Ου να μου χαθείτε σκουριασμένα μυαλά...
Του Δημήτρη Δανίκα Σαν τα μικρά παιδιά. Σαν να παίζουν σε παιδική χαρά. Ολοι αυτοί οι απρόσωποι εκπρόσωποι που ο ελληνικός λαός τους ταίζει με χοντρά λεφτά. Ολοι αυτοί που οι παχουλοί μισθοί τους προέρχονται από δανεικά. Δεν συμφωνείς-ας πούμε-κύριε Καστανίδη; Η πόρτα ανοικτή και τα σκυλιά δεμένα. Συμφωνείς; Τότε δούλεψε από τα βράδυ ως το πρωί.
Το ενδιάμεσο, το «ίσως» και το «αλλά» ό, τι χειρότερο για μια χώρα που κολυμπάει μέσα στα σκατά. Ασε που οι περισσότεροι εξ αυτών, είτε με την βολική σιωπή τους είτε με την συμμετοχή τους, είναι και συνυπεύθυνοι και συνένοχοι. Ο Πολ Γκρούγκμαν, στο όνομα του οποίου ορκίζονται, σε ένα πρόσφατο άρθρο του το λέει καθαρά: «Δεν ήταν η ανταπόκριση σε αιτήματα του κόσμου που μας οδήγησε σ αυτή την κατάσταση. Ηταν πολιτικές επιλογές μικρών ομάδων ισχυρών ανθρώπων. Σε πολλές περιπτώσεις οι ίδιοι που σήμερα μας κάνουν κήρυγμα». Τ' ακούτε κυρ Θόδωρε. Τα φάγαμε, αν τα φάγαμε μαζί-εσείς βέβαια τα περισσότερα-επειδή εσείς διαλέξετε και εφαρμόσετε μια πολιτική που μας έφερε στο χείλος της καταστροφής. Επομένως με ανθρώπινα «σκουριασμένα» εργαλεία αποκλείεται να έχουμε προκοπή. Επομένως όλοι αυτοί του «ναι μεν αλλά» εξακολουθούν να βαδίζουν με την παλιά, ξεχαρβαλωμένη περπατησιά. Επομένως θα είμαι παντελώς ηλίθιος να ελπίζω ότι τέτοιοι πολιτικοί με τα γνωστά μουχλιασμένα μυαλά είναι ικανοί να χαράξουν και να εφαρμόσουν μια σοβαρή, τολμηρή, καινοτόμα πολιτική που θα μας βγάλει από το τέλμα και από την καταστροφή. Επομένως η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου απλώς παρατηρεί και παρακολουθεί σαν θεατής. Και επομένως το ελάχιστο, το μίνιμουμ, το εντελώς αυτονόητο που έχουν να κάνουν είναι να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο πολιτικές. Η πρώτη να τα δώσουν όλα, στρατευμένοι με τις πολιτικές επιλογές του Παπανδρέου. Η δεύτερη να παραιτηθούν. Με ότι αυτό συνεπάγεται. Καθαρές κουβέντες. Κουτοπονηριές και προσωπικά παιχνίδια τακτικής και προσωπικής στρατηγικής ο απόλυτος ορισμός μιας φιλοτομαρικής και εντελώς αντεθνικής λογικής. Ου να μου χαθείς!
Το ενδιάμεσο, το «ίσως» και το «αλλά» ό, τι χειρότερο για μια χώρα που κολυμπάει μέσα στα σκατά. Ασε που οι περισσότεροι εξ αυτών, είτε με την βολική σιωπή τους είτε με την συμμετοχή τους, είναι και συνυπεύθυνοι και συνένοχοι. Ο Πολ Γκρούγκμαν, στο όνομα του οποίου ορκίζονται, σε ένα πρόσφατο άρθρο του το λέει καθαρά: «Δεν ήταν η ανταπόκριση σε αιτήματα του κόσμου που μας οδήγησε σ αυτή την κατάσταση. Ηταν πολιτικές επιλογές μικρών ομάδων ισχυρών ανθρώπων. Σε πολλές περιπτώσεις οι ίδιοι που σήμερα μας κάνουν κήρυγμα». Τ' ακούτε κυρ Θόδωρε. Τα φάγαμε, αν τα φάγαμε μαζί-εσείς βέβαια τα περισσότερα-επειδή εσείς διαλέξετε και εφαρμόσετε μια πολιτική που μας έφερε στο χείλος της καταστροφής. Επομένως με ανθρώπινα «σκουριασμένα» εργαλεία αποκλείεται να έχουμε προκοπή. Επομένως όλοι αυτοί του «ναι μεν αλλά» εξακολουθούν να βαδίζουν με την παλιά, ξεχαρβαλωμένη περπατησιά. Επομένως θα είμαι παντελώς ηλίθιος να ελπίζω ότι τέτοιοι πολιτικοί με τα γνωστά μουχλιασμένα μυαλά είναι ικανοί να χαράξουν και να εφαρμόσουν μια σοβαρή, τολμηρή, καινοτόμα πολιτική που θα μας βγάλει από το τέλμα και από την καταστροφή. Επομένως η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου απλώς παρατηρεί και παρακολουθεί σαν θεατής. Και επομένως το ελάχιστο, το μίνιμουμ, το εντελώς αυτονόητο που έχουν να κάνουν είναι να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο πολιτικές. Η πρώτη να τα δώσουν όλα, στρατευμένοι με τις πολιτικές επιλογές του Παπανδρέου. Η δεύτερη να παραιτηθούν. Με ότι αυτό συνεπάγεται. Καθαρές κουβέντες. Κουτοπονηριές και προσωπικά παιχνίδια τακτικής και προσωπικής στρατηγικής ο απόλυτος ορισμός μιας φιλοτομαρικής και εντελώς αντεθνικής λογικής. Ου να μου χαθείς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση: Μη βάζετε σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο.
Τ α σχόλιά σας ας είναι κόσμια