Νέοι, πάρτε την πατρίδα στα χέρια σας.
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιουνίου 19, 2012
Ἀνωνύμου
Παιδιά μου,
Σᾶς ζητᾶμε συγνώμη γιὰ τὴν ἀνεπάρκειά μας νὰ διαχειριστοῦμε τὸ μέλλον σας.
Προδοθήκαμε ἀπὸ τὴν γενιὰ τοῦ Πολυτεχνείου καὶ πιστέψαμε ὅτι τὸ σύνθημα … «ψωμὶ παιδεία ἐλευθερία» μὲ τὴν ὁρμὴ τῆς νεότητας, τὸ ὅραμα θὰ γινόταν πραγματικότητα.
Δυστυχῶς οἱ ὁραματιστὲς καὶ γνήσιοι ἀγωνιστὲς ἀποσύρθηκαν ἀπὸ τὴν πολιτικὴ βρωμιὰ καὶ συναλλαγὴ καὶ ἔμειναν οἱ κάποιοι ποὺ ἐξαργύρωσαν τὸν ἀγώνα μὲ θέσεις καὶ χρῆμα. Οἱ γραβάτες ἀντικατέστησαν τὰ ζιβάγκο καὶ τὰ burberry/s καὶ τὰ συνολάκια τὸ casual ντύσιμο. Ἀπὸ τὰ δωράκια τῶν 500.000 δρχ ἄρχισε τὸ μεγάλο φαγοπότι καὶ τρώγοντας ἄνοιξε ἡ ὄρεξη ἀφοῦ κανεὶς δὲν τιμωρήθηκε τότε, οὔτε καὶ τώρα.
Σᾶς ἔκαναν νὰ πιστέψετε ὅτι εὐημερεῖτε ἀφοῦ δανειζόμενοι σᾶς ἔδιδαν ἐλάχιστες παροχὲς καὶ μὲ τὰ ὑπόλοιπα ἔφτιαξαν περιουσίες καὶ ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα πληρωμῆς τοῦ χρέους, τὸν λογαριασμὸ τὸν ἔστειλαν σὲ ὅλους μας καὶ ὄχι μόνο. Ἔβαλαν ὑποθήκη τὰ σπίτια μας δηλαδὴ τὴν πατρίδα τὴν Ἑλλάδα.
Παιδιά μου,
Δυστυχῶς τὸ βάρος τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸν ζυγό, πέφτει σὲ ἐσᾶς. Ἡ ἀδύναμη καρδιά μας δὲν εἶναι σὲ θέσει γιὰ ἀγῶνες, οὔτε καὶ τὰ χρόνια μας πολλὰ γιὰ νὰ ζήσουμε καὶ νὰ δοῦμε τὴν καταστροφή σας.
Ἐσεῖς ὅμως, ποὺ τὸ μέλλον σᾶς ἀνήκει πρέπει νὰ ἀναθεωρήσετε τὶς στρατηγικές σας νὰ ὀργανωθεῖτε καὶ νὰ ξεσηκωθεῖτε.
Νέοι καὶ νέες, ἐργαζόμενοι καὶ ἄνεργοι, φοιτητὲς δῶστε τέλος στὸν πολιτικὸ εὐνουχισμὸ ποὺ σᾶς ἐπέβαλαν μέσω τηλεόρασης. Κατήργησαν τὶς ἀξίες. Ἀντικατέστησαν τὴν σκέψη μὲ τὴν εἰκόνα καὶ τὰ ἰδανικὰ μὲ τὴν ὕλη. Τὸ ὅραμα μὲ τὸ παρόν. Τὴν ἀνθρωπιὰ μὲ τὴν ἀδιαφορία. Τὴν φύση μὲ τὸ τσιμέντο. Δημιούργησαν ἐμπορικὰ κέντρα ὅπου σας ἐγκλώβισαν καὶ συνωστίζεστε ὅπως τὰ κοτόπουλα στὸ ὀρνιθοτροφεῖο ποὺ τὰ ἑτοιμάζουν γιὰ σφαγή. Ὅ,τι βλαπτικὸ γιὰ τὴν χώρα τὸ παρουσιάζουν σύγχρονο καὶ προοδευτικό. Ἀντικατέστησαν τὶς ἐπιγραφὲς τῶν καταστημάτων ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα μὲ ξένες. Κάθε εὐρὼ ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὴν τσέπη σας πηγαίνει στὸ κεφάλαιο ποὺ εἶναι ἡ πηγὴ τῶν ξένων ἐταιριῶν τῶν μεγάλων καταστημάτων τῶν ἐμπορικῶν κέντρων καὶ ὄχι στὸν μικρὸ Ἕλληνα ἐπιχειρηματία ποὺ εἶναι ὁ ἱστὸς τῆς οἰκονομίας μας.
Πιέστε τὸν καφέ σας μὲ 1 εὐρὼ στὸ καφενεῖο ἀντὶ γιὰ 4 εὐρὼ μὲ τὸ μπισκοτάκι στὴν καφετέρια. Ἢ τὴν μπύρα 2 ἀντὶ 5 εὐρώ. Σᾶς κοροϊδεύουν δὲν τὸ βλέπετε;
Πηγαίνετε στὰ σινεμὰ τῆς περιοχῆς σας ὅπου θὰ δεῖτε καὶ κάποιο φίλο νὰ πεῖτε μία κουβέντα, νὰ γνωρίσετε τὸν γείτονα, τὸν ἄνθρωπο ποὺ τόσο ἀπομακρυνθήκατε. Ἀντικαταστῆστε τὴν greeklish γραφὴ στὰ SMS μὲ τὴν ἑλληνικὴ γιατί θὰ ξεχάσετε τὴν γλώσσα σας. Διαβάστε τὴν Ἱστορία μας, παλαιῶν ἐκδόσεων, ὄχι τὶς νέες, γραμμένες ἀπὸ ἀνθέλληνες. Δεῖτε τὴν Θρησκεία μας μὲ τὰ μάτια τῆς πίστεως ὅπως τὴν γνωρίσατε ἀπὸ τοὺς γονεῖς σας καὶ ὄχι μὲ τὴν συμπεριφορὰ κάποιων ἀνυπόληπτων φαρισαίων. Ἀντὶ νὰ μιμεῖστε τὴν κουλτούρα καὶ τρόπο ζωῆς τῆς Δύσης, δημιουργεῖστε τὴν δική σας Ἑλληνική, ἀφοῦ ἡ Ἑλλάδα ἦταν αὐτὴ ποὺ διέδωσε τὸν πολιτισμὸ στὴν Δύση.
Ἀναζητήσατε τὶς ἠθικὲς ἀξίες καὶ ὄχι τὰ παραπλανητικὰ καὶ πρόσκαιρα πρότυπα ποὺ σᾶς παρουσιάζουν οἱ τηλεοράσεις προκειμένου νὰ σᾶς ἀφαιρέσουν τὴν κριτικὴ σκέψη.
Φοιτητὲς, ἔχετε κάνει τὰ Πανεπιστήμια παραρτήματα τῶν κομμάτων. Στὶς ἐγγραφὲς τῶν νέων φοιτητῶν προσπαθεῖτε σὰν τὶς ταβέρνες τῆς Βάρης νὰ πιάσετε πελάτη.. . Ὅσοι ἀνήκουν σὲ κομματικὲς παρατάξεις ἐκμεταλλεύονται ἀφελεῖς γιὰ νὰ προωθήσουν τὴν καριέρα τους σὲ κομματικοὺς μηχανισμούς. Στὶς φοιτητικὲς ἐκλογὲς ὀργανωθεῖτε καὶ μὴν ἀφήνετε νὰ σᾶς ἐκπροσωποῦν κόμματα τῆς μειοψηφίας, ποὺ τὸ ἐνδιαφέρον τους εἶναι κομματικό, καθαρὰ παραταξιακό, ποὺ σᾶς ὁδηγοῦν σὲ ἀτελείωτες ἀπεργίες ποὺ εἶναι εἰς βάρος σας. Δὲν ἀντιληφθήκατε ὅτι τὰ προεδρεῖα τους εἶναι τὸ βῆμα τους γιὰ πολιτικὴ καὶ βουλευτικὴ καριέρα κάποιων ποὺ χωρὶς ἔνσημα ἐργασίας θέλουν νὰ διοικήσουν τὴν χώρα; Ψηφίστε ὅλοι καὶ ἀλλάξτε τοὺς συσχετισμοὺς δυνάμεων.
Δῶστε ὅραμα καὶ ἀγωνιστεῖτε. Διῶξτε τοὺς γενίτσαρους τῆς πολιτικῆς ποὺ ἐργολαβικὰ ἔχουν ἀναλάβει τὴν κατεδάφιση τῆς Ἑλλάδος Ἔχουμε ἔλλειψη ἡγετῶν. Τὰ ὑπάρχοντα κόμματα ἢ μὲ τὴν ξύλινη γλώσσα ἢ μὲ τὶς συναλλαγές τους δὲν ἐκπροσωποῦν πλέον τὸν λαό.
Ἡ μόνη σας καὶ δικὴ μας ἐλπίδα εἶναι νὰ βγεῖ ἀπὸ σᾶς ἕνας Μακρυγιάννης, ἕνας Καποδίστριας ποὺ θὰ ὁδηγήσει τὴν Ἑλλάδα στὴν ὁδὸ τῆς εὐημερίας καὶ τῆς προόδου. Δὲν ὑπάρχει βοήθεια ἀπὸ ἔξω χωρὶς ἀντάλλαγμα. Οἱ μεγάλες δυνάμεις μᾶς πούλησαν στὸν ἀγώνα τοῦ 1821 καὶ μόνοι μας διώξαμε τοὺς Τούρκους κατακτητές. Ἦλθε ἡ ὥρα νὰ διώξετε τοὺς οἰκονομικοὺς κατακτητὲς τῆς χώρας. Νὰ εἶναι ἐλαφρὺ τὸ χῶμα ποὺ σκεπάζει τὸν Τάσο Παπαδόπουλο. Ἀγνόησε τὶς ἀπειλὲς γιὰ τὸ σχέδιο Ἀνᾶν καὶ ἡ Κύπρος σώθηκε.
Κρατεῖστε τὴν ζωὴ καὶ τὴν πατρίδα στὰ χέρια σας.
Μπορεῖτε!!!
To «Ξεσηκωθεῖτε, ὀργανωθεῖτε, ἀντισταθεῖτε» κάντε τὸ πράξη!
ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.ΡΩ.
Like this:
One blogger likes this.
olympianduke επειδη μου πηρε το andreas ο άλλος είπε
CK είπε
Modestus είπε
Toriki είπε
Όπως δεν γίνεται σε μια χώρα 11.000.000 οι ψηφοφόροι να είναι 10.000.000.
Σκέψου ότι πολλοί δεν είχαν χρήματα για να πάνε στον τόπο τους να ψηφίσουν.
Σκέψου ότι και πολλοί δεν πιστεύουν ότι με την ψήφο τους μπορούν και να διορθώσουν κάτι.
ΕΥ ΑΓΓΕΛΙΑ είπε
Όσο για το ότι δεν πιστεύουν πως μπορούν να διορθώσουν κάτι, εν μέρει έχεις δίκιο. Όμως “το μη χείρον βέλτιστον”. Βρίσκεις τη λιγότερο κακή επιλογή και προχωράς. Ο γ. Παϊσιος είχε κάνει έναν εύστοχο παραλληλισμό με την ελιά και το δάκο. Στην τελική, ΔΕΝ δίνεις ψήφο σε όσους έχουν καταστέψει τη χώρα με τη διακυβέρνησή τους, εν προκειμένω νδπασόκ. Όταν όμως βγουν από τη βολή τους και τους αγγίξει η καταστροφή που συντελείται, τότε θυμούνται να κλαίγονται και να παραπονιούνται.
Δυστυχώς αυτό το σύστημα έχουμε και μια φορά στα 4 (συνήθως) χρόνια αυτή είναι η δυνατότητα που μας δίδεται για να εκφραστούμε. Όποιος δεν ασκεί το εκλογικό του δικαίωμα δεν μπορεί και να εκφέρει γνώμη ή να παραπονιέται.
gro είπε
hellanews είπε
maria είπε
Γιάννης Μ. είπε
Maria είπε
Γιάννης Μ. είπε
Toriki είπε
Erevos είπε
και να της μάθει να πίνει καφέ με 1 ευρό και άλλες μπούρδες ….σαν να λέει λίγο πολύ ….
απολαύστε αυτό που θα μας επιβάλουν … Τα περι ξεσηκωθείτε τα λέει για να γλυκάνει το κουφέτο !
Γιάννης Μ. είπε
Αναγνώστης είπε
αφιερωμένο στην Ελληνική νεολαία.
Για μια καλύτερη ζωή
Οκτώβριος 2007
Σας έμαθαν να μην παίζετε όπως παίζουν τα παιδιά,
να κυνηγάτε συνεχώς το χρόνο για να προλάβετε πολλά.
Να τρέχετε στα σχολεία, στα φροντιστήρια καθημερινά,
για ν’ αποστηθίσετε πράγματα, ανούσια, άχρηστα, περιττά.
Σας έμαθαν να επικοινωνείτε με τα τηλέφωνα τα κινητά,
να “χάνεστε” για ώρες στους υπολογιστές μπροστά.
Με ακουστικά στ’ αυτιά, βουβά, ν’ ακούτε μουσική,
να βλέπετε τον κόσμο μέσα από μια οθόνη ηλεκτρονική.
Κάποιοι σας θέλουν να είστε όντα άβουλα, μιμητικά,
ν’ ακολουθείτε τη μόδα που αλλάζει επίτηδες συχνά.
Το κάνουν δήθεν για να είστε εσείς πρόσωπα μοναδικά,
μα αυτοί σας θέλουν άτομα υπόδουλα και καταναλωτικά.
Κι εσείς νομίσατε πως ζείτε κάπου που όλα είναι ιδανικά,
που μπορείτε όλα να τα ’χετε εύκολα, γρήγορα, απλά.
Νομίσατε πως αυτή είν’ η ζωή, ευχάριστη κι ονειρεμένη
κι αυτή την πλάνη ζείτε πια, ανυποψίαστοι και καλωδιωμένοι.
Μα όταν η ζωή κάποια στιγμή πρόσταξε να τη γνωρίσετε,
δε φανταστήκατε ποτέ αυτό που επρόκειτο να ζήσετε.
Στα πτυχία και στις εξειδικεύσεις κανείς δε δίνει σημασία,
το “σύστημα” σας θέλει για απασχόληση μόνο, όχι για εργασία.
Το “σύστημα” σας θέλει χωρίς όρους, όρια και εγγυήσεις,
δε σας δίνει δικαιώματα, δε δέχεται αμφισβητήσεις.
Το “σύστημα” θέλει ανειδίκευτους για να τους αντικαθιστά,
θέλει ευελιξία, αδιαφορεί για ασφάλιση, οικογένεια και παιδιά.
Κι ο νέος o ερωτευμένος ή η νέα που κάποιον νέο αγαπά,
εν τέλει το συμφέρον και την αποκατάσταση αναζητά.
Κι επιλέγει να κάνει μια άλλη σχέση ή ένα γάμο για όλα αυτά,
εγκαταλείποντας την αδελφή ψυχή, ωμά, αδιάφορα, ψυχρά.
Κάποιοι από εσάς που βρήκατε μια πρόσκαιρη δουλειά,
κουβαλάτε στην ψυχή σας μια απογοήτευση βαθιά.
Δεν είστε οι άλλοτε φτωχοί, πλην αξιοπρεπείς εργαζόμενοι,
είστε κάποιοι υπό δοκιμή και υπό προθεσμία υποαμειβόμενοι.
Όσο κι αν δουλεύετε καλά, όσο κι αν δουλεύετε πολύ,
αν τ’ αφεντικό κρίνει ότι το κόστος πρέπει να μειωθεί,
σας απολύει και προσλαμβάνει άλλον, επιζητά λύση φθηνή,
τ’ αφεντικό θα χαρεί, μα η δική σας μοίρα έχει σφραγιστεί.
Πορεύεστε σε μια κοινωνία που κάθε αξία έχει πια χαθεί,
που οι άνθρωποι σε αντίπαλα στρατόπεδα έχουν χωριστεί.
Άνδρες εναντίων γυναικών, νέοι εναντίων παλιών, πλούσιοι εναντίων φτωχών, όλα πια στη διάθεση των δυνατών.
Οι γονείς, το σχολείο, η κοινωνία, δε σας τα είπαν αυτά,
σας προτρέψανε όλοι να βάλετε τον πήχη πολύ ψηλά.
Κι όταν ήρθε η ώρα να πάρετε όσα σας είχαν υποσχεθεί,
είδατε πως τα όνειρα που κάποτε είχατε, έχουνε πια θαφτεί.
Κάποιοι από εσάς παραπαίετε από δουλειά σε δουλειά,
κάποιοι άλλοι δέχεστε συνέχεια υποσχέσεις για δουλειά.
Κι ο χρόνος είν’ αμείλικτος, σας πιέζει σε όλα τα ζητήματα,
κάποιοι αντέχετε, κάποιων άλλων η ζωή έχει δεινοπαθήματα.
Η προηγούμενη γενιά, αφήνει σ’ εσάς κακή κληρονομιά,
υλικά αγαθά πολλά, μα δεν μπορείτε ν’ απολαύσετε όλα αυτά.
Η ποσότητα κυριαρχεί, η ποιότητα έχει χαθεί, η ζωή στυγνή,
ο χρόνος δεν επαρκεί, το περιβάλλον νοσεί, τι άραγε θα συμβεί;
Μπορεί κάτι να συμβεί, μπορεί και τίποτα να μη συμβεί,
η γη θα συνεχίσει να υπάρχει, χωρίς όμως πραγματική ζωή!
Γι’ αυτό, κάντε εσείς της ειρηνικής αμφισβήτησης την αρχή,
για τη γενιά σας, την πατρίδα σας, τα παιδιά σας, για τούτη τη γη.
Υπάρχει ελπίδα οι προσδοκίες σας ν’ ανθίσουν ξανά,
κάποιοι το αξίζετε, γιατί είστε παιδιά ηθικά και ικανά.
Γίνετε ενεργοί, δε θ’ αντέξει άλλες πληγές η δική σας η ψυχή,
κάντε την πίκρα σας κραυγή, τη νιότη σας ορμή, για μια καλύτερη ζωή!