Δευτέρα, 14 Νοεμβρίου 2011
Και οι Τριακόσιοι είναι ανίκανοι να δώσουν Ελπίδα
Γράφει ο «Αναγνώστης»
Το εργαλείο του βουλευτή για να ασκήσει το έργο του, είναι το σύνταγμα. Όπως για τον μαραγκό είναι το σφυρί ή για τον χειρουργό το νυστέρι, έτσι ανάλογης σημασίας είναι το σύνταγμα για τον βουλευτή. Άρα, ποιος είναι ο καλός και εργατικός βουλευτής; Μα φυσικά, αυτός που εφαρμόζει το σύνταγμα με σκοπό να λύσει τα προβλήματα της κοινωνίας και να καλύψει τις ανάγκες της. Ως εκ τούτου στην πολιτική δεν....
υπάρχουν «αλχημείες» και όπως είναι λογικό, δεν υπάρχουν και αυτόκλητα εργασιακά μέσα ούτε αχανή πεδία δράσης με νομοθετικούς λαβύρινθους. Τα εργαλεία και τα καθήκοντα του βουλευτή, είναι συγκεκριμένα. Όπως ο αρχιτέκτονας εφαρμόζει τους νόμους και τους κανόνες της αρχιτεκτονικής για την κατασκευή ενός κτιρίου ή όπως ο μηχανικός αυτοκινήτων χρησιμοποιεί πάντοτε συγκεκριμένα εργαλεία για να διορθώσει την βλάβη στον κινητήρα (βάσει ενός τεχνικού εγχειριδίου εργάζονται οι πάντες), έτσι και ο βουλευτής εργάζεται πάνω στους νόμους και τους κανόνες που ορίζει το σύνταγμα. Συνεπώς: όταν οι βουλευτές, λένε στον λαό: «μα, και τι να κάνουμε, η καταστάσεις είναι σχεδόν ανυπέρβλητες», ο λαός πρέπει να απαντάει: «εφαρμόστε το σύνταγμα, μελετήστε τα άρθρα και εφαρμόστε το σύνταγμα!»
Τι γίνεται, όμως, όταν το σύνταγμα έχει υποστεί διαβολικές τροποποιήσεις και έχει χάσει την δυναμική του ως εργαλείο ασκήσεως της εξουσίας; Τα πράγματα για τον λαό είναι τραγικά! Η εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας από τα κόμματα (άρθρο 30 του συντάγματος), η βουλευτική ασυλία (άρθρο 62), το δικαίωμα των κομμάτων στην οικονομική τους ενίσχυση απ' το κράτος (άρθρο 29, παράγραφος 2), το «μαύρισμα» του προέδρου της δημοκρατίας κι η αρπαγή του δικαιώματος του για επανεκλογή, όταν παραιτηθεί απ' το αξίωμα του για λόγους που κρίνει ο ίδιος ή επιτάσσει το εθνικό συμφέρον (ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 32), η ανανέωση της λαϊκής εντολής από τα κόμματα και η υφαρπαγή των εκλογικών δικαιωμάτων του λαού απ' τους βουλευτές (εδώ, στο άρθρο 41 παράγραφος 2, έχουμε την απίστευτη διαστροφή, ο λαός δίνει την εντολή για να κυβερνήσουν, όμως οι ίδιοι ψηφίζουν τους εαυτούς τους δήθεν για να ανανεώσουν την λαϊκή εντολή - ο εντολοδόχος αυτοανακηρύσσεται σε εντολέα του εαυτού του). Μέσα σε όλα αυτά τα αναθεωρημένα άρθρα κατά διαβολικό τρόπο, τα εγκλήματα κατά του λαού, κλείνουν με το 120 άρθρο, όπου η τήρηση του συνάγματος διαστρέφεται, και από τα αρμόδια όργανα το «μπαλάκι» πετιέται στον λαό, δίχως νομική κάλυψη, με ασαφή γνώμονα αντίστασης που ενδεχομένως μπορεί να ποινικοποίηση την αντίσταση του λαού και να την καταδείξει ως παράνομη. Συνεπώς, κι εδώ έχουμε διαβολή βαρέων βαρών, διότι η εξουσία πετάει το συνταγματικό της καθήκον στον λαό, τον υπερφορτώνει με υποχρεώσεις για τα δικά της αδικήματα, χωρίς να του έχει δώσει ένα νομικό όπλο, άρα εμμέσως πλην σαφώς το άρθρο 120, οδηγεί το Έθνος στην αναρχία, στις βίαιες συγκρούσεις, και γενικότερα στην ανομία που προκύπτει από την απουσία ενός συνταγματικού δικαστηρίου που υποχρεούται να εποπτεύει την τήρηση του συντάγματος και εκ των πραγμάτων να είναι, η διαφυγή και το νομικό όπλο των ελλήνων πολιτών με ειρηνικά μέσα, χωρίς ένοπλες συγκρούσεις.
Πείτε μου, λοιπόν, ποιος ηθικός και τίμιος άνθρωπος θα δεχόταν να εργαστεί ως γιατρός σε μία κλινική η οποία δίνει ασυλία στο προσωπικό από εγκληματικά λάθη (ή αμέλεια) στα οποία μπορεί να υποπέσει, και εν συνεχεία δεν καλύπτει νομικά κανέναν ασθενή, αλλά θέτει τους ασθενείς ενώπιον των ευθυνών τους και τους υποχρεώνει να αντισταθούν με οποιοδήποτε μέσο για να βρουν το δίκιο τους; Επίσης, πείτε μου, ποιος ηθικός και τίμιος άνθρωπος, θα δεχόταν να εργαστεί ως δάσκαλος όταν κάποιο σχολείο απαγορεύει στους γονείς του μαθητή να κινηθούν νομικά για την βία που μπορεί να ασκείται πάνω του, παρέχοντας ασυλία στον δάσκαλο για τα αδικήματα του; Και όχι μόνο αυτό, αλλά και ποιος ηθικός και τίμιος δάσκαλος θα δεχόταν να συνεχίσει την άσκηση του επαγγέλματος του, όταν ψηφιζόταν έναν νόμος στην βουλή (όπως έγινε με την αναθεώρηση του συντάγματος για την ασυλία), ο οποίος θα όριζε σε όλα τα δημόσια σχολεία, οι δάσκαλοι να μην διώκονται ούτε να συλλαμβάνονται ούτε να φυλακίζονται ούτε με άλλο τρόπο να περιορίζονται χωρίς την άδεια του σχολείου, ακόμα κι αν αδικούν τους μαθητές ή τους ληστεύουν το χαρτζιλίκι; Και τα παραδείγματα που πηγάζουν απ' την κοινή λογική είναι πολλά, και επιβάλλεται να τα επισημαίνουμε, διότι μόνο με σχήματα και εικόνες που πηγάζουν από την απλή καθημερινή ζωή, μπορούμε να πιάσουμε τους παμπόνηρους βουλευτές! Γι' αυτούς (τους σημερινούς βουλευτές δηλαδή) το ηθικό δεν είναι χρήσιμο, δεν εξυπηρετεί τις ραδιουργίες τους, είναι ανώφελο για τα σκοτεινά τους σχέδια, επομένως, το σύνταγμα είναι ο καθρέφτης των έργων τους, με βάση το σύνταγμα θα τους κρίνουμε και θα αξιολογούμε τις πράξεις τους.
Έτσι, λοιπόν, καθώς μελετάμε το σύνταγμα, βλέπουμε ότι το έφτιαξαν στα μέτρα τους, ο ηθικός βουλευτής δεν έχει θέσει στο κοινοβούλιο. Γιατί; Διότι πολύ απλά, η εκάστοτε κυβέρνηση απειλεί με διαγραφή όποιον βουλευτή τολμήσει να ψηφίσει κατά συνείδηση, και η αντιπολίτευση απλά επισημαίνει τα αδικήματα της κυβέρνησης χωρίς να έχει κανένα όπλο νομικό στα χέρια της, με το οποίο θα παλέψει για το κοινό καλό. Και επειδή οι κυβερνήσεις των τελευταίων είκοσι ετών έχουν πλέον αποκαλυφθεί στην συνείδηση του λαού, δεν θα ασχοληθώ μαζί τους, θ' ασχοληθώ όμως, με την περιβόητη αντιπολίτευση, την μείζονα ή την ελάσσονα, την σκληρή ή την «χαδιάρα». Λέω, λοιπόν, δεν υπάρχει αντιπολίτευση επί του πρακτέου στο ελληνικό κοινοβούλιο, υπάρχει αντιπολιτευτική κριτική που δεν ωφελεί τον λαό σε τίποτα, παρά μόνο τον βουλευτή που την ασκεί για δική του προβολή. Στην πράξη (όσο σκληρή και να είναι η κριτική προς την κυβέρνηση) δεν αλλάζει τίποτα, δεν υπάρχει νομικό οπλοστάσιο στα χέρια της αντιπολίτευσης ώστε να κινηθεί επί του πρακτέου και να δώσει λύση στα προβλήματα του λαού! Διότι υπάρχει η «περιβόητη» ασυλία των βουλευτών. Ως εκ τούτου η αντιπολίτευση περιορίζεται σε ρόλο καταδεκτικό, χωρίς να της παρέχει καμία δυνατότητα το σύνταγμα να ενεργήσει στην πράξη και να δώσει λύση. Μπορεί η κυβέρνηση να ξεπουλάει την δημόσια περιουσία, και τα κόμματα της αριστεράς να έχουν απτά στοιχεία για το έγκλημα της κυβέρνησης, όμως στην πράξη δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, απολύτως τίποτα, με βάση το υπάρχων σύνταγμα θα παραμένουν θεατές του ξεπουλήματος της Ελλάδας και θα εξαντλούνται σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων, ποιος απ' όλους δηλαδή, υψώσει πιο πολύ την φωνή του στην κυβέρνηση και φέρει πρώτος στο φως της δημοσιότητας, τα εγκληματικά της λάθη. Όμως ο λαός έχει υποφέρει αρκετά (και έχει ακούσει πάρα πολλά για σκάνδαλα και μίζες), δεν αντέχει άλλο την ανάδειξη της σαπίλας, δεν έχει ανάγκη από καταδεκτική αντιπολιτευόμενη βιτρίνα, έχει ανάγκη από μάχιμους βουλευτές, οι οποίοι θα μπορούν μαζί με την καταγγελία τους, να ενεργήσουν με βάση τον νόμο, και επί του πρακτέου να δώσουν λύση στα προβλήματα του λαού. Δεν τον ενδιαφέρει τον λαό η ανάδειξη των εγκλημάτων της κυβέρνησης, δεν είναι αυτός ο ρόλος του βουλευτή, αυτό είναι ο ρόλος του δημοσιογράφου, και αν κάποιος βουλευτής πιστεύει στην μάχιμη κοινοβουλευτική δημοσιογραφία, θα του έλεγα, ν' αφήσει την έδρα του και ν' αρχίσει το ρεπορτάζ. Διότι ακούσαμε κι από βουλευτή (δεν θέλω να πω το όνομα του από σεβασμό) ότι τάχα απαλλάσσεται από της ευθύνες του ψηφίζοντας το μνημόνιο διότι μίλησε μέσα στην βουλή για πράγματα που κανένας άλλος δεν έχει μιλήσει. Σοβαρά; Πλάκα κάνουμε; Δεν είναι το έργο του αυτό, αυτό είναι έργο της δημοσιογραφίας, ο βουλευτής είναι εκεί για να νομοθετεί κατά συνείδηση και να μάχεται επί του πρακτέου για το καλό του λαού, κανένα δικαίωμα δεν έχει να διαστρέψει το έργο του κι από βουλευτής να αυτοανακηρυχθεί σε κοινοβουλευτικό δημοσιογράφο! Όποια πληροφορία κι αν δώσει ο βουλευτής στον λαό, ότι κι αν ρωτήσει τους υπουργούς, ο λαός δεν τον έστειλε στην βουλή για να αποκαλύπτει τα σχέδια των μασονικών στοών ούτε για να καταγγέλλει την συμμετοχή των υπουργών σε σκοτεινά κέντρα παραπολιτικής! Ή μήπως προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα όργια των φημών και να ταΐσει την φαντασία του λαού με παραπολιτικά παιχνίδια των μασονικών στοών, με σκοπό να απαλλάξει τον εαυτό του απ' τα λάθη; Ή θέλει να δικαιολογήσει κατά τρόπο παράλογο, τα επιδόματα και τον τεράστιο μισθό που παίρνει; Όμως οι μισθοί των βουλευτών, δεν δικαιολογούνται με τίποτα, διότι πραγματικά ψάχνω με καλή διάθεση να δικαιολογήσω τους τεράστιους μισθούς τους, και δυστυχώς αδυνατώ! Όσο κι αν καταγγέλλει ο βουλευτής τα σκάνδαλα, όσες στοές κι αν αποκαλύψει, όσο κι αν προσπαθεί με την ρητορεία του να συγκινήσει την κυβέρνηση για τα βάρη που σηκώνει ο λαός, όσο μα όσο κι αν κραυγάσει, είναι πραγματικά ανίσχυρος να κάνει κάτι στην πράξη, διότι αυτοί που νομοθετούν έχουν ασυλία, και αν δεν αρθεί η ασυλία, όλα τ' άλλα είναι μάταια, φως στην άκρη του τούνελ δεν πρόκειται να δει ο λαός, τίποτα δεν θ' αλλάξει στην καθημερινότητα του και τίποτα δεν θα τον κάνει να νιώσει ασφαλής, όσο μάχιμος και καταγγελτικός κι αν είναι ο βουλευτής της αντιπολίτευσης. Άρα, πως δικαιολογείται ο μισθός του βουλευτή που ανήκει στην μείζονα ή στην ελάσσονα αντιπολίτευση; Δεν δικαιολογείται! Η θα πρέπει να πληρώνει ο λαός για να του παρέχει ο βουλευτής κάποιες πληροφορίες, οι οποίες εκ των πραγμάτων δεν χρησιμεύουν σε τίποτα λόγω του άρθρου 61 του συντάγματος; Η μήπως πρέπει να πληρώνει ο λαός για ν' ακούει σκάνδαλα και να γαργαλίζεται στην ακοή χωρίς να αλλάζει τίποτα στην καθημερινότητα του;
Ο ηθικός και τίμιος βουλευτής θα βγει και θα πει καθαρά και ξάστερα στον λαό: αν με ψηφίσετε και είμαι στην κυβέρνηση, θα πρέπει να υπακούω στους κανόνες του κόμματος για να παραμείνω ενεργώ μέλος της παράταξης, κι αν με ψηφίσετε και είμαι στην αντιπολίτευση, πρακτικά τίποτα δεν θα μπορώ να κάνω, διότι μου δένει τα χέρια η βουλευτική ασυλία, εγώ θα καταγγέλλω την κυβέρνηση όταν νομοθετεί εναντίον του λαού, αλλά ως εκεί, δεν έχω νομικό όπλο για να παλέψω, ως εκ τούτου θα περιοριστώ σε έναν σκληρό αντιπολιτευτικό λόγο που τίποτα δεν θ' αλλάξει στην καθημερινότητα σας.
Θεού έργο, θα ήταν, λοιπόν, να φανερωθεί ένας υποψήφιος βουλευτής, που δεν θα δώσει πλαστές ελπίδες στον λαό, αλλά με θάρρος θα ζητήσει από τον λαό, να παλέψουν μαζί για συντακτική εθνοσυνέλευση με σκοπό την δημιουργία νέου συντάγματος. Τότε και μόνο τότε, θα δει ο λαός να αλλάζει η καθημερινότητα του.
Μέχρι όμως να φτάσουμε στο ποθούμενο, θα χρειαστεί να φτύσουμε κι άλλο αίμα, γι' αυτό ας έχουμε τα μάτια ανοιχτά και την κριτική μας σκέψη ετοιμοπόλεμη, γνωρίζοντας ότι από στιγμή σε στιγμή οι κομματικοί εχθροί της αγαπημένης μας πατρίδας πρόκειται να επιτεθούν, και οι βουλευτές μας που βρίσκονται στην αντιπολίτευση, είναι αδύναμοι βάσει των νόμων, να υπερασπιστούν τα αγαθά του λαού.
Τώρα, σ' αυτές τις σκοτεινές ώρες, χρειάζονται πολίτες έτοιμοι για κάθε θυσία, αποφασισμένοι να υπερασπιστούν με οποιοδήποτε τίμημα τα ιερά και τα όσια της Ελλάδας.
Το εργαλείο του βουλευτή για να ασκήσει το έργο του, είναι το σύνταγμα. Όπως για τον μαραγκό είναι το σφυρί ή για τον χειρουργό το νυστέρι, έτσι ανάλογης σημασίας είναι το σύνταγμα για τον βουλευτή. Άρα, ποιος είναι ο καλός και εργατικός βουλευτής; Μα φυσικά, αυτός που εφαρμόζει το σύνταγμα με σκοπό να λύσει τα προβλήματα της κοινωνίας και να καλύψει τις ανάγκες της. Ως εκ τούτου στην πολιτική δεν....
υπάρχουν «αλχημείες» και όπως είναι λογικό, δεν υπάρχουν και αυτόκλητα εργασιακά μέσα ούτε αχανή πεδία δράσης με νομοθετικούς λαβύρινθους. Τα εργαλεία και τα καθήκοντα του βουλευτή, είναι συγκεκριμένα. Όπως ο αρχιτέκτονας εφαρμόζει τους νόμους και τους κανόνες της αρχιτεκτονικής για την κατασκευή ενός κτιρίου ή όπως ο μηχανικός αυτοκινήτων χρησιμοποιεί πάντοτε συγκεκριμένα εργαλεία για να διορθώσει την βλάβη στον κινητήρα (βάσει ενός τεχνικού εγχειριδίου εργάζονται οι πάντες), έτσι και ο βουλευτής εργάζεται πάνω στους νόμους και τους κανόνες που ορίζει το σύνταγμα. Συνεπώς: όταν οι βουλευτές, λένε στον λαό: «μα, και τι να κάνουμε, η καταστάσεις είναι σχεδόν ανυπέρβλητες», ο λαός πρέπει να απαντάει: «εφαρμόστε το σύνταγμα, μελετήστε τα άρθρα και εφαρμόστε το σύνταγμα!»
Τι γίνεται, όμως, όταν το σύνταγμα έχει υποστεί διαβολικές τροποποιήσεις και έχει χάσει την δυναμική του ως εργαλείο ασκήσεως της εξουσίας; Τα πράγματα για τον λαό είναι τραγικά! Η εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας από τα κόμματα (άρθρο 30 του συντάγματος), η βουλευτική ασυλία (άρθρο 62), το δικαίωμα των κομμάτων στην οικονομική τους ενίσχυση απ' το κράτος (άρθρο 29, παράγραφος 2), το «μαύρισμα» του προέδρου της δημοκρατίας κι η αρπαγή του δικαιώματος του για επανεκλογή, όταν παραιτηθεί απ' το αξίωμα του για λόγους που κρίνει ο ίδιος ή επιτάσσει το εθνικό συμφέρον (ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 32), η ανανέωση της λαϊκής εντολής από τα κόμματα και η υφαρπαγή των εκλογικών δικαιωμάτων του λαού απ' τους βουλευτές (εδώ, στο άρθρο 41 παράγραφος 2, έχουμε την απίστευτη διαστροφή, ο λαός δίνει την εντολή για να κυβερνήσουν, όμως οι ίδιοι ψηφίζουν τους εαυτούς τους δήθεν για να ανανεώσουν την λαϊκή εντολή - ο εντολοδόχος αυτοανακηρύσσεται σε εντολέα του εαυτού του). Μέσα σε όλα αυτά τα αναθεωρημένα άρθρα κατά διαβολικό τρόπο, τα εγκλήματα κατά του λαού, κλείνουν με το 120 άρθρο, όπου η τήρηση του συνάγματος διαστρέφεται, και από τα αρμόδια όργανα το «μπαλάκι» πετιέται στον λαό, δίχως νομική κάλυψη, με ασαφή γνώμονα αντίστασης που ενδεχομένως μπορεί να ποινικοποίηση την αντίσταση του λαού και να την καταδείξει ως παράνομη. Συνεπώς, κι εδώ έχουμε διαβολή βαρέων βαρών, διότι η εξουσία πετάει το συνταγματικό της καθήκον στον λαό, τον υπερφορτώνει με υποχρεώσεις για τα δικά της αδικήματα, χωρίς να του έχει δώσει ένα νομικό όπλο, άρα εμμέσως πλην σαφώς το άρθρο 120, οδηγεί το Έθνος στην αναρχία, στις βίαιες συγκρούσεις, και γενικότερα στην ανομία που προκύπτει από την απουσία ενός συνταγματικού δικαστηρίου που υποχρεούται να εποπτεύει την τήρηση του συντάγματος και εκ των πραγμάτων να είναι, η διαφυγή και το νομικό όπλο των ελλήνων πολιτών με ειρηνικά μέσα, χωρίς ένοπλες συγκρούσεις.
Πείτε μου, λοιπόν, ποιος ηθικός και τίμιος άνθρωπος θα δεχόταν να εργαστεί ως γιατρός σε μία κλινική η οποία δίνει ασυλία στο προσωπικό από εγκληματικά λάθη (ή αμέλεια) στα οποία μπορεί να υποπέσει, και εν συνεχεία δεν καλύπτει νομικά κανέναν ασθενή, αλλά θέτει τους ασθενείς ενώπιον των ευθυνών τους και τους υποχρεώνει να αντισταθούν με οποιοδήποτε μέσο για να βρουν το δίκιο τους; Επίσης, πείτε μου, ποιος ηθικός και τίμιος άνθρωπος, θα δεχόταν να εργαστεί ως δάσκαλος όταν κάποιο σχολείο απαγορεύει στους γονείς του μαθητή να κινηθούν νομικά για την βία που μπορεί να ασκείται πάνω του, παρέχοντας ασυλία στον δάσκαλο για τα αδικήματα του; Και όχι μόνο αυτό, αλλά και ποιος ηθικός και τίμιος δάσκαλος θα δεχόταν να συνεχίσει την άσκηση του επαγγέλματος του, όταν ψηφιζόταν έναν νόμος στην βουλή (όπως έγινε με την αναθεώρηση του συντάγματος για την ασυλία), ο οποίος θα όριζε σε όλα τα δημόσια σχολεία, οι δάσκαλοι να μην διώκονται ούτε να συλλαμβάνονται ούτε να φυλακίζονται ούτε με άλλο τρόπο να περιορίζονται χωρίς την άδεια του σχολείου, ακόμα κι αν αδικούν τους μαθητές ή τους ληστεύουν το χαρτζιλίκι; Και τα παραδείγματα που πηγάζουν απ' την κοινή λογική είναι πολλά, και επιβάλλεται να τα επισημαίνουμε, διότι μόνο με σχήματα και εικόνες που πηγάζουν από την απλή καθημερινή ζωή, μπορούμε να πιάσουμε τους παμπόνηρους βουλευτές! Γι' αυτούς (τους σημερινούς βουλευτές δηλαδή) το ηθικό δεν είναι χρήσιμο, δεν εξυπηρετεί τις ραδιουργίες τους, είναι ανώφελο για τα σκοτεινά τους σχέδια, επομένως, το σύνταγμα είναι ο καθρέφτης των έργων τους, με βάση το σύνταγμα θα τους κρίνουμε και θα αξιολογούμε τις πράξεις τους.
Έτσι, λοιπόν, καθώς μελετάμε το σύνταγμα, βλέπουμε ότι το έφτιαξαν στα μέτρα τους, ο ηθικός βουλευτής δεν έχει θέσει στο κοινοβούλιο. Γιατί; Διότι πολύ απλά, η εκάστοτε κυβέρνηση απειλεί με διαγραφή όποιον βουλευτή τολμήσει να ψηφίσει κατά συνείδηση, και η αντιπολίτευση απλά επισημαίνει τα αδικήματα της κυβέρνησης χωρίς να έχει κανένα όπλο νομικό στα χέρια της, με το οποίο θα παλέψει για το κοινό καλό. Και επειδή οι κυβερνήσεις των τελευταίων είκοσι ετών έχουν πλέον αποκαλυφθεί στην συνείδηση του λαού, δεν θα ασχοληθώ μαζί τους, θ' ασχοληθώ όμως, με την περιβόητη αντιπολίτευση, την μείζονα ή την ελάσσονα, την σκληρή ή την «χαδιάρα». Λέω, λοιπόν, δεν υπάρχει αντιπολίτευση επί του πρακτέου στο ελληνικό κοινοβούλιο, υπάρχει αντιπολιτευτική κριτική που δεν ωφελεί τον λαό σε τίποτα, παρά μόνο τον βουλευτή που την ασκεί για δική του προβολή. Στην πράξη (όσο σκληρή και να είναι η κριτική προς την κυβέρνηση) δεν αλλάζει τίποτα, δεν υπάρχει νομικό οπλοστάσιο στα χέρια της αντιπολίτευσης ώστε να κινηθεί επί του πρακτέου και να δώσει λύση στα προβλήματα του λαού! Διότι υπάρχει η «περιβόητη» ασυλία των βουλευτών. Ως εκ τούτου η αντιπολίτευση περιορίζεται σε ρόλο καταδεκτικό, χωρίς να της παρέχει καμία δυνατότητα το σύνταγμα να ενεργήσει στην πράξη και να δώσει λύση. Μπορεί η κυβέρνηση να ξεπουλάει την δημόσια περιουσία, και τα κόμματα της αριστεράς να έχουν απτά στοιχεία για το έγκλημα της κυβέρνησης, όμως στην πράξη δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, απολύτως τίποτα, με βάση το υπάρχων σύνταγμα θα παραμένουν θεατές του ξεπουλήματος της Ελλάδας και θα εξαντλούνται σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων, ποιος απ' όλους δηλαδή, υψώσει πιο πολύ την φωνή του στην κυβέρνηση και φέρει πρώτος στο φως της δημοσιότητας, τα εγκληματικά της λάθη. Όμως ο λαός έχει υποφέρει αρκετά (και έχει ακούσει πάρα πολλά για σκάνδαλα και μίζες), δεν αντέχει άλλο την ανάδειξη της σαπίλας, δεν έχει ανάγκη από καταδεκτική αντιπολιτευόμενη βιτρίνα, έχει ανάγκη από μάχιμους βουλευτές, οι οποίοι θα μπορούν μαζί με την καταγγελία τους, να ενεργήσουν με βάση τον νόμο, και επί του πρακτέου να δώσουν λύση στα προβλήματα του λαού. Δεν τον ενδιαφέρει τον λαό η ανάδειξη των εγκλημάτων της κυβέρνησης, δεν είναι αυτός ο ρόλος του βουλευτή, αυτό είναι ο ρόλος του δημοσιογράφου, και αν κάποιος βουλευτής πιστεύει στην μάχιμη κοινοβουλευτική δημοσιογραφία, θα του έλεγα, ν' αφήσει την έδρα του και ν' αρχίσει το ρεπορτάζ. Διότι ακούσαμε κι από βουλευτή (δεν θέλω να πω το όνομα του από σεβασμό) ότι τάχα απαλλάσσεται από της ευθύνες του ψηφίζοντας το μνημόνιο διότι μίλησε μέσα στην βουλή για πράγματα που κανένας άλλος δεν έχει μιλήσει. Σοβαρά; Πλάκα κάνουμε; Δεν είναι το έργο του αυτό, αυτό είναι έργο της δημοσιογραφίας, ο βουλευτής είναι εκεί για να νομοθετεί κατά συνείδηση και να μάχεται επί του πρακτέου για το καλό του λαού, κανένα δικαίωμα δεν έχει να διαστρέψει το έργο του κι από βουλευτής να αυτοανακηρυχθεί σε κοινοβουλευτικό δημοσιογράφο! Όποια πληροφορία κι αν δώσει ο βουλευτής στον λαό, ότι κι αν ρωτήσει τους υπουργούς, ο λαός δεν τον έστειλε στην βουλή για να αποκαλύπτει τα σχέδια των μασονικών στοών ούτε για να καταγγέλλει την συμμετοχή των υπουργών σε σκοτεινά κέντρα παραπολιτικής! Ή μήπως προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα όργια των φημών και να ταΐσει την φαντασία του λαού με παραπολιτικά παιχνίδια των μασονικών στοών, με σκοπό να απαλλάξει τον εαυτό του απ' τα λάθη; Ή θέλει να δικαιολογήσει κατά τρόπο παράλογο, τα επιδόματα και τον τεράστιο μισθό που παίρνει; Όμως οι μισθοί των βουλευτών, δεν δικαιολογούνται με τίποτα, διότι πραγματικά ψάχνω με καλή διάθεση να δικαιολογήσω τους τεράστιους μισθούς τους, και δυστυχώς αδυνατώ! Όσο κι αν καταγγέλλει ο βουλευτής τα σκάνδαλα, όσες στοές κι αν αποκαλύψει, όσο κι αν προσπαθεί με την ρητορεία του να συγκινήσει την κυβέρνηση για τα βάρη που σηκώνει ο λαός, όσο μα όσο κι αν κραυγάσει, είναι πραγματικά ανίσχυρος να κάνει κάτι στην πράξη, διότι αυτοί που νομοθετούν έχουν ασυλία, και αν δεν αρθεί η ασυλία, όλα τ' άλλα είναι μάταια, φως στην άκρη του τούνελ δεν πρόκειται να δει ο λαός, τίποτα δεν θ' αλλάξει στην καθημερινότητα του και τίποτα δεν θα τον κάνει να νιώσει ασφαλής, όσο μάχιμος και καταγγελτικός κι αν είναι ο βουλευτής της αντιπολίτευσης. Άρα, πως δικαιολογείται ο μισθός του βουλευτή που ανήκει στην μείζονα ή στην ελάσσονα αντιπολίτευση; Δεν δικαιολογείται! Η θα πρέπει να πληρώνει ο λαός για να του παρέχει ο βουλευτής κάποιες πληροφορίες, οι οποίες εκ των πραγμάτων δεν χρησιμεύουν σε τίποτα λόγω του άρθρου 61 του συντάγματος; Η μήπως πρέπει να πληρώνει ο λαός για ν' ακούει σκάνδαλα και να γαργαλίζεται στην ακοή χωρίς να αλλάζει τίποτα στην καθημερινότητα του;
Ο ηθικός και τίμιος βουλευτής θα βγει και θα πει καθαρά και ξάστερα στον λαό: αν με ψηφίσετε και είμαι στην κυβέρνηση, θα πρέπει να υπακούω στους κανόνες του κόμματος για να παραμείνω ενεργώ μέλος της παράταξης, κι αν με ψηφίσετε και είμαι στην αντιπολίτευση, πρακτικά τίποτα δεν θα μπορώ να κάνω, διότι μου δένει τα χέρια η βουλευτική ασυλία, εγώ θα καταγγέλλω την κυβέρνηση όταν νομοθετεί εναντίον του λαού, αλλά ως εκεί, δεν έχω νομικό όπλο για να παλέψω, ως εκ τούτου θα περιοριστώ σε έναν σκληρό αντιπολιτευτικό λόγο που τίποτα δεν θ' αλλάξει στην καθημερινότητα σας.
Θεού έργο, θα ήταν, λοιπόν, να φανερωθεί ένας υποψήφιος βουλευτής, που δεν θα δώσει πλαστές ελπίδες στον λαό, αλλά με θάρρος θα ζητήσει από τον λαό, να παλέψουν μαζί για συντακτική εθνοσυνέλευση με σκοπό την δημιουργία νέου συντάγματος. Τότε και μόνο τότε, θα δει ο λαός να αλλάζει η καθημερινότητα του.
Μέχρι όμως να φτάσουμε στο ποθούμενο, θα χρειαστεί να φτύσουμε κι άλλο αίμα, γι' αυτό ας έχουμε τα μάτια ανοιχτά και την κριτική μας σκέψη ετοιμοπόλεμη, γνωρίζοντας ότι από στιγμή σε στιγμή οι κομματικοί εχθροί της αγαπημένης μας πατρίδας πρόκειται να επιτεθούν, και οι βουλευτές μας που βρίσκονται στην αντιπολίτευση, είναι αδύναμοι βάσει των νόμων, να υπερασπιστούν τα αγαθά του λαού.
Τώρα, σ' αυτές τις σκοτεινές ώρες, χρειάζονται πολίτες έτοιμοι για κάθε θυσία, αποφασισμένοι να υπερασπιστούν με οποιοδήποτε τίμημα τα ιερά και τα όσια της Ελλάδας.
9 σχόλια:
-
το πασοκ πειρε τις εκλογες με ψεματα και συκοφαντιες διελυσε τους ελληνες εδω και 2 χρονια τωρα που ολοι το καταλαβαμε
και τωρα οι ελληνες καηκανε και προσπαθουν να σωσουν οτι απεμεινε
τωρα τι να πουν οι ελληνες ????? -
ΑΣΤΟΥΣ ΝΑ ΛΕΝΕ.
ΝΑΙ ΑΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 300 ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΖΗΤΩ ΠΟΥ ΚΑΗΚΑΜΕ.
ΧΑ!!! ΧΑ!! ΧΑ!!
ΦΟΡΤΩΣΤΕ ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ ΜΟΥ.
...ΑΟΡΑΤΟΣ... -
ΠΗΓΑΙΝΕ ΕΣΥ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙΣ. -
ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΙΣΑΣΤΕ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΛΕΓΕΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΜΗ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ;
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΜΕΣΑ ΣΕ 100 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕ ΠΑΛΙΑ ΥΛΙΚΑ ΝΑ ΒΑΛΕΤΕ ΣΕ ΤΑΞΗ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ;
ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΟΤΙ Η ΤΡΟΪΚΑ ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΝΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΩΤΑΤΟΙ ΜΙΣΘΟΙ
ΔΙΟΡΙΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΨΤΕ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΟΥΜΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΙΝΑΝΕ
ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΣΑΣ ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ; -
T.9.Σελ.45-51 (Λόγος εις συλλαλητήριον Αθηνών την 2-10-1936):
< Τα κόμματα είχαν γηράσει πλέον και εξαντληθεί μέσα σε μακράς ακαταπαύστους εσωτερικάς διαμάχας, αι οποίαι είχαν κατασπαταλήσει και παν ό,τι καλόν υπήρχεν από τούς αρχικούς δημιουργούς των. ΄Ησαν πλέον οργανισμοί νεκροί. δεν έβλεπαν πλέον παρά ψήφους, δεν έβλεπαν παρά πώς θα κερδίσουν ψήφους με οποιοδήποτε μέσον και με οποιαδήποτε θυσία. Δεν ενδιαφέροντο διά την ποιότητα τών ψήφων. Αδιαφορούσαν αν ήσαν αι ψήφοι αυταί, ψήφοι κομ*******στών, ψήφοι εκμεταλλευτών τού δημοσίου χρήματος, ψήφοι απάτριδων. ΄Ολοι το ίδιο ήσαν. Αρκεί όλαι αι ψήφοι αυταί μαζί με τας ψήφους τών τιμίων ανθρώπων να τους έδιδαν αριθμητικώς την εξουσίαν... Η ΒΟΥΛΗ, ΠΟΛΙΤΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΕΙΧΕ ΜΕΤΑΒΛΗΘΕΙ ΣΕ ΑΙΘΟΥΣΑ ΟΠΟΥ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΤΑ ΙΕΡΩΤΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΩΝ... ΜΑΛΙΣΤΑ, ΠΟΛΙΤΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΙΧΕ ΣΑΠΙΣΕΙ Ο ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΣ... ΔΕΝ ΗΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΕΚΥΠΤΕΣ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΕΣΠΟΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΑΡΧΟΥ... ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΗΣΑΝ ΥΠΟ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥ ΚΟΜΜΑΤΑΡΧΟΥ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥ ΔΗΜΟΥ... Και εις το τέλος τα κόμματα σε παρέδωκαν, άλλα μεν επισήμως, άλλα δε ανεπισήμως, εις τον κομ*******σμόν, διά να έχης...μεγαλύτερη ελευθερία!!!> (Απόσπασμα από Λόγο τού Ιωάννου Μεταξά, το 1936).
ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΜΟΥ:
ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ ΚΕΙΜΕΝΟ; ΜΗΠΩΣ ΚΑΘΡΕΠΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ;
ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΤΕ ΚΑΜΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ;
ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ, ΑΦΟΥ ΑΥΤΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ;
ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ;; ΑΝΑΡΡΩΤΗΘΗΚΑΤΕ ΠΟΤΕ;;
ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΠΩΣ ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΟΠΟΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΥΠΕΡΑΝΩ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ, ΚΙ ΟΤΑΝ ΑΚΟΜΗ ΑΠΟΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.
ΔΙΑΛΕΞΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΥΟ:
Ή ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΘΕΣΜΟ (ΤΥΠΟΙΣ ΜΕΝ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ", ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΣ ΟΜΩΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ-ΤΥΡΑΝΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ) ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΗ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ,
Ή ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΑΝΤΑ ΟΔΗΓΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟ ΓΚΡΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ....ΑΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ....
ΣΩΚΡΑΤΗΣ -
ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΑΓΚΟ ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΦΥΡΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟ ΤΟ ΝΥΣΤΕΡΙ ΓΙΑ ΤΗΝ Π--Τ--Α ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ? -
ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΛΕΣ, 1:43. -
MIA OPOIADHPOTE ΠΟΥ ΑΣΚΕΙ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ -
ΜΑ 300 ΕΛΠΙΔΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΕΣ;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση: Μη βάζετε σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο.
Τ α σχόλιά σας ας είναι κόσμια