Επτά χρόνια μετά…
Σαν σήμερα το 2004 ο Γιώργος Παπανδρέου εκλέγεται νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και σηκώνει πολλούς από εμάς από τον καναπέ τους ελπίζοντας ότι μπορούμε όλοι μαζί, με κόπο, να αλλάξουμε την Ελλάδα. Επτά χρόνια μετά χαίρομαι γιατί δεν έπαψε να αγωνίζεται για το βασικότερο όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει αυτή η χώρα – και που περιέγραψε εξαιρετικά σε μια ομιλία του το 2007 – την μοιρολατρία.
Το μοντέλο ανάπτυξης στην χώρα μας αιχμαλώτισε την Ελλάδα σε αδιέξοδα. Το δημόσιο, αιχμάλωτο στην γραφειοκρατία, το ρουσφέτι και την διαφθορά. Το Πανεπιστήμιο, αιχμάλωτο ενός κρατικού συγκεντρωτισμού και, ο φοιτητής, αιχμάλωτος του ενός και μοναδικού συγγράμματος.
Ο ασθενής, αιχμάλωτος της υπερεξειδίκευσης και της έλλειψης πρωτοβάθμιας περίθαλψης στην γειτονιά του. Τα Νοσοκομεία, αιχμάλωτα των κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων των προμηθευτών.
Ο τηλεθεατής, αιχμάλωτος του ανταγωνισμού των τηλεπαράθυρων. Ο νέος άνθρωπος, αιχμάλωτος της πελατειακής αντίληψης, του ρουσφετιού, της αναξιοκρατίας και της υπέρτατης ανάγκης να έχει, όπως λέει η ίδια η νέα γενιά, το «κονέ», για να προχωρήσει στη ζωή του.
Ο πεζός, αιχμάλωτος της έλλειψης πεζοδρομίων. Η Αθήνα, αιχμάλωτη των σκουπιδιών και, η περιφέρεια, αιχμάλωτη της Αθήνας. Οι Αθηναίοι, αιχμάλωτοι ενός περιβάλλοντος που υποβαθμίζεται, αιχμάλωτοι των ρύπων στα πνευμόνια τους, αλλά και ενός υδροφόρου ορίζοντα που, σιγά – σιγά, θα μας δηλητηριάζει. Τα μικρά παιδιά, αιχμάλωτα της έλλειψης πρασίνου, χώρων αναψυχής και παιχνιδιού.
Οι κολυμβητές, αιχμάλωτοι των αυθαιρέτων στις παραλίες μας. Οι οδηγοί, αιχμάλωτοι της κίνησης, οι αγρότες, αιχμάλωτοι των μεσαζόντων, η μητέρα, ο γονιός, αιχμάλωτοι του ωραρίου των σχολείων. Ο μαθητής, αιχμάλωτος του καταναγκαστικού έργου της αποστήθισης για τις εξετάσεις.
Οι καλλιτέχνες, αιχμάλωτοι πολέμου, αυτού του πολέμου των πληροφοριών, που κατακλύζουν και βομβαρδίζουν την ζωή μας και πνίγουν την ποιότητα του πολιτισμού μας. Οι φτωχότεροι, αιχμάλωτοι της ακρίβειας, οι μετανάστες, αιχμάλωτοι μιας πολιτείας, που δεν αναγνωρίζει τα δικαιώματά τους.
Το άτομο με αναπηρία, αιχμάλωτο μιας πολεοδομίας, που ποτέ δεν το υπολόγισε. Ο μηχανικός, αιχμάλωτος της τσιμεντοκρατίας. Την τελευταία δεκαετία, χτίσαμε 1.000.000 σπίτια στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Και τι σπίτια!
Οι δημότες, αιχμάλωτοι των ιδιωτικών τους χώρων, ελλείψει δημοσίων χώρων πολιτισμού και συμμετοχής.
Και οι πολιτικοί; Οι πολιτικοί, αιχμάλωτοι των μεγάλων ή και μικρότερων συμφερόντων της μιντιοκρατίας, της μετρησιοκρατίας και της μετριοκρατίας. Και σε όλα αυτά, ο πολίτης, αιχμάλωτος της ανασφάλειας του. Μιας πεποίθησης ότι, τίποτε δεν αλλάζει. Ότι αυτή η κατάσταση αποτελεί και μοίρα του, μοίρα μας. Ότι αυτός είναι ο προορισμός μας, το πεπρωμένο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση: Μη βάζετε σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο.
Τ α σχόλιά σας ας είναι κόσμια