17 Νοέμβρη και φέτος...

Παρασκευή, 12 Νοεμβρίου 2010

17 Νοέμβρη και φέτος...

Share

...υπάρχει μία παγωμάρα ή μου φαίνεται? Λίγοι μιλάμε για τη συγκεκριμένη ημερομηνία! Λίγοι μιλάμε για το αν θα υπάρχουν κινήσεις, κινήσεις όχι κάτω από σημαίες αλλά σαν...........
άτομα! Κάτι έχασα? Μπας και ξεχάσαμε πώς είναι να ζούμε ενωμένοι? Μπας και φοβόμαστε να βγούμε έξω για να μη φανούμε πάλι "αναρχικοί", "γνωστοί άγνωστοι" ή εξτρεμιστές ή τρομοκράτες?

...εμείς οι bloggers όσο και αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε έχουμε τη δύναμη αν το θελήσουμε να ενωθούμε και να κάνουμε τη διαφορά! Αρχικά να ξεκολλήσουμε από ομάδες, να δούμε τους υπόλοιπους συνανθρώπους μας σαν ανθρώπους και όχι σαν λόγους διάσπασης και να κάνουμε ότι κάναμε όταν ήμασταν ενωμένοι -το αδύνατο δυνατό-! Στις Θερμοπύλες, στη Μάχη του Μαραθώνα κλπ επειδή οι Έλληνες ήμασταν ενωμένοι κάναμε τη διαφορά, δώσαμε το δικό μας μήνυμα και όποιος τα έβαλε μαζί μας έχασε!

...μία τρελή σκέψη που μου έρχεται στο νου, είναι να μαζευτούμε και εμείς χωρίς σημαίες, χωρίς πλακάτ, χωρίς εργατοπατέρες και να πάμε στο πορεία! Σε μία πορεία που μπορούμε κι όλας να ενώσουμε τις φωνές μας με όλη την Ελλάδα αναμεταδίδοντας όσα γίνονται, όσα τα ΜΜΕ θα θέλουν να κρύψουν και να μας βάλουν εμάς στη θέση του κατηγορούμενου! Μία απόφαση είναι και πιστεύω πως μόνο σε καλό θα μας βγει!

...εγώ σίγουρα θα κατέβω στη πορεία, όποιος ενδιαφέρεται ας επικοινωνήσει ή ανοιχτά στις Λίγες Σκέψεις ή με mail που έχω για να δούμε αν μπορούμε να ενωθούμε, να ενώσουμε τις φωνές μας και να αλλάξουμε κάτι στην Ελλάδα! Φανταστείτε να κατέβουμε σε πορεία οι bloggers, να μας καλύπτουν πανελλαδικά και όσοι δεν είναι στην Αθήνα πόσο άγχος θα δημιουργήσουμε στο Σύστημα που μας θέλει διαιρεμένους και χωρισμένους σε 1000 μικρές ομάδες και μας κάνουν να τρωγόμαστε μεταξύ μας! Μία ιδέα είναι που αν πετύχει πολλά μπορούν να αλλάξουν! Η μεγαλύτερη βία που μπορούμε να ασκήσουμε στο Σύστημα είναι όχι να παίξουμε ξύλο με τα ΜΑΤ αλλά να δείξουμε ενότητα μεταξύ μας! Τότε θα τρομάξουν πολλοί, σας το υπόσχομαι...

...έστω από το να κάθομαι μπροστά στον Η/Υ μου και να κλαίγομαι ή να λέω στους άλλους τί να κάνουν ή να κάνω αναλύσεις, εγώ βγαίνω μπροστά, ή έστω προτείνω να είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι να τρίζουμε τα δόντια σε όσους μας θέλουν πρόβατα και φοβισμένους. Καλά τα λόγια, καλοί οι τσαμπουκάδες στα πληκτρολόγια, ίσως να ήρθε και η ώρα για πράξεις ουσίας! Στο χέρι μας είναι να δείξουμε λίγο τσαμπουκά, ενότητα και ελπίδα για καλύτερο μέλλον...

Πέρσι είχα γράψει για την ημερομηνία/πορεία της 17 Νοέμβρη ( http://ligesskepsis.blogspot.com/2010/05/17.html ) αλλά όπως βλέπουμε κάθε πέρσι ήταν και καλύτερα! Μάλλον η κατρακύλα αυτή θα πρέπει να σταματήσει, ώρα να πάρουμε και εμείς οι bloggers ενεργή θέση στις καταστάσεις της ίδιας μας της ζωής...

"Σκέψου πως εκατομμύρια σπερματοζωάρια βγήκαν αλλά το δυνατότερο και γρηγορότερο, ίσως και ικανότερο ήταν αυτό που γονιμοποίησε το ωάριο που εμείς δημιουργηθήκαμε! Δεν είναι τυχαίο, έτσι πράττει η φύση για να αντέχουμε τα πάντα, να βρίσκουμε λύσεις και να επιβιώνουμε!" Ωραίο πράγμα είναι να ξέρεις τη θέση σου στο κόσμο και να μπορείς να δείχνεις πως πράγματι είσαι το δυνατότερο και το γρηγορότερο σπερματοζωάριο που ξέρει να επιβιώνει και τί του γίνεται γύρω του..."

http://ligesskepsis.blogspot.com/

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

prin tin kataigida kyriarxei h siopi

12 Νοεμβρίου 2010 9:18 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

eykairia to potami na ksexilhsei........kai na pnixei tous prodotes tou ethnous......

12 Νοεμβρίου 2010 9:45 μ.μ.

mariosich είπε...

Εγώ μίλησα, τώρα από εκεί και πέρα στο χέρι σας είναι αν προτιμάτε τις πράξεις ή τις μαγκιές στα πληκτρολόγια! Οπως έγραψα και στο βασικό κείμενο "Η μεγαλύτερη βία που μπορούμε να ασκήσουμε στο Σύστημα είναι όχι να παίξουμε ξύλο με τα ΜΑΤ αλλά να δείξουμε ενότητα μεταξύ μας! Τότε θα τρομάξουν πολλοί, σας το υπόσχομαι..."

Μάριος

12 Νοεμβρίου 2010 9:48 μ.μ.

michael είπε...

Οι περισσότεροι από τα καθάρματα που κυβερνούν σήμερα την πατρίδα μας, ήταν μέσα στο πολυτεχνείο.
Όλοι αυτοί έκαναν διαβατήριο την νύχτα αυτή για να καρπωθούν δημόσιους θώκους, ενώ αυτοί οι απ' έξω που τροφοδοτούσαν με τρόφιμα, τσιγάρα φάρμακα εφημερίδες ηλεκτρονικά εργαλεία τώρα είναι τα θύματα αυτών που σήμερα αποφασίζουν για εμάς ακόμα και πόσο θα τρώμε.
Αυτοί που τους βοήθησαν ήταν απλοί εργάτες, οικοδόμοι συνταξιούχοι γέροι και γριούλες νέοι και νέες που περίμεναν από έξω και έτρωγαν τα ρόπαλα κατά κέφαλα. Κανένας στο πολυτεχνείο φέτος , αφήστε τους να πάνε μόνοι και να δεχτούν "αεροπορία βάλλεστε" με αυγογιουρτοντοματολεμονοπορτόκαλα με ξυραφάκια ζιλέτ μεταχειρισμένα.

12 Νοεμβρίου 2010 9:52 μ.μ.