Να συνεχίσει να πιστεύει ο λαός στη δικαιοσύνη

Πριν πολύ καιρό, όταν ξέσπασε η κρίση, ο κόσμος είχε δηλώσει σε δημοσκόπηση ότι εμπιστευότανε τρεις θεσμούς: Την Δικαιοσύνη, την Εκκλησία και τα Σώματα Ασφαλείας. Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε τι θα έδιδε μία νέα δημοσκόπηση. Το μόνο βέβαιο, με βάση τις κοινωνικές μας προσλαμβάνουσες, είναι ότι ο κόσμος εξακολουθεί να έχει τον πολιτικό κόσμο χαμηλά στην εκτίμησή του.

Είναι επικίνδυνο για την εξέλιξη μιας κοινωνίας να απαιτεί ο λαός και να ικανοποιεί τις απαιτήσεις αυτές η Δικαιοσύνη. Όπως κι επικίνδυνο είναι να μην στέκεται η Δικαιοσύνη στο ύψος των περιστάσεων και να αποφεύγει να ασχοληθεί με καυτά θέματα. Το πιο επικίνδυνο απ΄ όλα όμως, είναι να έχει χάσει η Δικαιοσύνη την αυτονομία της και να κινείται καθ΄ υπόδειξη πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων.

Δεν λέμε ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Λέμε ποιοί είναι οι κίνδυνοι κι αυτό είναι κάτι που πάντα πρέπει να το έχουν υπόψη τους οι υπηρέτες της Δικαιοσύνης. Να στέκονται, να σκέπτονται αν έχουν τηρήσει τον όρκο τους και έπειτα να συνεχίζουν την ημέρα τους. Όπως αντίστοιχα οφείλουν να το κάνουν πλήθος άλλων συμπολιτών μας που υποστηρίζουν ότι ασκούν λειτούργημα. Μία εποχή, για παράδειγμα, αυτό έλεγαν για τον εαυτό τους και οι δημοσιογράφοι. Δεν γνωρίζω αν το υποστηρίζουν και σήμερα...

Στο επόμενο χρονικό διάστημα "ακούμε" ότι πρόκειται να ακούσουμε για νέα σκάνδαλα που θα "συνταράξουν" το Πανελλήνιο. Σκάνδαλα που έχουν να κάνουν με τα αμαρτωλά χρόνια που η χώρα ζούσε στον παράδεισο της επίπλαστης ευμάρειάς της και όλη η Ελλάδα θύμιζε ένα ξέγνοιαστο παιδικό μελίσσι σε κατασκήνωση.

Η αλήθεια είναι ότι η κοινή γνώμη έχει εδώ και καιρό την απορία για ποιόν λόγο δεν έχουν ακόμη κληθεί να λογοδοτήσουν πολιτικά στελέχη που πλούτισαν, παρά το γεγονός ότι δεν έχουν εργαστεί μία ημέρα στην ζωή τους και η μόνη τους δραστηριότητα έχει να κάνει με τα κοινά. Λέει, δηλαδή, ο κόσμος και εδώ δεν φαίνεται να έχει άδικο, ότι αν ήθελε η Δικαιοσύνη να πιάσει τους κλέφτες θα ήταν ίσως αρκετό να ερευνήσει το πόθεν των δηλώσεων των πολιτικών και να μην μείνει απλά στην ανάγνωση του έσχες.

Έστω κι αργά, λοιπόν, θα δούμε κάποιους να λογοδοτούν. Το πρώτο εύλογο ερώτημα είναι γιατί σήμερα και όχι χτες. Κι ακόμη πιο εύλογο, γιατί χτες κι όχι την εποχή που τα εγκλήματα γινόντουσαν μπροστά στα μάτια μας.

Τέλος πάντων, ό,τι έγινε - έγινε. Το θέμα είναι να λειτουργήσουν κάποια στιγμή οι θεσμοί, έστω και καθυστερημένα. Να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα ανοίξουμε υποθέσεις με βάση το θυμικό μας και σε αυτό νομίζω ότι πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι μας. Όπως επίσης θα πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή στο θέμα του χρόνου απόδοσης της Δικαιοσύνης. Το να μείνει κάποιος προφυλακισμένος για 18 μήνες και να κριθεί αθώος έπειτα από τρία ή πέντε χρόνια, θα είναι καταστροφικό για την ζωή του κατηγορουμένου και των οικογενειών τους.

Αυτό που σίγουρα δεν πρέπει να γίνει είναι να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι για κάποιον λόγο επιχειρείται σε αυτή την φάση ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών και ότι γι΄ αυτό τον σκοπό χρησιμοποιείται η Δικαιοσύνη. Όπως επίσης και δεν πρέπει να επαναληφθούν φαινόμενα του παρελθόντος, όταν κυβερνήσεις πίεζαν για την συγκάλυψη υποθέσεων, προκειμένου να διασώσουν στελέχη και κομματικούς τους φίλους. Κάτι, πάντως, που προς το παρόν δεν φαίνεται να ισχύει σήμερα, αφού βγαίνουν στον αέρα σκάνδαλα που θίγουν φίλους και συγγενείς της παρούσας κυβέρνησης. Ας ελπίσουμε ότι στο τέλος θα έχουν απαντηθεί από την ίδια την Δικαιοσύνη όλες οι ενστάσεις, με έναν τέτοιο τρόπο που ο ελληνικός λαός να συνεχίσει να πιστεύει στον Θεσμό.

Θανάσης Μαυρίδης

.capital.gr

13