Άθλιοι πολιτικοί ψηφισμένοι από άθλιους δούλους

– 11/07/2012Καταχωρήθηκε σε: ΕΠΙΛΟΓΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του Πιτσιρίκου
Θετικά και αισιόδοξα είναι τα στοιχεία μελέτης απασχόλησης της Icap, αφού οι απασχολούμενοι είναι κάτω από 4 εκατομμύρια για πρώτη φορά στη δεκαετία. Η μείωση των απασχολούμενων δείχνει πως δεν χρειάζεται να δουλεύουν όλοι στην οικογένεια, οπότε οι άλλοι έκοψαν τη δουλειά και ζουν όλοι από το μισθό ενός, και την περνάνε όλοι φίνα εκτός από αυτόν που δουλεύει.

Η κάμψη της απασχόλησης είναι διαρκής -και αυξάνεται από χρόνο σε χρόνο-, οπότε κάποια στιγμή θα φτάσουμε στον επιθυμητό στόχο που δεν είναι άλλος από το να δουλεύει ένας Έλληνας και να ταΐζει τα υπόλοιπα 11 εκατομμύρια.
Είναι ωραίο στην έρευνα που γίνεται λόγος για «απασχολούμενους». Δεν αναφέρονται ως εργαζόμενοι, αφού κάποιοι είναι απασχολήσιμοι ή ανήκουν σε κάποια άλλη τέτοια εξωτική κατηγορία που πληρώνεται άθλια και δεν έχει εργατικά δικαιώματα.
Το σωστό θα ήταν όλες οι κατηγορίες εργαζομένων να αναφέρονται ως εκμεταλλεύσιμοι -γιατί περί αυτού πρόκειται-, αλλά θα φρικάρουν οι νεοφιλελεύθεροι φασίστες αν πεις τον εργαζόμενο «εκμεταλλεύσιμο», γιατί αυτά είναι κομμουνιστικά και πρέπει τώρα να υποστηρίζουμε όλοι την ελεύθερη αγορά και να ξεχάσουμε την πάλη των τάξεων -λες και δεν υπάρχουν τάξεις σήμερα- γιατί «δεν ντρέπεστε κύριε να μην σας αρέσει η ελεύθερη αγορά και να αναμασάτε αυτά τα σταλινικά απολιθώματα που κατέρρευσαν, δεν το μάθατε ακόμα;».
Όχι, φτωχέ μαλάκα, δεν ντρέπομαι. Να ντρέπεσαι εσύ που θέλεις να απαγορεύσεις στον οποιονδήποτε ακόμα και να σκεφτεί πως μπορεί να υπάρχει -θα πρέπει να υπάρχει- και κάποιος άλλος τρόπος να ζουν οι άνθρωποι εκτός από αυτήν την οικονομική κόλαση που λατρεύεις . Με τον τρόπο που σκέφτεσαι -ή μάλλον με τον τρόπο που δεν σκέφτεσαι-, θα ήμασταν ακόμα στις σπηλιές, οπότε άντε και γαμήσου. (Μη δίνετε σημασία, αγαπητοί αναγνώστες, η κύρια -και μάλλον η μόνη- χρησιμότητα ενός μπλογκ είναι η εκτόνωση του γράφοντος.)
Κι αφού μας απαγόρευσαν τις λέξεις και δεν μπορούμε πια να μιλάμε για εκμετάλλευση και προλεταριάτο -αν και είναι εξαιρετικά επίκαιρα πράγματα-, μιλάμε για την απασχόληση που δεν είναι ακριβώς εργασία γιατί, όταν σου λέει ο άλλος «απασχολούμαι στο εργοστάσιο», μοιάζει λίγο σαν να περνάει την ώρα του, αφού σκέφτεσαι πως πριν κωλοβαρούσε όλη μέρα και ευτυχώς που βρήκε μια ασχολία να γεμίσει τη μέρα του, να γίνει δούλος και να μην σκεφτεί ποτέ στη ζωή του, γιατί η σκέψη διώκεται, η σκέψη απαγορεύεται, η σκέψη είναι επικίνδυνη, δεν μας θέλουν να σκεφτόμαστε -γιατί μόνο όταν σκεφτόμαστε είμαστε ελεύθεροι- κι εμείς τους κάνουμε το χατίρι και δεν σκεφτόμαστε και θεωρούμε όλη αυτήν την οικονομική παράνοια δεδομένη και ιερή (ενώ δεν είναι) γιατί δεν αντέχουμε να γίνουμε ελεύθεροι άνθρωποι. (Όλο αυτό ήταν μια πρόταση – μερικές φορές, με εντυπωσιάζω. Εν τω μεταξύ, το ποστ ξεκίνησε για σατιρικό σχόλιο πάνω στην έρευνα της Icap για την ανεργία και κοντεύει να καταλήξει σε κάλεσμα για ένοπλη πάλη. )
Και τώρα, άθλιοι πολιτικοί ψηφισμένοι από άθλιους δούλους λένε ψέματα -και ξέρουμε πως λένε ψέματα- και υπόσχονται αόριστα τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας που δεν υπάρχουν και δεν θα υπάρξουν ποτέ γιατί δεν χρειάζονται πια, δεν χρειάζονται εργαζόμενοι, γιατί δεν ζούμε στην εποχή της εργασίας, που πέθανε αλλά εμείς κάνουμε σαν να μην έχει πεθάνει γιατί φοβόμαστε να ζήσουμε ελεύθεροι, δεν ξέρουμε πώς να κάνουμε κάτι πιο όμορφο στη ζωή μας από το να ζούμε σαν δούλοι αλλά, για μισό λεπτό, αυτά τα έχω ξαναγράψει, οπότε να μην τα ξαναγράψω και να πάω μια βόλτα, να δω κάναν άνθρωπο, γιατί είμαι άνθρωπος και μοίρα μου είναι οι άνθρωποι, δεν είναι οι αγορές που να πάνε να γαμηθούνε μαζί με αυτούς που παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων και μαζί με τους τραπεζίτες που έρχεται η ώρα τους και θα καούν στην κόλαση οι παλιοπουσταράδες.

Πηγή: http://www.otyposnews.gr/archives/45720#ixzz20RCpYBf5