10 Ιουν 2012
Αριστερό γιαούρτι και δεξιό χαστούκι
του Γιάννη Αναστασάκου
Οι εικόνες του κ. Κασιδιάρη να χαστουκίζει απανωτά την κ. Κανέλλη αξίζει να προβάλλονται ξανά και ξανά. Για να το βλέπουν όχι μόνο όσοι ψήφισαν Χρυσή Αυγή για να τιμωρήσουν το σύστημα. Αλλά κι όσοι άλλοι, από το 2008 τουλάχιστον και μετά, άσκησαν ή ανέχθηκαν τη βία στην διεκδίκηση κοινωνικών αιτημάτων, είτε την εισήγαγαν σε αντικατάσταση επιχειρημάτων. Δεν εννοώ ότι άλλοι ευθύνονται για τον φασισμό του Κασιδιάρη. Ούτε επινοώ συμψηφισμούς. Όμως η βία εδώ και χρόνια έχει εισέλθει στην κοινωνική και πολιτική ζωή χωρίς αντιδράσεις.
Η βία υπάρχει όταν ασκείται φυσικά. Το γιαούρτωμα είναι βία, η λεκτική αντιπαράθεση όσο σκληρή κι αν είναι δεν είναι βία, δεν εμποδίζει την ελευθερία του άλλου να εκφραστεί, δεν του επιφέρει βλάβες. Η διευκρίνιση χρειάζεται γιατί το αυγό της βίας εκκολάφθηκε, όταν το ξύλο ή οι καταστροφές θεωρήθηκαν νομιμοποιημένες αντιδράσεις απέναντι στη «βία» του συστήματος, όπου «βία» τη μια φορά ήταν οι περικοπές συντάξεων, την άλλη η απελευθέρωση των ταξί, την τρίτη ο νόμος για την εκλογή Δ.Σ. στα πανεπιστήμια. Αυτή τη δήθεν βία την απάντησαν μολότωφ, γιαούρτια, προπηλακισμοί, δηλαδή βία ωμή και καθαρή. Νόμος έγινε το δίκιο του αγρότη, εργάτη, ναυτεργάτη, φοιτητή συνδικαλιστή. Έγινε μετά και το δίκιο του Κασιδιάρη.
Πόσες φορές τραμπούκισαν καθηγητές στο Πανεπιστήμιο, τα «αριστερά» εξαπτέρυγα συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ; Πόσες εκδηλώσεις ματαιώθηκαν σε πανεπιστημιακά σεμινάρια γιατί έσερναν τους ομιλητές εκτός αιθούσης; Πόσες φορές οι πατέρες της ΠΝΟ εμπόδισαν εργαζόμενους με καδρόνια, στρίμωξαν τουρίστες στα κρουαζιερόπλοια; Πόσες φορές το αληταριάτο γιαούρτωνε και προπηλάκιζε βουλευτές με τον κ. Χατζηδάκη της Ν.Δ. πιο κραυγαλέο θύμα; Πόσοι από τους συμπολίτες μας βλέποντας τον αιμόφυρτο βουλευτή στην τηλεόραση σκέφθηκαν ή είπαν καλά του κάνανε; Ο αντικοινοβουλευτισμός, οι μούντζες των αγανακτισμένων στη Βουλή, τα συνθήματα για να καεί το μπ…, ηχούν ακόμη. Πιο πρόσφατα πολλοί γέλασαν όταν «οργισμένοι αυτόδικοι» ανέλαβαν να πάρουν το φαΐ βουλευτικής παρέας γιατί «μαζί δεν τα έφαγαν».
Ο προφανώς διαταραγμένος Κασιδιάρης, φασίστας δηλωμένος, που δεν έκρυψε κιόλας πως θεωρεί την άσκηση βίας μέσο πολιτικής αντιπαράθεσης, είναι η πρωτόγονη, σοκαριστική εικόνα, το δεξί χαστούκι της βίας στην πολιτική ζωή. Απέναντί του να σκεφθούν, πολλοί, κυρίως από το ΣΥΡΙΖΑ που δικαίως οργίζονται από την εικόνα του ξυλοδαρμού στο τηλεοπτικό παράθυρο, μήπως τη βία την νομιμοποίησαν και οι ίδιοι, την έβαλαν από τη μεγάλη πόρτα του «κινήματος», του «ασύλου», του «μνημονίου». Το γιαούρτι το αριστερό είναι εξίσου βίαιο με την άκρως δεξιά χείρα του Κασιδιάρη.
Μαζί τους να σκεφθούν εκτός από διαπρύσιες ανακοινώσεις, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ που άφησαν το μεταναστευτικό να ξεφύγει μαζί με τόσα άλλα, ότι σήμερα, όταν η καθημερινότητα τόσων ανθρώπων είναι στο απροχώρητο, όταν η εγκληματικότητα οργιάζει, ότι και οι δύο, αδιόρθωτα ανεπαρκείς δεν προτάσσουν στην προεκλογική, πολιτική ατζέντα την ανακούφιση αυτής της ζοφερής όψης της ζωής. Δεν εγκαλούν καν τον ΣΥΡΙΖΑ στο πρόγραμμα του, που ιδεοληπτικά επιμένει σε άοπλους αστυνομικούς και μόνο μακροπρόθεσμες πολιτικές στο μεταναστευτικό. Υπομένουν ένοχα το σφυροκόπημα για την επίσης ζοφερή όψη της ανέχειας, της ανεργίας, τις μειώσεις μισθών, τη διαφθορά, τη διάλυση. Τα υπομένουν και επιτείνουν την απελπισία. Και περιμένουν άλλη μια φορά, κρυμμένοι πίσω από τα λάθη του αντιπάλου, αναστενάζοντας ο κόσμος να διαλέξει το μικρότερο κακό. Μετά έρχεται ο εκλεγμένος Κασιδιάρης αλλά και το Φαρ Ουέστ της Παιανίας.
Οι εικόνες του κ. Κασιδιάρη να χαστουκίζει απανωτά την κ. Κανέλλη αξίζει να προβάλλονται ξανά και ξανά. Για να το βλέπουν όχι μόνο όσοι ψήφισαν Χρυσή Αυγή για να τιμωρήσουν το σύστημα. Αλλά κι όσοι άλλοι, από το 2008 τουλάχιστον και μετά, άσκησαν ή ανέχθηκαν τη βία στην διεκδίκηση κοινωνικών αιτημάτων, είτε την εισήγαγαν σε αντικατάσταση επιχειρημάτων. Δεν εννοώ ότι άλλοι ευθύνονται για τον φασισμό του Κασιδιάρη. Ούτε επινοώ συμψηφισμούς. Όμως η βία εδώ και χρόνια έχει εισέλθει στην κοινωνική και πολιτική ζωή χωρίς αντιδράσεις.
Η βία υπάρχει όταν ασκείται φυσικά. Το γιαούρτωμα είναι βία, η λεκτική αντιπαράθεση όσο σκληρή κι αν είναι δεν είναι βία, δεν εμποδίζει την ελευθερία του άλλου να εκφραστεί, δεν του επιφέρει βλάβες. Η διευκρίνιση χρειάζεται γιατί το αυγό της βίας εκκολάφθηκε, όταν το ξύλο ή οι καταστροφές θεωρήθηκαν νομιμοποιημένες αντιδράσεις απέναντι στη «βία» του συστήματος, όπου «βία» τη μια φορά ήταν οι περικοπές συντάξεων, την άλλη η απελευθέρωση των ταξί, την τρίτη ο νόμος για την εκλογή Δ.Σ. στα πανεπιστήμια. Αυτή τη δήθεν βία την απάντησαν μολότωφ, γιαούρτια, προπηλακισμοί, δηλαδή βία ωμή και καθαρή. Νόμος έγινε το δίκιο του αγρότη, εργάτη, ναυτεργάτη, φοιτητή συνδικαλιστή. Έγινε μετά και το δίκιο του Κασιδιάρη.
Πόσες φορές τραμπούκισαν καθηγητές στο Πανεπιστήμιο, τα «αριστερά» εξαπτέρυγα συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ; Πόσες εκδηλώσεις ματαιώθηκαν σε πανεπιστημιακά σεμινάρια γιατί έσερναν τους ομιλητές εκτός αιθούσης; Πόσες φορές οι πατέρες της ΠΝΟ εμπόδισαν εργαζόμενους με καδρόνια, στρίμωξαν τουρίστες στα κρουαζιερόπλοια; Πόσες φορές το αληταριάτο γιαούρτωνε και προπηλάκιζε βουλευτές με τον κ. Χατζηδάκη της Ν.Δ. πιο κραυγαλέο θύμα; Πόσοι από τους συμπολίτες μας βλέποντας τον αιμόφυρτο βουλευτή στην τηλεόραση σκέφθηκαν ή είπαν καλά του κάνανε; Ο αντικοινοβουλευτισμός, οι μούντζες των αγανακτισμένων στη Βουλή, τα συνθήματα για να καεί το μπ…, ηχούν ακόμη. Πιο πρόσφατα πολλοί γέλασαν όταν «οργισμένοι αυτόδικοι» ανέλαβαν να πάρουν το φαΐ βουλευτικής παρέας γιατί «μαζί δεν τα έφαγαν».
Ο προφανώς διαταραγμένος Κασιδιάρης, φασίστας δηλωμένος, που δεν έκρυψε κιόλας πως θεωρεί την άσκηση βίας μέσο πολιτικής αντιπαράθεσης, είναι η πρωτόγονη, σοκαριστική εικόνα, το δεξί χαστούκι της βίας στην πολιτική ζωή. Απέναντί του να σκεφθούν, πολλοί, κυρίως από το ΣΥΡΙΖΑ που δικαίως οργίζονται από την εικόνα του ξυλοδαρμού στο τηλεοπτικό παράθυρο, μήπως τη βία την νομιμοποίησαν και οι ίδιοι, την έβαλαν από τη μεγάλη πόρτα του «κινήματος», του «ασύλου», του «μνημονίου». Το γιαούρτι το αριστερό είναι εξίσου βίαιο με την άκρως δεξιά χείρα του Κασιδιάρη.
Μαζί τους να σκεφθούν εκτός από διαπρύσιες ανακοινώσεις, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ που άφησαν το μεταναστευτικό να ξεφύγει μαζί με τόσα άλλα, ότι σήμερα, όταν η καθημερινότητα τόσων ανθρώπων είναι στο απροχώρητο, όταν η εγκληματικότητα οργιάζει, ότι και οι δύο, αδιόρθωτα ανεπαρκείς δεν προτάσσουν στην προεκλογική, πολιτική ατζέντα την ανακούφιση αυτής της ζοφερής όψης της ζωής. Δεν εγκαλούν καν τον ΣΥΡΙΖΑ στο πρόγραμμα του, που ιδεοληπτικά επιμένει σε άοπλους αστυνομικούς και μόνο μακροπρόθεσμες πολιτικές στο μεταναστευτικό. Υπομένουν ένοχα το σφυροκόπημα για την επίσης ζοφερή όψη της ανέχειας, της ανεργίας, τις μειώσεις μισθών, τη διαφθορά, τη διάλυση. Τα υπομένουν και επιτείνουν την απελπισία. Και περιμένουν άλλη μια φορά, κρυμμένοι πίσω από τα λάθη του αντιπάλου, αναστενάζοντας ο κόσμος να διαλέξει το μικρότερο κακό. Μετά έρχεται ο εκλεγμένος Κασιδιάρης αλλά και το Φαρ Ουέστ της Παιανίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση: Μη βάζετε σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο.
Τ α σχόλιά σας ας είναι κόσμια