ο blog της πόλης
Κυριε Παπαχελά εκείνη την ημέρα θα υπάρχει εχθρός.
Πολλοί άνθρωποι οι οποίοι παρακολουθούν συστηματικά τις εξελίξεις στην Ελλάδα αναρωτιούνται πώς και δεν έχει σημειωθεί θεαματική κοινωνική έκρηξη. Γνωρίζοντας το παρελθόν της χώρας και την κουλτούρα της διαμαρτυρίας χωρίς όρια, είναι φυσικό να τους εκπλήσσει η μέχρι τώρα ψυχραιμία που έχει επιδείξει η κοινή γνώμη.
Εξηγήσεις υπάρχουν. Πρώτα απ’ όλα ο κόσμος είναι τρομαγμένος, ακόμη και πανικόβλητος. Δουλειές χάνονται, επίπεδα διαβίωσης καταρρέουν και η χώρα δίνει την εντύπωση ότι επιβιώνει από δόση σε δόση. Σε αυτές τις συνθήκες προέχει το ένστικτο της επιβίωσης. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη. Η Ελλάδα κοίταξε την άβυσσο και μέτρησε πόσο σκοτεινή και ατελείωτη μπορεί να είναι. Η πρώτη φορά ήταν με τα Δεκεμβριανά, όπου μέσα σε λίγες ώρες η πρωτεύουσα μετατράπηκε σε μια ζούγκλα ανομίας και βίας με το κράτος να παρακολουθεί ανήμπορο και ανίκανο. Κάποιοι βολεμένοι, και γι’ αυτό ενοχικοί, επιχειρούν να τα ντύσουν με ένα δήθεν ρομαντικό μανδύα. Στην πράξη όμως ήταν ένα επικίνδυνο παράδειγμα του πού μπορεί να οδηγήσει ο λαϊκισμός όταν παντρεύεται με τη βία, όταν π.χ. έχεις ανήλικα παιδιά να πετάνε πέτρες με την καθοδήγηση των δασκάλων τους ή δημοσιογράφους να κάνουν κηρύγματα αδιαλλαξίας και προτροπής σε στάση. Η ελληνική μεσαία τάξη έχει, όμως, ένστικτο αυτοσυντήρησης και κατάλαβε πως αν τα Δεκεμβριανά επαναληφθούν τρεις – τέσσερις φορές, η χώρα θα βυθισθεί σε μια βαθιά κρίση χωρίς τέλος.
Ξανακοιτάξαμε την άβυσσο και τρομάξαμε, οι περισσότεροι, με τα τρία παιδιά της ΜΑΡΦΙΝ που έπεσαν θύματα μιας τρελής χουλιγκανικής βίας που θέλει να κάψει και να γκρεμίσει τα πάντα. Πολλοί άνθρωποι που ήταν έξαλλοι και στα πρόθυρα ακροτήτων έκαναν ένα βήμα πίσω εκείνη την ημέρα και αναρωτήθηκαν «πού πάμε;».
Η αβεβαιότητα αλλά και το ένστικτο αυτοσυντήρησης μάς έχουν ακόμη προφυλάξει από το χάος της βίας. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ακόμη ο κίνδυνος μιας μεγάλης έκρηξης ανεξέλεγκτων διαστάσεων. Δεν είναι αστείο νούμερο το 15% της ανεργίας, ούτε ο θυμός ανθρώπων που νόμιζαν ότι θα ανήκαν πάντοτε στη μεσαία τάξη και τώρα φλερτάρουν με τα όρια της φτώχειας. Την ένταση, άλλωστε, τη νιώθεις παντού, ακόμη και στα σκυθρωπά πρόσωπα που βλέπεις στους δρόμους. Μια μικρή σπίθα αρκεί για να πάρει φωτιά αυτό το σκηνικό και γι’ αυτό είναι προπετές και πρόωρο να έχει οιοσδήποτε τη βεβαιότητα πως «τα χειρότερα πέρασαν». Μέχρι τώρα, όμως, η κοινωνία έχει δείξει μια απίστευτη ψυχραιμία και ωριμότητα, παρά τον θυμό και την οργή.
========================
Σχόλια: Το Δεκμέβριο του Αλέξη το κινητρο ήταν η οργή και ο εχθρος ήταν η αστυνομία και δύσκολα μπορείς να βρείς στα γεγονότα εκείνων των ημερών ανατρεπτική δράση ή κάποια πολιτική πρόταση
Στην Μαφρίν ήταν και πάλι οργή αλλά και πάλι πολιτική πρόταση δεν υπήρχε καθώς ο ΓΑΠ ήταν φρέσκος και ήταν ισχυρή η άποψη ότι ” έτσι τα βρήκε και κάνει ότι μπορεί για να μας σώσει”. Το μνημόνιο ή χρεωκοπία ήταν ισχυρότατο επιχείρημα.
Την επόμενη φορα όμως θα είναι και πάλι οργή αλλά αυτή την φορά το μνημόνιο του ξένου ΓΑΠ θα είναι η αιτία. Το μνημόνιο γεννά θύματα και δεν σώζει κάνεναν πλην των ξένων δανειστών. Εκείνη την ημέρα λοιπόν ο εχθρός δεν θα είναι ούτε το μαγαζάκι αλλά ούτε η αστυνομία αλλά το μνημόνιο οι άνθρωποι του και οι ξένοι δανειστες, οι πρεσβείες, τα συμβολικά δημόσια κτήρια οι άνθρωποι.
Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει όπως σωστά λέτε. Όλα όσα χρειάζονται είναι ήδη εδώ σαν παζλ ριγμένο στο πάτωμα. Είναι απλά στις βουλές της μοίρας για να μπουν τα κομμάτια στην θέση τους. Παρ εκτός εάν φτάσουμε σε ειρηνικό δημοψήφισμά υπέρ ή κατά. Κάτι που ο Παπανδρέου το γνωρίζει βεβαίως και πήγε να το κάνει στις Δημοτικές εκλογές την πρώτη Κυριακή. Το μήνυμα που έλαβε βεβαίως ήταν σαν από το μαντείο το δελφών. Διφορούμενο.
3.Ο Δεκέμβριος πολιτική πρόταση μπορεί να μην είχε ας μην ξεχάσουμε όμως ότι σύσσωμη η τότε Αντιπολίτευση τον ερμήνευσε πολιτικά.
4.Το έγκλημα του Μαίου και πάλι δεν είχε πολιτική πρόταση και θα ήταν περίεργο αν είχε αφού πίσω του ήταν οι ίδιοι άνθρωποι και οι ίδιες αρρωστημένες νοοτροπίες που δημιούργησαν το “μπάχαλο” του Δεκεμβρίου 2008.
5. Πολιτική εναλλακτική πρόταση που να προβλέπει ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟ από το μνημόνιο εξακολουθεί να μην υπάρχει. Κι όσοι θέλουν δημοψήφισμα πρέπει να πουν ξεκάθαρα τι θα γίνει στον τόπο από την επομένη της ημέρας που θα αλέιψουμε τον κ Τόμσεν με πίσσα και πούπουλα.
6. Το να μπουν τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους δεν εναπόκειται στις βουλές της μοίρας.Κι αν μπουν κατά τον τρόπο που το εννοεί το σχόλιο για μια ακόμη φορά η βία θα είναι τυφλή και ατελέσφορη.
Σχόλια
Προσωπικά πιστεύω ότι ο συγγραφέας τού άρθρου προειδοποιεί: Καθίστε στ’ αυγά σας, διότι αν δεν είστε φρόνιμοι μπορεί να καεί η αδελφή σας που δουλεύει σε τράπεζα ή να καταστραφεί το μαγαζί σας μαζί με όλο το (αξεχρέωτο και ανασφάλιστο) εμπόρευμα και δεν είσαστε για τέτοια τώρα!
Κατά τη γνώμη μου το νόημα πίσω από τις λέξεις είναι το εξής: “Είναι πολύ εύκολο για κάποια κέντρα να μετατρέψουν μια κίνηση πολιτικού ακτιβισμού, όπως μια διαδήλωση π.χ, σε ανεξέλεγκτη καταστροφή. Οπότε σκεφτείτε το δυο φορές πριν βουτήξετε την ντουντούκα και κατέβετε στο κέντρο. Και μην πείτε ότι δεν σας προειδοποίησα!!
1.Τα τρία παιδιά δεν ήταν “της ΜΑΡΦΙΝ” ήταν η Αγγελική, η Παρασκευή και ο Νώντας. Ονομα δεν είχε μόνο ο Αλέξης.
2.Από το χάος της βίας μας προφυλάσσει το γεγονός ότι η κυβέρνηση που παίρνει