Ariel Sharon: Ηγέτης για το Ισραήλ – Σφαγέας για την Παλαιστίνη

Απεβίωσε στις 11 Ιανουαρίου, σε ηλικία 85 ετών, ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Ariel Sharon, ο οποίος βρισκόταν σε κώμα μετά από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη στις 4 Ιανουαρίου 2006, εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας. Ο αμφιλεγόμενος Sharon που συμμετείχε σε σχεδόν όλους τους πολέμους του Ισραήλ, είχε θέσει ως στόχο να λύσει οριστικά το εδαφικό, καθορίζοντας τα σύνορα του Ισραήλ υπό τους δικούς του όρους. Έχοντας αποκτήσει τη φήμη του σκληρού στρατιωτικού και πολιτικού ηγέτη, υπήρξε για πολλά χρόνια υπέρμαχος του ισραηλινού εποικισμού, όμως σε μεγάλη ηλικία αποκήρυξε το όραμά του για τη δημιουργία ενός «Μεγάλου Ισραήλ» (Eretz Yisrael) και το 2005 ήταν ο πρώτος που διέταξε την εκκένωση των εβραϊκών οικισμών της Λωρίδας της Γάζας, έπειτα από 38 χρόνια κατοχής. Γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1928 στην Παλαιστίνη, που την εποχή εκείνη ήταν υπό Βρετανική Εντολή, από γονείς που κατάγονταν από τη Λευκορωσία. Εντάχθηκε σε ένοπλες ομάδες της Haganah από την ηλικία των 17 και με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, ανέλαβε εκπαιδευτής των Εβραϊκών Αστυνομικών Μονάδων. Ως διοικητής της επίλεκτης Mονάδας 101 και κατόπιν διοικητής της Ταξιαρχίας Αλεξιπτωτιστών, εξαπέλυε πολλές επιχειρήσεις αντιποίνων κατά των Fedayeen. Η πιο αιματηρή ήταν αυτή του 1953 στο παλαιστινιακό χωριό Κίμπια όπου έχασαν τη ζωή τους 60 άμαχοι. Τραυματίστηκε δύο φορές και κέρδισε, χάρη στο παρουσιαστικό του αλλά και στις ακραίες μεθόδους του, το προσωνύμιο «μπουλντόζας». Διετέλεσε επίσης διοικητής της Σχολής Πεζικού και της ισχυρότερης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας στον Πόλεμο των Έξι Ημερών, το 1967. Το 1973 αποστρατεύθηκε με το βαθμό του υποστρατήγου όμως με το ξέσπασμα του Πολέμου του Yom Kippur ανακλήθηκε στην υπηρεσία και του ανατέθηκε η διοίκηση εφεδρικής Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας. Και σ΄ αυτόν τον πόλεμο, ο Ariel Sharon απέδειξε τις στρατιωτικές ικανότητές του: διέσχισε τη διώρυγα του Σουέζ, απέκοψε και περικύκλωσε το αιγυπτιακό 3ο Σώμα Στρατού σε μια παράτολμη ενέργεια.

Εισήλθε στην πολιτική μέσω του Likud και έγινε το δεξί χέρι του ηγέτη της εθνικιστικής δεξιάς και πρωθυπουργού από το 1977, Μenachem Begin. Το 1981 διορίστηκε υπουργός Άμυνας και ως αρχιτέκτονας της ισραηλινής εισβολής στο Λίβανο, το 1982 εξαπολύει την Επιχείρηση «Ειρήνη για τη Γαλιλαία» για τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας 40 χιλιομέτρων στο νότιο Λίβανο, σε προστασία των βορείων συνόρων του Ισραήλ. Τα μέλη της PLO και ο Yasser Arafat εκδιώχθηκαν από το Λίβανο και ο Sharon γίνεται κόκκινο πανί για όλον τον αραβικό κόσμο. Εκατοντάδες Παλαιστίνιοι σφαγιάστηκαν από λιβανικές παραστρατιωτικές οργανώσεις στους υπό ισραηλινό έλεγχο προσφυγικούς καταυλισμούς Σάμπρα και Σατίλα. Ο Ariel Sharon υποβάλει την παραίτησή του ενώ η Δικαιοσύνη τον έκρινε ένοχο για έμμεση συμμετοχή στις δολοφονίες κι αποτυχία αποτροπής τους. Έπειτα από ένα μεγάλο διάλειμμα, επέστρεψε σε υπουργική θέση υπό τον δεξιό συνασπισμό του Benjamin Netanyahu το 1996 και αναλαμβάνει το υπουργείο Εξωτερικών και την διαπραγμάτευση με την Παλαιστινιακή Αρχή. Το 1999 εξελέγη πρόεδρος του Likud, μετά την παραίτηση του Benjamin Netanyahu, ο οποίος είχε ηττηθεί στις εκλογές από τον Ehud Barak. Στις 28 Σεπτεμβρίου 2000, η επίσκεψή του στο Όρος του Ναού -τον τρίτο ιερότερο τόπο για τους μουσουλμάνους- στην Ανατολική Ιερουσαλήμ στάθηκε αφορμή για το ξέσπασμα της δεύτερης Ιντιφάντα. Με την υπόσχεση ότι θα καταπνίξει την παλαιστινιακή εξέγερση, εξελέγη πανηγυρικά πρωθυπουργός στις 6 Φεβρουαρίου 2001. Κέρδισε επίσης τις εκλογές που διεξήχθησαν δύο χρόνια αργότερα. Ορμητικός, μαχητικός, με καυστικό χιούμορ, ο Sharon εγκατέλειψε το 2005 το Likud εν μέσω ανοικτής αμφισβήτησης και ίδρυσε το κεντρώο Kadima. Σχεδίαζε να προχωρήσει και σε άλλες εκκενώσεις οικισμών, στη Δυτική Όχθη, έχοντας καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το Ισραήλ θα έπρεπε να παραιτηθεί από τουλάχιστον ένα μέρος των εδαφών που είχε κατακτήσει στον πόλεμο του 1967, εάν ήθελε να παραμείνει ένα «εβραϊκό και δημοκρατικό» κράτος.

Ο Ariel Sharon ως οπλίτης στον νεοσύστατο Ισραηλινό Στρατό, το Φεβρουάριο του 1948.

Ο Ariel Sharon ενημερώνει τη Μονάδα του πριν από επιχείρηση, 30 Αυγούστου 1955.

Ο Ariel Sharon παρακολουθεί την ανάπτυξη της Μονάδας του στην χερσόνησο του Σινά στις 30 Οκτωβρίου 1956.

Ο Ariel Sharon στη χερσόνησο του Σινά στις 8 Ιουνίου 1967, κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Μέση Ανατολή.

Ο Ariel Sharon με τον πρώην πρωθυπουργό David Ben-Gurion και τον Αρχηγό των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγό Haim Bar-Lev στα ισραηλινο-αιγυπτιακά σύνορα στις 27 Ιανουαρίου 1971.

Ο τραυματισμένος Ariel Sharon με τον Moshe Dagan στη δυτική πλευρά της διώρυγας του Σουέζ ton Οκτώβριο του 1973.

Ο Ariel Sharon με τον πρώην Αρχηγό των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγό ε.α. Haim Bar-Lev στο μέτωπο το 1973.

Ο Yποστράτηγος Ariel Sharon στο μέωτοπο τον Οκτώβριο του 1973.

O υπουργός Άμυνας Ariel Sharon με τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού στα προάστια της Βηρυττού στις 15 Ιουνίου 1982.

H τριήμερη σφαγή εκατοντάδων Παλαιστινίων προσφύγων στους καταυλισμούς Sabra και Shatila από λιβανέζικη -συμμαχική προς το Ισραήλ- πολιτοφυλακή χάρισε στον Ariel Sharon το προσωνύμιο «του σφαγέα της Βηρυττού».

Ο τότε υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ Ariel Sharon περνά μπροστά από τον Παλαιστίνιο ηγέτη Yasser Arafat κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή στο Συνεδριακό Κέντρο Wye River, 21 Οκτωβρίου 1998.

strategyreports.wordpress.com

13