Τι αποκαλύπτουν Έλληνες πανεπιστημιακοί για Γίγαντες και Κύκλωπες

– 12/07/2012Καταχωρήθηκε σε: ΑΘΕΑΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ, ΕΠΙΛΟΓΕΣ

ΕΙΧΑ την μεγάλη τιμή και χαρά να λάβω από τον κ Χρήστο Οικονομόπουλο, γνωστό Παιδοχειρουργό και πανεπιστημιακό διδάσκαλο, την σπουδαιοτάτης σημασίας εργασία του, σε μορφή ανάτυπου, με τίτλο: «ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΩΛΙΑΡΟΥ (ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ) – ΝΕΑ ΑΠΟΨΗ ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΕΖΗΣΕ Ο ΚΥΚΛΩΠΑΣ ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ», που έγραψε μαζί με την Ιατρό κ Αλεξάνδρα Χρ. Οικονομοπούλου. Είναι τόσο ενδιαφέρουσα αυτή η εργασία που δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να δημοσιεύσω μέσα στο βιβλίο αυτό ορισμένα αποσπάσματα της συγκλονιστικής αυτής ιατρικής έρευνας , που έχουν ως εξής:
«Σε καμία άλλη χώρα του πλανήτη μας – λένε οι παραπάνω επιστήμονες- τα σπήλαια δεν συνδέθηκαν τόσο με την μυθολογία και την ιστορία των ανθρώπων της όσο τα Ελληνικά σπήλαια, τα περισσότερα από τα οποία ταυτίστηκαν με τους θρύλους, τους μύθους και τα ιστορικά δεδομένα του Ελληνισμού.

Παρά τη ροή του χρόνου και τη συσσώρευση των γεγονότων που σε μερικές περιπτώσεις μετέβαλαν τις εξελίξεις και διέκοψαν, για μικρά ή μεγάλα χρονικά διαστήματα, την ιστορική συνέχεια του Ελληνικού λαού, όμως δεν στάθηκαν ικανά να σβήσουν τις μνήμες και τις παραδόσεις του. Σε κάθε περιοχή του Ελλαδικού χώρου τα διάφορα γεγονότα διαμέσου των αιώνων αποτυπώθηκαν σε πολλούς μύθους των σπηλαίων. Έτσι σήμερα τα σπήλαια, στα βουνά και στους λόφους, στα νησιά και στις θάλασσες έχουν κάτι να διηγηθούν από τα περασμένα της Φυλής μας.
Κατά τη Μυκηναϊκή Εποχή πολλά από τα γεγονότα αυτά αποτυπώθηκαν στην Ελληνική Μυθολογία, καθώς και σε όλες τις μετέπειτα ιστορικές περιόδους της πολυκύμαντης πορείας του Έθνους, αντιπαλεύοντας την καταλυτική δύναμης του πανδαμάτορα χρόνου. Για να γνωρίσουμε όμως και να αξιολογήσουμε τους μύθους που συνδέονται με τα πολυάριθμα Ελληνικά σπήλαια, είναι ανάγκη να ανατρέξουμε στις πλούσιες πηγές των παραδόσεων, στους τόπους ή στις γύρω περιοχές που βρίσκονται και να ζητήσουμε να πληροφορηθούμε από το στόμα των λαϊκών ανθρώπων για τα σπήλαια αυτά. Είμεθα βέβαιοι ότι θα εκπλαγούμε με τα χρήσιμα στοιχεία που θα μας δώσουν ή ακόμα με τις πληροφορίες που θα μας «διηγηθούν» για τις λησμονημένες ιστορίες τους.
Σε όσα σπήλαια λείπουν τα ιστορικά γεγονότα από τις γραπτές πηγές, έρχονται οι παραδόσεις και οι θρύλοι των σπηλαίων, που ακόμη επιβιώνουν για να καλύψουν το κενό και με τη σαγήνη τους να αναπλάσουν το παρελθόν. Γιατί το κάθε σπήλαιο όταν αποκοπεί από τους θρύλους του προσομοιάζει με ένα ανατομικό πτώμα, χωρίς ψυχή.
Στην Ελλάδα από τα 8.500 καταγεγραμμένα σπήλαια πολλά αναφέρονται ως τόποι που γεννήθηκαν ή έζησαν Θεοί, Θεές, Ημίθεοι, Ήρωες, Νύμφες και άλλα αξιόλογα μυθολογικά πρόσωπα των αρχαίων Ελλήνων. Με τη συλλογή των θρύλων ή μύθων του κάθε σπηλαίου μπορούμε να προσεγγίσουμε πολλά ιστορικά γεγονότα που έχουν συνδεθεί με σπήλαια. Έτσι είμεθα σε θέση να αντιληφθούμε καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκαν οι μύθοι των εκάστοτε συγκεκριμένων σπηλαίων. Με την προσπάθειά μας αυτή να κατανοήσουμε τους θρύλους των σπηλαίων, που είναι αυτή η ψυχή των σπηλαίων, πιστεύουμε ότι συμβάλουμε στην ανανέωση του χώρου της σύγχρονης Σπηλαιολογίας.
Σαν Γιατροί αλλά ταυτόχρονα ως τακτικά μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας, έχουμε αγκαλιάσει την έρευνα της Ιατρικής Λαογραφικής και της Γλωσσικής Σπηλαιολογίας, γιατί πιστεύουμε στις επιβιώσεις που αναφέρονται σε μύθους των σπηλαίων ή που έχουν
Στη συνέχεια οι κκ Χρίστος Οικονομόπουλος και Αλεξάνδρα Οικονομοπούλου, κάνουν μια ιστορική αναδρομή στον χώρο και τον χρόνο μιλώντας για θέματα, όπως:

• Το Σπήλαιο της Αντιπάρου, ο τόπος όπου έζησε ο Κύκλωπας Πολύφημος.
• Ο Πάριος ιαμβογράφος Αρχίλοχος ήταν το πρώτο ιστορικό πρόσωπο που επισκέφθηκε το Σπήλαιο της Ωλιάρου και στοχάσθηκε μέσα σ’ αυτό τα λυρικά του ποιήματα.
• Παρωνύμια δηλωτικά των χαρακτηριστικών του Πολύφημου και της πάθησής του που επιχωριάζουν στις Κυκλάδες.

Εδώ, αξίζει τον κόπο να σταματήσουμε και να διαβάσουμε τα εξής:
«Η προσπάθειά μας για να εντοπίσουμε ότι το Σπήλαιο της Αντιπάρου ήταν το Άντρον όπου έζησε ο Κύκλωπας Πολύφημος, στηρίχθηκε κυρίως στις επιβιώσεις της λαϊκής ιατρικής παράδοσης της ευρύτερης περιοχής των Κυκλάδων. Tα στοιχεία της παράδοσης που έχουν επιβιώσει, μας οδήγησαν στη λύση του προβλήματος που δεν ήταν άλλη από το περίφημο Σπήλαιο της Αντιπάρου (Ωλιάρου). Tα στοιχεία που συλλέξαμε για να τεκμηριώσουμε τη Νέα άποψη, τα παραθέτουμε αμέσως παρακάτω.
Οι Κυκλάδες με τη μακραίωνη ιστορία τους είχαν παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του Πολιτισμού της Ελλάδος. Ένα δε από τα πλέον ζωντανά στοιχεία της ιστορίας των Κυκλάδων είναι η γλώσσα τους με τα πλούσια διαλεκτικά και ποικίλα γλωσσικά της προτερήματα. Tα τελευταία χρόνια συλλέγουμε παρωνύμια (παρατσούκλια) δηλωτικά συγγενών και επίκτητων παθήσεων προκειμένου να χαρτογραφήσουμε την Ανθρωπογεωγραφική κατανομή τους στον Ελλαδικό χώρο. Η έρευνά μας αυτή αποσκοπεί να προσδώσει μια νέα ώθηση στην ιατρική, τη βιολογική και τη γενετική του πλευρά ώστε να μπορέσουμε να αναπτύξουμε ένα νέο τομέα ο οποίος να άπτεται της Ευγονικής στο χώρο της Ονοματολογίας, που τον ονομάζουμε «Ανθρώπινη Παθολογία και Παρωνυμιολογία».

Ο διακεκριμένος Παιδοχειρουργός κ Χρήστος Οικονομόπουλος, που κάνει τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις για τον γίγαντα (ή Κύκλωπα) Πολύφημο – και όχι μόνον…

Στην προσπάθειά μας αυτή εντοπίσαμε στα νησιά της Πάρου, της Νάξου, της Μήλου καθώς και στην Κάρπαθο της Δωδεκανήσου. Επιπλέον δε στις δύο μεγαλονήσους την Κρήτη και την Κύπρο, ότι επιχωριάζουν παρωνύμια που μπορούμε να τα ταυτίσουμε με το κυριότερο χαρακτηριστικό του Κύκλωπα Πολύφημου δηλαδή τον ένα οφθαλμό στο κέντρο του μετώπου του όπως: «Μονόματος», «Μονομάτης», «Μονοματιάς», «Τριομάτης», «Κύκλωπας», «Τριόματος», «Τριοματιάς». Επίσης στις ίδιες περιοχές εντοπίσαμε ότι επιχωριάζει περισσότερο από άλλες περιοχές η νόσος Ακρομεγαλία ή Μεγαλακρία ή Γιγαντισμός που οφείλεται σε υπερλειτουργία ή σπανιότερα σε χρωμόφοβο αδένωμα του προσθίου λοβού της υποφύσεως.
Πολλά κλινικά χαρακτηριστικά της νόσου αυτής που τα παρουσίαζε και ο Κύκλωπας Πολύφημος, τα ευρήκαμε επίσης σε παρωνύμια των νήσων Πάρου – Αντιπάρου, Νάξου, Μήλου όπως: «Αντρούλακας», «Ανάμιος», «Γκαμίλης», «Δένδρος», «Ζαβλαέρας», «Θεριός», «Θεόρατος», «Δράκος», «Γίγας», «Αρίδας», «Λοστάρας», «Μακρυπόδαρος», «Μακρής», «Μανναυλιάς» (σαν μαννάλι της εκκλησίας) «Μαντράχαλος», «Ψηλοκρεμανταλάς», «Πυργός» «Ψηλανάρχατος» (άχαρος – ψηλός), «Δακτύλας» (με γιγαντοδακτυλία), «Μακρυδάκτυλος», «Τριχέρης», «Αριδοπόδαρος», «Ποδάρας», «Λουμπαρδοπόδης» (γιγαντιαία άκρα), «Πατούσας» (με μεγάλα πέλματα) ή «Πατούχαρος» κ.λπ. Tα σωματικά χαρακτηριστικά του Κύκλωπα Πολύφημου, τα οποία περιγράφει ο Όμηρος, ταυτίζονται ακριβώς με τα κλινικά σημεία μιας προχωρημένης περίπτωσης της νόσου Ακρομεγαλίας από ένα καλοήθες χρωμόφοβο αδένωμα του προσθίου λοβού της υποφύσεως.
Tα χρόνια εκείνα της προϊστορικής εποχής φυσικό ήταν η περίπτωση της αρρώστιας του Πολύφημου να ήταν παραμελημένη λόγω της ανυπαρξίας της σύγχρονης επεμβατικής Ιατρικής. Στις ημέρες μας το χρωμόφοβο αδένωμα χειρουργείται όταν ακόμη ευρίσκεται στα αρχικά στάδια με εγχειρητική προσπέλαση από το ριζορίνιο, η δε χειρουργική θνησιμότητα δεν υπερβαίνει το 2% των περιπτώσεων. Το χρωμόφοβο αυτό αδένωμα σε σχέση με τους άλλους καλοήθεις όγκους της υποφύσεως έχει την τάση να επεκτείνεται πάντα και μόνο προς τα εμπρός, διαβρώνοντας το ηθμοειδές οστούν του κρανίου. Ο όγκος διαπερνά το ριζορίνιο και προβάλλει στο μέσον του μετώπου ως μία κυστική εγκεφαλοκήλη δηλαδή ένα στρογγυλό μόρφωμα που δίνει την εντύπωση «μεγάλου οφθαλμού» από την στιλπνότητα, την υπεραιμία των μηνίγγων, και το κυκλικό του όγκου που προβάλλει.
Το μόρφωμα αυτό κατά πάσα πιθανότητα αφορούσε τον Κύκλωπα Πολύφημο, ένα Γίγαντα που όπως τον περιγράφει ο Όμηρος στην Οδύσσεια ήταν «μονόφθλαμος», «άγριος», «απολίτιστος» και «ανθρωποφάγος» όπου ο μοναδικός «μεγάλος οφθαλμός» κατελάμβανε το κέντρο του μετώπου του. Ο Όμηρος δεν αναφέρει συγκεκριμένα ότι οι άλλοι Κύκλωπες που ζούσαν στο Σπήλαιο του Πολύφημου ή στη γύρω περιοχή είχαν ένα μόνο μάτι στο κέντρο του μετώπου τους. Αναφέρει όμως ότι ήσαν γιγαντόσωμοι, δυνατοί, απολίτιστοι ποιμένες και τυροκόμοι που είχαν ως γενάρχη και αρχηγό τους τον Πολύφημο. Αυτοί ζούσαν απομονωμένοι με τις οικογένειές τους. Ήταν αφιλόξενοι και σκληρά εκδικητικοί προς τους ζωοκλέφτες ή τους πειρατές που άρπαζαν τα τυροκομικά τους προϊόντα, τα δέρματα των ζώων ή το μαλλί των προβάτων και τα ίδια τα ζώα τους (…).

Πηγή: http://www.otyposnews.gr/archives/45775#ixzz20RDPZBKU