ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Πέμπτη, 30 Δεκεμβρίου 2010

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Share

Για να μην ξεχνάν οι παλαιότερη και να μαθαίνουν οι νεότεροι ότι, αυτός ο τόπος και αυτό το έθνος γέννησε και συνεχίζει να γεννά ανθρώπους λίγους, αλλά φτιαγμένους για τόσα πολλά.
Στις αρχές του 5ου αιώνα πχ. ο Ελληνικός κόσμος συνταράχθηκε από ένα γεγονός, που....
έμελε να παραμείνει όχι μόνο στην Ελληνική, αλλά και στην παγκόσμια ιστορία και συγχρόνως, να χαραχθεί αιώνια στην παγκόσμια ανθρώπινη μνήμη.

Η τεράστια βαρβαρική Περσική αυτοκρατορία, που αντιπροσώπευε το σκότος, εισέβαλε στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο με μοναδικό σκοπό την απόλυτη κατάκτηση και υποδούλωση όλων των Ελλήνων και κατόπιν την κατάλυση όλης της Ευρώπης και του τότε σκεπτόμενου κόσμου. Νόμιζαν ότι ήταν απλή υπόθεση, έκαναν όμως ένα τρομερό λάθος, δεν υπολόγισαν ότι αυτός ο τόπος και οι άνθρωποί του, έγιναν από τους θεούς για έναν και μόνο λόγω, για να είναι οι αιώνιοι φύλακες του φωτός.

Στον Μαραθώνα το 490 π.χ., οι Πέρσες ήρθαν αντιμέτωποι με τον Αθηναίο Στρατηγό Μιλτιάδη και τους τεράστιους πολεμιστές του, που σαν μαχητές από άλλο κόσμο, πολέμησαν και διέλυσαν δεκαπενταπλάσιο σε μέγεθος εχθρό.
Στις Θερμοπύλες το 480 π.χ., με τους τριακόσιους Σπαρτιάτες ημίθεους και τον απόλυτο βασιλιά Λεωνίδα, που έμαθαν σε όλο τον κόσμο ότι, για πρώτη φορά ο άνθρωπος ήρθε σε αξία, τόσο κοντά με τον δημιουργό του.

Στη Σαλαμίνα, το 480 Π. Χ. με τον Αθηναίο Ναύαρχο Θεμιστοκλή.

Στις Πλαταιές, 479 π.χ. με τον Σπαρτιάτη Αρχιστράτηγο Παυσανία.

Οι Έλληνες πολεμιστές και ήρωες της αήττητης οπλιτικής Μακεδονικής φάλαγγας, τους προκάλεσαν πανωλεθρία. Πέρσες, Μήδοι, Σάκες και λοιποί Ασιάτες, όσοι επέζησαν τράπηκαν σε άτακτη φυγή και πήραν μαζί τους μια για πάντα το σκότος, το οποίο κουβαλούσαν.

Τι μπορούμε να πούμε για τους ήρωες του 1821, που μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, κατάφεραν να ξανά ανάψουν την δάδα του φωτός και να την στείλουν στα πέρατα της πατρίδος και όχι μόνο.

Τι λέξεις θα μπορούσαμε να γράψουμε, οι οποίες θα ήταν άξιες να χαρακτηρίσουν τον άθλο των Ελλήνων μαχητών του 1940, που επανέλαβαν αντάξια, των άθλο των ημίθεων του Λεωνίδα.

Πιο πολύ όμως, θα πρέπει να θυμόμαστε όλον τον Ελληνικό κόσμο, που με εξυπνάδα, ικανότητα και απέραντο ηρωισμό, έσωσε πολλές φορές την υπόλοιπη Ευρώπη, από σίγουρο σωματικό και πνευματικό θάνατο.

Ένα θα πρέπει να ξέρετε όλοι εσείς, που δώσατε την ζωή σας για αυτόν τον τόπο και για αυτό το φώς, ότι για πάντα θα είναι χαραγμένα στη μνήμη μας, τα ονόματά σας.

Σε αυτούς λοιπόν τους αθάνατους Έλληνες, που στο πέρασμα των αιώνων μας έδειξαν ότι, ΄΄ Αυτός που δεν φοβάται πεθαίνει μία φορά, ενώ αυτός που φοβάται πεθαίνει κάθε μέρα ΄΄, σε αυτούς λοιπόν οφείλουμε τα πάντα, αλλά κυρίως, τον υπέρτατο σεβασμό και την αιώνια μας αγάπη.

Εύχομαι κάποια στιγμή, όταν το απαιτήσει η πατρίδα, εμείς οι νεοέλληνες να κοιτάξουμε μέσα μας και να βρούμε αυτό που μας έδωσαν οι θεοί να φυλάμε, δηλαδή το αιώνιο φώς και να φανούμε αντάξιοι φύλακες του.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΣΚΛΑΒΩΘΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΓΙΑ 400 ΧΡΟΝΙΑ. ΕΜΠΡΟΣ ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ!

30 Δεκεμβρίου 2010 8:39 π.μ.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο. θέλω να συμπληρώσω μόνο ότι οι ΄Ελληνες μεγαλούργησαν όταν ήταν ενωμένοι, και δεν τσακώνονταν μεταξύ τους. Ακόμη και τον καιρό της Επανάστασης του '21, όταν οι ΄Ελληνες μάλλωναν μεταξύ τους, η Επανάσταση βρέθηκε σε μεγάλο κίνδυνο. Μήπως αυτό να μας πει κάτι;

΄Εφη

30 Δεκεμβρίου 2010 8:41 π.μ.