμενο στα δεδοκιμασμένα «παραγγέλματα Παυλώφ»…
Ήδη η κυβέρνηση διά πρωθυπουργικών χειλέων, urbi et orbi, παραπέμπει στη «χώρα των διεφθαρμένων», αναγορεύει τον εαυτό της στον «Καλβίνο της ηθικής» και μεθοδικώς ευτελίζει διά του ανοικονόμητου αντιπροέδρου της θεσμούς και σύμβολα.
Ποίος ο στόχος της;
Μήπως η ηθική εξουθένωση του λαού; Η κάμψη μέχρις εκμηδενίσεως της λαϊκής αντίστασης και η απάλειψη κάθε ίχνους εθνικής φιλοτιμίας;
Εμβάλλει σε μελαγχολικές σκέψεις η «σιωπή νεκροταφείου» στα κόμματα εξουσίας, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, για τα εθνικά θέματα, την απραξία καθορισμού «Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης» στο Αιγαίο με βάση τα διεθνή θέσμια, τις κυοφορούμενες συμφωνίες με την Τουρκία διαμελισμού του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό, την άκριτη και χωρίς να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της χώρας προσκόλληση στον «άξονα της Ουάσινγκτον», στις «ερωτικές διαχύσεις» με το Ισραήλ, τον ταραξία της Ανατολικής Λεκάνης της Μεσογείου. Την υποκατάσταση της Διπλωματικής Υπηρεσίας από ένα στενό και ακαθόριστης προέλευσης και επιδιώξεων κύκλο «συμβούλων» στο υπουργείο Εξωτερικών. Και έναν υπουργό που μάλλον διακινείται στο «αέναον τίποτα»!
Η αποβιομηχάνιση της χώρας τη δεκαετία του 1980 ολοκληρώνεται από την ακολουθούμενη μεθοδική εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, η οποία απετέλεσε στη διαδρομή του νεοελληνικού βίου τη σπονδυλική στήλη της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας και την προλεταριοποίηση του συνόλου των εργαζομένων.
Η Παιδεία, ο ουσιαστικότερος πυλώνας για την οικονομική πορεία μιας χώρας, υπό την ηγεσία της κ. Άννας Διαμαντοπούλου, καλλιεργεί σε ανώτατο πεδίο την ανεπιστημοσύνη και την άλωση των ΑΕΙ από τους «αρεστούς και ουχί τους εκλεκτούς».
Η Ακαδημία Αθηνών, το ανώτατο, υποτίθεται, πνευματικό ίδρυμα στον ηθικό τομέα, με τις πράξεις και τις παραλείψεις της, σχεδόν δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό του αιρετικού Γιάννη Σκαρίμπα, ως «Κουκουβαγείου»…
Τα κρατικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης βαθμιαίως μεταβάλλονται σε ηχεία της κυβερνητικής προπαγάνδας, ενώ η επιλογή από τον αρμόδιο αναπληρωτή υπουργό κ. Τηλέμαχο Χυτήρη, τον επικεφαλής αυτών των Μέσων, υπακούει στο αξίωμα «homo unus scripti»… Όπερ μεθερμηνεύεται: ο άνθρωπος του ενός (δημοσιογραφικού) χειρογράφου!
Και η αξιοκρατία;
Η διαπλοκή εξουσίας και ιδιωτικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης αφαιρεί από τα τελευταία κάθε διάθεση, ή ακόμη και δυνατότητα, κριτικής στα κυβερνητικά και γενικότερα τα πολιτικά πεπραγμένα…
Βουλή και βουλευτές της πλειοψηφίας έχουν καταστεί οι ληξίαρχοι του κυβερνητικού αυταρχισμού και με το πρόσχημα του «επείγοντος» ή «κατεπείγοντος» των νομοσχεδίων, εκμηδενίζεται, καθημερινώς, ο παρεμβατικός ρόλος του νομοθετικού σώματος.
Η χώρα βιώνει επί της εποχής του Γ. Παπανδρέου του Γ' το τελευταίο σκαλοπάτι της ηθικής, οικονομικής και εν γένει πολιτικής κατάπτωσης.
Είναι κι αυτό ένα επακολούθημα του κυρίαρχου ρόλου που οι τρεις «φαμίλιες» (Παπανδρέου, Καραμανλή, Μητσοτάκη) διαδραματίζουν στον τόπο.
Τι κι αν εδώ και περίπου ενενήντα χρόνια διασαλπίζει εναγωνίως ο Εθνικός Ποιητής: «Λαέ μου, καλέ και ηγαπημένε / πάντα ευκολόπιστε / και πάντα προδομένε…»
Finis Graeciae;
paron
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση: Μη βάζετε σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο.
Τ α σχόλιά σας ας είναι κόσμια